Morgunblaðið - 19.11.2014, Side 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 19. NÓVEMBER 2014
Elsku afi Nonni.
Takk kærlega fyrir allar þær
stundir sem þú hefur gefið okkur
og minningarnar sem við eigum
um þig.
Ég man þegar ég var lítill að þú
varst alltaf að kenna okkur
bræðrunum alla heimsins hluti.
Þú lagðir alltaf mikið upp úr því
að kenna okkur góðan grunn sem
við gætum svo byggt á í framtíð-
inni. Einu sinni þegar þú varst svo
duglegur að vinna í sumarbú-
staðnum okkar og ég spurði hvort
ég mætti fara einn út á bátinn þá
vildirðu leyfa mér það en með
einu skilyrði, að ég gæti bjargað
mér. Við fórum svo í æfingar á
björgunarvestinu og kennslu á
bátinn. Þú leyfðir mér að fara út í
kalda vatnið til þess að ég vissi
hverju ég mætti búast við. Þú bast
stutt band í bátinn svo ég gæti æft
að róa og róa, og ég hamaðist á
bátnum en fór ekki metra. Þannig
kenndirðu mér og bræðrum mín-
um í öllu og öðluðumst við sjálfs-
traust til allra verka í lífinu.
Þú sagðir mér einu sinni að
brjóta eldspýtu. Ég gerði það og
Jón William
Magnússon
✝ Jón WilliamMagnússon
fæddist á Ólafsfirði
16. desember 1940.
Hann lést 7. nóv-
ember 2014.
Útför Jóns Willi-
ams fór fram frá
Keflavíkurkirkju
18. september
2014.
spurði svo af hverju.
Þá sagðirðu mér að
brjóta allar eldspýt-
urnar sem væru eft-
ir í pakkanum sam-
an. Ég reyndi það og
náði því ekki. Þá
sagðirðu við mig:
„Samúel mundu það
að sem einstaklingar
erum við bara
ákveðið sterk en ef
við stöndum saman
þá getum við allt.“ Þessi orð mun
ég alltaf muna afi minn og hafa í
huga við fjölskylduna og lífið. Ég
var tíu ára þegar þú sagðir mér
þetta í garðinum heima hjá þér og
við vorum að slá blettinn.
Þú kenndir mér einnig að
hugsa vel um aðra og skilja ekki
neinn útundan. Það var allt jafnt
hjá þér, hvort sem það var í
verknaði eða hugsun. Seinustu
orðin þín til mín voru að vera góð-
ur faðir og eiginmaður. Ég lofa
þér því að ég hafði bestu fyrir-
myndina til þess að vera góður
eiginmaður og faðir og mun ég
hafa hana nálægt mér alltaf þegar
ég el upp mín börn.
Þú varst alltaf stoltur af mér og
ég verð alltaf stoltur af þér.
Þitt barnabarn,
Samúel Albert William
Ólafsson.
Elsku hjartans afi Nonni okk-
ar.
Takk fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir okkur. Orð geta ekki
lýst því hversu mikilvægur þú
varst okkur og verður alla tíð. Þú
varst svo mikill gleðigjafi, góður
og traustur maður. Það er enginn
eins og þú. Við munum sakna þín.
Þar sem englarnir syngja sefur þú,
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú,
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn, faðir, lífsins ljós,
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert, mín lífsins rós,
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn, láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn, réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál,
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði, vinur minn kær,
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær,
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Við munum alltaf elska þig. Þín
barnabörn,
Unnur María og Guðríður
Emma Steinþórsdætur
„Já, ert þetta þú? Æ ég þekki
þig aldrei, þú hefur svo alþjóðlega
rödd.“ Þannig var mér oftast
svarað þegar ég hringdi í Jón
William. Hann var pabbi minnar
bestu vinkonu, Gullu, Magga,
Steina og Davíðs. Alveg frá fyrstu
kynnum mínum við fjölskylduna
tóku þau hjónin Unnur Ingunn og
Jón William okkur, vinum
barnanna þeirra, opnum örmum.
Gestrisni þeirra var innileg og
maður var alltaf velkomin. Þau
hjónin voru einstaklega góð hvort
við annað og þegar Unnur veiktist
var Jón henni við hlið alla tíð með
sinni einstöku þolinmæði og nær-
gætni.
Ég fylgdist með þegar Hótel
Keflavík var í uppbyggingu. Þar
var aldrei slegið af. Hugmyndirn-
ar og framkvæmdagleðin stór-
kostleg og allir fjölskyldumeðlim-
irnir voru með. Seinna, þegar ég
vann á Hótel Keflavík, kynntist ég
stórfjölskyldunni betur og sá að
samspil og samheldni getur gert
kraftaverk.
Jón William var jafnvígur bæði
í Ofnasmiðjunni og hótelinu.
Hann sat þó sjaldnast við skrif-
borðið þótt hann væri fram-
kvæmdastjóri, hann var frekar
fyrir það að vinna „alvöruvinnu“
eins og það var stundum kallað,
án þess að gera lítið úr annarri
vinnu. Jón William var einstak-
lega mikill húmoristi, ef tækifæri
gafst þá var hann notaður til hins
ýtrasta. Ég man hvernig hann
náði að stríða starfsfólkinu sem
kom á sínar fyrstu vaktir á hótelið
og vissi náttúrlega ekkert hver
Jón William var. Og hann fékk oft
hina sem voru með honum í leik-
inn.
Ofnasmiðja Suðurnesja færði
sig um set yfir í hús sem var kall-
að Litla Milljón. Þetta nafn hélst
áfram og heyrðist þetta nafn
„Litla Milljón“ oft á mínu heimili.
Eldri strákurinn minn, Bjarni,
var mjög oft með afastrákunum
hans Jóns, Samúel, Jakob og
Sigga, sonum Gullu. Jón William
var svo yndislegur að leyfa honum
að fara með í ævintýraferðirnar
sem hann fór í með barnabörnin
sín og þær gleymast aldrei. Bjarni
sagði eftir eina ferðina hvað það
hefði verið gaman að vera í æv-
intýraferð með Jóni Milljón.
Hann átti það oft til að rugla þess-
um tveimur nöfnum saman, Willi-
am og Milljón. Þegar við vorum
einhvern tímann að gantast með
þetta og létum Jón William vita
sagði hann eftirfarandi við
Bjarna, sem honum þótti svo
vænt um. „Þú skalt bara nota afi
Nonni eins og hinir krakkarnir.“
Nú er komið að kveðjustund
sem er erfið, en það er líka ynd-
islegt að vita að við eigum eftir að
hittast á himnum þegar Jesús
kemur aftur að sækja okkur til
sín. Þetta var Jón William fullviss
um.
„Hjarta yðar skelfist ekki. Trúið á Guð
og trúið á mig. Í húsi föður míns eru
margar vistarverur. Væri ekki svo, hefði
ég þá sagt yður að ég færi burt að búa
yður stað? Þegar ég er farinn burt og
hef búið yður stað kem ég aftur og tek
yður til mín, svo að þér séuð einnig þar
sem ég er.“
(Jóh.14; 1-3)
Þú sofnað hefur síðsta blund
í sælli von um endurfund,
nú englar Drottins undurhljótt
þér yfir vaki – sofðu rótt.
(Aðalbjörg Magnúsdóttir)
Elsku Gulla mín, Maggi, Steini,
Davíð og fjölskyldur. Innilegustu
samúðarkveðjur til ykkar. Megi
góður Guð vera með ykkur og
gefa ykkur styrk og kraft á erf-
iðum tímum.
Ollý.
Ekki grunaði okkur í vor að við
þyrftum að kveðja Jón William
svo fljótt sem raun varð á, hrifinn
burt eftir nokkurra mánaða veik-
indi.
Ég kynntist Jóni fyrir um 40
árum og strax myndaðist góð vin-
átta sem átti eftir að haldast allt
til enda. Hann var með eindæm-
um úrræðagóður og greiðvikinn,
vildi allt fyrir mann gera. Skódinn
fékk yfirhalningu í fínpússuðum
bílskúrnum hans, ósjaldan fengu
vinir og kunningjar lánaðan flutn-
ingabílinn, ekki var vandamál að
fá undirskrift hans lánaða, og svo
mætti áfram telja. Þau hjónin, en
Unnur Ingunn lést fyrir fjórum
árum, voru svo samhent við að
hjálpa og styðja þá sem leituðu til
þeirra. Að koma á heimili þeirra
var alltaf einskær ánægja, allt svo
fínt og þrifalegt, alltaf léttleiki og
gestrisni í fyrirrúmi.
Þeir sem kynntust Jóni fóru
ekki varhluta af góðlátlegri
glettni hans og stríðni. Hægt væri
að skrifa bók einungis um þá hlið
hans. Fólk var oft dálitla stund að
átta sig á að hann væri að grínast.
Einn viðmælenda sló hann út af
laginu í sumar, eftir að hann var
orðinn veikur, með orðunum:
„Það var tekið úr mér annað hvert
nýra.“ Er hann vaknaði einn síð-
asta morguninn sló hann vaktkon-
una út af laginu um stund með
orðunum: „Ekki bjóst ég við að
vakna lifandi.“
Aðrir munu fjalla um elju hans,
innsæi og yfirsýn. En eitt stendur
algerlega upp úr í mínum huga,
það var hvernig hann tókst á við
veikindi sín í sumar og haust. Því-
líkt æðruleysi, dugnaður, trúar-
vissa, hlýja! Og hann sá til þess
þegar hann vissi að stutt væri eft-
ir að tala skipulega við allt sitt fólk
og kveðja það hinstu kveðju og
sagði eitthvað fallegt við hvert og
eitt. Hann átti fallegt dauðastríð –
vegna þess að hann var svo æðru-
laus og sterkur, jákvæður og gef-
andi, svo vongóður og glaður í
„hinni sælu von“ trúarinnar.
Mikill er missir fjölskyldunnar.
Mikill er missir vina hans. En
minningin um Jón er svo falleg og
sterk, sérstaklega eftir síðustu
vikurnar, að hún verður sem
græðandi smyrsl þeim sem mest
sakna hans. Með sanni má segja
að hann sjálfur hafi veitt ástvinum
sínum mestu áfallahjálpina.
Guð gefi ykkur öllum, ættingj-
um og ástvinum Jóns, huggun og
styrk. Ég er þakklátur fyrir vin-
áttu og samveru þessa einstaka
manns.
Einar Valgeir Arason.
Hér kveð ég langtíma góðvin
minn, trúbróður og nafna, Jón
William Magnússon. Hann var
mikill mannkostamaður og góðum
gáfum gæddur. Víðsýnn, vinfast-
ur, kærleiksríkur, söngelskur og
trúaður. Hótfyndinn og hrókur
alls fagnaðar á mannfundum svo
af bar. Glæsimenni að vallarsýn
og fríður. Hann var stórhuga í
orði og verki. Það vitna best minn-
isvarðarnir tveir sem hann lét eft-
ir sig, Ofnasmiðja Suðurnesja og
Hótel Keflavík – hvort tveggja
farsæl og vel látin fyrirtæki.
Flestir munu kannast við orð-
smíðina hans: „Hitinn kemur að
sunnan.“ Það get ég staðfest því
að „Ofnasmiðja Suðurnesja“ býr
bæði í húsinu mínu og sumarbú-
staðnum og veitir góðan hita. En
auk þessa hita var annað varma-
streymi í gangi – með mínu orða-
lagi: „Ylurinn streymir að innan –
innan frá honum.“
Hann var algjört ofurmenni,
örfáa ég slíka kenni.
Minningin mun lifa og ljóma,
ljúfri vafinn tign og sóma.
Hróður hans um langan aldur óma.
Elskulega fjölskyda, meðtakið
hjartanlegustu samúð mína og
fjölskyldu minnar. Stefnum til
endurfundanna á hæðum. Guð
blessi ykkur.
Jón Hjörleifur Jónsson.
Mikill og tryggur vinur okkar
Jón William Magnússon frá Ólafs-
firði er fallinn frá fyrir aldur fram.
Við systkinin viljum minnast hans
með örfáum orðum. Við fædd-
umst öll nánast á sömu torfunni í
Horninu í Ólafsfirði, eins og
byggðin þar var oftast nefnd á
þeim tíma. Mæður okkar voru
nánar vinkonur og sú vinsemd
hélst óslitin og sterk milli kyn-
slóða. Jón William og Unnur
Steinþórsdóttir, kona hans, voru
nánast eins og úr fjölskyldu okk-
ar, viðstödd í stórafmælum sem
og öðrum fjölskylduviðburðum og
Unnur lét okkur eftir ófáar ynd-
islegar ljósmyndir bæði frá þeim
atburðum og heimsóknum á
Hornbrekkuveg 1 þar sem við ól-
umst upp og foreldrar okkar
bjuggu. Það spillti ekki að
mamma og pabbi hétu Unnur og
Jón. Óspart var því nöfnum Unn-
ar og Jóns Williams haldið á lofti
við ýmis tækifæri eins og þau
væru tvífarar húsráðenda á Horn-
brekkuveginum.
Jón William upplifði í æsku lífs-
baráttu þar sem afkoma heimilis-
ins hvíldi lengst af á sjóróðrum og
afla föður á litlum trillubáti hans
við afar erfiðar aðstæður en jafn-
framt naut hann gnægðar af alúð
og umhyggju. Það varð honum
meiri fjársjóður en silfurskeið í
munni. Á unga aldri gekk Jón til
starfa sem tengdust sjónum eins
og títt var um þá sem ólust upp í
sjávarþorpum. Hann var ósérhlíf-
inn og gekk í öll störf með dugnaði
og eftirfylgni og ávallt var létt-
leikinn með í för. Minnumst við
margra góðra stunda frá þeim
tíma. Athafnaþrá hans kom
snemma í ljós. Skemmst er frá því
að segja að hann gerðist umsvifa-
mikill athafnamaður í Keflavík
eftir að hann lauk iðnnámi. Þar
má nefna að hann stofnaði og rak
um langt árabil Ofnasmiðju Suð-
urnesja og Hótel Keflavík ásamt
fjölskyldu sinni. Hann geislaði af
góðvild og dugnaði, en kímnin og
glettnin var honum eins konar
lífsmáti, sem sérstök ánægja var
að. Hann kunni svo sannarlega að
segja bráðsmellnar sögur, oft af
sér sjálfum. Engu var líkara en að
hann hefði erft þann eiginleika frá
föður sínum. Móðir okkar var ein
af þeim sem beittu línu fyrir trillu-
bát pabba hans, Þránd, en Magn-
ús skar síld í beitu fyrir fólkið sem
beitti línuna og sagði svo
skemmtilegar sögur að mamma
hló stundum hjartanlega löngu
síðar þegar hún minntist þeirra.
Jón var mikill gæfumaður í
einkalífi. Unnur kona hans var
einstaklega hlý og gefandi kona.
Þau voru afskaplega samrýnd og
samhent og áttu saman sterka trú
á Guð. Fyrir þeim var hann skap-
ari alheimsins og sonur hans
frelsari, ávallt vakandi yfir velferð
okkar í gleði og sorg, en fráleitt að
tilvera okkar hafi orðið til fyrir
endalausa röð tilviljana. Unnur
stríddi síðustu árin við erfiðan
sjúkdóm sem dró hana til dauða
fyrir fjórum árum. Auðfundið var
að Jón saknaði hennar sárt en
naut huggunar í trúarstyrk sín-
um. Nú hefur hann kvatt þetta
jarðlíf sáttur við Guð og menn.
Við þökkum Jóni William
trausta vináttu, einstaklega hlý-
lega og hressilega samfylgd og
sendum börnum hans og Unnar,
Magnúsi, Steinþóri, Guðlaugu
Helgu og Davíð, og aðstandend-
um öllum innilegustu samúðar-
kveðjur. Guð blessi minningu
Jóns Williams Magnússonar.
Lárus, Guðrún og Þórleifur.
Allt í einu er of seint að heim-
sækja vini því þeir eru farnir burt
í bili. Allt í einu er skarð höggvið í
góða vinahópinn, sem var ekki
endilega alltaf að hittast en þegar
samverustundir áttu sér stað var
alltaf eins og við hefðum hist í
gær. Ég get ekki talað um Jón
okkar án þess að minnast um leið
lífsförunautar hans sem kvaddi 6.
september 2010. Bæði kveðja þau
á þeim tíma árs þegar blóm og
gróður leggjast í vetrardvala að-
eins til að minna okkur á að sá
sem öllu ræður vekur allt til nýs
lífs að vetri loknum. Ég var svo
heppin að kynnast þeim Jóni og
Unni þegar ég hóf göngu mína
með Jesú Kristi árið 1988. Ég
verð ætíð ríkari af þeim kynnum.
Þegar Unnur dó sagði ég að vin-
kona mín væri sofnuð og það var
fullkomlega í samræmi við trú
þeirra Jóns. Að dauðinn væri
„svefn“ sem við hvíldum í án þess
að hafa áhyggjur eða vita neitt um
það sem gerist meðal eftirlifenda
en mundum vakna af þegar Jesús
Kristur, frelsarinn okkar, snýr
aftur og vekur upp dána og end-
urskapar til eilífs, óforgengilegs
lífs þar sem ekki finnst lengur
sorg og dauði sem aðskilur ást-
vini. Trú þeirra og lífsmáti voru
dýrmæt fyrirmynd. Heimili
þeirra ætíð fullt af sönnum kær-
leik og hlýju. Ég hef alltaf talið
barnabörnin hans Jóns meðal
heimsins heppnustu barna að eiga
slíkan afa, sem alltaf var til staðar
til að leiða og fræða, hlæja og
grínast, verða barn með börnum í
leik og gáska.
Trú Jóns á Guð var heil og
sterk og gaf honum reisn og
æðruleysi þegar veikindi rændu
hann þrótti og heilsu. Rétt eins og
Unnur hélt hann áfram með þeim
krafti sem honum var gefinn dag
hvern, brosti sínu blíðasta og
kvartaði helst ekki. Hvað er hægt
að biðja um meira í einum jarð-
neskum föður en að vaxa upp við
skilyrðislausa ást og trausta fyr-
irmynd, byggða á sannri Guðs
trú? Börnin hans, barnabörn og
barnabarnabörn kveðja nú besta
afa í heimi, líkt og þau kvöddu
bestu ömmu í heimi fyrir fjórum
árum. Eftir lifa óteljandi sólskins-
minningar sem styrkja og gefa
fyrirmynd og fyrirheit um endur-
fundi. Ég hlakka til að verja gleði-
stundum með þeim þegar við
vöknum til nýs lífs með endur-
komu Jesú. Við hjónin viljum
votta ástvinum Jóns og Unnar
okkar dýpstu samúð um leið og ég
þakka fyrir að hafa átt þau að sem
systkini í Kristi.
Þórdís Malmquist.
Við hryggilegt andlát kærs vin-
ar, Jóns Williams Magnússonar,
reikar hugurinn ósjálfrátt áratugi
aftur í tímann. Við áttum svo
margar ógleymanlegar samveru-
stundir með honum og Unni eig-
inkonu hans, sem lést fyrir fjórum
árum. Okkur grunaði ekki að
hverju stefndi, þegar við hittum
hann, glaðan og reifan, á sjó-
mannadaginn norður í Ólafsfirði
og svo heima í Krossholti síðla
sumars. Þá var hann að jafna sig
eftir uppskurð. Næst þegar við
heyrðum í honum á „Skype“ með-
an við dvöldum erlendis var hann
kominn á sjúkrahús. Þaðan átti
hann ekki afturkvæmt. Svo skelfi-
lega hratt náði krabbameinið yf-
irhöndinni.
Öll þessi ár hittumst við nær
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÁSBJÖRG FRÍÐA LÁRUSDÓTTIR
frá Efri-Brúnavöllum, Skeiðum,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir fimmtudaginn
13. nóvember. Útför hennar fer fram
frá Ólafsvallakirkju laugardaginn 22. nóvember kl. 13.00.
.
Lárus Hjartarson,
Ólöf Hjartardóttir, Rósar Aðalsteinsson,
Ólafur Már Hjartarson,
Jóhanna Sigríður Hjartardóttir, Bragi Hjartarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Okkar kæri sambýlismaður, faðir,
tengdafaðir, afi og bróðir,
ÁSKELL GUNNAR EINARSSON
bóndi,
Eiðum,
Eiðaþinghá,
lést á sjúkrahúsi Seyðisfjarðar síðastliðinn laugardag.
Hann verður kvaddur í Egilsstaðakirkju 22. nóvember kl. 14.00.
.
Anna Kristín Magnúsdóttir,
Magnús, Dagný,
Freyja, Alda,
tengdabörn, barnabörn og systkini.
✝
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
RAGNA IÐUNN BJÖRNSDÓTTIR,
Ytra-Hóli 2,
Eyjafjarðarsveit,
lést á hjúkrunarheimilinu Hlíð
laugardaginn 15. nóvember.
Útförin mun fara fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Innilegar þakkir til starfsfólks á Grenihlíð fyrir frábæra
umönnun.
Hreiðar Kristinn Sigfússon,
Hrefna Hreiðarsdóttir, Ólafur Helgi Theodórsson,
Sigurlína Hreiðarsdóttir, Magnús Oddsson,
Sigfús Hreiðarsson, Fanney Harðardóttir,
Frosti Hreiðarsson
Hreiðar Hreiðarsson, Heiða Hrönn Theodórsdóttir,
Bára Hreiðarsdóttir, John Miller,
barnabörn og barnabarnabörn.