Harmoníkan - 01.10.1986, Blaðsíða 6

Hurð var höfð opin í hálfa gátt yfir í næsta herbergi en þar
sat dómnefndin og vissi því ekki hver lék hverju sinni. f
dómnefnd voru þekktir tónlistarmenn. Halldór Einarsson
var nr. tvö óg Jóhannes Jóhannesson nr. þrjú í þessari
keppni.
Um haustið var ég beðinn að spila á fyrsta dansleiknum,
það var með Halldóri Einarssyni frá Kárastöðum. Þetta
var upphaf af langri samvinnu okkar í milli með músík á
dansleikjum. Á þessum árum voru hljómburðartæki nær
óþekkt og píanó óvíða á samkomustöðum utanbæjar.
Tvær harmonikur þóttu því sjálfsögð hljóðfæraskipan.
Dansleikirnir voru haldnir við ólíkustu skilyrði, jafnt
innanhúss sem utan og þætti e.t.v. skrítið að sjá har-
monikuleikara spila með belgvettlinga á höndum á réttar-
Loks eru fáanlegar
rennur sem gera að engu
vandann við frárennsli og þrifgólfa
og stærri flata, jafnt innanhúss sem utan.
MEARIN frárennslirennur eru framleiddar úr
niðsterku frost- oghitaþolnu plasti í 50 og lOOsentimetra
löngum einingum sem sérlega auðvelt og fljótlegt er að
leggja.
MEARIN rennurnar þola m.a. sýrur, salt, olíur,
bensín ofl., þær henta því mjög vel til notkunar í
eftirtalda staði:
HEIMKE YRSLUR
GÖNGUGÖTUR
GANGSTÍGA
BÍLASTÆÐI
BÍLSKÚRA
SVALIR
VERKSMIÐJUR
MEARINrennunum er lokað að ofan
í
með málmristum sem þola m.a. að bifreið
sé ekið yfir þær.
%1JP verkprýði hf
SíftumúlalO Síml 688460
balli, en það gat komið sér vel á útisamkomum í kulda.
Á stríðsárunum hitti ég bandarískan harmonikuleikara
sem ég hreifst mjög af. Þessi maður hét Dave Ferrari og
var afburða harmonikuleikari á píanónikku, píanóhar-
moníkan var þá í minnihluta meðal hérlendra spilara en ég
þóttist sjá að einhverjir meiri möguleikar væru á píanó-
borðið en hnappaborðið og var því enn einu sinni ákveðið
að breyta til.
Leifur Auðunsson frá Dalseli átti fallega „FRONTA-
LINI“ harmoniku sem ég fékk keypta og hana tók ég með
mér til að spila á dansleik, eftir að hafa lært lög sem
nægðu í pásuna sem kölluð var en það var hálf klukku-
stund hvíldartími fyrir samleikarann.
Dave Ferrari bauð mér síðan heim til sín eftir stríðið til
þess að fara í tíma hjá kennara hans í San Fransixco og
dvaldist ég þar í tæpt ár og sótti tíma til kennarans sem hét
Cagnasso og var ítali.
Á þessum tíma bauðst mér tækifæri til að æfa hljóð-
færaleik meira og betur en áður. Ég spilaði víða þarna úti
og eitt sem mér er hvað minnistæðast er kúrekahátíð ein
mikil sem haldin var í Salínas. Áætlað var að 400.000
manns hafi verið viðstaddir. Fyrir allan þennan mannskap
lék ég í asnakerru sem ekið var um breiðstræti, klæddur
í spánskan matador (nautabana) búning og tók ferðin um
tvær klukkustundir en ég lék aðeins þrjú lög upp aftur og
aftur þennan tíma og voru þá.puttar og eyru búnir að fá
nóg af þeim lögum.“
— Áttir þú ekki kost ú að heyra í bandarískum har-
monikuleikurum?
,,Ég hlustaði á nokkra þarlenda sem ekki var tækifæri
til að heyra í hér heima, t.d. Galla-Rini. Þeir nikkarar sem
þarna var að sjá voru með píanóharmoníkur.
Eftir heimkomuna hélt ég hljómleika á nokkrum stöð-
um úti á landi en aðalvinna mín með hljóðfærið var þó á
dansleikjum, ásamt einleik við ýmiss tækifæri. Ég hef
samt aldrei haft hljóðfæraleik að aðalstarfi heldur unnið
fullt starf hjá Sjóváfryggingafélaginu alla tíð.
Nú byrjar ballið. Ég kynnist eiginkonu minni Ingrid og
byrjar þá eins og oft vill verða, húsbygging, barnauppeldi,
svo nóg var af músik á heimilinu, þó harmónikan þagn-
aði. Mátti nú heita að ég spilaði ekki í ein 20 ár. Ekki fór
meir fyrir harmonikunni á heimilinu en það að eiginkonan
og nánustu ættingjar höfðu vart heyrt mig spila. Ingrid
þótti illt til afspurnar að börnin hefðu ekki heyrt föður
sinn spila né neitt lægi eftir hann hljóðritað. Þetta varð til
þess að út var gefin plata með bæði nýjum og gömlum
lögum.
Nokkrum árum síðar gaf ég út aðra plötu og þá með
eigin lögum í gömludansastíl. Margir harmonikuleikarar
munu þekkja þessar plötur.“
— Að lokum varpa égþeirrispurnignu frm tilBraga, d
harmonikan framtíð fyrir sér?
,,Ég held tvímælalaust að harmonikan eigi framtíð fyrir
sér og þá fyrst og fremst í því formi og með þeirri tegund
af tónlist sem á hana hefur verið leikin undanfarið. Það
er hin eiginlega harmonikuhljómlist, harmonikan er mjög
persónulegt hljóðfæri og bíður upp á mikla möguleika til
sjálfstjáningar en það verður að telja aðalmerki hvers
hljóðfæris, en til þess að tjá sig músik á góðan hátt þarf
mikla æfingu og gildir það ekki síst um harmonikuna.“
— Um leið og ég kveð þau Braga og Ingrid Hlíðberg ber
ég þá von í brjósti að við harmonikuunnendur eigum oft
eftir að fá að sjá og heyra í þessum fágaða og hógværa
snilling.
Hilmar Hjartarson
6