Fréttir - Eyjafréttir - 27.07.2000, Side 8

8
Fréttir
Fimmtudagur 27. júlí 2000
Nýtir afgangsorku úr loðnubræðslu ísfélagsins:
Nægir til að hita
400 til 500 hús
GUÐJÓN Engilbertsson, verksmiðjustjóri í loðnubræðslunni og Eyþór við hluta af búnaði hitaveitu
ísfélagsins.
1 loðnubræðslu ísfélagsins er komin
upp kyndistöð sem tekur um 30°C
heitt vatn frá hitaveitunni og hitar
það upp og skilar því 77°C heitu inn
á kerfi hitaveitunnar aftur. Þarna
er verið að nýta afgangsorku í
verksmiðjunni sem annars færi til
spillis um leið og verkefnið er
umhverfisvænt. Þegar orkan er nýtt
aftur, þá þarf að framleiða minna
af heitu vatni sem því nemur í
kyndistöð Bæjarveitu Vest-
mannaeyja. Það er þá annaðhvort
rafmagn eða olía sem sparast þar.
Kyndistöðin er einungis í keyrslu
þegar brætt er, sem er um 80 dagar á
ári að meðaltali. Þessi hugmynd varð
til innan ísfélagsins meðan á upp-
byggingunni stóð fyrir tveimur árum
og var hún þróuð áfram í góðri
samvinnu við Bæjarveitur og er þetta
niðurstaðan. Páll Sigurðsson, véla-
verkfræðingur var fenginn til að hanna
varmaþáttinn en ég sá um að hanna
stjómkerfið. Þetta er mjög athyglis-
verð tilraun og reynslan fyrstu
vikurnar lofar góðu,“ segir Eyþór.
Eyþór segir að þegar bræðslan er í
gangi falli til afgangsorka af
eimingartækjum sem hingað til hefur
ekki verið hægt að nýta. Við sogum
vatn úr bakrás bæjarins og hitum það
vatn úr ca. 30°C í 60°C með
afgangsorkunni og kyndum það síðan
upp í 77° með olíu áður en það fer inn
á framrásina í bæjarkerfinu sem leiðir
heita vatnið í húsin í bænum,“ segir
Eyþór.
Hann segir að afgangsorkan geti
mest orðið 2-3 MW, en það fer eftir
keyrslu á bræðslunni. „í allt þarf
bærinn 10-12 MW orku til að kynda
bæinn yfir vetrartímann. Við ættum
því að geta fullnægt hitaþörf 400 til
500 húsa á meðan verksmiðjan er í
gangi.“
Kostnaður er um 9 milljónir að
sögn Eyþórs og segir hann að
kyndistöðin ætti að borga sig upp á
fjórum til fimm ámm. Hann segir að
samningur Isfélagsins og Bæjarveitna
sé hagstæður fyrir báða aðila. „Þeir
kaupa af okkur afgangsorku á mun
lægra verði en kostar þá að hita upp
vatnið með rafmagni eða olíu. Verði
skerðing á afgangsorku ofan af landi
verður dæmið enn hagstæðara fyrir
báða aðila. ísfélagið er með þessu
einnig að leggja sitt af mörkum til að
minnka mengun sem verður til vegna
keyrslu á olíukötlum og er því verk-
efnið umhverfisvænt, einnig sparast
vatnið í lónum landsins og við erum
að nýta orku sem annars væri engum
að gagni."
Akveðið að rífa Múla
SLÖKKVILIÐIÐ hefur notað Múla til æfinga að undanförnu.
Ákveðið hefur verið að í haust verði
eitt sögufrægasta hús í Vest-
mannaeyjum rifið, húsið Múli, sem
stendur við Bárustíg. Húsið, sem er
fremur illa farið, hefur staðið autt
um nokkurt skeið og hefur Slökkvi-
lið Vestmannaeyja að undantörnu
notað það við reykköfunaræfingar.
Margir fyrrverandi íbúar Múla hafa
sett svip sinn á bæjarlífið og gera enn.
Það er sameiginlegt einkenni nær allra
þeirra sem þar ólust upp eða áttu þar
heima að kenna sig við Múla og gera
það enn. Svo sterkt var nafnið að
sumir þeirra sem tengdust Múla-
krökkunum á einhvem hátt vom
jafnvel kenndir við Múla þótt þeir hafi
aldrei búið þar.
Múli hefur ávallt verið tvíbýlishús. í
austurhlutanum bjó Steinn Ingvarsson
ásamt Þorgerði konu sinni sem rak
einhverja sérstæðustu verslun í Vest-
mannaeyjum og kölluð var Múla-
magasín. Afkomendur þeirra em
venjulega kenndir við Múla, t.a.m.
bræðurnir Steinn, Magnús, Sigurður
og Birgir Sveinssynir.
I vesturhlutanum bjuggu hvað
lengst Bergsteinn Jónasson og Svea,
kona hans, bæði kennd við Múla, svo
og böm þeirra, Kjartan, Halla, Jónas
og Vilborg.
Viss eftirsjá er að því þegar hús með
mikla sögu að baki hverfa. Þannig er
með Múla, ákveðin eftirsjá er að
honum. Aftur á móti fellur húsið ekki
að væntanlegu skipulagi miðbæjarins,
auk þess sem viðhaldi þess hefur
takmarkað verið sinnt hin síðari ár.
Það er út af fyrir sig ekki óeðlilegt að
gamalt víki fyrir nýju og þau verða
örlög Múla. En þótt húsið hverfi
standa þó eftir minningar og sögur
sem tengjast íbúum hússins og em
e.t.v. mun áhrifameiri minnisvarði en
steinveggir og bámjámsþak.
Agæt
lundaveiði
Lundatími stendur nú sem hæst.
Veiðimönnum ber saman um að í
ár sé svipað af fugli og í fyrra, ekki
minna og jarðskjálftarnir í júní
hafi haft hverfandi áhrif á
lundann ef þá nokkur.
Eins og áður hefur mest veiðst í
Ystakletti þrátt fyrir að hvalurinn
Keikó hafi nokkuð heft aðgengi
veiðimanna inn í Klettsvík. I gær
var veiðin í Ystakletti komin í
rúmlega 100 kippur sem er svipað
og var í fyrra. Þá hefúr verið góð
veiði í Álsey og fylgja þeir fast á
eftir Ystakletti, aðeins spuming
hvenær þeir fara yfir hundraðið.
Suðureyjarmenn láta vel af veiði svo
og veiðimenn í Hellisey og Brandi
en í þeim eyjum er veiði ævinlega
nokkm minni en í stærri eyjunum.
Þórarinn Sigurðsson, Ellireyingur,
segir að þar hafi veiðin ekki verið
neitt sérstök, líklega komnar um 50
kippur sem er svipað og í fyrra.
Þórarinn segir að það sé ekki vegna
þess að minna sé af fugli en áður,
heldur hafi verið fámennt í Elliðaey
það sem af er. Ein ástæða þess er sú
að í veiðifélaginu em sex loðnu-
sjómenn og þeir em bundnir við
önnur (og sumir segja mikilvægari)
störf en lundaveiði.
Pétur Steingrímsson, Bjamarey-
ingur, segir vel hafa veiðst í sumar,
sérstaklega ef blásið hefur með
suðlægum og austlægum áttum. Á
mánudag veiddust t.d. 16 kippur.
„Við emm mjög ánægðir með
þetta. I fyrra var það lélegt, eða um
70 kippur eftir sumarið, ég held við
séum komnir með það núna alla
vega vantar ekki mikið á það,“ sagði
Pétur.
Þá hefur veiði á heimalandinu
(Heimaey) verið mjög góð. Hvað
umsvifamestir þar em þeir
Nínonfrændur og hafa þeir látið vel
af sumrinu. Það ætti því að vera ljóst
að ekki verður skortur á lunda fyrir
þjóðhátíð að þessu sinni og líklega
einhver afgangur til snæðings á
lundaballi í haust.
í ritinu eru margar og fjölbreyttar auglýsingar þar sem
kvenlíkaminn er gjarnan í aðalhlutverki.
Hin hliðin á Lögreglu-
félagi Vestmannaeyja
Lögreglufélag Vestmannaeyja hefur gefið út bæklinginn „Hin hliðin.“
Bæklingurinn er liður í viðleitni lögreglunnar í Vestmannaeyjum til þess
að hamía gegn hvers kyns innfiutningi ólöglegra vímuefna til Eyja og
vímuefnaneyslu, en frá 1997 er nánast um tvöfóldun á magni fíkniefna á
milli ára sem lögregla Vestmannaeyja hefur lagt hald á til dagsins í dag.
í bæklingnum er að finna ýmsar handhægar upplýsingar sem leitt gæm
unglinga frá því að ánetjast og láta blekkjast af fagurgala eitursala og em það allt
orð í tíma töluð, ef halda skal eiturvánni frá misþroskuðum unglingum. Einnig
er vel til fundið að dreifa bæklingnum nú rétt fyrir þjóðhátíð í Eyjum, hvar
eitursalar hafa iðulega fundið vamingi sínum markað gegnum árin.
Ritlingurinn er skemmtilega settur upp og ætti trúlega að geta höfðað til
unglinga, þó að ýmsum eldri og blygðunarsamari einstaklingum hafi þótt ýmsar
auglýsingar í ritinu vera á mörkum siðgæðisins og hugsanlega lítt til þess fallnar
að leiða unglingana inn á hinn þrönga veg dyggðanna, heldur þvert á móti inn á
hinn breiða og greiða veg spillingar og nautna jafnt til holds og anda. Ekki skal
dómur lagður á ágæú þessarar útgáfu, hafandi ofansagt í huga, en víðsýni er gott
leiðarljós og vonandi að með þessari útgáfu hitti skrattinn ekki ömmu sína. En
vissulega heitir bæklingurinn „Hin hliðin“ og hittir þá kannski í mark.
Ritlingurinn er gefinn út í tíu þúsund eintökum.