Reykjavík - 19.07.2014, Blaðsíða 4

4 19. júlí 2014REYKJAVÍK VIKUBLA
Ð
Hitt heimsmeistaramótið í Brasilíu
Fótboltinn hefur verið í öndvegi í sumar. Á meðan HM fór fram fór líka fram „heimsmeistara-
mót“ barna í götubolta sem er verk-
efni Unicef og samstarfsaðila í Brasilíu.
Keppnin fór fram í smábænum Vila
Cabral Miranda og þarna kepptu lið
Paragvæ, Kenýa, Síle og Brasilíu og
fleiri þjóða. Vila Cabral Miranda er
ekki ríkur bær og kannski helst þekktur
fyrir að þar eru tvö öryggisfangelsi og
gerðu fangarnir uppreisn í fyrra. Mörg
börnin sem búa í þorpinu eiga reyndar
föður, móður, bróður eða systur í öðru
hvoru fangelsinu. Þetta eru semsagt
ekki forréttindakrakkar.
Á undan keppninni voru búnir til
pappírsfánar fyrir hverja þjóð og svo
stilltu liðin sér upp með sína fána og
það var tekin mynd. Hver leikur fór
svo fram í þremur hlutum:
1. Liðin komu sér saman um
reglurnar sem skyldu gilda.
2. Svo spiluðu þau fótboltaleikinn.
3. Síðan lögðu þau mat á leikinn og
komust að niðurstöðu um úrslitin.
Hvernig voru svo reglurnar? Til
dæmis: Allir eiga að fá að vera með
boltann. Ekki blóta. Ekki hrinda eða
meiða. Allir eiga óska til hamingju
þegar einhver skorar mark - líka þeir
sem eru í hinu liðinu. Allir spila fallega
og vera sanngjarnir. Stundum gildir
sú regla stundum að ef ungur og lít-
ill leikmaður skorar þá fást tvö mörk
fyrir.
Markmiðið með mótinu er að
krakkarnir læri að bera virðingu fyrir
hvert öðru, spila á sanngjarnan hátt og
leika saman sem lið.
Samfélag er samkomulag þeirra sem
eru ólíkir. Gott samfélag er samkomu-
lag um að lifa góðu lífi saman sem
einkennist af virðingu, sanngirni og
umhyggju. Ef það væri til HM í því
að vera góð þjóð þá held ég að lands-
liðsþjálfarar gerðu margt vitlausara en
að horfa til krakkanna í Vila Cabral
Miranda og heimsmeistaramótsins
þeirra.
Dóttir mín, sem er á sjötta ári, varð fyrir óhappi í vikunni. Hún datt þegar hún var að ganga niður stiga úr tampólíni og fékk svolítinn skurð á nef. Fyrst hélt ég að þetta væru bara blóðnasir,
en við foreldrarnir ákváðum, eftir nánari skoðun, að réttast væri að kíkja
með hana á slysavarðstofuna. Sem við og gerðum.
Nokkuð af fólki sat og beið niðri í afgreiðslunni þegar við komum. Við
ræddum við ungan mann í afgreiðslunni sem skráði okkur inn og benti
okkur á að fara upp á næstu hæð, þar sem litið yrði á barnið.
Við tókum lyftuna upp og þegar við komum upp á aðra hæð gerðum við
grein fyrir okkur og var boðið að bíða á sérstakri barnabiðstofu.
Þetta er lítið herbergi, en hlýlegt. Þar eru mjúkir stólar, nokkur leikföng
og bækur og raunar sjónvarpstæki, sem við kveiktum ekki á.
Þarna sátum við og lásum bók í nokkra stund og svo fékk stelpan að leika
sér í síma föður síns. Þarna voru önnur börn líka, og fleira fólk og þess
vegna nokkur bið. Ætli við höfum ekki beðið í um það bil klukkutíma
áður en okkur var bent á að koma inn í skoðunarherbergi. Þar leit hjúkr-
unarfræðingur á sárið og síðan tók við nokkur bið í viðbót eftir lækni til
að gera að. Ætli þetta hafi ekki tekið um eða rétt yfir tvær klukkustundir
í það heila.
Þetta er ekki skrifað til þess að kvarta undan biðinni. Dóttir mín var raunar
orðin nokkuð þreytt þegar þarna var komið í sögu, enda klukkan langt
gengin í tólf að kvöldi. Nei, mér er efst í huga hlýleg og elskuleg framkoma
og fagmennska starfsmannanna á bráðamóttökunni í Fossvogi.
Ég efast ekki um að þetta geti verið erfitt starf og lýjandi. Tala nú ekki um
þegar fólk gengur vaktir á öllum tímum sólarhrings og þarf að takast á við
margt það versta sem fólk getur upplifað í lífi og starfi, alvarleg meiðsli,
sársauka, jafnvel dauða.
Það var nefnilega ekkert mál að bíða. Meira að segja fimm ára barni fannst
það ekkert mál.
Hún stóð sig raunar eins og hetja þegar til kastanna kom. Var ekkert hrædd
við lækninn, sem var ekkert minna elskulegur en annað fólk sem við
hittum þetta kvöld. Guðrún læknir ákvað að ekki væri ástæða til þess að
sauma. En hún ákvað að líma sárið saman og setti svo plástra yfir. Stelpan
fékk svo að velja sér verðlaun fyrir frammistöðuna, tattú og sápukúlur
sem hún valdi handa litla bróður sínum. Við kvöddum. Þreytt en þakklát.
Á einum tímapunkti í biðinni spurðist ég fyrir um það hvort ég gæti fengið
kaffi. Það var ekki í boði, en við gátum fengið vatn og djús í vél frammi á
gangi. Ég mundi það sem maður gleymir stundum þegar maður kvartar
undan heilbrigðiskerfinu, að við vorum á sjúkrahúsi, ekki kaffihúsi.
Annars er Reykjavík vikublað nú á leið í örstutt sumarfrí, en kemur út að
nýju fyrsta laugardag eftir verslunarmannahelgi.
Hafið það gott í millitíðinni sem aðra daga.
Ingimar Karl Helgason
Leiðari
Ekki kaffihús
heldur sjúkrahús
Reykjavík vikublað
26. Tbl. 5. áRganguR 2014
Útgefandi: Fótspor ehf. Ábyrgðarmaður: Ámundi Ámundason, sími: 824 2466,
netfang: amundi@fotspor.is. framkvæmdastjóri: Ámundi Steinar Ámundason, netfang:
as@fotspor.is. auglýsingastjóri: Ámundi Ámundason, Suðurlandsbraut 54, 108 Reykjavík. Auglýsingasími
578 1190, netfang: auglysingar@fotspor.is, Veffang: fotspor.is, Ritstjóri: Ingimar Karl Helgason, sími:
659-3442 netfang: ingimarkarlhelgason@gmail.com, Blaðamaður: Atli Þór Fanndal. Netfang: atli@
thorfanndal.com. Menningarblaðamaður: Hildur Björgvinsdóttir. Netfang: hildurbjorgvins@gmail.com.
Matarblaðamaður: Svavar Halldórsson. Sími. 869-4940. Netfang. svavar@islenskurmatur.is,
Umbrot: Prentsnið, Prentun: Ísafoldarprentsmiðja, 50.000 eintök. dreifing:
Fríblaðinu er dreiFt í 50.000 e intökum
í allar íbúðir í reykjavík.
UMHVERFISVOTTUÐ PRENTUN
Hjálparþurfi
„Þessi fjöl-
miðlahring-
gekkja sem
fór af stað í
aðdraganda
kosninga, hún
var ekki sett
upp af hálfu fjölmiðla til að hjálpa
flokknum,“ sagði Þorsteinn Sæ-
mundsson einn þingmanna Fram-
sóknarflokksins, í viðleitni til að að
hvítþvo flokkinn af kosningabarátt-
unni í Reykjavík í vor. En áhugavert
er það viðhorf að hlutverk fjölmiðla
sé að hjálpa Framsóknarflokknum.
Kannski er eitthvað um það í stjórn-
arsáttmálanum?
Ekki trúverðugt
Á miðstjórnarfundi framsóknar var
eftir töluverðar umræður, að sögn
fjölmiðla, samþykkt ályktun um að
flokkurinn muni framvegis berjast
gegn mismunun af hverju tagi, vegna
trúarbragða, litarháttar, kyns, stöðu
og kynhneigðar. Þrjár tillögur um
ályktun munu hafa komið fram, að
sögn RÚV og tók umræðan langan
tíma. Það vekur athygli því að fram-
sóknarmenn hafa lengi haldið því
fram að þetta séu „grunngildin“.
Bull
„Þetta er spurning um að þær
lendi ekki allar á ríkinu heldur taki
sjúkratryggðir þátt í
þeim,“ sagði Stein-
grímur Ari Arason,
forstjóri Sjúkra-
trygginga í vikunni,
um skarpar hækk-
anir á þjónustu sérfræðilækna og
rannsóknargjalda. Þetta er bull. Hér
er verið að færa kostnað frá sam-
eiginlegum sjóðum og yfir á veika
og slasaða. Heilbrigðisráðherra
hefur með reglugerðum undan-
farna mánuði verið að gera slíkt hið
sama. Minnist fólk þess að hafa kosið
stjórnarflokkana út á þetta?
Samráð?
Heilbrigðisráðherra
úr Sjálfstæðis-
flokknum sameinar
heilbrigðisstofn-
anir úti á landi, við
heldur neikvæðar
undirtektir. Á sama tíma eru fram-
sóknarráðherrar að moka stofn-
unum og starfsfólki út á land. Væri
í ekki heppilegt að stefnan yrði rædd
við ríkisstjórnarborðið áður en til-
kynnt eru um vondar og vanhugs-
aðar ákvarðanir?
Meira samráð
Verð fyrir húsnæði á höfuðborgar-
svæðinu er allt of hátt og hefur þetta
vakið athygli fjölmiðla, eins og hús-
byggingaráform. Borgaryfirvöld hafa
í hyggju að standa fyrir byggingu
á þúsundum íbúða, í Kópavogi er
byggt á fullu og líka í Mosfellsbæ.
„Skógur af byggingakrönum“ þótti
mikið gæfumerki fram að hruni. En
rétt eins og fyrir hrunið, þá virðist
lítið samráð vera milli sveitarfélag-
anna um allar þessar byggingar.
Í fréttumUmmæli með erindi:
„Og vígahrammurinn er reiddur
til höggs á örfoka öræfum jafnt sem
í blómlegum dalabyggðum vegna
ráðbruggs um risaorkuver, um að
sökkva landflæmum undir miðlun-
arlón, breyta farvegi fallvatna, virkja
friðlýstar perlur í íslensku landslagi;
jafnvel þjóðgarðar eru í hættu. Er það
svo að við viljum fórna því dýrmætasta
í fórum okkar, sjálfum frumburðarrétti
sérhvers Íslendings og Íslendinga fram-
tíðarinnar á altari
orkufreks iðnaðar
– jafnvel mengandi
stóriðju? Og þó svo
væri: hafa nútíma
Íslendingar rétt til
að ráðstafa frumburðarrétti komandi
kynslóða? Hver hefur svo skelfilegt
vald?“
- Guðmundur Páll Ólafsson.
Perlur í náttúru Íslands, 1990.
Höfundur er
Árni Svanur Daníelsson,
prestur
Trúnaður Hannesar
Davíð Oddsson gerði mistök í helg-
arblaði Mogga fyrir viku, þegar
hann gerði Tryggva Gunnarssyni,
umboðsmanni Alþingis upp skoð-
anir, sem reyndust vera úr bréfi al-
nafna umboðsmannsins. Nú hefur
alnafninn upplýst að hann hafi sent
Hannesi Hólmsteini Gissurarsyni pró-
fessor í stjórnmálafræði umrætt bréf
nokkrum dögum áður en Davíð gerði
það að umræðuefni. „Það hlýtur að
vera þess vegna sem ritstjóri Morgun-
blaðsins er að vitna í bréfið núna,“
segir Tryggvi Gunnarsson ekki um-
boðsmaður í viðtali við DV.
Heimildarýnin
Tryggvi sendi í janúar umrætt bréf á
nokkra fjölmiðla, þingmenn og for-
setann og mun víst reglulega senda
ýmsar orðsendingar úr hotmail-
tölvupóstfangi sínu. Ein mikilvæg-
asta skylda blaðamanna er að ganga
úr skugga um áreiðanleika heimilda
sinna. Sama má segja um fræðimenn.
Dýrafræði
Sjávarútvegsráðherra mun íhuga að
leggja veiðigjöld á hvalveiðar. Í svari
ráðuneytis hans við fyrirspurn Frétta-
blaðsins segir orðrétt: „veiðigjöld taki
til veiða allra stofna
við landið, og því
jafnt um sjálfbæra
nýtingu hvala og
hrefna eins og
annarra fiskistofna“.
Síðast þegar
a t h u g a ð
var, voru
hvalir spendýr, en ekki fiskar. En þetta
gæti svosem skýrt margar undarlegar
ákvarðanir í ráðuneytum Sigurðar
Inga Jóhannssonar.
101 monní
Fasteignafélagið Gamma hefur keypt
upp hundruð íbúða í höfuðborginni
og er sakað um einokunarstöðu og
að halda leiguverði háu. Ekki er að
heyra á borgarstjóranum að hann
vilji bregðast við þessu sérstaklega.
Enginn annar úr borgarstjórninni
hefur lagt orð í belg í þessum efnum.
Flestir borgarfulltrúar búa mið-
svæðis í Reykjavík. Kannski finnst
þeim það vera hagur sinn að fast-
eignaverð á eigin bletti sé sem hæst?
Litla Ísland
Vilhjálmur Árnason þingmaður
Sjálfstæðisflokksins sakaði lög-
regluna um að færa DV lögregluskýr-
slur í rannsókn sinni á lekamálinu í
innanríkisráðuneytinu í viðtali í síð-
asta tölublaði Reykjavíkur vikublaðs.
Nú liggja aðstoðarmenn ráðherra
undir grun og ráðherra hefur verið
sagður hafa villt um fyrir Alþingi og
íslenskri þjóð. Lögreglustjóri vildi
ekki tjá sig um málið, þótt það væri
boðið, enda í viðkvæmri stöðu, sem
umsækjendi um embætti forstjóra
Samgöngustof u .
Hanna Birna
Kristjánsdóttir,
flokkssystir Vil-
hjálms, er einmitt
sá ráðherra sem
veitir í emb-
ættið.
héðan og þaðan …