Fréttir - Eyjafréttir - 17.11.1994, Qupperneq 8

8
Fimmtudagurinn 17. nóvember 1994
Hvernig líður nýbúum í Eyjum?
ímyndið ykkur hvernig það væri að
flytja búferlum í austurlönd fjær,
kannski til Asíu, og þurfa að að-
lagast nýrri menningu og
þjóðháttum í landi þar sem tungu-
málið er framandi og gildismat og
lífsyiöhorf eru frábrugðin því sem
við íslendingar eigum að venjast.
Ekki nóg með það heldur að skera-
sig úr í útliti, fasi og klæönaöi,
borða öðruvísi mat og taka upp
nýja siði og venjur. Ef til vill eigum
við auðveldara með að setja okkur í
spor nýbúa sem flytja hingað til
lands úr fjarlægum löndum ef við
ímyndum okkur þessi hlutverka-
skipti. Það er reyndar aðdáunarvert
að nýbúar skuli velja þessa litlu eyju
norður í ballarhafi sem sinn dvalar-
stað en margir eiga ekki annarra
kosta völ. Nýbúar koma hingað til
lands sjálfsagt á misjöfnum for-
sendum en yfirleitt er þetta yndælis-
fólk sem vill öllum vel. Þeir koma
með önnur viðhorf en landinn og
lífga upp á menningarflóruna og
mannlífið.
A undanförnum misserum hefur
umræðan um nýbúa farið vaxandi í
þjóðfélaginu samfara aukningu
þeirra. UmQölIunin hefur yfirleitt
verið jákvæð og er það vel en þess á
milli hefur mátt greina athuga-
semdir sem geta flokkast sem
fordómar. Hvernig er þessu farið í
Vestmannaeyjum? Hvernig mót-
tökur hafa nýbúar fengið í Eyjum?
Hafa þeir fundið fyrir fordómum
eða kynþáttahatri? Hvernig líður
Fyrir skömmu var sagt frá inn-
broti í verslun hér í bæ sem var í
eigu Íslendíngs og konu hans sem
kemur frá Filipseyjum. Maðurinn
taldi að innbrotið stafaði af kyn-
þáttasóknum í garð eiginkonu
sinnar en Iögreglan var vantrúuð á
þessar fullyrðingar. Vegna um-
ræðna sem hafa spunnist í
framhaldi af þessum fréttum, tóku
FRÉTTIR hús hjá nokkrum ný-
búum í Eyjum. Hafa þeir sömu sögu
að segja?
Þaö er ótrúlegt hvað margir íbúar
í Eyjum eru af erlendu bergi brotn-
ir, þ.e. sem hafa fæðst erlendis en
búa hér nú. Samkvæmt upp-
lýsingum frá bæjarskrifstofunum
bjuggu 108 einstaklingar í Eyjum í
febrúar sl. sem voru fæddir
erlendis. Þeir koma frá 22 löndum.
Þau eru: Danmörk, Guatemala,
Serbía, Ungverjaland, Noregur,
Tékkland, Grænland, Argentína,
Taíland, Bretland, Þýskaland,
írland, Svíþjóð, Costa-Ríca, Spánn,
Bandaríkm, Færeyjar, Kanada,
Holland, Ástralía, Jórdanía og
Króatía. Langflestir eru íslenskir
ríkisborgarar.
ÞOGU/ÓG
Robert Hugo Blanco frá Argentínu og kennarí við Framhaldsskólann:
Vestmannaeyingar opnari
en aðrir Islendingar
Sólrún, Eva Natalja, Alexandra Sharon og Robert Hugo Blanco á hciinili sínu við Hásteinsveg.
Robert Hugo Blanco, senn kennir hér
við Framhaldsskólann og er með
námskeið í spænsku, hafði kynnst Is-
lendingum vel áóur en hann fluttist til
Vestmannaeyja haustið 1992. Það var
þó engin tilviljun sem réði því að
Vestmannaeyjar uröu fyrir valinu því
kona hans, Sólrún Bergþórsdóttir sem
kennir við Bamaskólann, er borin og
barnfædd í Vestmannaeyjum. Dóttir
Bergþórs Guðjónssonar, fyrrum skip-
stjóra og útgerðarmanns á Skuld VE,
og Maríu Davíðsdóttur konu hans.
Þau eiga tvær dætur, Alexöndru
Sharon 3ja ára og Evu Natalju 14 ára.
Þeim líkar vistin vel í Vestmanna-
eyjum og hefur fjölskyldan ákveðið
að setjast hér að.
Robert er Argentínumaður, fæddur
í Argent í nágrenni borgarinnar
Chaco, sem er í norð-austurhluta
landsins. Robert var alinn upp hjá
sænskum trúboðum og sem unglingur
fór hann á biblíuskóla í Englandi.
„Þar var mér boðið að fara til Islands
þar sem ég talaði á samkomum fyrir
unglinga hjá Hvítasunnu-
söfnuðinum," sagði Robert um fyrstu
kynni sín af Islandi á ágætri íslensku.
Þegar hann kom aftur til Englands
var hann ákveðinn í að fara ekki aftur
til Argentínu. „Mig langaði mest til
að fara til einhvers af Norður-
löndunum og varð Island fyrir valinu
vegna þess að þangað var auðveldast
að komast inn. Maður þurfti ekki að
vera pólitískur flóttamaður til að fá
landvistarleyfi á Islandi en það þurfti
til að komast inn í Svíþjóð," sagði
Robert um ástæðu þess að hann flutti
til Islands.
Tungumálið erfiðasti
þröskuldurinn
Þetta var árið 1977 og tveimur
árum síðar, 22. júlí 1979 giftu Robert
og Sólrún sig í Betel í
Vestmannaeyjum. Brúðkaupsdagurinn
er þeim auðvitað í fersku minni og
svona til að gera hann eftirminnilegri
var veður einstaklega gott í Eyjum
þennan dag, tuttugu og tveggja stiga
hiti.
Þau settust að í Reykjavík og
Robert segir að viðbrigðin frá því að
búa í Argentínu hafi ekki virkað illa á
sig. „Eg fann ekki fyrir breytingunni,
veðráttan, skammdegið eða sól allan
sólarhringinn truflaði mig ekki.
Auðvitað var þetta nýtt fyrir mig en
ég var ungur og fannst þetta bara
spennandi," sagði Robert og leggur
áherslu að að Islendingar hafi tekið
sér strax mjög vel en tungumálið var
erfiðasti þröskuldurinn.
„Ég fann aldrei fyrir rasisma og
mér fannst ég strax falla í hópinn en
íslenskan er erfið,“ segir Robert.
Sérstaklega segir hann að íslenskan
sé erfið fyrir fólk sem kemur annars
staðar frá en Norðurlöndum og
Þýskalandi. „Það er ekki svo erfitt að
koma sér upp orðaforða en allar
þessar beygingar eru ekkert grín.“
Þegar þama var komió í spjallinu
við Robert sagði Sólrún að þau hefðu
aðeins einu sinni verið minnt á að
hann væri útlendingur en þaó var
þegar þau höfðu ákveðið að gifta sig.
„Þá sagði maður við Robert að ísl-
enskar konur væru ekki ætlaðar til
útflutnings. Þetta er eina skiptið sem
ég hef fengið að heyra í niórandi
merkingu að Robert er ekki Islend-
ingur. Annars held ég að litur skipti
máli í afstöðu Islendinga tii
útlendinga. Ég er sannfærð um að
dökkt fólk á erfiðara uppdráttar,"
sagði Sólrún og vísaði til þess að
Robert er varla nema það sem sagt er
um fjórða hvem Islending, dökkur á
brún og brá.
Þegar Sólrún var spurð að því
hvemig faðir hennar, Beggi á
Skuldinni, hafi tekið því að hún
ætlaði að giftast útlending, sagði hún
að hann hafi virt rétt hennar til að
taka sínar eigin ákvarðanir. „Ég held
að foreldrar mínir haFi óttast mest að
ég flytti út. Að öðru leyti sýndu þau
engin viðbrögð og þau tóku Robert
strax mjög vel.“
Tungumál getur
virkað sem múr
Sólrún sagðist skilja vel þá múra
sem tungumál geta myndaó utan um
fólk á erlendri grund. „Við fómm í
tveggja mánaða brúðkaupsferð til
Argentínú og þar gat ég engan talað
við nema Robert. I sjónvarpinu var
allt á spænsku og m.a.s. John Wayne
talaði spænsku."
Robert fór í Háskóla íslands þar
sem hann nam ensku í tvö ár. Einnig
nam hann spænsku þar sem hann tók
BA próf en mastersprófi lauk hann á
Spáni þar sem fjölskyldan var í tvö
ár. Auk þess var hann í íslensku fyrir
útlendinga í HI en hann mælir ekki
með því að nýbúar fari þá leið því
hún miðist við fólk sem hefur
staðgóðan gmnn, t.d. nám í fomnor-
rænu. „Ég held að íslenskunám hjá
góðum kennara í málaskóla eða
námsflokkum sé miklu betri leið til
að komast inn í málið,“ sagði Robert.
Annars segir Robert að hann hafi
verið hálfhræddur við að hella sér út í
íslenskuna því þá hélt hann að hann
tapaði niður enskunni. Hann og
Sólrún töluðu saman á ensku til að
byrja með en þar kom að því að hann
náði tökum á íslenskunni. „Ég veit
ekki hvenær það gerist en ég er ennþá
að læra íslensku," sagði Robert á
sinni ágætu íslensku.
Þegar Robert kom frá Spáni fór
hann í Háskólann og lauk námi í
uppeldis- og kennslufræðum sem
veitti honum réttindi til kennslu. Að
því loknu fluttu þau til Hafnar í
Homafirði þar sem þau kenndu í tvo
vetur og þaðan lá leiðin til Eyja áriö
1992.
✓
Anægð í Eyjum
„Mér finnst Vestmannaeyingar
opnari en aðrir íslendingar. Fólk
gerði sér far um að bjóða okkur
velkomin. Þetta minnti mig á Spán
þar sem fólk er mjög opið,“ sagði
Robert og tók Sólrún undir það. „Ég
er að koma heim eftir að hafa flakkað
um í 16 eða 17 ár og mér líkar þaó
mjög vel. Krakkarnir sem ég kennni
komu mér virkilega á óvart. Þau eru
opin og vel viðræðuhæf um hin ýmsu
mál,“ sagði Sólrún og Robert sagði
að það sama gilti um nemendur sína í
Framhaldsskólanum. En Sólrún á
lokaorðin: „Við emm mjög ánægð í
Vestmannaeyjum. Við erum búin að
kaupa okkur hús og höfum lagt allt
flakk á hilluna.“