Morgunblaðið - 05.08.2014, Síða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 5. ÁGÚST 2014
✝ Guðfinna Sig-urbjörnsdóttir
fæddist 10. maí
1928 í Gilsárteigi.
Hún lést á sjúkra-
húsinu á Egils-
stöðum 27. júlí
2014.
Foreldrar Guð-
finnu voru þau
Sigurbjörn Snjólfs-
son, f. 22.9. 1893,
d. 13.7. 1980, bóndi
í Gilsárteigi í Eiðaþinghá og
Gunnþóra Guttormsdóttir, f.
13.10. 1895, d. 4.7. 1988.
Systkini Guðfinnu: Aníta, f.
1911 (hálfsystir), Gunnlaugur,
f. 1917, Guttormur, f. 1918,
Sigurður, f. 1920, Snæþór, f.
1922, Vilhjálmur, f. 1923, Þór-
halla, f. 1927, Sigurborg, f.
1929, Halldóra, f. 1931, Sig-
urlaug, f. 1933, Heiðrún, f.
1934, Benedikt, f. 1935 og Ari,
f. 1936. Eftirlifandi eru Sig-
urborg og Heiðrún.
Guðfinna giftist Ármanni
Guðmundssyni húsasmið, f. 28.
desember 1931 í Reykjavík, 6.
7. 1954. Ármann lést á sjúkra-
barn. 4) Guttormur, f. 8.3.
1958, kvæntur Marjatta Kojo,
dætur þeirra eru Elena, f. 3.8.
2000 og Iris, f. 12. 12. 2002.
Fyrir átti hann Davíð Snæ, f.
5.7. 1979. 5) Gunnar Þór, f. 6.9.
1959, kvæntur Guðrúnu Hall-
dórsdóttur, börn þeirra eru Ár-
mann Þór, f. 29.9. 1981, Hilmar
Már, f. 12.2. 1987 og Sesselja
Ósk, f. 21.11. 1995. 6) Védís
Harpa, f. 22.5. 1961, sambýlis-
maður hennar er Örnólfur
Oddsson. Börn Védísar frá
fyrra hjónabandi: Harpa Kar-
en, f. 30.10. 1987, sambýlis-
maður hennar er Dave Graub-
ner, Inga Sigríður, f. 28.5. 1993
og Rakel Birna, f. 11.5. 1997.
Börn Örnólfs eru Hjördís Lilja,
f. 14.6. 1984, Oddur f. 25.12.
1987 og Hreinn Ingi, f. 22.9.
1993. 7) Jóna Sigríður, f. 19.6.
1964, gift Magnúsi V. Snædal,
börn þeirra: Benedikt Jóhann,
f. 6.4. 1989, Sigrún Finna, f.
5.2. 1996 og Þórdís Jóna, f. 5.2.
1996. 8) Ingunn Hera, f. 12.3.
1966, d. 26.4. 2013, gift Jóni
Grétari Traustasyni, börn
þeirra: Margrét Irma, f. 4.1.
1988 en sambýlismaður hennar
er Sveinn Diego, Sigurður Atli,
f. 28.1. 1993 og Lúkas Nói, f.
29.5. 2004.
Útför Guðfinnu verður gerð
frá Egilsstaðakirkju í dag, 5.
ágúst 2014, kl. 14.
húsinu á Egils-
stöðum 5. ágúst
2007. Börn og af-
komendur Guð-
finnu og Ármanns
eru: 1) Inga Sigríð-
ur, f. 28. 1. 1954,
d. 5. 8. 1971, 2)
Guðmundur Ísleif-
ur, f. 24.3. 1955,
eiginkona hans er
Þorbjörg Kristín
Ólafsdóttir, sonur
þeirra er Andri Austmann, f.
30.7. 1996. Barn Guðmundar
frá fyrra hjónabandi; Berglind
Þyrí, f. 27.10. 1979, sambýlis-
maður hennar er Gísli Elm-
arsson og eiga þau saman tvö
börn. Auk þessa eiga þau sinn
hvorn drenginn. Synir Krist-
ínar eru Ingi Björn, f. 15.5.
1979 og Ólafur Bragi, f. 15.4.
1981. 3) Magnús Sigurbjörn, f.
17.4. 1956, kvæntur Valgerði
K. Erlingsdóttur, börn: Ár-
mann Magnússon, f. 29.10.
1981 og Bergþóra Magn-
úsdóttir, f. 2.10. 1983, en sam-
býlismaður hennar er Mikael
Arnarson og eiga þau eitt
Elsku mamma, þá ertu farin!
Það held ég að hann pabbi
hafi verið kátur að fá þig, eins
og systur mínar, Inga Sigga og
Hera.
Takk fyrir að hafa verið í lífi
mínu, ávallt glettin og kát og
reiðubúin að aðstoða aðra ef þú
varst beðin um greiða.
Það er heilmikið afrek að
koma átta „grislingum“ á legg
og ég held bara að þér hafi tek-
ist það nokkuð vel. Þú kenndir
mér alla vega ýmislegt sem hef-
ur nýst mér vel.
Þú og pabbi voruð samhent
og dugleg „að flækjast“ um eins
og þú orðaðir það. Þú stjórnaðir
heimilinu eins og herforingi eft-
ir að pabbi veiktist, ekki orðinn
fimmtugur. Dugnaður þinn var
til fyrirmyndar og ímynd þín
var gott veganesti fyrir okkur
„krakkaormana“ í okkar lífs-
hlaupi.
Ég kveð þig með sorg í
hjarta en gleðst líka yfir hvíld-
inni, þér fannst ekki gott að
geta ekki „rússast“ um eins og
áður.
Að lokum langar mig að
þakka starfsfólki Sjúkrahúss
Egilsstaða fyrir yndislega alúð
við umönnun mömmu og virki-
lega notalega framkomu og vel-
vilja gagnvart okkur úr fjöl-
skyldunni, sem vorum hjá henni
síðustu dagana.
Mamma mín, hafðu þökk fyr-
ir allt og skilaðu kærri kveðju!
Þín
Védís.
Undarleg tilfinning er það
þegar einhver nákominn og
hjartfólginn fer. Nú er hún
Guðfinna Sigurbjörnsdóttir
tengdamóðir mín látin. Alveg
sama hversu veraldarvanur og
undirbúinn maður er, það er
ekki tímabært. Eitthvað var
ógert, eitthvað var ósagt.
Nú vildi ég óska þess að ég
hefði tjáð henni meira hversu
mikils ég virti hana. Hversu
mjög ég dáðist að þeirri taktík
sem hún notaði í uppeldi
barnanna sinna og hve vel það
hefur dugað í margskonar mót-
læti og ágjöf. Mitt takmarkaða
sjónsvið hafði enga möguleika á
að skilja hvernig hægt var að
taka öllu með þessu æðruleysi
og jákvæðni –að það yrði alltaf
eitthvað til bjargar. Ég veit það
núna.
Guðfinna kenndi mér svo ótal
margt og var einn minn besti
kennari í sjálfsbjargarviðleitni
og raunsýni. Því erfiðari sem
tímarnir voru, þeim mun meira
virði var einstök og skilyrðis-
laus ráðgjöfin, einlæg hvatning-
in og takmarkalaus vináttan.
Ég kann yfirleitt ekkert að tjá
mig um svona lagað, en þetta
get ég sagt kinnroðalaust. Of
seint kannski. Samt held ég að
það hefði í raun engu máli
skipt, ég hefði ekki breytt neinu
með því að lýsa yfir einu eða
neinu. Eina sem ég get gert er
að virða og heiðra minningu
þeirra hjóna, Guðfinnu og Ár-
manns, gæta dóttur þeirra eins
og sjáaldurs augna minna og
elska hana og virða. Ég er ekki
viss um það hefði verið farið
fram á meira.
Það eru meira en 30 ár síðan
við kynntumst öll. Menntaskóla-
stráknum var vel tekið á Brá-
völlum og tengd voru bönd sem
enn halda. Ég fór á hestbak
með Ármanni, gróðursetti tré
með Guðfinnu og tók þátt í
heimilisstörfum og skyldum
sem mér voru jafnvel framandi.
Lífsviðhorf og hiklaus nálgun
allra verka og verkefna var
aðdáunarverð. Gleðin var
fölskvalaus ef eitthvað gekk vel,
en oft þurfti að nota léttlyndið
til að komast áfram yfir á næsta
þrep, hvort sem það var dagur,
vika eða mánuður.
Við sem eftir lifum erum
daglega að nota eitthvað af arf-
leifð þeirra hjóna með einum
eða öðrum hætti. Margir fras-
arnir og viðhorfin munu lifa,
margt er auðveldara viðfangs
þegar þeirra kerfi er notað. Og
þó er búið að finna upp mörg ný
kerfi, duga bara ekki eins vel.
Ég vil þakka allt sem vel var
gert, og það var margt. Ég vil
þakka samveruna, samkenndina
og þau einstöku þolgæði sem
Guðfinna og Ármann höfðu til
að bera og kenndu öðrum.
Blessuð sé minning þeirra. Hún
lifir í afkomendum og mörgum
sem þeim kynntust. Það veit ég
fyrir víst.
Magnús V. Snædal.
Það er sambland af sorg og
gleði er ég fylgi þér til hinstu
hvílu í dag, kæra tengda-
mamma.
Þegar við kynntumst fyrir
um 25 árum er ég flutti til Eg-
ilsstaða með syni mína tvo að
hefja sambúð með syni þínum
honum Guðmundi var okkur
ákaflega vel tekið af ykkur
hjónum sem og allri fjölskyld-
unni. Þar sem við urðum svo
næstu nágrannar var samgang-
ur mikill og ekki ósjaldan hist
oft á dag. Yfir kaffisopa við eld-
húsborðið voru oft sagðar ýms-
ar skemmtilegar sögur af ykkur
fjölskyldunni sem oft á tíðum
okkur mæðginum þótti eigin-
lega of ótrúlegar til að geta ver-
ið sannar. Skemmtilegastar
þóttu sonum mínum sögurnar af
prakkarastrikum Guffanna.
Hún tengdamóðir mín var svo-
lítið margbrotin persóna, harð-
dugleg frá barnsaldri til vinnu,
ól af sér átta börn og komust
sjö þeirra til manns. Það var
mikið áfall þegar Ármann veikt-
ist alvarlega á besta aldri og
náði sér aldrei fyllilega, en Guð-
finna tók málin í sínar hendur
og þó að stundum kæmu lykkj-
ur á leiðinni var samt áfram
haldið. Vissulega hefur stundum
gustað í kringum þig, mín kæra,
þegar skoðunum var komið á
framfæri, en enginn var hraðari
af stað gætirðu hlaupið undir
bagga. Húmorinn hjá ykkur var
nú líka alveg í góðu lagi. Ég
vissi ekki alveg meðan ég var
að kynnast þessari fjölskyldu
hvernig ætti að taka honum, en
það lærðist með tímanum. Ég
var stundum ykkur hjónum inn-
an handar ef leysa þurfti ein-
hverja hnúta og var gefin nafn-
giftin Gullmolinn en held nú að
það hafi verið ofmetið. Drengj-
unum mínum sem ég kom með
inn í fjölskylduna sýnduð þið
væntumþykju sem þeir hafa
metið mikils. Andri naut líka
góðs af nálægðinni við ykkur og
má segja að hann hafi verið
með annan fótinn hjá ykkur sín
fyrstu ár. Eftir að Ármann féll
frá árið 2007 má segja að hallað
hafi undan fæti hjá Guðfinnu
heilsufarslega hægt og bítandi.
Það var henni líka mikið áfall að
missa yngstu dóttur sína langt
fyrir aldur fram á síðasta ári.
Það var svo í fyrra að hún fór í
Hulduhlíð á Eskifirði og síðar á
árinu á sjúkradeildina á Egils-
stöðum og átti ekki afturkvæmt
á heimili sitt. Það var henni erf-
itt en óhjákvæmilegt eins og
staðan var orðin. Hjúkrunar-
fólki á báðum þessum stöðum
sendi ég mínar bestu þakkir
fyrir umönnunina og elskuleg-
heitin við hana Guðfinnu mína.
Að lokum kveð ég þig með
gleði yfir að nú líður þér vel
með horfnum ástvinum, en kem
ávallt til með að sakna þín.
Hvíl þú í friði mín elskulega.
Þín tengdadóttir,
Kristín.
Guðfinna
Sigurbjörnsdóttir
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, afi,
langafi og langalangafi,
SIGURÐUR HÓLM ÞÓRÐARSON
Árskógum 8, Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir í Grafarvogi
þann 31. júlí síðastliðinn. Sigurður verður
jarðsunginn frá Guðríðarkirkju í Grafarholti
6. ágúst næstkomandi kl. 15.
Guðrún Tómasdóttir
og aðstandendur.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
GESTHEIÐUR GUÐRÚN
STEFÁNSDÓTTIR
Skálholti 11, Ólafsvík,
lést á Dvalar- og hjúkrunarheimilinu Jaðri i
Ólafsvík þann 1. ágúst síðastliðinn.
Útför hennar fer fram frá Ólafsvíkurkirkju
laugardaginn 9. ágúst kl. 13.00.
Elinbergur Sveinsson
Sigurður Elinbergsson
Sveinn Þór Elinbergsson Inga Jóhanna Kristinsdóttir
Stefán Rafn Elinbergsson Elísabet Sigfúsdóttir
og aðrir aðstandendur.
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
✝ Lára KristínSamúelsdóttir
fæddist á Ísafirði
25. mars 1935. Hún
lést á Landspít-
alanum 23. júlí
2014. Foreldrar
hennar voru Sam-
úel Jónsson smjör-
líkisgerðarmeistari
á Ísafirði, ættaður
frá Tröð í Álfta-
firði, f. 7.1. 1910, d.
18.4. 1983, og eiginkona hans
Ragnhildur Helgadóttir, ættuð
frá Laugabóli í Ögursveit, f. 2.6.
1911, d. 4.1. 1987. Systkini Láru
eru fjögur: Daníela Selma, f.
1933, Brynjólfur, f. 1936, Frið-
gerður, f. 1945, og Samúel Jón,
f. 1949.
Lára giftist 19. maí 1956
Stefáni G. Þórarinssyni fyrrv.
starfsmanna- og rekstrarstjóra
Seðlabankans, f. á Laugarvatni
9. desember 1934. Foreldrar
hans voru Þórarinn Stefánsson
kennari á Laugarvatni, f. 1904,
d. 2002, og Guðmunda Margrét
Guðmundsdóttir, f. 1908, d.
1996. Börn Láru og Stefáns eru
fjögur: 1) Þórarinn rafmagns-
verkfræðingur, f. 13.4. 1956,
giftur Jórunni Pálsdóttur, f.
1964. Börn Þórarins eru: a)
Katrín, f. 1980, gift Aroni Frey
Lúðvíkssyni, f. 1979, og eiga
þau dæturnar Lenu Rún og
Klöru Sif. b) Stefán, f. 1986, og
er sambýliskona hans Berglind
Sverrisdóttir, f. 1988. 2) Ragn-
hildur myndhöggvari, f. 28.6.
1958. Maki hennar er Friðrik
Örn Weisshappel, f. 1945, og
eiga þau tvær dætur: a) Ragn-
hildi Láru, f. 1989, og er sam-
býlismaður hennar David Gwen
Subhi, f. 1990, og eiga þau son-
inn Marcel Úlf. b) Margréti
Helgu, f. 1991, og á hún dótt-
urina Matthildi Elíu Hrafns-
dóttur. 3) Margrét kennari, f.
18.6. 1960, og eru börn hennar:
a) Stefán Kristjánsson, f. 1982,
og á hann soninn
Kristján. b) Lára
Kristín, f. 1994, og
c) Anna Margrét, f.
1996, Ósk-
arsdætur. 4) Lára
listdansari og
danshöfundur, f.
16.9. 1962, og er
maður hennar
Guðni Franzson, f.
1961. Synir eru: a)
Hróar Sigurðsson,
f. 1992 og b) Stefán Franz
Guðnason, f. 2004.
Æskuárin bjó Lára í foreldra-
húsum á Ísafirði, lengst af á
Bjargi við Seljalandsveg. Þar
tók hún virkan þátt í menning-
ar- og félagsstarfi með fjöl-
skyldu sinni, æfði handbolta
með Íþróttafélaginu Vestra og
varð Íslandsmeistari með félagi
sínu eitt árið. Eftir gagnfræða-
próf settist hún í Menntaskólann
á Akureyri og útskrifaðist það-
an vorið 1955, ásamt Stefáni
verðandi eiginmanni sínum. Þau
Lára og Stefán stofnuðu fljót-
lega sitt heimili í höfuðborginni
og fyrr en varði krafðist ört
stækkandi fjölskylda allra
starfskrafta hennar. Árið 1974
innritaðist Lára í Myndlista- og
handíðaskólann og útskrifaðist
þaðan sem myndmenntakennari
1977 og kenndi síðan mynd-
mennt í Laugalækjarskóla í
fimmtán ár. Árið 1982 innrit-
aðist hún aftur í Myndlistaskól-
ann – leirlistadeild og útskrif-
aðist þaðan 1985. Hún
starfrækti sitt eigið leir-
listaverkstæði um árabil, tók
þátt í mörgum samsýningum
með Leirlistafélaginu auk
einkasýninga. Lára var virkur
þátttakandi í Félagi mynd-
menntakennara og í Leirlist-
arfélagi Íslands og sat í stjórn
þess um skeið.
Útför Láru fer fram frá Dóm-
kirkjunni í dag, 5. ágúst 2014,
kl. 15.
Mamma er að vestan, pabbi ætt-
aður að austan, þau kynntust fyrir
norðan og settust að fyrir sunnan.
Þar ólumst við upp, á Ásvallagötu, í
Safamýri, Stigahlíð og síðast á
Dragavegi. Dragavegurinn var
sannkallaður fjölskyldustaður. Þar
hittust allir og alltaf var tekið vel á
móti öllum. Hlátur mömmu, ein-
stakur og smitandi, kom okkur allt-
af í gott skap. Barnabörnin hafa
alltaf sótt mikið í að vera hjá afa og
ömmu, enda mikla ást og væntum-
þykju þar að finna.
Öll okkar æskuár var mamma
heimavinnandi í orðsins fyllstu
merkingu. Hún saumaði á okkur
flest föt og þegar hún eignaðist
prjónavél þá gengum við í prjón-
uðum fötum – meira að segja
prjónuðum buxum. Hún var alltaf
að búa eitthvað til fyrir okkur. Ein
jólin bjó hún til jólasveinaland
með íslensku jólasveinunum,
Grýlu og Leppalúða. Það voru líka
ófáir grímubúningarnir sem hún
gladdi okkur börnin með.
Það var alltaf gaman að vera
með mömmu. Hún var svo lífsglöð
og mikill húmoristi. Hún var alltaf
til staðar fyrir okkur, það gaf okk-
ur óendanlegt öryggi og um leið
svo mikið frelsi. Mamma var ein-
stök fyrirmynd og kenndi okkur
svo ótal margt – allt frá því að
vinda tusku rétt og læra að elska
ljóð. Hún kom ávallt til dyranna
eins og hún var klædd, án allrar
tilgerðar. Umhyggja hennar, skil-
yrðislaus ást og hlýja mun fylgja
okkur út lífið.
Hversdagsstörfin voru hennar
líkamsrækt og lagði hún áherslu á
að þau yrði að vinna rétt. Hún var
alltaf vel á sig komin eða í formi.
Hún hafði mikinn áhuga á hand-
bolta sem hún stundaði á yngri ár-
um og var unun að horfa með
henni á leiki, engin lognmolla,
hrópað og kallað, stappað og
stokkið upp. Mamma elskaði nátt-
úru Íslands og átti Ísafjörður sér-
stakan stað í hjarta hennar þar
sem í minningunni skein alltaf sól
og Pollurinn sléttur. Sumarbú-
staður pabba og mömmu á Lauga-
vatni var þeirra sælureitur þar
sem sköpunargleði þeirra hefur
fengið vel að njóta sín. Allt er þar
gert af alúð og smekkvísi og látið
falla vel að umhverfinu og nátt-
úrunni.
Þegar mamma var fertug lét
hún draum sinn rætast og fór í
Myndlista- og handíðaskólann.
Hún var frábær leirkerasmiður og
teiknari. Það var sem hendur
hennar væru gerðar til að móta
leir og liggja ófáir listmunir eftir
hana sem munu gleðja okkur og
aðra um ókomna tíð.
Mamma hafði yndi af ljóðum og
kunni þau mörg. Hún hafði mikið
dálæti á ljóðum Jónasar Hall-
grímssonar og fannst ljóð hans,
Íslandsminni, dásamlega rímað og
hefði getað sómt sér vel sem þjóð-
söngur. Hún sagði frá af mikilli
innlifun og oft fór hún með eina
fallegustu setningu íslenskrar
tungu úr Heimsljósi eftir Lax-
ness: „Þar sem jökulinn ber við
loft hættir landið að vera jarð-
neskt, en jörðin fær hlutdeild í
himninum, þar búa ekki framar
neinar sorgir og þessvegna er
gleðin ekki nauðsynleg, þar ríkir
fegurðin ein, ofar hverri kröfu.“
Mamma var hamingjusöm en
fékk þó sinn skerf af sorginni.
Hún hefur nú fengið hlutdeild í
himninum þar sem engar sorgir
búa og fegurðin ein ríkir.
Með söknuði.
Þórarinn, Ragnhildur,
Margrét og Lára.
Elskuleg tengdamóðir mín og
vinur, Lára Samúelsdóttir, er fall-
Lára Kristín
Samúelsdóttir