Harmonikublaðið - 01.12.2013, Síða 12

W0
0*
HARMONIKAN ER
EITT FJÖLBREYTTASTA
HLJÓÐFÆRISEM
VÖL ER Á ^
jmr
Pétur Bjurnason ræðir við Jónas Ásgeir Ásgeirsson harmonikuleikara
leg. Ég reyni að upplifa sem flestar tegundir tónlistar og hef mjög gam-
an af nýjungum, hvort heldur er á klassíska sviðinu eða nútímatónlist."
Það er því greinilega nóg að starfa hjá Jónasi, en hann gat hitt mig um
kvöldmatarleytið, dag nokkurn í nóvember, þar sem fannst smuga á
þéttri dagskrá.
Jónas er tvítugur, fæddur 2. júlí 1993 og hóf harmonikunám 9 ára gam-
all í Tónlistarskóla Eddu Borg. Kennarinn hans var frá upphafi Guð-
mundur Samúelsson. „Guðmundur ber alla ábyrgð á því að ég hélt áfram
þessu námi,“ sagði Jónas. „Hann hefur svo mikinn metnað, eða réttara
væri að kalla það ástríðu, fyrir okkar hönd og er vakinn og sofinn í því
að koma okkur áfram. Guðmundur var þá nýfarinn að kenna á hnappa-
harmoniku svo ég byrjaði strax að læra á hana. Ég hef svo verið hjá
Guðmundi alla tíð síðan ogget ekki hugsað mér betri kennara og félaga.
Mér finnst harmonikan vera eitthvert fjölbreyttasta hljóðfæri sem völ
er á og ég reyni að kynnast sem flestum tegundum tónlistar fýrir hana.
Þar að auki eru stöðugt að ljúkast upp fyrir mér nýir möguleikar. Ég hef
komist að því að það er heill heimur þarna úti sem er okkur algjörlega
framandi og ég hlakka til að fá að kynnast.“ Hér er Jónas að tala um
það sem er næsta verkefni efdr lokatónleikana, en það er inntökupróf
sem hann mun þreyta við Konunglega listaháskólann í Kaupmannahöfn
í janúar næstkomandi.
Ég skrapp á hádegistónleika í Háteigskirkju í byrjun nóvember. Þar var
Tríó Kalinka að spila fýrir kirkjugesti. Tríóið skipuðu við það tækifæri
Gerður Bolladóttir sópran, Marina Shulmina sem lék á rússneska hljóð-
færið domra, sem er smágert en ótrúlega hljómmikið og svo einn hinna
ungu ogefnilegu harmonikuleikara okkar, Jónas Asgeir Asgeirsson, sem
leysti hlutverk sitt þar af mikilli prýði svo sem vænta mátti. Þessir tón-
leikar voru afar skemmtilegir og hádegistónleikar eru gott form, stuttir
og hnitmiðaðir. Það fór vel um mig, því ég sat hjá Guðmundi Samúels-
syni, mentor Harmonikukvintettsins í Reykjavík, en hann fylgir nem-
endum sínum hvert fótmál og hvetur þá til dáða.
Flestir lesenda Harmonikublaðsins hafa fylgst með þessum ungu harmo-
nikuleikurum á síðustu árum. Það er Hklega ekki rétt að tala um þau sem
efnileg lengur, því þau hafa þegar skipað sér í fremstu röð harmoniku-
leikara okkar og stefna enn hærra.
Ég fékk Jónas Ásgeir ril þess að spjalla við mig fyrir Harmonikublaðið.
Jónas er í námi í Háskóla Reykjavíkur og leggur stund á heilbrigðisverk-
fræði auk harmonikuleiksins, en hann hefur lokið framhaldsnámi í
harmonikuleik við TónHstarskóla Eddu Borg undir handleiðslu Guð-
mundar Samúelssonar. Hann er reyndar sá fyrsti sem lýkur framhalds-
prófi frá skólanum. Þegar þessi grein kemur fyrir augu lesenda eru
lokatónleikar hans að baki. Auk þessa kennir hann harmonikuleik við
tónskólann DoReMi. „Ég byrjaði að kenna í Utlum mæH í fyrra, en svo
tók ég við kennslu af Helgu Kristbjörgu Guðmundsdóttur í haust, þeg-
ar hún hélt utan til framhaldsnáms. Hún lék áður í Tríó KaUnka og ég
tók við særi hennar þar, en Gerður Bolladóttir sópransöngkona kennir
einnig í tónskólanum DoReMi. TónHst tríósins er sérstök og skemmti-
„Inntökuprófið er mjög stíft. Það er t.d. þriggja tíma skriflegt próf og
svo þarf ég að spila eitthvert verk á píanó, sem ég hef aldrei spilað á og
kann ekki ennþá. Síðan er einleikur á harmoniku, eitt nútímaverk og
Trío Kalinka, Marína Shulmina, Gerður Bolladóttir ogjónas Asgeir Asgeirsson
12