Harmonikublaðið - 01.10.2013, Side 12

HEIMSOKN BRONNOY TREKKSPILLKLUBB
Nú í lok sumarstarfsins hjá FHUR, þá lang-
ar mig til þess að segja í nokkrum orðum
frá komu vina okkar í Brönnðy Trekkspill-
klubb til Islands og þátttöku þeirra í mótinu
okkar „Nú er lag“ um verslunarmannahelg-
ina að Varmalandi. Um aðdraganda komu
þeirra vísast í síðasta tölublað Harmoniku-
blaðsins en þar lýsti Hilmar Hjartarson,vara-
formaður félagsins, honum.
Hilmar tók síðan að sér að annast und-
irbúning að komu hópsins, hótelbók-
anir og fleira, sem og öll samskipti við
forsvarsmenn hans. Eg tók hins vegar
að mér að útvega rútu og aka henni þá
daga sem á dvöl Norðmannanna stóð,
sem og að skipuleggja skoðunarferðir
með þá. Var nú kyrrt um hríð.
Hinn fyrsta ágúst 'var síðan komið að
því að gestirnir kæmu. Tókum við
Hilmar á móti þeim í flugstöð Leifs
Eiríkssonar og lá leiðin síðan til Reykja-
víkur, á Lykilhótel Cabin, þar sem gest-
ir okkar dvöldu fyrstu tvær nætur
dvalarinnar á Islandi.
Föstudaginn annan ágúst var síðan
haldið í fyrstu skoðunarferðina, sem
var hinn svokallaði „Gullni hringur“
þ.e. Þingvellir, Gullfoss og Geysir. Eg
hafði, þar sem Hilmar var snúinn til
annarra starfa í tengslum við Varma-
landsmótið, fengið mér tdl fulltíngis sem
leiðsögumann norska kunningjakonu
mína búsetta á Islandi, Susanne Adser-
balle og þurftí þar af leiðandi ekki að
vera neitt að flíka minni „ágætu“ eða
þannig norskukunnáttu.
Ég hafði stungið því að Norðmönn-
unum kvöldið áður, þegar við skildum
á hótelinu, hvort þeim þættí ekki við-
eigandi að hafa hljóðfærin með í ferð
dagsins og tóku þeir vel í það. Ferðin
gekk síðan að áætlun, fyrsta stopp var
á Hakinu við Almannagjá, þar sem farþegar
yfirgáfu rútuna ásamt leiðsögumanni og gengu
þau niður Gjána, en ég hélt á rútunni sem leið
liggur niður að Fiosagjá og beið þeirra þar. Síð-
an var haldið sem leið liggur að Gullfossi. Eftír
hæfilegan stans þar, var síðan brunað til baka að
Geysi og þar var stoppað í um það bil eina og
hálfa klukkustund, þannig að fólk gæti fengið
sér eitthvað í svanginn. Við höfðum rætt það
okkar á milli, ég og Susanne, hvar við ætmm að
„efna til óundirbúinna tónleika“ með öllu þessu
hljómlistarfólki sem var í ferðinni.
Niðurstaða þeirrar umræðu varð sú, að ég hafði
samband við húsráðendur í Tryggvaskála á Sel-
fossi og varð að ráði að við kæmum þangað og
héldum smtta tónleika á planinu fyrir utan skál-
12
ann. Lét ég síðan formann Harmonikufélags
Selfoss, Birgi Hartmannsson, vita af þessum
merka viðburði, ef vera kynni að hann gætí mætt
á staðinn. Er síðan ekki að orðlengja það, að um
klukkan hálf sex var búið að stilla upp og þarna
spiluðu Norðmennirnir í fast að þremur kort-
erum. Er þeir höfðu lokið tónlistarflutningi sín-
um þá spiluðum við Birgir og Þórður
Þorsteinsson (Doddi rafvirki) nokkur lög. Síðan
var pakkað saman og haldið sem leið liggur til
Reykjavíkur. Voru allir þátttakendur ánægðir
með daginn og Susanne leiðsögumanni var sér-
staklega þakkað fyrir hennar góðu leiðsögn, en
hennar þætti í ferðalaginu lauk hér.
Á laugardagsmorgni var síðan haldið áleiðis að
Varmalandi. Þangað var komið laust fyrir klukk-
an eitt og þegar hafist handa við að stilla upp
fyrir tónleika sem hefjast skyldu klukkan tvö.
Tókst að gera allt klárt í tæka d'ð og er ekki að
orðlengja það að sem næst húsfyllir varð á tón-
leikunum og gestir almennt mjög ánægðir með
þá. Þó nefndi einstaka tónleikagestur að meira
hefði mátt vera af f|örugri lögum á dagskránni.
Næst á dagskrá var síðan kvöldverður sem
FHUR bauð hinum norsku gestum til og var
hann vel sóttur og hin ágætasta stemning við
borðhaldið. Að kvöldverði loknum hófst síðan
dansleikur þar sem ýmsir flottir spilarar léku
fyrir dansi, íslenskir og einnig fjölskipuð sveit
Norðmanna. Var dansleikurinn geysilega vel
sóttur og má segja að jaðrað hafi við að vera
húsfyllir á honum, ekki síður en á tónleikunum
fyrr um daginn.
Á sunnudagsmorgunn í Borgarnesi var frekar
svona ró yfir hópnum, en um d'u leyt-
ið voru þó flestir búnir að fá sér morg-
unmat. Nokkur úr hópnum notuðu
tækifærið til þess að skoða sig um í
Borgarnesi og fóru m.a. og skoðuðu
sýninguna í Landnámssetrinu og er
óhætt að segja að hún hafi vakið mikla
hrifningu þeirra sem hana sáu. Leið-
sögumaður dagsins sem ég hafði feng-
ið mér til halds og trausts, Alfhildur
Alfþórsdóttir, sem auk þess að syngja
í sama kirkjukór og ég er einnig stjórn-
armaður í FHUR, mætti á svæðið á
tilsettum d'ma og um hálf tólf var
haldið af stað. Fyrst var ekið að Borg
og var ætlunin að skoða kirkjuna þar,
en þar sem hún var læst og enginn
fannst sem gætí hleypt okkur inn, varð
ekkert af því. Alfhildur sagði frá helstu
þáttum Egilssögu, sem vörðuðu það
svæði sem við fórum um og eftir stud-
an akstur um bæinn var haldið að
Hvanneyri. Á Hvanneyri var litið við
í Ullarsetrinu og Búvélasafninu og
verður að segjast eins og er að Búvéla-
safnið sigraði Ullarsetrið með algjör-
um yfirburðum hvað athygli varðar.
Ekki spillti það heldur fyrir að við
móttöku í safninu var enginn annar
en próf. Bjarni Guðmundsson sem
hefur verið einn ötulastí hvatamaður
að varðveislu þessara gömlu véla og
er höfundur bókanna „Og svo kom
Ferguson“ og „Alltaf er Farmall
fremstur”. Einnig fór Bjarni með okkur í kirkj-
una og sagði frá henni. Nú var mál til komið að
halda ferðinni áfram og kvöddum við Bjarna
með þökkum fyrir frábærar módökur og héldum
sem leið liggur að Hraunfossum. Frá Hraun-
fossum héldum við í Reykholt, þar sem við
hlýddum á fyrirlestur um sögu staðarins og
Snorra Sturlusonar. Nú var aðeins Deildartungu-
hver eftir og veitingahúsið Hverinn, þar sem
snæddur var kvöldverður. Að honum loknum
var aftur ekið til Borgarness og hér skildu leiðir
okkar og Álfhildar, þar sem starfi hennar var nú
lokið. Voru henni færðar bestu þakkir fyrir frá-
bæra leiðsögn og skal tekið undir þær af heilum
hug. Dansleikur sunnudagskvöldsins var Hkt og
á laugardagskvöld hin besta skemmtun, þó svo

Brömiöysundfélagar við Tiyggvaská/a. Mynd: Táll Elíasson
Það var víða setið á tónleikum Brönnöy trekkspillklub. Mynd: Sigurður
Harðarson