Morgunblaðið - 05.08.2014, Síða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 5. ÁGÚST 2014
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför ástkærrar eigin-
konu minnar, dóttur, systur og mágkonu,
ÁSTRÍÐAR HAFDÍSAR
GUÐLAUGSDÓTTUR GINSBERG,
Dvergholti 25,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Landspítala, samstarfsfólks hjá
Rannís, vina og ættingja.
Heinz Dieter Ginsberg,
Guðrún Jónsdóttir,
Hilmar Guðlaugsson, Jóna Steinsdóttir,
Kristín Guðlaugsdóttir,
Aðalheiður Birna Gunnarsdóttir.
✝
Elsku mamma okkar, tengdamamma, amma
og langamma,
INGEBORG EINARSSON,
Hæðargarði 35,
Reykjavík,
lést 24. júlí á Landspítala við Hringbraut.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 6. ágúst kl. 13.00.
Kirsten Friðriksdóttir, Sigurður Ingvarsson,
Halldór Friðriksson, Kristrún Pétursdóttir,
Erlingur Friðriksson, Valgerður Sigurjónsdóttir,
Hildur Friðriksdóttir, Bjarni Halldórsson,
ömmubörn og langömmubörn.
✝
Elskuleg dóttir, systir og frænka,
ELÍN KRISTÍN GUNNARSDÓTTIR,
Grenimel 25,
sem lést miðvikudaginn 23. júlí verður
jarðsungin frá Neskirkju miðvikudaginn
6. ágúst kl. 13.00.
Theodóra Ólafsdóttir,
Ingibjörg Þóra Gunnarsdóttir,
Dóra Björk Guðjónsdóttir.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
SÍMON HALLSSON,
löggiltur endurskoðandi,
Vogalandi 8,
Reykjavík,
lést á heimili sínu mánudaginn 28. júlí.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju
miðvikudaginn 6. ágúst kl. 13.00.
Anna Eyjólfsdóttir,
Eyjólfur Símonarson, Adrianna Simonarson,
Hallur Símonarson, Magnea Lena Björnsdóttir,
Guðrún Símonardóttir, Ólafur Örn Jónsson
og barnabörn.
Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
UNNUR ARNGRÍMSDÓTTIR
framkvæmdastjóri og danskennari,
lést fimmtudaginn 31. júlí. Útförin fer fram
frá Bústaðakirkju föstudaginn 15. ágúst kl.
13.00.
Henný Hermannsdóttir Baldvin Berndsen
Arngrímur Hermannsson Anna Hallgrímsdóttir
Björn Hermannsson Bestla Njálsdóttir
og fjölskyldur
Elskulegur bróðir minn,
SIGURJÓN ÞÓR BENEDIKTSSON
frá Bitrugerði, Hörgársveit,
Lindarsíðu 4, Akureyri,
lést á Sjúkrahúsi Akureyrar fimmtudaginn
31. júlí. Hann verður jarðsunginn frá
Glerárkirkju fimmtudaginn 7. ágúst kl.
13.30.
Hulda Benediktsdóttir Blómaverkstæði Binna | Skólavörðustíg 12 | Sími: 5613030
ALLAR SKREYTINGAR UNNAR
AF FAGMÖNNUM
✝ Guðrún H. Asp-ar var f. 2. jan-
úar 1922 á Ak-
ureyri. Hún lést 25.
júlí sl. á Dvalarheim-
ilinu Hlíð. Foreldrar
hennar voru Halldór
Hjálmars Guð-
mundsson Aspar, f.
1894, d. 1935, fram-
kv.stj. Akra, og k.h.
Kristbjörg Torfa-
dóttir, f. 1902, d.
1987, húsmóðir á Akureyri og síð-
ar í Reykjavík. Systkini Guðrúnar
voru Björn Kristinn, Anna, Krist-
ín og Jón Eymundur, sem öll eru
látin, en eftirlifandi er Baldur
Aspar. Guðrún giftist 1. júlí 1944,
Jóhanni Júlíusi Kristinssyni,
framkv.stj., f. 30. júlí 1921 að
Ytra-Dalsgerði, d. 21.11. 2004,
syni Kristins Randvers Stef-
ánssonar, f. 1891, d. 1973, b. í
Kambfelli í Djúpadal og síðar vm.
á Akureyri, og k.h. Elínborgar
Jónsdóttur, f. 1895, d. 1992, hús-
móður s. st. Guðrún og Jóhann
áttu 9 börn: 1) Stúlka, f. 6.10.
1944, d. 16.12. 1944. 2) Kristinn
Halldór, f. 4.3. 1946, kv. Margréti
Alfreðsdóttur. Börn: Alfa Björk, í
sambúð með Magnúsi Björnssyni
og á hún eina dóttur, Signý Þöll, í
sambúð með Viktori Pálssyni og
eiga þau tvær dætur og Jóhann,
kv. Huldu Þórhallsdóttur og eiga
þau tvö börn. 3) Elín Björg, f. 22.4.
1948, g. Sævari Sæmundssyni.
steinssyni, Torfi og Magni.
Guðrún ólst upp með for-
eldrum og 5 systkinum, lengst af í
Þingvallastræti 6. Hún missti föð-
ur sinn úr berklum þegar hún var
13 ára og eftir lát hans aðstoðaði
hún móður sína með heimilið.
Hún varð gagnfræðingur frá MA,
en frekara nám var ekki í boði, þó
svo hugur hennar væri til ein-
hverskonar innanhússhönnunar.
Hún vann jafnframt utan heimilis
og 15 ára var hún komin í síld á
Siglufirði. Að námi loknu vann
hún sem talsímastúlka, fyrst í
Borgarnesi og síðar á Akureyri.
Þau Jóhann hófu búskap í Þing-
vallastræti 6, en síðan í Ránargötu
9 og þar bjuggu þau þar til Jó-
hann flutti á Hlíð, áratug á undan
henni og hún fyrir rúmu ári, 91
árs að aldri. Guðrún var heima-
vinnandi með stórt heimili og sá
jafnframt um fatlaðan son þeirra
af mikilli natni. Þar fyrir utan sá
hún um þrif og þvotta fyrir bif-
reiðaverkstæðið Víking sem Jó-
hann átti með öðrum. Eftir að
börnin uxu úr grasi vann hún á
Niðursuðuv. K. Jónssonar & Co. Í
„Asparlundi“ í Hörgárdal, nutu
þau hjón þess að fá stórfjölskyld-
una árlega saman, en hún telur nú
tæplega níu tugi og nú síðast um
miðjan júlí mætti hún í hópinn.
Hún starfaði með Styrktarfélagi
vangefinna á Norðurlandi og tók
virkan þátt í starfi Lions með
manni sínum.
Útför Guðrúnar verður gerð
frá Akureyrarkirkju í dag, 5.
ágúst 2014, og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Börn: Sæmundur,
kv. Mörtu Gunn-
arsdóttur og eiga
þau þrár dætur,
Guðrún Ösp, g. Sig-
urði Valgarðssyni
og eiga þau þrjú
börn og María Sif og
á hún þrjú börn. 4)
Ingunn Þóra, f. 10.4.
1951, g. Skúla E.
Sigurz. Börn: Berg-
lind, g. Sigurði Val-
týssyni og eiga þau tvö börn, Mar-
grét, g. Kristjáni Gunnari
Ríkharðssyni og eiga þau fjögur
börn og eitt barnabarn og Ing-
ólfur Rúnar og á hann tvö börn. 5)
Björn, f. 8.12. 1952, kv. Sigrúnu
Harðardóttur. Börn: Jóhanna
Mjöll, g. Þresti Má Pálmasyni og
eiga þau tvær dætur, Óðinn Snær
og á hann son og Björn Torfi, í
sambúð með Ágústu Margréti
Úlfsdóttur. 6) Jóhann Gunnar, f.
9.1. 1954, kv. Rögnu Ósk Ragn-
arsdóttur. Börn: Ragna Kristín, g.
Hlyni Tómassyni og eiga þau þrjú
börn og Egill, hann á tvær dætur.
7) Ásta Hrönn, f. 16.7. 1957, g.
Gísla Agnari Bjarnasyni. Dætur:
Oddný Ösp, g. Erlingi Sigurjóni
Ottóssyni og eiga þau þrjá syni og
Jóhanna Björk, g. Rögnvaldi Þór
Heimissyni og eiga þau tvær dæt-
ur. 8) Magnús, f. 10.1. 1959. 9) Sól-
veig, f. 9.2. 1961, g. Þresti Vatns-
dal. Börn: Júlía, í sambúð með
Þorsteini Björgvini Aðal-
Það er liðið seint að kveldi og
skuggar næturinnar hvíla yfir El-
liðavatninu og á hugann leita hlýj-
ar minningar um tengdamóður
mína Guðrúnu Aspar sem nú hef-
ur kvatt okkur. Ég sé hana fyrir
mér sitja teinrétta með silfurgrátt
hár inni í stofu í Ránargötu 9, og
hlusta á kliðinn í prjónunum
hennar á meðan við ræðum saman
ættfræði og lestur góðra bóka. En
nú er stóllinn hennar Nunnu
tengdamóðir minnar auður og
minningarnar einar sitja eftir um
þessa greindu, vel gerðu og hlýju
konu. Ævistarfið er orðið æði
langt, árin hennar orðin mörg.
Ég hitti tengdamóður mína
skömmu áður en hún lést. Enn
blakti þó daufur logi á kveik þar
sem hún lá uppáklædd í rúminu
sínu. Friður var yfir henni og fal-
lega brosið hennar var síðasta
kveðjugjöfin. Hún fann sjálf að
hverju stefndi og er ég sannfærð-
ur um að henni var ekkert að van-
búnaði að kveðja. Fátt hefði verið
henni örðugra að þola en að lifa án
þess að geta miðlað öðrum af um-
hyggju sinni.Kveikurinn var
brunninn niður í stjakann.
Þegar ég kom fyrst inn á heim-
ili þeirra hjóna Guðrúnar Aspar
og Jóhanns Kristinssonar fyrir
nær 50 árum þá rúmlega tvítugur
tók þessi glæsilega og hógværa
kona á móti mér í dyrunum og
bauð mig velkominn inn á heimili
sitt, þar kynntist ég konu sem
vildi öllum vel á sinn hógværa
hátt. Myndaðist strax með okkur
hlý og traust vináttubönd sem
entust alla tíð. Löngum var gest-
kvæmt á heimili þeirra hjóna því
vinahópurinn var stór, en gest-
risni hennar og greiðasemi ein-
stök. Þar leið öllum vel. Börnin
voru átta og tengdaforeldrar
hennar bjuggu á neðri hæðinni.
Má því nærri geta að nóg var að
gera hjá Nunnu, eins og hún var
ætíð kölluð af fjölskyldumeðlim-
um við að fæða og klæða allan
barnahópinn sinn. Nýtni og fyr-
irhyggjusemi var mikil, saumaði
Nunna gjarnan föt á yngri börnin
upp úr fötum eldri barnanna og
fylgdist vel með og hlúði að
heimanáminu. Þegar við hjónin
eignuðumst börnin okkar þá
heyrðist oft kallað, mamma eigum
við ekki að koma í heimsókn til
ömmu í Rán. Þar beið þeirra ætíð
eitthvert góðgæti í skál, oft var
farið í leiki eða lesið upp úr góðri
bók og settust þá ömmubörnin
hljóð við hliðina á henni og fylgd-
ust opineygð með. Eftir að Jó-
hann lést fór heilsu hennar hrak-
andi og sjónin þverrandi, var þá
mikið frá henni tekið. Hún hafði
yndi af lestri góðra bókmennta,
en aldrei heyrði ég hana kvarta og
vel fylgdist hún með öllum barna-
börnunum sínum, og fagnaði
hverjum áfanga í lífi þeirra sem til
farsældar og þroska horfði. Ég
kveð þig nú með djúpum söknuði,
elsku Nunna mín, en jafnframt
með miklu þakklæti og virðingu
fyrir að hafa fengið að eiga þig að.
Konuna með gullhjartað sem
eyddir stórum hluta ævinnar í að
þjóna og hlúa að öðrum.
En handan við fjöllin og handan við átt-
irnar og nóttina rís turn ljóssins. þar
sem tíminn sefur inn í frið hans og
drauma er förinni heitið
(Sn. Hj.)
Sé ég fjöld af förnum dögum,
finn mér skylt að þakka að nýju
góðhug þinn og alúð alla,
endalausa tryggð og hlýju.
(G.B)
Hvíl í friði, elsku Nunna mín og
hafðu þökk fyrir allt og allt. Þinn
tengdasonur,
Sævar Sæmundsson.
Þá er hún Nunna tengdamóðir
mín látin 92 ára gömul. Þessari
hæglátu yndislegu manneskju
kynntist ég fyrir 43 árum er ég
bankaði upp á að Ránargötu 9 og
spurði eftir Ingu Þóru dóttur
hennar sem ég hafði kynnst
skömmu áður. Ég vissi reyndar
að hún væri í vinnu á þessum tíma
en Sigurður afi minn hér í
Reykjavík hafði sagt mér að gott
væri að kynnast mömmunni fyrst
hygðist maður sjá hvaða mann-
kosti tilvonandi kvonfang hefði að
geyma. Mér var umsvifalaust boð-
ið inn í kaffibolla og að bíða þar til
Inga kæmi úr vinnu en á meðan
var farið yfir ætterni mitt á Ak-
ureyri en þaðan er móðir mín ætt-
uð. Þessi ráðahagur stendur enn
sem segir nokkuð um hvernig
mér leist á þá gömlu.
Ránargata 9 var mannmargt
heimili, 8 börn og amma og afi í
kjallaranum. Þessum skara kom
þessi sómakona til manns með
mikilli prýði. Aldrei heyrði ég
Nunnu kvarta yfir einu né neinu
eða hallmæla nokkrum manni,
alltaf hægt að finna eitthvað gott í
öllum. Barnabörnin elskuðu
ömmu í Rán eins og þau kölluðu
hana og allir hlökkuðu til að koma
í heimsókn. Þannig var nærvera
hennar. Guðrún Aspar, Nunna,
amma í Rán gerði flesta sem hún
umgekkst að betri manneskjum.
Takk fyrir að hafa verið alltaf til
staðar. Hvað er hægt að segja
meira?
Skúli Eggert Sigurz.
Ég hafði oft heyrt minnst á
hana Nunnu hans Jóa Kristins,
enda hún ein af stelpunum í
saumaklúbbnum hennar mömmu,
samt var ég yfir mig kvíðin þegar
ég bankaði í Ránargötu 9 til að
hitta elsta son hennar. Kvíðinn
varð fljótt að engu og þessa konu,
tengdamömmuna mína, hef ég
alltaf talið eina mína bestu vin-
konu. Nunna var heiðarleg, já-
kvæð og umfram allt ein sú
skemmtilegasta kona sem ég hef
hitt og eins og krakkarnir mínir
segja sú allra vitrasta.
Við Kiddi byrjuðum búskap
okkar í næsta nágrenni við stór-
fjölskylduna og oft var hlegið að
þessari stelpuhúsmóður þegar
hún kom lafmóð yfir með pott eða
prjóna og kunni ekkert. Með sinni
einstöku geðprýði sagði hún mér
til hægt og rólega enda alltaf
nægur tími til hjá þessari konu.
Hennar einstaka lundarfar
kom sér vel í erli dagsins þegar
hún þeyttist um við að sinna búi
og börnum. Hún lét samt erfiðan
hversdagsleikann aldrei ná yfir-
höndinni, var alltaf tilbúin til að
ferðast, hlúa að blómunum í garð-
inum og fara út að skemmta sér
með Jóa sínum.
Eftir að Jóhann dó var sem ský
drægi fyrir sólu og alla daga sakn-
aði hún hans og talaði gjarnan til
hans þegar eitthvað mikið gekk á.
Ég reikna því með að þau séu glöð
og kát núna að tjútta saman í
himnasölunum.
Kærasta tengdamamma, ég
elskaði þig allt til enda varaldar
og þakka þér innilega fyrir allt
það sem þú gafst mér og mínum.
Þín tengdadóttir,
Margrét.
Mikið er þessi kona sem geng-
ur þarna úti alltaf tignarleg og vel
til höfð, sagði samstarfskona mín
við mig. Ég lít út um gluggann á
gamla vinnustaðnum mínum og sé
að þessi tignarlega kona sem hún
átti við var hún amma mín sem
var að koma úr heimsókn frá afa.
Ég fann hvað ég var stolt af
ömmu minni sem hafði nú reynt
ýmislegt í lífinu. Þessi lýsing átti
svo vel við hana þar sem hún gekk
alltaf svo teinrétt í baki og ekki
var að sjá á þessum tíma að þetta
væri kona sem gengið hafði með
níu börn og líkaminn orðinn slit-
inn.
Þegar ég sit hér hugsi eftir að
þú hefur kvatt okkur í hinsta sinn
koma margar minningar fram.
Mikið sem það var spennandi að
fá að gista hjá ykkur afa í Rán.
Það eru líka litlu hlutirnir sem
maður man eftir eins og hljóðinu í
uppþvottavélinni þegar maður
var að fara að sofa sem maður
heyrði ekki heima hjá sér og næt-
urljósin á ganginum sem fengu að
loga yfir nóttina þannig að ég yrði
ekki myrkfælin. Heimsóknum í
Ránargötuna fylgdi líka oft að þú
eða afi buðu upp á Conga-súkku-
laðistykki eða laumuðu jafnvel
smá ferðapeningi að manni áður
en lagt var af stað í ferðalag. Ekki
var nú heldur leiðinlegt þegar
nammibaukurinn með karamell-
unum var tekin fram. Þú varst nú
ansi útsjónarsöm því það gat eng-
inn laumast í baukinn án þess að
þú vissir af því þar sem í lokið
hafði verið límd einhverskonar
hljóðdós sem baulaði ef átt var við
hann.
Mikil hannyrðakona varstu og
margir voru hlutirnir sem þú
prjónaðir, heklaðir eða föndraðir.
Þegar ég var skiptinemi erlendis
var ég í bréfi til þín að barma mér
yfir að þurfa að sauma út mynd
sem tengdist landinu okkar. Það
leið ekki á löngu þangað til að til
mín barst pakki með útsaumuðu
Íslandi og nöfnum á helstu stöð-
um. Svona varstu nú alltaf amma
mín svo hlý og góð og tilbúin að
rétta hjálparhönd.
Síðustu árin fannst mér svo
lærdómsríkt að fylgjast með þér
takast á við þær takmarkanir sem
lífið bauð þér upp á þegar sjónin
og heyrnin fór dvínandi og
skrokkurinn var orðinn lélegri.
Ég upplifði ekki að þú hefðir gef-
ist upp heldur var alltaf stutt í
dillandi hláturinn og alltaf varstu
glöð að sjá okkur. Þegar maður
spurði þig um eitthvað sem þú
mundir ekki svarið við þá snérir
þú því upp í grín og sagðir gjarn-
an: „Hvað heldurðu að ég muni
það svona gömul?“
Elsku amma mín, nú ertu horf-
in á braut en við sem eftir sitjum
lærðum ansi margt af þér og það
er nú ekki lítið veganesti að hafa
með sér út lífið. Minningin um það
þegar ég mátaði brúðarkjólinn
minn hjá þér og síðasta skiptið
sem þú hélst í höndina mína eru
þær minningar sem eru mér mjög
kærar og ég mun alla tíð eiga um
þig.
Takk fyrir samleiðina í þessu
lífi.
Jóhanna Mjöll Björnsdóttir.
Guðrún H. Aspar
 Fleiri minningargreinar
um Guðrún H. Aspar bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.