Harmoníkan - 31.05.1990, Blaðsíða 7

var ekki nokkur leið að nota
hana. Við Baldur urðum að
klára ballið því hinn lét ekki sjá
sig meira.
Ég vann hjá pabba í harmo-
níkuviðgerðum eftir hádegi á
daginn. Um þessar inundir spil-
aði ég fimm kvöld í viku í
Breiðfirðingabúð og vann þess-
vegna bara eftir hádegi. Ég
komst upp í að spila 21 kvöld í
röð. Það var erfitt að fá nýjar
harmoníkur og menn voru að
láta gera við gamalt. Ég var að
aðstoða við eitt og annað nema
stillingar, um það sá pabbi
alfarið. Hann hafði 100%
tóneyra sem kallað var og gat
stillt alla harmoníkuna eftir að
heyra einn tón réttann. Það var
reynt að gera við hvað sem var
og á þessum árum var tveggja
mánaða bið eftir viðgerð.
Meðan ég spilaði í Búðinni þá
fór ég að vinna í Ofnasmiðjunni
og varð að mæta snemma á
morgnana. Maður lagði sig eftir
vinnu og fór svo að spila um
kvöldið. Bömin ináttu ekki hafa
hátt, það mátti ekki vekja
pabba.
Ég spilaði í Alþýðuhúsinu til
ársins 1980 en hætti þá. Ég fór
svo aftur að spila fyrir Félag
eldri borgara og er þetta þriðja
árið sem ég spila þar. Með mér
eru tveir gamlir félagar, Björn
Þorgeirsson söngvari og Svavar
Halldórsson trommari, en við
Svavar höfum spilað saman
nær óslitið í tuttugu og fimm ár.
Hljómsveit Garðars eins og hún er í dag. Frá vinstri: Þorsteinn
Þorsteinsson, Garðar, Björn Þorgeirsson og Svavar Halldórsson.
Hvað Garðar
á eftir að leika
lengi fyrir dansi
vitum við ekki.
En hann kann
ótal lög eftir
íslenska höf-
unda sem aldrei
hafa verið gefin
út. Það væri
verðugt verkefni
að hióðrita þau,
því ekki er víst
að fleiri muni
þau enn.
Þ.Þ.
Harmomkuleikarar hafið hugfast
Standið ekki fremst á sviðinu ef
harmoníkusjúklingur er nærri
Munið Galtalækjarskóg
13.14. og 15. júlí 1990
Þar verður fjörið - Þar verða harmoníkurnar
7