Morgunblaðið - 18.06.2014, Side 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 18. JÚNÍ 2014
✝ Guðný Guð-mundsdóttir
fæddist í Reykjavík
29.10. 1925. Hún
lést á Landspítal-
anum í Fossvogi
4.6. 2014. Foreldr-
ar hennar voru
Guðmundur Ey-
leifsson skipstjóri,
f. í Gestshúsum á
Seltjarnarnesi 8.7.
1883, d. 2.9. 1943,
og Guðrún Guðbrandsóttir, f. á
Bolafæti í Hrunamannahreppi
28.3. 1899, d. 31.10. 1954. Al-
systir Guðnýjar er Kristine, f.
21.12. 1927, gift Kormáki Sig-
urðssyni, f. 6.9. 1924, d. 23.12.
2003. Dóttir þeirra er Guðrún, f.
6.10. 1963. Fóstursystir Guð-
nýjar var Aldís Einarsdóttir, f.
17.2. 1940, d. 16.6. 2005, gift
Birgi Erni Birgis, f. 23. 9. 1942.
Börn þeirra eru Guðrún Hulda,
f. 18.2. 1961, Birgir Svanur, f.
15.2. 1968, og Einar Örn, f. 27.9.
1973, d. 8.11. 2000. Systkin sam-
feðra eru Sigríður, f. 23.11.
1908, d. 25.3. 1990, og Birgir, f.
13.7. 1925, d. 7.8. 1948.
Guðný ólst upp með fjöl-
skyldu sinni á Grettisgötu 20a.
Hinn 12.8. 1955 giftist hún
5.9. 1979, Stefanía Björk sál-
fræðinemi, f. 2.4. 1990. Sam-
býlismaður hennar er Eyþór
Þorsteinsson ljósmyndanemi, f.
22.9. 1990, og Birgitta Hrönn, f.
20.7. 1995. Áður átti Guðný dótt-
irina Guðrúnu Hallfríði, þroska-
þjálfa, myndlistarkonu og kenn-
ara, f. 21.4. 1949. Faðir hennar
var Bjarni Ingimar Júlíusson
vélstjóri, f. 13.9. 1923, d. 16.8.
2000. Maki Guðrúnar er Ed-
ward Kiernan læknir, f. 6.3.
1947. Börn þeirra eru Sigurður
Hrafn verkfræðingur, f. 19.9.
1969. Maki hans er Hildur
Njarðvík lögfræðingur, f. 15.11.
1969. Börn þeirra eru Pétur, f.
29.9. 1996, og Hilmar, f. 27.4.
2004; Sverrir Þór læknir, f. 1.6.
1971. Maki hans er Marisa Punzi
líftæknifræðingur, f. 23.8. 1986;
Guðmundur Birgir flugmaður, f.
26.3. 1979. Maki hans er Katrín
Þrastardóttir, verkfræðingur, f.
25.3. 1980. Börn þeirra eru
Þröstur Arnar, f. 24.7. 2006, og
Edward Orri, f. 3.6. 2010.
Guðný vann í Áfengis- og tób-
aksverslun ríkisins, Nýborg,
fram að hjúskap er hún fór að
sinna fjölskyldunni og uppeldi
barna sinna. Eftir að börnin
urðu stór fór hún að vinna í eld-
húsi Kópavogshælis og síðar í
vinnustofum hælisins þar sem
hún aðstoðaði vistmenn við
vefnað.
Útför Guðnýjar fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 18. júní
2014, og hefst athöfnin kl. 13.
Jóni Óskari Guð-
mundssyni frá Nýp,
Skarðströnd, Dala-
byggð, deildar-
stjóra á Skattstofu
Reykjavíkur, f.
18.2. 1929. For-
eldrar hans voru
Guðmundur Egg-
ertson, bóndi á
Nýp, f. 1.3. 1890, d.
18.10. 1942, og Sig-
ríður Guðmunds-
dóttir, f. 20.7. 1885, d. 12.11.
1963. Börn Guðnýjar og Jóns
eru: 1) Sigríður, sjúkraliði og
lyfjatæknir, f. 20.7. 1956. Maki
hennar er Halldór Sigurþórsson
bifreiðasmiður, f. 13.12. 1954.
Börn þeirra eru Anna Sigríður
hjúkrunarfræðingur, f. 15.10.
1978, maður hennar er Berg-
sveinn Þórsson listfræðingur, f.
4.5. 1983. Börn þeirra eru Bjart-
ur Elí, f. 20.4. 2007, Eldar Máni,
f. 1.10. 2009, og Auður Embla
Náttsól, f. 2.4. 2013. 2) Guð-
mundur Birgir, f. 26.4. 1958, d.
9.9. 1975. 3) Jón Óskar raf-
magnsiðnfræðingur, f. 1.7. 1961.
Maki hans er Jóhanna Margrét
Jóhannesdóttir tanntæknir, f.
29.10. 1962. Börn þeirra eru
Berglind Þ. Björgvinsdóttir, f.
Mamma bjó á Grettisgötu
20a, í húsi móðurbróður síns,
Hjörleifs, ásamt fjölskyldu sinni.
Ættin var stór og ættartengslin
mikil, skyldmenni frá Auðsholti
og Skálmholti gistu á Grettis-
götunni þegar sækja þurfti til
Reykjavíkur. Mamma ólst þar af
leiðandi upp í húsi sem iðaði af
lífi. Hjörleifur stundaði búskap í
bakhúsunum á Grettisgötunni,
hélt kindur, kýr og hesta fram á
miðjan 6. áratug síðustu aldar.
Þar sem amma ólst upp í Auðs-
holti í Biskupstungum, hjá
ömmu sinni og afa og fjölskyldu
móðurbróður síns, voru tengslin
við Auðsholt sterk og eyddi
mamma ásamt móður sinni og
systrum sumrunum í Auðsholti
þar til hún byrjaði að vinna fyrir
sér í Reykjavík, lengst af í
Áfengis- og tóbaksverslun rík-
isins, Nýborg. Mamma stundaði
skíði á veturna ásamt vinkonum
sínum og gistu þær gjarnan í
Skíðaskálanum. Hún vann þar
eitt sinn til sigurs í svigkeppni.
Mamma var söngelsk og söng
við öll störf. Hún saumaði og
prjónaði allt á sig og okkur
börnin, þegar við voru lítil,
ásamt dyggri aðstoð systur
sinnar Kristínar. Seinna tók
pabbi við prjónaskapnum, en
hann sér enn um að skaffa ull-
arleista og vettlingana. Honum
kynntist hún í „Áfenginu,“ þeg-
ar hann byrjaði að vinna í Ný-
borg og það var ekki aftur snú-
ið, hann hafði valið sér konu. En
áður hafði hún eignast dótturina
Guðrúnu Hallfríði með Bjarna
Júlíussyni, vélstjóra. Svo pabbi
fékk hana sem búbót.
Amma dó 1955, stuttu eftir að
mamma og pabbi kynntust, en
hún hafði verið stoð og stytta
mömmu og missirinn var mikill.
Pabbi flutti inn og þau hófu sinn
búskap á Grettisgötunni. Á með-
an þau bjuggu á Grettisgötunni
eignuðust þau Sigríði 1956 og
Guðmund Birgi 1958. 1960 fluttu
þau í nýbyggt raðhús í Kópa-
voginum, Vallartröð 6. Þar
fæddist Jón Óskar 1961.
Mamma var elst sinna systra
svo hún tók við stóra móðurhlut-
verkinu er móðir hennar lést.
Mamma var sívinnandi, þó ekki
bæri alltaf mikið á því, en verkin
voru unnin en oft svona eins og
af sjálfu sér. En hún sá líka til
þess að aðrir gerðu sitt, við
börnin áttum að hjálpa til og við
áttum að bera ábyrgð hvert á
öðru, það var skylda okkar að
sinna fjölskyldunni, það var
skýrt tekið fram.
Bróðir okkar, Guðmundur
Birgir, lést í slysi 1975. Hafa
mamma og pabbi borið þessa
þungu sorg æ síðan. Mömmu
var þetta áfall óyfirstíganlega
erfitt og gat hún lengi vel ekki
rætt um Guðmund eftir þetta
áfall vegna sársauka er það olli
henni.
Eftir að börnin fóru að vaxa
úr grasi, þá sótti mamma um
starf á Kópavogshæli, starfaði
þar fyrst í eldhúsinu og síðan á
vinnustofunum þar sem hún að-
stoðaði vistmenn í vefnaði.
Mamma naut sumarsins, var
mikill sólarunnandi. Hafði
ánægju af því að eiga garð, þar
sem hún atti pabba stöðugt í
garðstörfin með sér. Hún var
alltaf fín, fór aldrei út án þess
að punta sig, hafði unun af fal-
legum fötum og naut þess að
fara í búðir. Elskaði skó og
dúka.
Mamma var ánægð með okk-
ur börnin sín og það sem úr
okkur varð, enda var hún góður
uppalandi og mikið erum við
þakklát fyrir að hafa átt hana
sem móður.
Guðrún Hallfríður,
Sigríður og Jón Óskar.
Meira: mbl.is/minningar
Elskuleg tengdamóðir mín,
Guðný Guðmundsdóttir, lést að
kvöldi 4. júní eftir erfið og
ströng veikindi síðustu árin á 89.
aldursári. Aðdáunarvert var að
fylgjast með æðruleysi því sem
einkenndi hana í þessum veik-
indum hennar og hve sterk hún
raunverulega var fram að enda-
lokum, þó fann ég að undir lokin
var hún orðin örmagna og þráði
hvíldina. Tengdafaðir minn hef-
ur staðið eins og klettur við bak
eiginkonu sinnar en þau hafa
alltaf verið mjög samrýmd.
Eiginkona mín Guðrún Hall-
fríður var frumburður Guðnýjar,
fædd 1949 og var Guðný ein-
stæð móðir fyrstu árin eða þar
til Jón Óskar Guðmundsson kom
inn í líf þeirra 1955. Guðný bjó
með móðir sinni Guðrúnu Guð-
brandsdóttur, yngri systur
Kristínu og fóstursystur Aldísi.
Í þessu umhverfi ólst Guðrún
eiginkona mín upp fyrstu ár ævi
sinnar í mikilli hlýju og ást þess-
ara fjögurra kvenna. Jón Óskar
er ættaður úr Dalasýslu en hafði
ungur flust með móður sinni til
Reykjavíkur. Guðný og Jón
Óskar eignuðust 3 börn, Sigríði,
fædda 1956, Guðmund Birgi,
fæddan 1958 og Jón Óskar,
fæddan 1961.
Jón Óskar gekk Guðrúnu í
föðurstað og átti hún yndislega
æsku í faðmi fjölskyldu sinnar.
Rétt fyrir jólin 1968 kom ég síð-
an inn í fjölskylduna og var
strax vel tekið og varð hluti
hennar og leið alla tíð vel í ná-
vist þeirra hjóna. Fyrstu 6 árin
bjuggum við hjónin á neðri hæð-
inni á heimili þeirra hjóna í
Kópavogi og vorum í fæði hjá
þeim allan tíman. Við fengum
mikla hjálp við uppeldi elstu
drengjanna okkar og voru þeir
mjög hændir að ömmu sinni og
afa og verður þeim seint þakk-
aður þeirra mikli stuðningur.
Við vorum nýlega flutt í okk-
ar fyrstu íbúð í Breiðholti þegar
mikill harmur skók fjölskylduna,
þegar eldri drengur þeirra
hjóna, Guðmundur Birgir, þá 17
ára, lést af slysförum. Ótrúlegt
var að fylgjast með þeim hjón-
um hvernig þau fóru í gegnum
þá sorg að missa barn sitt í
blóma lífsins og ég veit að Guð-
mundur Birgir hefur alltaf fylgt
þeim í huganum síðan og mun
Guðný nú hvíla hjá syni sínum
til eilífðar. Jón og Guðný fluttu í
haust í 3 herbergja íbúð við
Fannborg í Kópavogi. Þar leið
þeim vel enda gamla húsnæðið
óhentugt, á 3 hæðum. Þau nutu
þess þó stutt að dvelja þar sam-
an og þó vitað væri að hverju
stefndi var harmur fjölskyldunn-
ar mikill þegar að leiðarlokum
kom og er Guðnýjar sárt saknað
af eiginmanni, börnum, mökum
þeirra, barnabörnum og barna-
barnabörnum.
Nú þegar komið er að leið-
arlokum kveð ég þessa sóma-
konu sem alltaf fékk mig til að
líða vel í návist sinni. Ég veit að
tengdafaðir minn á mjög erfitt
núna og munum við stórfjöl-
skyldan kappkosta að styðja
hann á þessum erfiðu tímamót-
um.
Edward Kiernan.
Við fráfall elskulegrar
tengdamóðurr minnar vil ég
minnast hennar með nokkrum
orðum. Minningar mínar úr
Vallartröðinni eru mér ljúfar og
margs að minnast eftir 27 ára
samfylgd. Er mér efst í huga
þakklæti fyrir að hafa kynnst
þessari fallegu og glæsilegu
konu og var það umtalað hvað
hún var smekkleg og glæsileg.
Guðný hafði dálæti á fínum föt-
um og hún elskaði fallega skó.
Minnist ég þess að er ég keypti
mér einhverjar flíkur, þá fór ég
með þær til Guðnýjar og oftar
en ekki þá sagði Guðný „Farðu í
þetta og leyfðu mér að sjá“ og
það skipti mig verulegu máli
hvað henni fannst. Guðný var
ötul við að varðrveita gamla
hluti og bar hún mikla virðingu
fyrir þeim. Einnig var henni
mjög dýrmætt að hafa fjölskyld-
una ætíð nálægt sér. Á sumrin
voru gömlu hjónin iðin við að
rækta garðinn sinn í Vallartröð-
inni og þótti Guðnýju einstak-
lega vænt um hann enda var
hann mjög fallegur og oft var líf
og fjör bæði innan dyra og utan
þegar allir komu saman að grilla
útí garði. Ikeaferðirnar voru
ófáar og stelpunum fannst nú
ekki leiðinlegt að borða með
ömmu og afa í Ikea.
Elsku Guðný mín, nú þegar
ég kveð þig þá fyllist ég söknuði
og jafnframt þakklæti fyrir að
hafa kynnst þér.
Hvíldu í friði, elsku Guðný
mín.
Þér ég þakka
vináttu og góðar stundir
Hlýja hönd og handleiðslu,
okkar stundir saman.
Bjartar minningar lifa
ævina á enda.
(Hulda Ólafsdóttir)
Þín tengdadóttir,
Jóhanna M. Jóhannesdóttir.
Við fráfall ömmu langar okk-
ur að segja nokkur minningar-
orð um hana.
Það var alltaf gott að koma til
ömmu og afa. Okkur þótti svo
æðislegt þegar við fórum alltaf í
Ikea og borðuðum sænskar kjöt-
bollur. Okkur fannst svo gaman
þegar amma talaði um gömlu
tímana þegar hún var ung.
Amma var svo yndisleg í alla
staði. Amma var alltaf svo sæt
og fín. Við elskum þig og sökn-
um þín elsku amma og mun
minningin um þig lifa að eilífu.
Hvíldu í friði elsku amma.
Til þín ég hugsa,
staldra við.
Sendi ljós og kveðju hlýja.
Bjartar minningarnar lifa
ævina á enda.
(Hulda Ólafsdóttir)
Kveðja,
Birgitta Hrönn og
Stefanía Björk.
Guðný
Guðmundsdóttir
✝ Kristín ÁrnýAlbertsdóttir
fæddist 2. janúar
1941 í Hafnarfirði.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu Sól-
vangi 6. júní 2014.
Foreldrar hennar
voru hjónin Albert
Erlendsson, f. 8.
maí 1896, á Ketil-
völlum í Laugar-
dal, Árnessýslu, d.
25. desember 1979, og María
Ingibjörg Þórðardóttir, f. 28.
nóvember 1894, á Kröggólfs-
stöðum í Ölfusi, d. 3. janúar
1971. Systur Kristínar voru
Margrét Albertsdóttir, f. 20.
maí 1926, d. 19. október 2012,
Ólafía Þórhildur Albertsdóttir,
f. 9. maí 1930,
Erla Albertsdóttir,
f. 27. júlí 1932, d.
28. desember
1991, Ingveldur
Sæmunda Alberts-
dóttir, f. 11. maí
1943. Kristín bjó á
Selvogsgötu 10 í
Hafnarfirði, fyrst
hjá foreldrum sín-
um en síðan í um-
sjón Ingu systur
sinnar, alla sína ævi, eða þar
til hún flutti á Hjúkrunarheim-
ilið Sólvang fyrir sjö árum síð-
an.
Útförin fer fram frá Hafnar-
fjarðarkirkju, miðvikudaginn
18. júní 2014, og hefst athöfnin
kl. 13.
Mig langar í nokkrum orðum
að minnast Stínu systur minnar
sem nú er horfin til nýrra heim-
kynna. Við Stína erum yngstar
fimm systra og bjuggum með
foreldrum okkar í gamla húsinu
okkar á Selvogsgötunni, og
bjuggum þar áfram eftir lát
þeirra. Stína var einstaklega
geðgóð og brosmild, þó svo að
hún gengi ekki heil til skógar.
Hún fæðist á þeim tímum þar
sem fatlað fólk hafði litla mögu-
leika í þjóðfélaginu, gekk ekki í
skóla eða fékk að vinna á stöð-
um sem voru við þess hæfi.
Stína var þó svo heppin að
pabbi átti nokkrar kindur uppi
á Öldum og á sumrin fórum við
með foreldrum okkar þangað í
heyskap. Þar undi Stína sér vel
við að fá að taka þátt í hey-
skapnum og drekka kaffi undir
fjárhúsveggnum á góðviðris-
dögum. Seinna á ævinni vann
hún svo dagpart í þvottahúsinu
á Sólvangi og það fannst henni
mjög gaman. Að fá útborgað
fyrir vinnu sína og njóta sam-
veru þeirra góðu kvenna sem
þar unnu. Mínar bestu kveðjur
og þakkir til þeirra sem þar
unnu með Stínu. Framan af var
Stína dugleg að fara í göngu-
ferðir til systra sinna og sumra
frændsystkina og fá kaffibolla
og helst eitthvað sætt með, því
hún var mikill sælkeri og þótti
fátt betra en að fá nammi eða
smákökur. Stína naut því lífsins
á sinn einfalda hátt á meðan
heilsan leyfði. Mér er minnis-
stætt þegar hún hélt upp á sjö-
tugsafmælið sitt. Það var haldið
í salnum á Sólvangi. Þar var
auðvitað boðið upp á alls konar
kruðerí, en spenntust var Stína
að bíða eftir að afmælissöng-
urinn yrði sunginn, þá ljómaði
hún og dagurinn var fullkom-
inn. Það þurfti nefnilega ekki
mikið til að gleðja hana bless-
aða. Stína dvaldi sín síðustu ár
á hjúkrunarheimilinu Sólvangi
og naut þar frábærrar umönn-
unar starfsfólks. Vil ég þakka
þeim öllum innilega fyrir og bið
þeim guðs blessunar.
Stína mín, megir þú hvíla í
guðs friði og þakka þér fyrir
allt og allt.
Þín systir,
Ingveldur (Inga).
Nú þegar Stína frænka hefur
endað sitt æviskeið vil ég minn-
ast góðrar frænku með miklum
hlýhug. Stína var næstyngst
fimm systra og er sú þriðja sem
kveður þennan heim. Hún gekk
ekki heil til skógar og fékk ekki
þá skólagöngu sem eðlileg
þætti í dag. Ég er viss um að
hún hefði getað lært að lesa sér
til gagns, ef aðstæður hefðu
verið öðruvísi, því hún var stál-
minnug á ýmsa hluti og mundi
t.d. alla afmælisdaga stórfjöl-
skyldunnar og geri aðrir betur.
Stína var líka skemmtilega
ákveðinn á sinn hátt, engin
læti, en föst fyrir ef því var að
skipta. Hún fékk sér stundum
göngutúr á morgnana og ef
dyrabjallan hringdi hjá okkur
Ester snemma á sunnudags-
morgnum, þá vissum við að þar
var Stína á ferð. Þá þýddi ekk-
ert að þykjast ekki heyra í
bjöllunni. Hún vissi að við vor-
um heima og beið þess að við
opnuðum. Og þá sagði Stína
„Var ég nokkuð að vekja ykk-
ur“ og auðvitað sögðum við nei.
Stínu fannst gott að fá kaffi og
helst eitthvað sætt með, syk-
urmoli var fínn, en súkkulaði
eða smákaka enn þá betri. Svo
hafði hún gaman af léttu spaugi
og hló þá sínum hneggjandi
hlátri og sagði svo „Nú ertu að
djóka í mér“. Stína dvaldi sín
síðustu ár á Sólvangi og verður
aldrei fullþökkuð sú hlýja og
umhyggja sem þar er viðhöfð
gagnvart dvalargestum. Og það
kunni Stína svo sannarlega að
meta á sinn hógværa hátt. Ég
kveð nú þessa góðu frænku
mína og móðursystur og votta
ég systrum hennar, þeim Ingu
og Lóu, samúð mína.
Albert Már og Ester.
Elsku Stína, þú valdir fal-
legan sólríkan dag til að kveðja
okkur og lýsir það vel þeirri
persónu sem þú hafðir að
geyma, glaðleg, ljúf og skap-
góð. Stína frænka, eins og ég
kallaði hana alltaf, var móður-
systir mín og bjó hún alla tíð á
Selvogsgötu 10 í Hafnarfirði. Í
fyrstu með foreldrum sínum og
systrum og síðan, eftir lát for-
eldra hennar, bjuggu hún og
Inga systir hennar saman.
Stína var einstaklega vandvirk,
hún saumaði mikið út og prjón-
aði einnig fallega sokka sem
hún gaf frændum og frænkum
allt var þetta vandlega gert hjá
henni. Hún var einnig dugleg
að ganga og fannst henni gam-
an að heimsækja skyldfólk sitt í
leiðinni og fá kaffisopa en Stínu
fannst kaffisopinn góður og
ekki fannst henni verra að fá
eitthvað sætt með. Stína var
einstaklega þakklát og þurfti
lítið til að gleðja hana og aldrei
fór hún frá manni án þess að
þakka fyrir sig og þá ekki einu
sinni heldur oft. Á seinni árum
fékk Stína að vinna í þvottahús-
inu á Sólvangi og gaf það henni
mikið. Mér er minnisstætt þeg-
ar henni var boðið að fara með,
nokkur sumur, í vikuferð með
vistmönnum Sólvangs til
Hveragerðis. Það var gríðarleg
tilhlökkun hjá henni í margar
vikur áður en hún fór og svo
talaði hún mikið um hvað gam-
an hefði verið eftir að hún kom
heim. Já, það þurfti ekki mikið
til að gleðja hana Stínu. Stína
dvaldi síðustu árin á hjúkrunar-
heimilinu Sólvangi þar sem vel
var hugsað um hana.
Stína mín, nú er komið að
kveðjustund og veit ég að vel
verður tekið á móti þér af for-
eldrum þínum og systrum. Hvíl
í friði.
María Gunnarsdóttir
(Maja frænka).
Elsku Stína. Mér finnst svo
skrítið að þú sért farin. Nú get
ég ekki lengur heimsótt þig á
Sólvang. Þegar ég heimsótti þig
grínuðumst við og hlógum sam-
an. Stundum púslaði ég líka
með þér. Við áttum það sameig-
inlegt að vera með fötlun. Við
vorum líka með eins húmor.
Þetta eru bestu minningarnar
sem ég veit um.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín
ég leita þín, Guð, leiddu mig,
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér.
Því veit mér feta veginn þinn
og verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson)
Þín frænka,
Hildur Ýr.
Kristín Árný
Albertsdóttir