Harmoníkan - 01.10.2000, Blaðsíða 5

Jóhannes Jónsson formaður S.Í.H-CI.
Eins og komið hefur fram í blaðinu
áður var Jóhannes Jónsson kosinn for-
maður S.I.H.U. á aðalfundi sambandsins
í fyrra. Ég náði tali af Jóhannesi í sumar,
svo ég gæti kynnt hann fyrir áskrifendum
blaðsins.Jóhannes tók vel í það, og fer
kynningin hér á eftir, og læt ég hann
sjálfan um framhaldið.
„Ég er fæddur í Flatey á Skjálfanda
30. september 1946, elstur í fjögurra
systkina hópi. I Flatey ólst ég upp og átti
þar lögheimili til tvítugs. Segja má að ég
hafi alist upp við búskap og veiðiskap
sem tilheyrði menningu Flateyjar í þá
daga, ásamt harmonikutónlistinni sem
bergmálaði um eyjuna. Harmonika var
ekki á mínu heimili en áhuginn greip um
sig með harmonikuleik frændfólks míns
í eyjunni, þeirra Ingvars, Jóhönnu, Guð-
mundar og Ævars Hólmgeirsbarna, sem
öll léku á harmoniku. Fyrstu harmonik-
Verðlaun
Dregin verða út nöfn
þríggja áskrífenda sem
greitt hafa
áskríftagjöldin fyrir
áramót. Úrvals
geisladiskar í verðlaun.
Verðlaunahafarnir verða
tilkynntir í næstu blaði.
Útgefandi
una eignaðist ég fjórtán ára gamall og hef
alla tíð síðan spilað, nema í niðursveifl-
unni um 1970. Svo byrjaði ég aftur þegar
ég gekk til liðs við Félag harmonikuunn-
enda við Eyjafjörð 1984, eftir að hafa
farið á landsmót S.Í.H.U að Varmalandi í
Borgarfirði það ár. Fljótlega lenti ég inni
í félagsstarfinu, í stjórn og síðan varð ég
varaformaður og þá formaður félagsins
frá 1993 í fjögur ár og á ný formaður frá
haustinu 1998 . Það verð ég fram á næsta
aðalfund í október".
VORU-OFT DANSLEIKIR HALDN-
IR í FLATEY?
„Danshefð var mikil í eyjunni. Unga
fólkið stóð fyrir dansleikjahaldi að miklu
leiti, og ég var svosem oft forsprakki fyr-
ir að halda böll. Ég spilaði mikið fyrir
dansi með frændum mínum og síðar
einn. Maður minnist oft þessa tíma. Þetta
voru skemmtileg ár. Nokkrar harmonik-
ur hef ég átt t.d. Royal Standard 48 bassa,
smá krfli. Serinelli 120 bassa dömumód-
el sem ég keypti af Jóhönnu Hólmgeirs-
dóttur, gott hljóðfæri. Eftir lægðina sem
ég minntist á fékk ég mér Viktoria harm-
oniku þriggja kóra, 120 bassa og nú síð-
ast eignast ég Borsini nikku, mjög glæsi-
legt hljóðfæri".
FJÖLSKYLDUMÁLINN ?
„Ég á tvö börn með fyrri konu minni.
Sambýliskona mfn er Hildur Gunnars-
dóttir. Hildur er ákaflega jákvæð gagn-
vart mínu harmonikustarfi og öllu sem
því tengist. Það er ómetanlegt og hrein
forsenda fyrir að allt gangi upp“. Jóhann-
es er rafvirki að mennt, en hefur einnig
starfað við ýmislegt annað. Hann rak
m.a. 8 1/2. tonna dekkbát í fimmtán ár, til
ársins 1990 er hann seldi hann.
HVERS MEGA HARMONIKUUNN-
ENDUR VÆNTA AF SAMBANDINU
Á NÆSTU ÁRUM ?
„Mín hugsjón er sú að mega ná betur
til unga fólksins, með kynningu á harm-
onikunni í huga, meira en hingað til hefur
verið gert. Eins að tengja saman ungu
kynslóðina og þá eldri, en eins og flestir
vita sem til þekkja, myndaðist mikið
tómarúm á þeim árum sem bítlamenning-
in réði ríkjum og helst enginn vildi láta
sjá sig með harmoniku. Gleðilegt er að
nú virðist hilla undir betri tíð, hvað áhuga
á þessu hljóðfæri varðar. Þess má vænta
af sambandinu á næstu árum að það muni
fara meira inná þá braut að aðstoða nem-
endur sem þess þurfa, t.d.með styrkjum.
Einnig að hvatning til nemenda verði tek-
in upp í því formi að veita viðurkenning-
ar fyrir góða framistöðu. Sú frammistaða
gæti jafnvel tengst keppni í harmoniku-
leik, þó ekki endilega. Ekki eru allir á
einu máli um að stíf keppni sé besti vet-
vangurinn til slíks. Því má einnig velta
fyrir sér hvort ekki geti verið áhrifaríkt
að nemendur sem eru komnir vel á veg í
harmonikuleik kynni hljóðfærið, upp á
eigin spítur eða með sér reyndari harm-
onikuleikurum, sem hefðu víðtæka þekk-
ingu á hljóðfærinu. Þessi sjónarmið
komu fram á síðasta aðalfundi S.I.H.U.
Eins og kunnugt er starfar nefnd til efl-
ingar harmonikutónlist og hefur hún ver-
ið að leita eftir leiðbeinanda sem haldið
gæti námskeið fyrir harmonikukennara,
til að auka við þekkingu þeirra og kynna
þeim það nýjasta er tengist kennslu á
hljóðfærið. Væntir sambandið góðs af
þessu þegar af verður. Þetta er m.a.það
sem sambandið mun leggja áherslu á að
verði að veruleika sem fyrst“.
H.H.
5