Morgunblaðið - 19.11.2014, Side 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 19. NÓVEMBER 2014
vikulega í kirkjunni í Keflavík,
fórum í ferðalög saman með vina-
hópi eða áttum löng og góð samtöl
símleiðis, þegar lengra varð á
milli. Það var alltaf líf og fjör í
kringum Jón William. Hann hafði
einstaklega létta lund, var vin-
margur, hrókur alls fagnaðar í
vinahópi og sagði skemmtilega
frá.
Eftirminnilegust allra sameig-
inlegra ferða okkar var þegar
Unnur og Jón komu í heimsókn til
okkar í Kaupmannahöfn á sínum
tíma og við fórum akandi og sigl-
andi yfir til Noregs. Þessa ferð
bar oft á góma á endurfundum
okkar. Jón kryddaði þá um-
ræðuna með smástríðni, sem þó
var alltaf græskulaus. Honum
fannst eftirtektarverðast að
Reynir, sem ók bílnum, skyldi
sýna hvað hann var vinstrisinnað-
ur með því að taka aldrei hægri
beygju alla ferðina.
Hann sagði líka við einn vina
okkar, þegar þeir komu út úr
göngunum Ólafsfjarðarmegin og
ekkert sást í bæinn fyrir þoku:
„Hefurðu nokkurn tíma séð fal-
legri þoku?“
Það fór enginn í grafgötur með
það, að hann unni fæðingarbæ
sínum, Ólafsfirði, heitt, þótt hann
klæddi hug sinn í þennan búning.
Þegar eitt af yngri barnabörn-
um okkar hitti Jón í fyrsta sinn
spurði hann: „Hvað heitir þú?“
Sagðist sjálfur heita „Heimsins
besti Jón.“ Hann var aldrei neitt
annað í hennar huga eftir það.
Svona var Jón, alltaf með
glettni og smástríðni á hraðbergi
en var hreinn og beinn og sannur
vinur vina sinna. Hann var mikill
fjölskyldumaður og „sá ekki sól-
ina“ fyrir barnabörnunum sínum
enda elskur að öllum börnum og
þau að honum.
Þegar minningarnar hrannast
upp við andlát Jóns er það samt
vinátta hans og Unnar og fjöl-
skyldna þeirra sem hæst ber í
huga okkar. Þar hefur aldrei bor-
ið skugga á.
Við kveðjum einstakan vin með
virðingu og þökk og biðjum Guð
að styrkja fjölskyldu hans og ætt-
ingja í sorg þeirra.
Blessuð sé minning Jóns Willi-
ams Magnússonar.
Helga og Reynir.
Jón William Magnússon, son-
ur, bróðir, eiginmaður, faðir,
tengdafaðir, afi og langafi og í
raun svo miklu meira en það. Það
er sem betur fer ekki oft sem ég
hef þurft að kveðja ástvin, en það
er því miður óumflýjanlegt.
„Gleður þig að kynnast mér“
var það fyrsta sem Jón sagði við
mig. Ég hef þekkt Jón í rúm 10 ár
eða allt frá því að ég kynntist unn-
ustu minni, Lilju Karen Stein-
þórsdóttur, en Jón er afi hennar.
Við fyrstu kynni mín af honum tók
ég strax eftir því að þarna væri á
ferð mikill prakkari og húmoristi
en umfram allt virkilega góður og
gjafmildur maður sem tók yfir-
leitt hamingju annarra fram yfir
sína eigin. Jón var drífandi og
duglegur og þeir sem þekkja til
hans vita að hann var alltaf á
fleygiferð, ávallt í einhverjum
framkvæmdum. Ef Jón var ekki
með hendurnar fastar í einhverju
verkefni við Hótel Keflavík, sum-
arbústaðinn við Meðalfellsvatn
eða á æskuslóðunum í Ólafsfirði
var hann að hjálpa einhverjum
öðrum við að framkvæma eitthvað
og laga, því alltaf átti hann til
lausnir.
Veikindi Jóns komu eins og
þruma úr heiðskíru lofti og það er
magnað að hugsa til þess að fyrir
einungis þremur mánuðum var
hann á fullu að vinna við flísa-
lagnir í húsinu sínu á Ólafsfirði og
það á sínu 74. aldursári. Jón var
úrræðagóður og sniðugur og
ótrúlegt að hugsa til þess hve oft
hann náði að koma manni á óvart
með hugsjónum sínum. Hann
reyndi alltaf að hugsa eins langt
fram í tímann með verkin og
hann gat. Það var aðdáunarvert
að sjá hann á sjúkrabeði sínum,
vinnandi náið með tengdaföður
mínum, Steinþóri, að biðja stöð-
ugt um að fá stöðuuppfærslu á
framkvæmdunum við Ólafsfjörð.
Jón sat hugsi yfir myndunum
sem Steini bar undir hann og
rýndi hann verkin til gagns og
gamans. En þannig var hann Jón,
alltaf að vinna og sjá hvað mætti
betur fara.
Elsku Jón, það er erfitt að rita
sína hinstu kveðju til einhvers
sem hefur snert líf manns jafn-
mikið og þú gerðir. Það voru for-
réttindi að fá að kynnast þér, það
verður skrítið að heyra ekki aftur
í þér eða finna nærveru þína, hún
var svo hlý. Við sjáumst síðar,
elsku vinur.
Elsku Steini, Hildur og fjöl-
skylda. Ég votta ykkur samúð
mína. Megi lífsgleði og kraftur
Jóns ávallt verða ykkur að leið-
arljósi í lífinu.
Með miklum söknuði.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa)
Viggó Helgi Viggósson.
Kær vinur okkar hjóna Jón
William hefur nú kvatt.
Ég hitti Jón fyrst fyrir rúmum
þrjátíu árum á skrifstofu Ofna-
smiðjunnar í Keflavík. Þessi
fyrstu kynni okkar urðu svo að
áratuga vinskap sem aldrei bar
skugga á. Árið 2000 fórum við
hjónin ásamt Unni og Jóni til
Mexíkó til að fagna 60 ára afmæli
þeirra beggja, Jóns og Sigurðar,
og þar gerðum við okkur margt til
skemmtunar. Unnur féll frá eftir
erfið veikindi í september 2010 en
Jón var hennar stoð og stytta í
veikindunum allt til endaloka.
Eftir lát Unnar keypti Jón sér bát
sem hann hafði mikið yndi af.
Þegar farfuglarnir komu til lands-
ins fór Jón með bátinn sinn, Unni
Ingunni, til Ólafsfjarðar á æsku-
slóðirnar og stundaði þar sjósókn
um sumarið. Hann bjó þar í húsi
fjölskyldunnar, Háagerði. Þar leið
honum vel meðal vinna sinna og
kunningja en þar dvaldi hann oft
sumarlangt og naut hverrar
stundar. Þegar farfuglarnir héldu
til ókunnra landa kom Jón til baka
með bátinn sinn til Keflavíkur og
haustið gekk í garð. Ekki má
gleyma Perlu, hundinum hans,
sem hann fékk frá einu barna-
barninu sínu. Þessi hundur var
honum mikils virði en er nú allur.
Þá átti hann líka sínar sælustu-
ndir í bústað fjölskyldunnar í
Lindinni við Meðalfellsvatn.
Við hjónin fórum ásamt Jóni í
tvær ógleymanlegar ferðir til Te-
nerife, fyrst 2012 og síðan aftur
2013 og ætlunin var að fara í þá
þriðju á komandi ári en af því
verður ekki.
En þessar tvær ferðir voru ein-
staklega skemmtilegar, fjör allan
daginn þar sem ýmislegt var
brallað og hlegið daginn út og inn,
á sundlaugarbakkanum, í
skemmtisölum hótelsins og við
matarborðið en hópur góðra fé-
laga sat alltaf saman við sama
borðið og alltaf með sömu þjón-
ustustúlkuna. Ekki má gleyma
ferðum þeirra tveggja Jóns og
Sigurðar þar sem Jón kynnti þá
sem feðga en í þeim ferðum bröll-
uðu þeir margt saman. En hvað
ég sakna þessa mikla gleðigjafa
og ég er svo innilega sammála
Nóbelsverðlaunaskáldinu mikla
Márquez þegar hann sagði að það
óréttlátasta í þessum heimi væri
dauðinn. Hann reiddi hátt til
höggs í þetta skiptið. Banalega
Jóns var ekki löng en ströng og
eftir situr hnípin fjölskylda sem er
ekki enn búin að átta sig á að
elskulegur faðir, afi og tengdafað-
ir sé allur. Jón var trúaður maður,
sannur aðventisti en þau hjónin
létu skírast inn í þann söfnuð fyrir
mörgum árum. Við fráfall hans
verður söfnuðurinn fátækari þeg-
ar hann missir svo góðan safnað-
arbróður. Jón var góður fjöl-
skyldufaðir frábær afi,
gegnumgóður maður og ávallt
léttur í lund, það leið öllum vel í
návist hans. Hann var hrókur alls
fagnaðar hvar sem hann var.
Missir fjölskyldunnar er mikill,
hann var kletturinn sem hélt fjöl-
skyldunni saman. Tengdasonur
okkar, hann Steinþór, missir ekki
einungis föður sinn heldur líka
sinn besta vin og samstarfsmann.
Við hjónin kveðjum Jón vin okkar
með söknuði og eftirsjá.
Við sendum ykkur, börnum
hans, tengdabörnum og barna-
börnum og öðrum ættingjum,
innilegar samúðarkveðjur. Friður
sé með hinum látna.
Guðríður Helgadóttir.
Af öllum þeim gæðum
sem okkur veitir
viturleg forsjá
til ánægjuauka
er vináttan dýrmætust.
(Epíkúros)
Hugurinn leitar aftur til ársins
1947 þegar við vorum að hefja
skólagöngu í gamla barnaskólan-
um í Ólafsfirði. Litlir krakkar að
byrja alvöru lífsins. Þarna mynd-
uðust vináttubönd sem aldrei hafa
rofnað. Og nú hefur einn úr hópn-
um kvatt okkur, ljóshærði hrokk-
inkollurinn sem alltaf var svo
glaður og kátur, hann Jón William
sem okkur þótti svo vænt um.
Hann er sá fimmti úr hópnum
okkar sem kveður. Jón var lang-
duglegastur að halda hópnum
okkar saman. Við eigum góðar
minningar um öll mótin sem við
áttum í Ólafsfirði. Það þurfti
marga undirbúningsfundi fyrir
hvert mót. Það þurfti að undirbúa
skemmtiatriði og ýmislegt fleira.
Það var kannski ekki endilega
nauðsynlegt að halda alla þessa
undirbúningsfundi, það var bara
alltaf svo gaman hjá okkur. Það
verður okkur ógleymanlegt þegar
Jón William bauð öllum árgang-
inum okkar ásamt mökum til
helgardvalar á Hótel Keflavík.
Tilefnið var að halda upp á 70 ára
afmælin okkar. Og þvílík dásemd-
arhelgi, með óvissuferð, mat og
drykk og skemmtun. En það dýr-
mætasta af öllu góðu var að vera
saman, rifja upp endurminningar,
segja sögur, hlæja saman, já bara
að vera saman. Það var líka oft
hist á Ólafsfirði og jafnvel farið á
sjó með Jóni. Síðastliðið vor héld-
um við upp á 60 ára fermingaraf-
mælið okkar á æskustöðvunum.
Þar eyddum við saman nokkrum
yndislegum dögum sem er dýr-
mætt að minnast nú. Mikið eigum
við eftir að sakna okkar kæra vin-
ar.
Um leið og við þökkum Jóni
William fyrir samfylgdina og vin-
áttuna viljum við einnig minnast
eiginkonu hans, Unnar Ingunnar
Steinþórsdóttur, sem lést fyrir
fjórum árum. Blessuð sé minning
þeirra beggja. Innilegar samúðar-
kveðjur sendum við börnum Jóns
og Unnar og fjölskyldum þeirra.
Fyrir hönd árgangs 1940 frá
Ólafsfirði,
Egill Sigvaldason,
Grímur Grímsson,
Kristín B. Sigurbjörnsdóttir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri grein-
ar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við
síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá
sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýs-
ingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Minningargreinar
✝ Ágústa Sigurð-ardóttir fædd-
ist í Reykjavík 20.
mars 1930. Hún lést
á Landspítalanum í
Fossvogi 10. nóv-
ember 2014.
Ágústa var dótt-
ir hjónanna Sig-
urðar Marteins-
sonar leigubílstjóra
og Jónu Sig-
urveigar Vilborgar
Jónsdóttur ljósmóður. Systkini
Ágústu eru Elsie Sigurð-
ardóttir, f. 1936, og
Guðni Kristinn Sig-
urðsson, f. 1938.
Ágústa giftist 26.
júlí 1946 Knúti
Ragnarssyni, f. 18.
júlí 1925, d. 26. apr-
íl 1986. Þau eign-
uðust fimm börn,
afkomendur þeirra
eru nú 40.
Útför Ágústu fer
fram frá Fossvogs-
kirkju í dag, 19. nóvember 2014,
kl. 13.
Mig langar að minnast fyrr-
verandi tengdamóður minnar,
Ágústu. Margs er að minnast.
Hún var tengdamóðir mín í níu
ár og mér þótti afskaplega vænt
um hana og er þakklát fyrir að
hafa fengið að kynnast henni og
þennan tíma sem við áttum með
henni. Hún tók mér opnum örm-
um þegar ég kynntist yngsta
syni hennar og hún var einstak-
lega góð við Guðmund Frey. Og
svo þegar við Einar eignuðumst
Heklu Mist saman þá sýndi hún
henni mikla ástúð og hún sýndi
börnunum alltaf mikinn áhuga
og ástúð.
Hún tók ávallt vel á móti okk-
ur og reiddi fram kaffi og með-
læti af myndugleik, fyrst þegar
við komum í heimsókn í Espi-
gerðið og síðan í Hólabergið þar
sem hún bjó síðustu árin. Hún
las mikið og var ávallt á púls-
inum í þjóðmálum og það var
gaman að ræða við hana.
Þá prjónaði hún listavel og gaf
iðulega barnabörnunum fallegar
hannyrðir sem hún hafði gert.
Henni var margt til lista lagt,
hún var orðin fær málari bæði á
striga og postulín. Hún var alla
tíð mjög skörp í hugsun og
fylgdist vel með hvað var á döf-
inni, þó að líkamlegu hliðinni hafi
hrakað með árunum.
Ágústa var börnunum ávallt
góð amma, sýndi þeim væntum-
þykju og athygli. Hennar verður
sárt saknað en hún mun lifa
áfram í góðri og fallegri minn-
ingu hjá okkur.
Sorgin leggur sína skugga
á sumra hugi, þung og hljóð
Gott er að mega gleðja og hugga
gefa í lífsins hjálparsjóð.
(Jóhanna Kristjánsdóttir.)
Ég votta Einari og systkinum
hans, fjölskyldum þeirra og ætt-
ingjum og vinum mína innileg-
ustu samúðarkveðjur. Guð blessi
þau. Megi Ágústa hvíla í friði.
Björk Guðmundsdóttir.
Ágústa
Sigurðardóttir
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför ástkærrar
eiginkonu, móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
RAGNHEIÐAR SIGURBJARTSDÓTTUR,
Hraunvangi 1,
áður Þrastahrauni 8.
Þökkum starfsfólki Heimahlynningar og
líknardeildar LSH, Kópavogi, einstaka umönnun og hlýju.
.
Ingólfur Halldór Ámundason,
Aldís Ingvarsdóttir, Björn Sveinsson,
Helga Ingólfsdóttir, Alesandr Stoljarov,
Eygló Ingólfsdóttir, Karl Magnús Karlsson,
Elísa Ragnheiður Ingólfsdóttir, Kristján V. Hilmarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær sambýliskona mín, móðir,
tengdamóðir, amma og langamma,
BERGLJÓT ÞORFINNSDÓTTIR
frá Raufarhöfn,
lést á Droplaugarstöðum 10. nóvember.
Útförin fór fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
.
Einar Magnússon,
Edda Bára Guðbjartsdóttir, Ingólfur Jóhannesson,
Grímur Atlason, Bergljót Nikulásdóttir
og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
HARALDUR HAFSTEINN PÉTURSSON,
Gnípuheiði 3,
Kópavogi,
lést á Endurhæfingardeild Landakotsspítala
að kveldi miðvikudagsins 5. nóvember.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Samtök
áhugafólks um áfengis- og vímuefnavandann.
Kolbrún Linda Haraldsdóttir, Kristján H. Guðmundsson,
Jón Hafsteinn Haraldsson,
Jónas Hafsteinsson, Ólafía Karlsdóttir,
Hafdís Nína Hafsteinsdóttir, Sævar Sigurðsson,
Sigurður Hafsteinsson, Agla E. Hendriksdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
REYNIR GÍSLI KARLSSON,
fyrrv. íþróttafulltrúi ríkisins,
lést miðvikudaginn 12. nóvember.
Jarðsungið verður frá Digraneskirkju
föstudaginn 21. nóvember kl. 15.00.
.
Svanfríður María Guðjónsdóttir,
Ásta María Reynisdóttir,
Guðjón Karl Reynisson, Lilja Birna Arnórsdóttir,
Svanfríður Birna Pétursdóttir,
Helena Guðjónsdóttir,
Arnór Örn Guðjónsson,
Kristján Karl Guðjónsson.
✝
Ástkær eiginmaður minn, sonur, faðir,
tengdafaðir og afi,
UNNAR JÓN KRISTJÁNSSON,
Kambahrauni 26,
lést sunnudaginn 9. nóvember.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju
föstudaginn 21. nóvember kl. 13.00.
Jarðsett verður í Kotstrandarkirkjugarði.
Guðný Einarsdóttir,
Ragnhildur Magnúsdóttir,
Kristján Óðinn Unnarsson, Birgitta Dröfn Sölvadóttir,
Unnur Sylvía Unnarsdóttir,
Unnar Logi Sigfússon.