Harmoníkan - 01.02.2001, Blaðsíða 6

ég í hljómsveitinni Kátum félögum og
við ferðuðumst mikið um og stöldruðum
m.a. við í heila viku um verslunarmanna-
helgina á Bifröst. í þeirri hljómsveit voru
Guðmundur Steinsson trommur, Magnús
Karelsson klarinett, Gunnar Páll gítar,
söngkonan Jenny og ég á nikku. Stund-
um söng Sigurður Olafsson með okkur,
einstaklega skemmtilegt innlegg, hann
trekkti inn á böllin. Einnig var farið til
Hólmavíkur og leikið á skemmtunum á
Húsavík með Kátum félögum.
Eftir að bændaskólanum lauk fór Grét-
ar til Reykjavíkur á ný og réðst í verslun-
arstörf hjá Raftækjaverslun Islands. Þá
urðu einhver forföll í hljómsveit Aage
Lorange og hann fór og spilaði með þeim
um veturinn. Hljómsveitin var fastráðin í
Silfurtunglinu, dagskráin blönduð tónlist
og söngvarar Sigurdór Sigurdórsson og
Sigrún Ragnarsdóttir. „Eg lék líka með
ýmsum öðrum hljómsveitum á þessu
tímabili", segir Grétar, „en lengst af var
ég með hljómsveit Oskars Guðmunds-
sonar frá Selfossi.
í millitíðinni réði ég mig á búgarð úti í
Svíþjóð, rúmt hálft ár 1960, rétt til að
breyta til. Þar heyrði maður í mörgum
góðum nikkurum en sjálfur spilaði ég
bara meðal kunningjanna þar.
Að lokinni Svíþjóðarverunni vann ég
við bústörf að Skeggjastöðum í Mosfells-
sveit og var þar framan af vetri og utan
spilamennsku. Hestamenskan heltók mig
þá. Upp úr áramótum datt ég inní spil-
verkið aftur í Félagsheimili Kópavogs.
Við Matthías Karelsson á harmonikur,
Einar Jónsson á trommur og Dengsi á
gítar. Tónlistarlíf blómstraði á þessum
árum og ég spilaði inn á milli með Guð-
jóni Matt. og Valdimar Auðunssyni og
fleirum.
Haustið 1962 var Þórleifur Finnsson
skólafélagi okkar fjósameistari í Laugar-
dælum við Selfoss. Eg spurði hann hvort
ekki vantaði fjósakall þar. Nokkru seinna
hringdi hann, það vantaði
mann á búið þannig að ég
dreif mig. Þar var ég næstu
þrjú ár. 1 Laugardælum var
gríðar mikið bú með m.a. 80
kýr, rekið af Búnaðarsam-
bandi Suðurlands
Það var þá sem ég kynntist
hljómsveit Óskars Guð-
mundssonar fyrir alvöru. Það
var mikill kraftur í Óskari og
hann vildi drífa bandið í
gang eftir að það hafði flosn-
að upp nokkru áður. Inn í
hljómsveitina komu söngvar-
arnir Jakob Jónsson og Elín
Backmann og gömlu og nýju
dansarnir hljómuðu sem
aldrei fyrr. Þar voru einnig
Loftur Loftsson bassaleikari
ásamt mér á harmoniku og
þeim Leif Guðmundssyni og
Asgeiri Sigurðssyni. Oft stóð
í járnum að koma beint af
balli og drífa sig í fjósið milli
5-6 á morgnana. Á búinu átt-
um svo frí frá hádegi fram að
kaffi, þá gat maður hvflst ef
hestamennskan greip ekki í taumana.
Ég hélt út með Óskari til 1965 en á
þessum spilaferli höfðu fleiri söngvarar
kontið inn m.a. Arnór Þórhallsson, eftir
að Jakob hætti með okkur. En nú langaði
mig orðið til að hætta spilamennsku, en
það var suðað í manni, svo ég hætti við
að hætta.
Spilað á tilfinningar
Meðan ég var á Laugardælum réðst
ung stúlka þangað, Lára Kristjónsdóttir
og málin þróuðust fljótlega þannig, að
hún kom með þegar ég fór að spila og
við fórum í saman í útreiðatúra, þannig
að þetta kom smátt og smátt. Lára er frá
Austurkoti í Hraungerðishreppi en á ætt-
ir að rekja norður í Fljót í Skagafirði og á
Snæfellsnes.
Við giftum okkur 18. apríl 1965 um
páskana Þetta vor fluttum við hingað að
Áshól eftir að hafa ekið hér um allar
Nr 04 Skólatnó 1954. Frá v. Halldór Jónsson píanó, Grétar
Geirsson harmonika, og Guðmundur Steinsson trommur.
sveitir að skoða jarðir. Ibuðarhúsið var
lélegt en fjós og fjárhús sæmilegt. Við
bjuggum samt í húsinu í 10 ár. Við hóf-
um búskap með 14 kýr og 100 kindur og
smávegis uppeldi í útihúsum.Nú ætlaði
ég alveg að hætta spilmennskunni. Sú
ákvörðun hélst út sumarið. Stöðugt nauð
um spilamennsku við ýmis tækifæri
ágerðist.
Við eignuðumst þrjár dætur, en misst-
um eitt barn við fæðingu. Árið 1982 tók-
um að okkur fósturson og einnig unnum
við fyrir félagsmálastofnun og tókum
börn til sumardvalar til margra ára.
Búskapur með tónlistarívafí
Við hjónin byggðum allt upp hér, íbúð-
arhús sem útihús. Þegar fjósið var í smíð-
um í kringum 1980 komu hingað í heim-
sókn. hjónin Sigríður Sigurðardóttir
skólastjóri Tólistarskóla Rangæinga og
Friðrik Guðni Þórleifsson, en sótt hafði
verið um kennslu í harmonikuleik við
skólann. Ég lét undan beiðni þeirra og fór
að kenna og er enn að. Flestir hafa nem-
endurnir verið átta, margir mjög efnileg-
ir.
Árið 1974 eignaðist ég rafmagnsharm-
oniku, sem kom hingað til lands í mis-
gripum og var ekki með ekta harmoniku-
tón heldur björtum, frönskum tón. Með
þetta hljóðfæri í höndunum varð ég
óskaplega eftirsóttur. Þetta var eiginlega
sem heil hljómsveit. Ég spilaði meira og
minna á þetta „cordovox“ til 1985.
Árið 1979 vantaði organista hér í sveit-
ina og þurfti að fá menn héðan og þaðan
í starfið. Það fregnaðist að ég ætti raf-
mangsorgel og léki að auki á harmoniku,
sem reyndar flestir vissu þá þegar. Ég
féllst á að prófa þetta og hellti mér ofan í
sálmabækur. Ég fór í tíma til Glúms
Gylfasonar organista á Selfossi og stór-
græddi á því. Hann gerði miklar kröfur
um árangur og það gafst varla tími í bú-
störf, eða fjölskyldumál.
Tækifæris og dansspilamennskan féll
aldeilis ekki niður og til viðbótar var ég
orðinn organisti í kirkju sveitarinnar í
Kálfholti, og því lauk ekki fyrr en að 20
árum liðnum, svo æfði ég kórinn líka. I
vor eru tvö ár síðan ég hætti því.
Árið 1975 leit allt mjög illa út hér, þeg-
ar konan mín varð undir dráttarvél hér
við bæinn í lok heyskapar og stórslasað-
ist. Hún lá í marga mánuði í meiðslunum
og hefur aldrei náð sér að fullu. en samt
ótrúlega vel.
Harmonikufélagsstörf
Ég hef tekið þátt í uppbyggingu Harm-
onikufélags Rangæinga frá upphafi og
6
Munið Stjörnutónleikana íLangholtskirkju 5. maín.k.