Morgunblaðið - 07.07.2014, Side 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 7. JÚLÍ 2014
✝ Hulda Ragn-arsdóttir fædd-
ist á Akureyri 7.
júlí 1922. Hún lést á
Hjúkrunar- og
dvalarheimilinu
Hlíð 7. maí 2014.
Foreldrar henn-
ar voru Ragnar
Pálsson, f. 1899, d.
1973, og Ingiríður
Eiríksdóttir, f.
1895, d. 1924. Al-
systir Huldu var Inga Benónía,
f. 1924, d. 1939. Hálfsystkini
samfeðra eru Gunnar, f. 1931, d.
1999, Katrín, f. 1932, d. 2009,
Guðmunda, f. 1941, Skapti Axel,
f. 1943, Sigríður Pálína, f. 1944,
Ingi er í sambúð með Guðrúnu
Elínu Gunnarsdóttur, f. 1956, og
eiga þau Atla Viðar, f. 1987, og
Bjarka Frey, f. 1992. Fyrir átti
Jón Ingi dótturina Brynju, f.
1975. Magni Ingibergur er
kvæntur Nönnu Árnýju Jóns-
dóttur og eiga þau Sindra Cæs-
ar, f. 1985, Jónu Maren, f. 1989,
og Hildi Ingu, f. 1991. Fyrir átti
Magni dótturina Huldu, f. 1975.
Langömmubörn Huldu eru sex:
Móey Pála, Agnar Ingi, Lilja
Björk, Katla, Guðrún Lára og
Cæsar Barri.
Eftir að Hulda giftist var hún
heimavinnandi þar til Cæsar dó.
Þá fór að hún að vinna í Niður-
suðuverksmiðju K. Jónssonar og
vann þar fram að starfslokum.
Hulda bjó nær alla sína tíð á Ak-
ureyri, fyrst í Fróðasundi 10b
og síðar í Lindasíðu 4.
Jarðarför Huldu fór fram 15.
maí 2014, í kyrrþey að ósk hinn-
ar látnu.
og Klara Margrét,
f. 1950. Hulda ólst
upp hjá föðurömmu
sinni, Margréti
Guðmundsdóttur, f.
1867, d. 1951, en
hún tók að sér tvö
barnabörn sín,
Huldu og Þórdísi, f.
1920, d. 1989.
Hinn 1. ágúst
1941 giftist Hulda
Cæsari Hallgríms-
syni, f. 1910, d. 1973. Hulda og
Cæsar eignuðust tvö börn sem
létust fyrir og rétt eftir fæð-
ingu. Tóku þau kjörsoninn Jón
Inga, f. 1952, og eignuðust síðan
Magna Ingiberg, f. 1956. Jón
Ég finn það gegnum svefninn,
að einhver læðist inn
með eldhúslampann sinn,
og veit, að það er konan,
sem kyndir ofninn minn,
sem út með ösku fer
og eld að spónum ber
og yljar upp hjá mér,
læðist út úr stofunni
og lokar á eftir sér.
(Davíð Stefánsson)
Þegar allt var að vakna til lífs-
ins í vor kvaddi Hulda tengda-
móðir mín. Hulda varð háöldruð
og hafði lifað tímana tvenna. Hún
var af gamla skólanum, traust,
samviskusöm og vék sér ekki
undan ábyrgð. Þegar hún var ung
stúlka flutti hún til Reykjavíkur
en dvaldi þar skemur en ætlað
var þar sem amma hennar, sú er
hafði annast hana í æsku, datt og
beinbrotnaði og þurfti á hjálp
hennar að halda. Skiptu þær þá
um hlutverk og sá Hulda um Mar-
gréti ömmu sína meðan hún lifði.
Hulda var góð kona og talaði
ekki illa um nokkurn mann. Hún
var hæglyndismanneskja og aldr-
ei sá ég hana skipta skapi. Hún
var fagurkeri og bar heimili henn-
ar þess vitni. Hulda bar hag sinna
nánustu fyrir brjósti og var alltaf
til staðar án þess þó að trana sér
fram eða reyna að stjórna. Hún
hafði góða kímnigáfu og hló
manna mest að eigin mistökum.
Við þökkum það að hafa fengið
að hafa Huldu svona lengi hjá
okkur og biðjum þess að ljós og
friður fylgi henni.
Nanna.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Hún amma okkar var hógvær
kona og lét fátt raska ró sinni. Við
munum til dæmis ekki eftir því að
hún hafi nokkurn tímann byrst
sig við nokkurn mann. Hún hafði
reglu á öllu, allir hennar hlutir
höfðu sinn stað og skipulagið var
ótrúlegt.
Amma var alltaf vel tilhöfð
eins og sannri dömu sæmir. Við
systkinin minnumst þess varla að
hafa séð hana öðruvísi en í kjól
eða pilsi.
Amma Hulda var alltaf til stað-
ar fyrir okkur í fjölskyldunni.
Hún átti t.a.m. oft ansi myndar-
legan lager af öllu því sem barna-
börnin seldu þegar þau voru að
stússa í fjáröflunum. Amma hafði
góðan húmor og þá sérstaklega
fyrir sjálfri sér. Ef hún sagði eða
gerði eitthvað klaufalegt hló hún
manna hæst og smitaði okkur hin
með hlátri sínum.
Við munum sakna þess að fara
til hennar í árlega jólaboðið. Þar
var boðið upp á ekta súkkulaði úr
mánaðarbollunum og heimsins
bestu piparmyntuköku ásamt
öðru. Þrátt fyrir veikindin var
amma Hulda með skýra hugsun
og húmorinn í lagi fram á síðustu
stundu.
Hvíldu í friði, elsku amma, við
vitum að þér líður betur núna. Þú
munt alltaf lifa í hjörtum okkar.
Hildur Inga, Jóna Maren
og Sindri Cæsar.
Hulda
Ragnarsdóttir
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér.
Því veit mér feta veginn þinn
og verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson)
Þín
Karen.
Mamma sagði mér söguna af
því þegar ég var skírð í höfuðið
á elsku ömmu. Amma var rosa-
lega ánægð með nöfnu sína en
bað vinsamlegast um að ég yrði
ekki kölluð Bíbí eins og hún og
spurði hvort það mætti kalla
mig Lísu. Foreldrar mínir tóku
vel í það og hef ég verið kölluð
Lísa síðan. Amma var alltaf
stolt af nafninu sínu og þegar
ég var yngri á röltinu með
ömmu um bæinn og við hittum
einhvern sem hún þekkti, sem
gerðist eiginlega alltaf því það
vissu allir hver amma var, þá
kynnti hún mig alltaf sem
nöfnu sína og maður heyrði það
á rödinni hvað hún var stolt.
Þegar ég var yngri eyddi ég
miklum tíma á Hringbrautinni
hjá ömmu og brölluðum við
margt saman. Það er mér efst í
huga þegar við fórum niður í
kjallara til að baka kleinur,
þetta var það skemmtilegasta
sem ég gerði og ekki skemmdi
fyrir hvað kleinurnar voru góð-
ar. Amma varð ekkja þegar hún
var rúmlega fimmtug svo hún
bjó ein en amma var aldrei ein,
hún átti endalaust af vinum og
fann sér alltaf eitthvað
skemmtilegt að gera og vissi
hún fátt skemmtilegra en að
dansa. Amma var mjög fljótfær
manneskja en það góða var að
hún gat alltaf gert grín að
sjálfri sér, ég veit ekki hversu
margar gamansögur ég hef
heyrt af ömmu. Þegar amma
bjó á Hringbrautinni hittumst
við fjölskyldan alltaf þar á jóla-
dag og spiluðum bingó. Það
gekk oftast mikið á í þessum
boðum og lagði amma sig alla
fram um að allir skemmtu sér
vel og hefðu það gott, bjó meira
að segja til sveppasúpu án
sveppa því einhver barnabörnin
borðuðu ekki sveppi.
Þú guð sem stýrir stjarna her
og stjórnar veröldinni
í straumi lífsins stýr þú mér
með sterkri hendi þinni
(Valdimar Briem)
Hvíldu í friði, elsku amma
mín, ég á eftir að sakan þín.
Þitt barnabarn,
Elínborg Elísabet
Guðjónsdóttir.
Það er 15. september 2004
og minnsta og fjörugasta stelp-
an í fótboltanum á Bíbíar-
mótinu er 81 árs. Hún er stór-
hneyksluð á því að engum
afkomanda sinna hafi enn tekist
að gera sig að langömmu. Það
er 29. júlí 2006 og HA-bandið
spilar fyrir dansi í brúðkaups-
veislunni í skíðaskálanum í
Hlíðarfjalli. Amma Bíbí er með
hvítvínsglas í hendi og blik í
auga. Hún er búin að dansa við
alla sætustu strákana og flesta
hina líka. Það er 6. ágúst 2007
og stórfjölskyldan spilar krok-
ket í garðinum á Oddeyrargöt-
unni. Unglingarnir eru stoltir
yfir snúnustu braut sumarsins
og það gengur illa að spila.
Nema hjá ömmu Bíbí, í hvert
sinn sem litið er af henni er
boltinn hennar af dularfullum
ástæðum kominn framhjá
næstu hindrun og nálægir bolt-
ar komnir út af brautinni eða
jafnvel út í fjarlæg blómabeð.
Það er 11. maí 2008 og við
Brynhildur bíðum við stóra
gluggann í flugstöðinni á Ak-
ureyri. Skírnargestirnir koma
að norðan og sunnan en dag-
urinn er valinn út frá ferðum
fjörugustu ættmóður landsins
sem hefur með semingi sam-
þykkt að taka sér hlé frá anna-
sömu lífi til að halda fjórða
barnabarnabarninu undir skírn.
Í endurminningunni stígur hún
fyrst út úr vélinni í glampandi
sólskini og drifhvítum sumar-
kjól með drifhvíta slá yfir axl-
irnar og barðastóran drifhvítan
sumarhatt, gott ef flugstjórinn
með kaskeitið fylgist ekki af að-
dáun með henni út um hliðar-
gluggann á flugstjórnarklefan-
um. Það er að minnsta kosti
verulegur sláttur á henni þar
sem hún bókstaflega skoppar
yfir flughlaðið og beint inn í
flugstöðina, ljósklædd, kaffi-
brún með stór svört sólgler-
augu, beint úr djamminu á suð-
rænni sólarströnd, e.t.v. örlítið
timbruð. Það er 22. október
2011 og ísinn stendur hálf-
bráðnaður og ríflega það á eld-
húsborðinu á Sólvangsveginum,
amma Bíbí reif hann af óþol-
inmæði út úr frystinum um leið
og hún frétti að von væri á
gestum. Börnin lepja ísinn samt
af áfergju undir vökulu augna-
ráði margra kynslóða á stofu-
veggnum. Það er 15. september
2013 og afmælisbarnið er svo-
lítið þreytt eftir langa ævi, en
himinsæl á ljósmyndinni með
tólf spriklandi og spræk barna-
barnabörn í kringum sig. Það
er 18. júní 2014 og við eigum
viku eftir af sex mánaða dvöl í
Newcastle. Textaskilaboðin frá
Brynhildi eru stutt og sár:
„Geturðu komið á Regent? Er
að taka lest, amma.“
Þóroddur Bjarnason.
Amma Bíbí var hressasta og
fjörugasta amma í heimi, stríð-
in, fyndin, hláturmild; freknótt
og uppátækjasöm eins og full-
orðin Lína langsokkur. Hún
átti gormaorm sem hoppaði út
úr bók og eldaði heitan romm-
búðing sem mátti borða með
langri skeið undan eldhúsborð-
inu. Sem elsta barnabarnið og
hið eina í fimm ár naut ég
einkadekurs hjá ömmu og afa á
Hringbrautinni. Rétt um það
leyti sem barnabörnunum fór
að fjölga féll afi frá. Ég var
ekki orðin sex ára og minning-
arnar um ömmu eina eru því
miklu fleiri, hún var sjálfstæð,
sterk kona sem var í fullri
vinnu, átti ótal vinkonur og
áhugamál og var því oft upp-
tekin. Mér fannst hún lifa
spennandi lífi. Þegar undirbúa
þurfti bekkjarkvöld var best að
hringja í ömmu Bíbí og spyrja
um leiki - eða leikrit, hún var
alvön að skemmta. Var í öllum
mögulegum félögum og gjarnan
í stjórn og stöðugt að troða
upp. Vann á Hrafnistu og dró
gamla fólkið út að dansa þegar
sólin skein. Hún fór oftar á ball
en nokkur unglingur, las ást-
arsögur, tók bílpróf; byrjaði að
keyra en hætti því fljótt aftur
„því að það sá svo mikið á
staurum og skiltum í Hafnar-
firði“. Auðvitað eignaðist amma
kærasta, hún var um sjötugt
þegar þau Siggi hófu sambúð.
Þau ferðuðust mikið, spiluðu
mikið, hlógu mikið. Léku í aug-
lýsingum og brá meira að segja
fyrir í bíómynd. Það var alltaf
fjör og læti þar sem þau komu.
Þau áttu sex ár saman áður en
Siggi lést. Það hlýtur að vera
ólýsanlega erfitt að missa tvisv-
ar maka en amma bugaðist
aldrei, hélt sínu striki, lifði
spart til að geta ferðast sem
mest, fór með vinkonum til út-
landa og lenti í ótal ævintýrum
sem urðu að gamansögum þeg-
ar hún kom heim. Amma var
fljótfær og svolítið seinheppin;
æðibunugangurinn endaði
stundum með ósköpum. Hún
hló manna mest að því sjálf;
hafði yndi af því að segja hrak-
fallasögur af sjálfri sér. Og hló
hærra en nokkru sinni þegar
barnabörnin tóku Bíbíbrandar-
ana saman á bók og gáfu henni
á einhverju afmælinu. Það er
lúxus að hafa fengið að alast
upp með svona svalri og
skemmtilegri ömmu. Og langt
fram undir nírætt var hún
svona öflug; bjó ein og bjargaði
sér sjálf, orti vísur, réð kross-
gátur og las enn fleiri ástar-
sögur. Ég er svo þakklát fyrir
að börnin mín náðu að kynnast
ömmu Bíbí. Langamma þeirra
var hrekkjótt og hress -
gormaormurinn var reyndar
fluttur ofan í litla kistu en
jafnfyndinn og á 8. áratugnum
og við hafði bæst lítill kassi
með spriklandi kóngulóm úr
einhverri utanlandsferðinni; og
súkkulaðirúsínur eins og þau
gátu í sig látið. Amma naut
lífsins, dansaði sig í gegnum
það. Það fór skiljanlega í taug-
arnar á henni að verða gömul
og farlama. Síðustu mánuðirn-
ir á Hrafnistu voru henni erf-
iðir en því stríði er lokið. Við
söknum hennar öll en minn-
umst hennar með gleði.
Brynhildur Þórarinsdóttir.
Í dag kveðjum við eina af
okkar kæru heiðursfélögum í
Slysavarnadeildinni Hraun-
prýði, Elínborgu Elísabetu
Magnúsdóttur eða hana Bíbí
Magg eins og við kölluðum
hana alltaf. En hún minnti
okkur líka alltaf á, þegar við
sögðum bara Elínborg, að héti
sko Elínborg Elísabet Magn-
úsdóttir.
Hún var lengi í ferðanefnd-
inni í Hraunprýði og það voru
alveg rosalega flottar ferðir
sem við fórum í á þeim tímum
og alltaf var hún hrókur alls
fagnaðar eins og alls staðar
annars staðar þar sem hún
kom.
Það hafa verið forréttindi að
starfa með þessum konum í
Slysó, en margar af þeim eru
nú farnar í ferðina miklu og ég
held að það verði mikið húll-
umhæ hjá þeim þegar þær
hittast þar sem þær eru núna.
Bíbí var gerð að heiðurs-
félaga á 70 ára afmæli deild-
arinnar og þá einmitt var hún
handleggsbrotin. Hún bað mig
bara vel að lifa að verða heiðr-
uð í þessu ásigkomulagi, ég
ráðlagði henni bara að setja
nælonsokk yfir gifsið, þá sæist
það ekki eins vel. Gastu ekki
verið búin að segja mér þetta
fyrr, sagði hún og skellihló,
búin að ströggla við að spretta
upp ýmsum flíkum með
löngum ermum.
Við Hraunprýðikonur þökk-
um Bíbí öll þau ár sem við
máttum njóta starfskrafta
hennar og kveðjum hana með
virðingu. Fjölskyldu hennar
sendum við innilegar samúðar-
kveðjur. Blessuð sé minning
hennar. Fyrir hönd Slysa-
varnadeildarinnar Hraunprýði,
Kristín Gunnbjörnsdóttir.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐRÚN RAGNHEIÐUR GÍSLADÓTTIR
THORLACIUS,
sem lést á Landspítalanum í Fossvogi
fimmtudaginn 26. júní verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju þriðjudaginn 8. júlí kl. 11.00.
Blóm afþökkuð en þeim sem vildu minnast
hennar er bent á líknarstofnanir.
Hólmfríður Margrét Ingibergsdóttir,
Pétur Ingibergsson, Guðfinna Hafsteinsdóttir,
Sólveig Ingibergsdóttir,
Hrefna Sumarlína Ingibergsdóttir, Rúnar Jónasson,
barnabörn og langömmubörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
JÓNÍNA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Hjúkrunarheimilinu Tjörn,
áður Brekkugötu 24, Þingeyri,
andaðist miðvikudaginn 2. júlí.
Útför hennar fer fram frá Þingeyrarkirkju í
Dýrafirði laugardaginn 12. júlí kl. 14.00.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hjúkrunarheimilisins á Tjörn.
Páll Björnsson, Jóhanna Ström,
Kolbrún Björnsdóttir, Bjarni Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir
okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HÖRÐUR JÓNSSON,
Akurgerði 9,
Vogum,
lést á Landspítalanum miðvikudaginn 2. júlí.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju 16.
júlí kl. 13.00.
Kristín S. Guðmundsdóttir
Guðmundur Harðarson Ágústa Þorbjörnsdóttir
Jón Gestur Harðarson
Hrönn Harðardóttir Sigurður Oddsson
Hildur Harðardóttir Valgarður Valgarðsson
Hörður Harðarson Helena Olsen
barnabörn og barnabarnabörn.
Við þökkum auðsýnda samúð og umhyggju
við andlát og útför eiginmanns míns, föður
okkar, sonar, tengdasonar og bróður,
SIGURÐAR ARNAR ÚLFARSSONAR
Hildur Steindórsdóttir
Hermann Örn Sigurðarson Drífa Hrönn Jónsdóttir
Guðrún Hulda Sigurðardóttir
Heiðrún Hulda Guðmundsdóttir Björn Matthíasson
Guðrún Sólveig Steindór Pétursson
Sólborg Gígja Guðmundsdóttir Kjartan Þorvaldsson
og aðrir ástvinir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar