Fréttir - Eyjafréttir - 15.10.1998, Blaðsíða 6

6
Fréttir
Fimmtudagur 15. október 1998
Turninn opnaður í gjör-
breyttu og stærra húsnæði
í luk síðasta mánaðar var 'I'urninn
opnaður að nýju í sínu gamla
húsnæði við Strandveginn mikið
endurbættur og stærri en nokkru
sinni. Miklar endurbætur hafa
verið gerðar á húsinu en þeim er
enn ólokið bæði að utan og innan.
A þeim að Ijúka fyrir vorið og þá
eiga að vera sjoppa, skyndibita-
staður og dansstaður í húsinu.
Feðgarnir Gísli Ragnarsson og
Baldur sonur hans keyptu fyrstu
og aðra hæð hússins í sumar og
hófust þegar handa við
endurbæturnar. Fyrsta skrefið var
að koma sjoppunni af stað. „Við
stefndum að því að hafa sjoppuna
fyrsta flokks og er Turninn enn á
sínum stað í húsinu en miklu
stærri. Við erum líka með
myndbandaleigu og leggjum
áherslu á að vera með gott úrval af
myndum. Við erum með allt það
sem venjulega fæst í sjoppum en
Ijölbreytnin er meiri en gerist og
gengur. Við erum mjög ánægðir
með hvernig til hefur tckist og fólk
sem hingað kemur segist varla
trúa því að það sé að koma inn í
sama húsið," segir Baldur.
Gísli segir að næsta skref sé að
koma upp skyndibitastað í
vesturendanum sem snýr að
Bárustígnum. A næstu hæð fyrir
ofan verður svo dansstaður og
pöbb. „Næsta skref hjá okkur
verður að Ijúka við húsið að utan.
Eftir það íorum við að huga að því
að koma upp skyndibitastaðnum
og svo dansstaðnum. Við komum
til með að reka þetta sem þrjú
fyrirtæki og nýta aðstöðuna eins
mikið sameiginlega og hægt er. Við
cigum 80% af húsinu og höfum
yfir að ráða 500 fm þannig að við
cigum ýmsa möguleika," sagði
Gísli.
Ekki vildu þeir gefa upp kostnað
við framkvæmdirnar en sögðu að
trúlcga hefði verið ódýrara byggja
nýtt. En eru þeir bjartsýnir á að
dæmið gangi upp?, Já, annars
værum við ekki að þessu," sögðu
þeir feðgar að lokum.
Baldur uið búðarboróið í Turninum sem fengiö hefur uerulega andlítslyftingu.
Sigurgeir Jónsson
skrifar
tudcgi
í tílefni fræðsluátaks á ári hafsins útdeildu útuegshændur í Vestmannaeyjum
getraunablaði til allra krakka í fyrsta til sjöunda bekk grunnskólanna sem
beím uar ætlað að skila um borð i skipin sem uoru til sýnis laugardaginn 3.
október sl. i uinning áttu að uera brír töluuleikir að eígin uali og 20 bolir merktir
átakinu.
Þámaka fór fram úr björtustu uonum aðstandenda og uar niðurstaðan sú að
fjölga töluuleikjunum í tíu. Komu fimm töluuleikir í hlut huors skóla,
Barnaskólans og Hamarsskóla, og tiu bolir.
A fímmtudaginn stormuðu Kristján Hagnarsson formaður Landssambands
íslenskra útuegsmnna og stjórn Útuegsbændafélags Vestmannaeyja með
Magnús Kristinsson formann félagsins í fylkingarbrjósti í skólana. Kom bað í
hlut Kristíáns að afhenda uiðurkenníngarnar sem hann sagði mjög ánægjulegt
uerkefni.
f báðum skólunum uar öllum bekkjunum safnað á sal og nöfn hinna heppnu
lesin upp uið góðar undirtektir uiðstaddra. Myndirnar uoru teknar í
Hamarsskóla af beim sem fengu uiðurkenningarnar og begar Kristján uar að
afhenda eínum af yngstu nemendum bolinn sinn.
/ afhugun að veita ferðamönnum aðgang að kvínni í Klettsvík:
Heimamanna að grípa tækifærið sem háhyrn-
ingurinn Keikó gefur f erðah jónustu í Eyjum
Töluverð umræða varð um það hvort veita ætti
almenningi meiri að aðgang að kvínni í Klettsvík.
Bjarki Brynjarsson segir að markmið Kcikósam-
takanna sé og hafi alltaf verið að flytja Keikó til íslands
og slcppa honum og það hafi ekki breyst.
„Fyrsta verkefnið var að koma upp kvínni, flytja Keikó til
Islands og sjá svo hvemig hann stendur sig. Nú þegar ljóst
er að Keikó ætlar að spjara sig er komið að því að huga að
framtíðinni," segirBjarki.
Hann segir að nú þegar sé verið að skoða möguleika á
því hvort og hvemig eigi að veita ferðamönnum aðgang að
kvínni næsta sumar. „Verði af slíkum skoðunarferðum
verður að kynna slíkt strax vegna ársins 1999 og mun það
skýrast á næstu vikum. Viðræður hafa verið í gangi milli
bæjarins og Samtakanna um það hvemig best megi taka á
móti ferðamönnum sem hingað kunna að koma í tengslum
við vem Keikós hér.“
Bjarki segist líta á alla þá miklu umíjöllun sem
Vestmannaeyjar hafa fengið vegna Keikós sem tækifæri
fyrir ferðaþjónustuna en bendir á frumkvæðið verði að vera
heimamanna. „Það ÍTumkvæði gæti t.d. komið í gegnum í
Ferðamálasamtök Vestmannaeyja sem síðan myndu leggja
hugmyndirnar fyrir forráðamenn Free Willie Keikó
samtakanna. Samtökin hafa leyst sitt verkefni og nú er það
heimamanna að forma hugmyndir og koma þeim á
framfæri,“ sagði Bjarki Brynjarsson að lokum.
Af fólksflutningum
Samkvæmt tölum frá Hagstolu íslands fækkar
íbúum enn í Vestmannaeyjum. Flestir munu
íbúar hafa verið hér rétt fyrir gos eða milli 5200
og 5300 manns. Uppbyggingin eftir gos
miðaðist við bæjarfélag með allt að sex þúsund
manns en fjarri því fer að það markmið hafi
náðst. íbúafjöldinn er í dag kominn niður fyrir
4700, margir segja að þar með sé botninum náð
en aðrir segja að enn eigi eftir að fækka, niður í
4500, neðar fari talan lfldega ekki. Hér er stuðst
við álit sérfræðinga í ibúa- og atvinnumálum en
auðvitað getur þeim skjöplast, rétt eins og öðrum
sérfræðingum.
Skrifari taldi í einfeldni sinni að öll sú umræða,
sem skapast hefur um Vestmannaeyjar í sumar,
myndi virka jákvætt á íbúafjöldann. Fólk færi
hægar í sakimar með að flytja héðan og öll þessi
umfjöllun kynni að vekja áhuga fólks á
fastalandinu um búsetu. En því virðist ekki fyrir
að fara. Það skiptir ekki máli þótt við höfum
haft betur en Eskifjörður í hvalamálum, haft
betur en önnur lið á landinu í knattspymu, eigum
skemmtilegasta mann á landinu og umdeildasta
þingmanninn. Ekki fjölgar íbúunum. Og hvað
er þá til ráða?
Nú sitjum við ekki ein að þessu. Hvarvetna er
sömu sögu að segja, fólki fækkar á lands-
byggðinni og straumurinn liggur á höfuð-
borgarsvæðið. Því er líklega eðlilegast að leita
að því hvað það svæði hefur fram yfir okkur hin
á útkjálkunum.
Atvinnuleysi þekkist vart lengur í Vest-
mannaeyjum. Hér geta allir fengið vinnu, þeir
sem á annað borð geta unnið. Ekki er enn sömu
sögu að segja af höfuðborginni en þó hefur
atvinnuástand þar stómm lagast. Það sem aftur
á móti er öðruvísi er að atvinnuöryggi virðist
meira þar og launin í mörgum tilfellum hærri
þannig að unnt er að vinna styttri vinnudag og fá
fyrir sömu laun.
Atvinnulíf er einhæft í Vestmannaeyjum. Hér
byggist nær allt upp á fiski, hefur alltaf gert og
mun væntanlega gerast í nánustu framtíð. Og
fiskur er bara um þessar mundir ekki „in“ eins
og það er orðað í dag. Að vísu er það mjög „in"
að borða fisk og elda hann eftir kúnstarinnar
reglum en að vinna við fisk er „out“. Það er „in"
að vera í innflutningi og verðbréfabraski og það
er hægt að stunda á höfuborgarsvæðinu en í mun
minni mæli úti á landsbyggðinni. Þeir, sem ekki
hugnast að fiski, öðmvísi en að borða hann, leita
því annað og auðvitað á höfuðborgarsvæðið.
Þar kemst fólk almennt af án þess að vera að
sífellt að hugsa um fisk, lætur sér nægja að
snæða hann.
Nú hefur þetta verið einkar viðkvæmt mál og
nánast tabú að tala um slíkt þegar fólk hefur
verið innt eftir ástæðum þess að það flyst
búferlum héðan. í hæsta lagi er minnst á
„einhæft atvinnulíf." Það þýðir á venjulegu máli
„Ég þoli ekki slor.“ Amen. „Ég vil fara í vinnu
þar sem ekki er lykt af vinnugallanum mínum og
mér er ekki kalt á puttunum." Amen. Þetta má
náttúrlega ekki segja upphátt og þess vegna er
talað í frösum á borð við einhæft atvinnulíf.
Amen.
Svo er mjög vinsælt líka að slá um sig með
einhæfu menningarlífi, miðað við alla dýrðina
fyrir sunnan. Til að mynda leikhús, fleiri en talin
verða á fingrum beggja handa og kvik-
myndahús, að ógleymdum tónleikum hjá sin-
fóníuhljómsveitum og öðrum sveitum.
Skrifari hefur um það lúmskan grun að fyrr-
greindar viðbárur séu eins konar gulrætur sem
fólk beitir fyrir sig til að gylla dásemdarríkið við
Faxaflóann. Kunningi skrifara flutti nefnilega
héðan fyrir nær þremur áratugum, burt úr slorinu
og í þægilega sölumennsku í Reykjavík. Hann
básúnaði á þeim tíma mikilvægi leikhúsa og
sinfóníuhljómsveitar í höfuðstaðnum og hvflíkur
munur yrði að komast í þær lystisemdir. Skrifari
hitti þennan kunningja sinn nokkrum árum eftir
brotthvarf hans og innti hann eftir leikhúslífi og
sígildri músík á höfuðborgarsvæðinu. Þá kom í
ljós að kunninginn hafði ekki átt slímusetur á
slíkum stöðum og á ekki enn eftir því sem
skrifari best veit.
Skrifari sefur alveg rólegur þótt fólki fækki
eitthvað í Vestmannaeyjum. Hann snýr sér ekki
á haus til að finna upp ráð til að spoma við þeirri
þróun. Ef fólk vill flytja á höfuðborgarsvæðið
þá verður það að vera frjálst að slíku. Skrifari
hefur líka grun um að það myndi ekki breytast
þótt hér risu einhver innflutnings- og verð-
bréfafyrirtæki og ekki heldur þótt hér fjölgaði
leikhúsum og stofnuð yrði sinfónía. Grasið
virðist bara grænna hinum megin og auk þess er
minni slorlykt af því. Skrifari vann lengi í slori
og kunni því alls ekki illa. Hann er ekkert á leið
í slorlaust samfélag á næstunni. Og kannski er
eitthvað til í því sem kunningi hans einn sagði á
dögunum þegar talið barst að fækkun fólks í
Vestmannaeyjum.
„Er það bara ekki í góðu lagi? Það verður þá
bara rýmra um okkur hin á eftir.“
Sigurg.