Morgunblaðið - 01.11.2014, Page 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 1. NÓVEMBER 2014
✝ Helgi Guð-mundur Hólm
fæddist í Sporðs-
húsum í Vestur-
Húnavatnssýslu 2.
júní 1933. Hann lést
á heilbrigðisstofn-
uninni á Blönduósi
20. október 2014.
Foreldrar Helga
voru Andrea Sólveig
Bjarnadóttir, f. 28.
ágúst 1897 á Þóreyj-
arnúpi, og Björn Leví Þórðar-
son, f. 29. júlí 1887 á Litlu-
Ásgeirsá. Systkini hans eru
Þórður Leví, f. 1917, d. 1922,
Þóra Margrét, f. 1919, d. 1996,
Jakob, f. 1920, d. 1998, Þórður
Leví, f. 1922, d. 2003, Unnsteinn,
f. 1925, d. 2003, Heiðrún, f.
1926, d. 1987, Aðalheiður Ey-
steinsína, f. 1930, d. 1980, Ágúst
Bjarni Hólm, f. 1933, Geir Hörð-
ur, f. 1937, og Eygló, f. 1942, d.
2012. Helgi eignaðist tvær dæt-
ur 1) Fjólu Berglindi, f. 1959.
Móðir hennar er Aðalbjörg Pét-
ursdóttir, f. 1942. Fyrrverandi
maður Fjólu er Vilhjálmur H.
Bragason, börn þeirra eru a)
Gréta Björg. Sambýlismaður
hennar er Björgvin Lindi Sigur-
jónsson, dóttir þeirra er Thelma
Lind. Frá fyrra hjónabandi á
Björgvin Lindi 3 börn. b) Bragi
Freyr. Núverandi sambýlis-
maður Fjólu er Guðjón Ólafsson
og á hann 2 börn fyrir. Svandísi
og Ólaf Þóri. 2) Báru Helenu, f.
1961. Móðir hennar er Þórey
Gunnlaug Petra
Þorsteinsdóttir, f.
1924, d. 1974. Fyr-
ir átti Þórey börn-
in Gísla Christian,
f. 1948, d. 1975,
Svövu Eyland, f.
1952, Jenný Ey-
land, f. 1955, og
Þorstein Karl Ey-
land, f. 1957,
d.1999. Maki Báru
er Ron Miller.
Fyrri maður Báru var Bart
Stephens. Börn Barts og Báru
eru a) Sandra Björk Stiglitz, f.
1982, gift Chris Stiglitz og eiga
þau börnin Rayan Björn og
Brynju Björk. b) Berglind Eva,
f. 1983, gift Basil Lee og á hann
3 börn fyrir. c) John Daníel
Stephens, f. 1987, giftur Okctav-
iu og eiga þau soninn Asaya og
fyrir átti Daníel dótturina
Adrianu.
Helgi fluttist ungur að árum
að Gauksmýri og síðan að
Neðri-Þverá. Hann var síðan í
sveit í nokkur sumur á Ferstiklu
í Hvalfirði og síðan á Stóru-
Borg hjá Margréti og Pétri. Um
tvítugsaldurinn flutti hann al-
veg til Reykjavíkur og vann þar
lengst af hjá Bjarna bróðir sín-
um við hreingerningar. Síðustu
árin bjó hann í Hveragerði, síð-
an á Skagaströnd og nú síðast á
Blönduósi.
Útför Helga fór fram frá
Blönduóskapellu 27. október
2014 í kyrrþey að ósk hins látna.
Það var hálfskrýtinn dagur
framundan þegar ég vaknaði á
mánudagsmorgni og fannst mér
allan daginn eins og ég þyrfti
að gera eitthvað sérstakt en
áttaði mig ekki á hvað það var.
Seinnipart dagsins fór að hugsa
norður til pabba míns og fannst
að nú yrði ég að fara að hringja
og frétta af honum. Fannst vera
liðinn of langur tími síðan síð-
ast. Ég varð of sein. Klukkan
tæplega hálftíu um kvöldið var
hringt frá Sjúkrahúsinu á
Blönduósi og mér sagt að hann
hefði verið að kveðja. Þá vissi
ég að hann hafði verið að hugsa
til mín allan daginn og reyna að
minna á sig. Ég veit að við
höfðum of lítið samband síðustu
árin en, pabbi minn, nú veit ég
að þú ert á góðum stað og núna
líður þér vel. Takk fyrir allt og
allt.
Ég leit eina lilju í holti,
hún lifði hjá steinum á mel.
Svo blíð og svo björt og svo auðmjúk
– en blettinn sinn prýddi hún vel.
Ég veit það er úti um engin
mörg önnur sem glitrar og skín.
Ég þræti ekki um litinn né ljómann
en liljan í holtinu er mín!
Þessi lilja er mín lifandi trú,
þessi lilja er mín lifandi trú.
Hún er ljós mitt og von mín og yndi.
Þessi lilja er mín lifandi trú!
Og þó að í vindinum visni,
á völlum og engjum hvert blóm.
Og haustvindar blási um heiðar,
með hörðum og deyðandi róm.
Og veturinn komi með kulda
og klaka og hríðar og snjó.
Hún lifir í hug mér sú lilja
og líf hennar veitir mér fró.
Þessi lilja er mér gefin af guði
hún grær við hans kærleik og náð,
að vökva hana ætíð og vernda
er vilja míns dýrasta ráð.
Og hvar sem að leiðin mín liggur
þá liljuna í hjartastað ber,
en missi ég liljuna ljúfu
Þá lífið er horfið frá mér.
(Þorsteinn Gíslason.)
Innilegar þakkir til Heil-
brigðisstofnunar Blönduóss fyr-
ir ómetanlega hjálp honum til
handa.
Minning þín lifir.
Þín dóttir,
Fjóla.
Helgi Guðmundur
Hólm
Kæra Kristrún.
Ekki átti ég von
á að við myndum
ekki hittast aftur
þrátt fyrir veikindin
þín og fréttirnar um að þú hefðir
kvatt voru erfiðar að fá. Ég er
afar þakklát fyrir tímann sem ég
átti með þér í fyrrasumar fyrir
norðan þegar þú komst með
Dodda bróður og Garðari Helga
í smá frí. Þú varst alltaf svo opin,
jákvæð og skemmtileg, alltaf
hress og kát. Met mikils allan
stuðninginn og peppið í náminu
mínu og áhugann sem þú sýndir
mér og litlu fjölskyldunni minni í
Álaborg, öll skilaboðin og kveðj-
urnar sem þú sendir okkur.
Hvíldu í friði, kæra Kristrún.
Vaktu, minn Jesús, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgrímur Pétursson)
Elsku Garðar, Lísa, Villa og
fjölskyldur, innilegustu samúð-
arkveðjur frá okkur fjölskyld-
unni í Álaborg.
Sólveig Hallsteinsdóttir.
Mikið finnst mér erfitt að
þessi tími sé kominn. Það var
Kristrún
Stefánsdóttir
✝ Kristrún Stef-ánsdóttir fædd-
ist 4. janúar 1955.
Hún lést 20. októ-
ber 2014. Útför
hennar fór fram 30.
október 2014.
aðdáunarvert
hversu hetjulega þú
barðist við þennan
grimma sjúkdóm
sem herjaði á þig
allt of oft.
Þú varst mér
ávallt einstaklega
góð strax frá unga
aldri þegar þú tókst
að þér að passa
mig. Mér fannst
gott að vera hjá
ykkur og kom ég oft í heimsókn.
Ég hafði alltaf þá tilfinningu að
þér fyndist þú eiga hlut í mér
sem er svo satt á margan hátt.
Ég á margar yndislegar minn-
ingar af okkur Vilborgu Önnu
saman með þér og mömmu í
ferðalögum bæði hér heima og
erlendis. Við frænkur vorum
uppátækjasamar og þið höfuð
einstaklega gaman af því. Á
seinni árum urðuð þið ömmur og
buðuð okkur ungu mæðrunum
ýmiskonar heilræði og hófust þá
oft skemmtilegar samræður. Af
ömmudjásnunum þínum varst þú
óendanlega stolt og þú sagðir
mér svo margar sögur af þeim.
Ég trúi því að þú haldir fast utan
um myndina af ömmustráknum
þínum sem þú barst í höndum
þínum þegar þú kvaddir.
Minning mín um þig verður
fallega konan með brúna þykka
hárið og „Krissulegu skórnir“.
Elsku besti Gæi, Vilborg
Anna, Lísa og aðrir aðstandend-
ur, ég vona að þið finnið styrk í
sameiningu í gegnum þennan
erfiða tíma.
Elsku Krissa, ég kveð þig með
miklum söknuði.
Hulda Karen
Guðmundsdóttir.
Okkar kæra frænka Kristrún
hafði frumkvæðið að því að koma
á fót frænkuklúbbi þannig að við
hittumst reglulega þar sem hún
var sjálfskipaður formaður eða
fommi eins og hún kallaði það.
Hún var óskoraður foringi hóps-
ins og hélt okkur vel við efnið.
„Og ekkert kjaftæði, gjöra svo
vel að mæta, koma svo.“
Kristrún batt okkur sterkum
frænku- og vináttuböndum. Hún
var mikill spaugari og svo ótrú-
lega skemmtileg. Hún var sú
hressasta og alfrændræknasta af
okkur og hafði góða yfirsýn yfir
stórfjölskylduna alla. Hún hélt
sömuleiðis vel utanum bræður
sína og sinnti móður sinni af al-
úð.
Kristrún skipulagði eftir-
minnilega gönguferð um Kjalveg
fyrir frændfólkið og munum við
halda hennar minningu á lofti
með göngum sem hér eftir heita
Kristrúnargöngur.
Það var yndislegt að koma í
Strúnukot, fallega sumarhúsið
þeirra Garðars í Borgarfirðinum
og þangað fóru þau Garðar um
helgar og í fríum allan ársins
hring.
Kristrún lét sig varða aðstöðu
og réttindi sjúklinga og heil-
brigðisstarfsmanna. Það voru
töggur í henni Kristrúnu. Hún
var töffari í gegn. Samviskusöm
og skipulögð með eindæmun og
ekki síst á veikindatímabilum,
hvernig hún tókst á við áföll og
gat lyft sér upp á bataplanið með
skynsemi og áræðni svo maður
fylltist bjartsýni og aðdáun.
Hún var mikil fjölskyldu-
manneskja og elskaði að vera
með gullmolunum sínum, dætr-
unum og barnabörnunum, öm-
mudjásnunum. Þau Garðar
höfðu gaman af að ferðast og
heimsóttu oft dóttur sína og fjöl-
skyldu til Noregs og áttu þar
líka góða vini frá skólaárunum
sem þau nutu þess að heim-
sækja.
Og Kristrún var eldheitur
stuðningsmaður Chelsea og var
það fastur liður þeirra hjóna að
fara til London á leiki.
Kristrún hafði miklar skoðan-
ir og sat ekki á þeim og endaði
umræðan oft í hláturrokum þeg-
ar Kristrún endaði á „ sei nó
mor!“ Drifkrafturinn, dugnaðar-
forkur, létta lundin og trygg-
lyndi eru orð sem lýsa henni vel.
Alltaf smekkvís og smart, það
var hennar stíll. Hennar verður
sárt saknað í hópnum og hún
verður alltaf með okkur.
Þuríður Dóra, Gerður, Sig-
rún, Harpa, Guðrún og Lillý.
Við kynntumst Kristrúnu
haustið 1989 þegar við hófum
saman nám í Lyfjatæknaskóla
Íslands og komum hver úr sinni
áttinni. Fljótlega skapaðist sterk
og góð vinátta á milli okkar
skólasystranna sem hefur hald-
ist síðan. Margt var brallað bæði
innan skólans og utan og stór
ákvörðun tekin um að fara í út-
skriftarferð að námi loknu. Kom
þá strax í ljós hversu mikill leið-
togi Kristrún var. Ýmsar fjáröfl-
unarleiðir voru reyndar með
góðum árangri og þar var það
ekki síst Kristrún sem dreif okk-
ur áfram með krafti sínum og
dugnaði.
Að leiðarlokum minnumst við
Kristrúnar með þakklæti fyrir
hennar góða þátt í því að halda
hópnum okkar saman, hversu já-
kvæð hún var, áræðin og fylgin
sér. Hún var litrík, sterk og gef-
andi persóna og umhyggjusöm
um hagi okkar skólasystranna
og okkar nánustu. Þá verður að
halda því til haga að hún var afar
skemmtilegur sögumaður og
hafði einstaka hæfileika til að
breyta hversdagslegustu atburð-
um í bráðskemmtilegar sögur
sem kitluðu hláturtaugarnar. Við
skólasysturnar hittumst í lok
ágúst og áttum þá yndislega
stund saman þar sem Kristrún
var hrókur alls fagnaðar eins og
alltaf. Minning um góða konu lif-
ir.
Við vottum Garðari, dætrun-
um og öðrum aðstandendum
okkar dýpstu samúð.
Ásrún, Bergdís, Iða Marý,
Vilborg Erla, Sigríður, Sig-
þóra, Kristín og Valgerður.
Davíð
Ósvaldsson
útfararstjóri
551 3485 - www.udo.is
Óli Pétur
Friðþjófsson
útfararstjóri
Þá er hann horf-
inn úr lífi okkar
hann Ingólfur
Sveinsson frá Fá-
skrúðsfirði.
Þó að maður hafi fylgst með
stríði hans við þann vágest sem
lagði hann að velli og fengið reglu-
lega upplýsingar um heilsufar
hans, þá einhvern veginn trúði
maður því ekki að stundin væri
komin og hann myndi kveðja
þetta líf fyrir fullt og allt. Ingólfur
var mikill vinur minn og við áttum
margar stundir saman, enda
bjuggum við hlið við hlið á Fá-
skrúðsfirði.
Þegar við Ingólfur vorum ungir
menn lágu leiðir okkar saman á
rúntinum á Fáskrúðsfirði og á
rúntinum kynntist Ingólfur Önnu
Björgu Pálsdóttur sem síðar varð
eiginkona hans og samherji í blíðu
og stríðu og móðir þriggja barna
þeirra. Bæði Ingólfur og Anna
Björg voru það sem hægt er að
kalla eðalpersónur og gaman var
að fylgjast með þegar þau voru að
draga sig saman og hægt er að
segja með sanni að þau elskuðu
hvort annað afar mikið og fjöl-
skyldan sem þau skópu saman er
til algjörar fyrirmyndar í okkar
samfélagi.
Börn sem eiga slíka foreldra
eins og Ingólf og Önnu Björgu eru
Ingólfur Sveinsson
✝ IngólfurSveinsson
fæddist 20. júní
1951. Hann lést 23.
október 2014. Útför
Ingólfs fór fram 31.
október 2014.
á grænni grein. Öll
fjölskylda Ingólfs,
eins stór og hún er,
hefur skipað til
borðs í þessu sam-
félagi algjöru fyrir-
myndarfólki og er
mikill sómi að því.
Gyða Ingólfsdóttir,
móðir Ingólfs
Sveinssonar, hefur á
nokkrum vikum orð-
ið að sjá á eftir eig-
inmanni sínum, Sveini R. Eiðs-
syni, og svo elsta syni sínum
Ingólfi og féllu þeir báðir í valinn
af völdum krabbameins.
Gyða hefur misst mikið á ör-
skotsstundu og votta ég henni
innilega samúð mína, Gyða er
stolt og heiður þessarar fjöl-
skyldu. Anna Björg Pálsdóttir,
eiginkonu Ingólfs, sem ég hef
þekkt frá unglingsaldri, bæði þeg-
ar við vorum á rúntinum á Fá-
skrúðsfirði og eftir það, hefur
misst mikið, því að þau Ingólfur
og hún voru lífsförunautar frá því
að þau voru nánast unglingar og
þau og börn þeirra voru einstak-
lega samhent fjölskylda. Ingólfur
og Anna Björg voru foreldrar í
sérflokki. Anna Björg og börn, við
ykkur segi ég, það var heiður að
umgangast Ingólf, hann var ætíð
rólegur og yfirvegaður í samskipt-
um við mig og ég mun sakna hans
mikið. Það að þurfa að kveðja ekki
eldri mann svona snemma mynd-
ar mikið tómarúm hjá þeim sem
eftir standa. Ég segi það með
sanni að Ingólfur Sveinsson var
það sem hægt er að kalla yndis-
lega góð persóna og þakka ég
samfylgdina við hann í þessu lífi.
Gyða, Anna Björg, börn, barna-
börn, systkini Ingólfs og allir ætt-
ingjar og vinir, ég votta ykkur öll-
um samúð mína með fráfall
Ingólfs Sveinssonar, við misstum
öll mikið, því að við sem þekktum
Ingólf þekktum góðan mann,
mann sem alltaf kom fram við fólk
af virðingu og með jafnaðargeði.
Vertu sæll, Ingólfur, það var
heiður að keyra ykkur Önnu
Björgu á rúntinum á Fáskrúðs-
firði og eiga sinn þátt í því, að þið
sköpuðuð ykkur líf saman.
Eiríkur Stefánsson,
Fáskrúðsfirði.
Mætur maður er falinn í valinn
langt um aldur fram og farinn á vit
forfeðranna. Maður sem ég var
svo lánsamur að kynnast og vera í
miklum samskiptum við síðustu
árin.
Ingólfur Sveinsson var at-
hafnamaður sem lét verkin tala. Á
árum áður stýrði hann útgerð og
fiskvinnslu hjá öðrum og einnig á
eigin vegum. Seinni árin rak hann
eigin ráðgjafar- og bókhaldsstofu
en Ingólfur var viðskiptafræðing-
ur að mennt með fjármál fyrir-
tækja sem sérgrein.
Glettnin var aldrei langt undan
hjá Ingólfi og honum var lagið að
sjá spaugilegu hliðina á tilverunni.
En alvaran bjó undir niðri og oft
áttum við samræður um stjórnmál
og þjóðmál almennt. Við vorum
sammála um að íslenska þjóðin
hefði lítið sem ekkert lært af
hruninu og verri eiginleikar
mannskepnunnar hefðu oftar en
ekki yfirhöndina. Oft vorum við
ósammála um stjórnmál líðandi
stundar en ávallt var Ingólfur rök-
fastur og þurfti maður á öllu sínu
að halda er skeggrætt var um
málin.
Greiðasemi Ingólfs var með
eindæmum. Aldrei varð ég var við
að nokkur færi bónleiður til búðar
þegar hann átti í hlut. Og þá var
ekki verið að krefjast endurgjalds
hið snarasta og oft alls ekki. Ég
veit að margir eiga honum mikið
að þakka vegna margvíslegrar að-
stoðar af hans hálfu. Ingólfur var
mannvinur og vissi sem var að oft
þyrfti að hjálpa fólki til sjálfs-
hjálpar.
Vinnusemi var Ingólfi í blóð
borin. Upp snemma og unnið
langt frameftir flesta daga meðan
heilsu naut við. Snöggur með af-
brigðum og afar talnaglöggur.
Hafði ég oft gaman af því að sjá
hvað hann var fljótur að leysa úr
flóknum og erfiðum málum fyrir
sína skjólstæðinga enda hafði Ing-
ólfur yfirgripsmikla þekkingu í
sínu fagi.
Ingólfur var ríkur maður.
Hann og eftirlifandi eiginkona,
Anna Björg Pálsdóttir, komu
þremur börnum sínum til manns,
Gyðu sem er læknir, Agnari Páli
sem tekið hefur við rekstri stof-
unnar og er með meistaragráðu í
endurskoðun og fjármálum fyrir-
tækja og Sigurbirni Inga sem nam
flugvirkjun og stundar nú fram-
haldsnám. Og barnabörnin voru
orðin nokkur og naut Ingólfur
þess mjög að hafa stórfjölskyld-
una nálægt sér.
Missir þeirra er mikill að missa
eiginmann, föður, afa og son en
móðir Ingólfs, Gyða, lifir son sinn.
Ég votta þeim mína dýpstu sam-
úð.
En minningarnar lifa og við
munum ylja okkur við þær um
ókomna tíð. Við getum ekki annað.
Kristinn D. Gissurarson.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og við-
eigandi liður, „Senda inn minn-
ingargrein,“ valinn úr
felliglugganum. Einnig er hægt
að slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar en
á hádegi tveimur virkum dögum
fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og hve-
nær sá sem fjallað er um fæddist,
hvar og hvenær hann lést og loks
hvaðan og klukkan hvað útförin
fer fram. Þar mega einnig koma
fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast er
til að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður, en
ekki í minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni
undir greinunum.
sjónarmenn minningargreina
vita.
Minningargreinar