Fréttir - Eyjafréttir - 31.07.2008, Síða 11

Fréttir / Fimmtudagur31.júlí2008
11
GEIR JÓN Þegar ég hóf störf í Reykjavík upplifði ég nánast á einni
helgi það sama og maður upplifði á einu ári í Eyjum.
GEIR JÓN Ég er í þjónustu- og stjórnunarhlutverki og þeir sem vinna undir minni stjórn eiga að sjá um
sitt þjónustuhlutverk. Þetta snýst ekki um vini eða óvini.
og ég kynntist nánast öllum Vest-
mannaeyingum, því það voru allir
að standsetja. Annar eigandi Virkni,
Gunnar Þorsteinsson, flutti fljótlega
til Eyja og þá breyttist starfið
svolítið hjá mér. Kristján Þór var þá
framkvæmdastjóri Magna og bauð
mér að taka við Magnabúð og þar
unnum við saman, ég og Sveinn
Þorsteinsson og byggðum verslun-
ina upp. Það gekk vel í Magnabúð
og lá vel við að ég er vélvirki."
Varð að breyta til
Aðdragandinn að því að Geir Jón
breytti um starfsvettvang og hóf
löggæslustörf var að sumarið 1975
var hann beðinn um leysa af í
lögreglunni í Eyjum. Hann var því
þá algjörlega fráhverfur og sagði að
það kæmi ekki til greina. Aftur var
leitað til hans 1976 og þá átti hann
inni tvo mánuði í sumarfrí og hugs-
aði með mér að það væri ekki vit-
laust að prófa. „Eg lét slag standa
og strax eftir fyrstu vaktina vissi ég
að þetta yrði mitt ævistarf. Eg sagði
upp í Magna og hef verið í lögregl-
unni í þrjátíu og tvö ár, sextán ár í
Vestmannaeyjum og sextán ár í
Reykjavík. Það kom ekkert annað
til greina. Georg kaupfélagsstjóri
vildi að ég tæki við nýrri bygg-
ingavöruverslun en ég vildi vera í
lögreglunni."
Hvenœr og hvers vegna fluttuð þið
frá Eyjum?
„Við flytjum 1992. Síðustu árin
hér í Eyjum fann ég betur og betur
að ég varð að breyta til. Ég var
rannsóknarfulltrúi og það var orðið
rólegra en fyrstu árin þegar mikill
vertíðarbragur var á öllu heima.
Hér voru tvö til þrjú þúsund manns
á vertíð, allar verbúðir fullar af
fólki og margir vertíðarbátar. Það
breyttist mikið eftir að kvótakerfið
var sett á. Ég var tæplega fertugur
og vildi takast á við erfiðari og
stærri verkefni. Það var biðlað til
mín frá Reykjavík um að sækja um
yfirmannsstöðu.
Okkur hjónunum leið mjög vel
héma með bömin en eitthvað undir
niðri sagði mér að takast á við
þetta. Þegar ég kom til starfa við
lögregluna í Reykjavík upplifði ég
nánast á einni helgi það sama og
maður upplifði á einu ári í Eyjum.
Það var gríðarlegur munur, það
gerist allt í Reykjavík, allt sem fólk
hefur lesið um, eða séð í sjónvarpi,
eða á sér stað einhvers staðar úti í
heimi.
Ég byrjaði sem aðalvarðstjóri,
varð síðan aðstoðaryfirlögreglu-
þjónn og síðan yfirlögregluþjónn
yfir almennri löggæslu og umferð-
ardeild í Reykjavík árið 2000.“
Blanda af ungu og full-
orðnu fólki
Geir Jón hefur starfað við löggæslu
á þjóðhátíð, menningamótt og sl.
fimm ár hefur hann stýrt kristilegri
útihátíð við Kirkjulækjarkot um
verslunarmannahelgina. Það er því
forvitnilegt að fá samanburð og fá
hans sýn á þessar útihátírðir.
„Þjóðhátíðin okkar er sérstök
vegna þess að þar er blanda af ungu
og eldra fólki. Á tímabili kom mjög
mikið af ungu fólki á kostnað
heimamanna, en mér finnst þetta
vera að sækja í jafnvægi aftur, enda
hefur þjóðhátíðin verið til mikillar
fyrirmyndar undanfarin ár. Á
menningarnótt í Reykjavík blandast
þetta á daginn, en eftir miðnætti eru
unglingar í miklum meirihluta í
bænum, með tilheyrandi vandræð-
um hjá allt of mörgum þeirra. Við
þurfum að vera með fjöldann allan
af lögreglu- og björgunarsveitar-
mönnum á vakt eða um og yfir 100
manns. Þar er hins vegar verið að
glíma við eina nótt, héma heima
eru fjórar nætur og bragurinn allt
annar.
Mér sýnist Vestmannaeyingar
halda mjög vel utan um löggæslu
og aðra öryggisgæslu sem skiptir
miklu máli, enda búa menn yfir
mikillu reynsla sem skiptir öllu
máli. Ef skemmtanahald er ekki
einskorðað við einn aldurshóp, t.d.
í tónlist, þá er allt annar bragur á
þessu.“
Attu þá við skemmtanahald sem er
miðað við unglinga ?
„Það er alveg sama hvort það er
miðað við unglinga eða eldra fólk-
ið. Unga fólkið hefur aðhald á eldra
fólkið og öfugt. Saman blandast
þetta vel. Að þessu leyti sker þjóð-
hátíðin sig úr.“
Harðara ofbeldi
Aukin fíkniefnanotkun leiðir af sér
aukið ofbeldi sem Geir Jón segir að
bitni oft á sárasaklausum borgurum
og þeim sem síst skyldi. Hér áður
fyrr hafi menn tekist á en ofbeldið
nú sé harðara. „Þegar ég kom til
starfa í Reykjavík kom það mér á
óvart hvað það komu margar kærur
inn vegna pústra og slagsmála.
Menn voru að tuskast og fljúgast á,
eins og í Eyjum og kærðu sjaldnast,
en í Reykjavík er nánast allt kært.
Ég þekkti þetta ekki
f Reykjavík voru 4000 til 5000
manns úti á götum nánast um
hverja einustu helgi. Helgi, eftir
helgi og enginn virtist fá nóg af
götuskrílslátunum. Þetta var algjör-
lega nýtt fyrir mér, því við höfðum
verið laus við þetta í Eyjum og það
á líka við um þjóðhátfð og gosloka-
hátíð. Eftir að veitingastaðir fengu
lengri opnunartíma hefur þetta
breyst, hvað varðar mjög ungt fólk
í miðborg Reykjavfkur. Unglingar
eru ekki lengur drukknir í hópum
og ég gef ungu fólki hærri einkunn
nú en áður, því það er komin önnur
hugsun og annað háttarlag."
Verst er aukið flæði fíkniefna. Of-
beldið er orðið harðara. Fólk sem
er í drykkju þreytist fyrr og fer
heim að sofa eftir skemmtanahald
því það heldur ekki út. Hinir halda
áfram og fíkniefnaneytendur verða
árásargjamir og ráðast á fólk án
nokkurs tilefnis, það er vanda-
málið."
Hátíðinni hafa nánast
aldrei verið gerð skil
Geir Jón hefur verið mótstjóri á
kristilegri útihátíð við Kirkjulækjar-
kot í Fljótshlíð undanfarin fimm ár.
Hátíðin á sér langa sögu því hún
hefur verið haldin á hverju ári í tæp
sextíu ár. „Hátíðin er alltaf að
stækka og þar þarf ekki að hafa
áhyggjur af drykkju og eiturlyfjum.
Það hefur komið svoleiðis fóik en
hrökklast frá þvt andrúmsloftið
hentar ekki. Við erum auðvitað með
öryggisgæslu og lögreglan kemur
við hjá okkur eins og á öðrum úti-
hátíðum bara til að sjá muninn. Við
höfum lent í því að fá fólk sem
hefur viljað skemma fyrir okkur og
ekki getað unnt okkur að vera í
friði."
Hvað er margtfólk hjá ykkur?
„Það hafa verið um þrjú þúsund
manns hjá okkur og hátíðinni hafa
nánast aldrei verið gerð skil á opin-
berum vettvangi. Fólk úr nágrenn-
inu sendir krakkana til okkar því
það vill frekar að þeir séu hjá okkur
en á öðrum hátíðum. Aðstaðan sem
við höfum er góð og við erum með
stóra skemmu þar sem allir geta
komið saman ef eitthvað er að
veðri. Fólk þarf ekki að vera í
neinum söfnuði til að koma til
okkar.. Við erum með mikla dag-
skrá fyrir bömin, það er sungið,
dansað og við erum með samkomur
og Drottinn lofaður."
Við sjáum ekki eftir
neinu
Kristilegt starf hefur verið stór
þáttur í lífi Geir Jóns frá unga aldri.
Hann tilheyrir hvítasunnusöfn-
uðinum en hefur þjónað mest í
þjóðkirkjunni, er nú aðstoðarmeð-
hjálpari í Grensáskirkju og syngur
með kómum. Samtals hefur hann
sungið með kirkjukór í tæp 40 ár
og vill meina að söngferilinn fyrir
alvöm hafi hafist hér í Eyjum.
„Ég kom í mína fyrstu messu í
Landakirkju 23. janúar 1974. Þá
bað Guðmundur Hafliði mig að
koma í kórinn Guðmundur upp-
götvaði að ég gæti líklega sungið
einsöng og það var fyrir hans
hvatningu og trú að ég fór að
syngja einsöng.
Guðmundur fékk söngkennara
fyrir kórinn áður en tónleikar vom
haldnir og ég fékk sérstaka tíma hjá
þeim. Það varð til þess að ég fór
með alla fjölskylduna til Reykja-
víkur 1984 og var við söngnám í
hálfan vetur í borginni. Ég fór beint
í 4. stigið í Söngskólanum og tók
tvö stig á hálfu ári. I framhaldinu
bauð Garðar Cortes mér að koma
og syngja við íslensku óperuna. Þá
hefði leiðin legið í framhaldsnám
erlendis. Kristinn Sigmundsson var
að klára söngnám og menn voru að
hvetja mig til að fara sömu leið og
hann. Ég hafnaði þessu og vildi
komast heim til Eyja. Ég hef
stundum spurt mig hvort ég hafi
gert rétt. Á þessum tíma vomm við
með tvö börn og þriðja bamið á
leiðinni. Þetta hefði orðið heilmikið
rót og maður verður fyrst og fremst
að bera hag fjölskyldunnar fyrir
brjósti. Við sjáum ekki eftir neinu.
Ég söng mikið við messur, athafnir
og skemmtanir hér í Eyjum.
Stærsta hlutverkið sem ég hef tek-
ist á við, var þegar við settum upp
Nelson messuna með sinfóníu-
hjómsveitinni. Það komu þrír
söngvarar ofan af landi ásamt
stóum hópi hljómlistarfólks en
Guðmundur sagði að ekki þyrfti
fjórða söngvarann ofan að landi.
Þetta er stærsta verkefni sem ég hef
tekist á við á söngsviðinu og hafði
óskaplega gaman af. Messan var
bæði sett upp í Samkomuhúsinu og
Háteigskirkju. Vera mín í Landa-
kirkjukór var einstaklega ánægju-
leg. Söngfélagamir tóku mér strax
og konurnar reyndust mér sem
hinar bestu mæður og gættu mín
vel.“
Snýst ekki um vini eða
óvini
Kristilegt starf er að mati Geirs
Jóns gott mótvægi við lögreglu-
starfið. „Ég er viss um að lögreglu-
starfið hefði ekki gengið eins vel ef
ég hefði ekki haft þetta mótvægi
við það harða og ljóta. Margt fólk
hefur leitað til mín vegna þess að
ég er trúaður. Ég hef aldrei verið
öfgatrúarmaður, lífið hefur kennt
mér að aðhyllast ekki öfgar í trú-
málum eða öðm. Ég var í pólitík
þegar ég byrjaði hér í Eyjum og
fann að það passaði ekki. Ég þarf
að geta tekið á málum fólks, alveg
saman hverrar trúar eða pólitískrar
skoðunar það er.“
Hver er galdurinn við að komast
vel frá starfinu?
„Það er að koma til dyranna eins
og maður er klæddur og vera
heiðarlegur. Að þú segir eitthvað og
það standi. Að gera ekki mun á
Jóni eða séra Jóni. Að vinna eftir
anda laganna en vera ekki of ein-
strengingslegur og bókstafsmaður.
Það er hægt að fara ýmsar leiðir til
að finna farsælar lausnir. Eins að
viðurkenna mistök og vera ekki að
berjast áfram, sífellt í sama gírnum.
Reynslan hefur kennt mér þetta.
Ég er í þjónustu- og stjómunar-
hlutverki og þeir sem vinna undir
minni stjórn eiga að sjá um sitt
þjónustuhlutverk. Þetta snýst ekki
um vini eða óvini. Stundum verður
að taka á málunum Ef það er gert
mildilega þá sér fólk oftast að ekki
var um annað að gera, þó það geti
verið ósátt í einhvern tíma til að
byrja með. Það má aldrei niður-
lægja fólk. Við erum öll persónur
og söm fyrir Guði. Við eigum öll
sama rétt, það má enginn brjóta á
þeim rétti og það þarf að leiðbeina
fólki með mildi og kærleika."
Ég er félagi númer 165
Talið berst aftur að Eyjum og
hvaða þýðingu þær hafa í huga
þeirra hjóna, „Hjartað í mér hefur
aldrei farið héðan," segir Geir Jón
og er ákveðinn f að flytja hingað
þegar hann kemst á eftirlaunaaldur.
„Ég kem hingað sem ungur maður,
rétt rúmlega tvítugur og tel að þessi
ár sem ég bjó hér hafi mótað mig
sem persónu og karakter. Mér
finnst að ég hafi þroskast hér. Það
sem ég fékk héma, lærði og upp-
lifði hefur orðið mitt veganesti og
ég hef nýtt mér það. Hjarta mitt
slær hér og eftir að ég fékk mér
íbúð, þá er alltaf heim til Eyja.
Okkur finnst við alltaf vera komin
heim þegar við komum hér.“
Þið voruð á goslokahátíðinni?
„Já, og ég fékk mikla persónulega
viðurkenningu. Formaður bifhjóla-
samtakanna Drullusokkar kom að
máli við mig þegar athöfnin var
við leiði Gölla Valda. Hann bauð
mér að gerast félagi í klúbbnum.
Þetta voru sömu strákarnir sem ég
hafði afskipti af þegar ég var hér
starfandi sem lögreglumaður. Þeir
keyrðu svo greitt blessaðir og við
þurftum auðvitað að halda uppi
lögum. Við reyndum að komast að
samkomulagi um að þeir gætu
notað Friðarhöfnina f stað þess að
vera á götunum. Ég er félagi númer
165 og þeir afhentu mér merki því
til staðfestingar. Þetta er eitthvað
það ánægjulegasta sem ég hef orðið
fyrir og bendir til þess að ég hef
ekki verið verri en þetta. Ég get
komið hér hvenær sem er og mæti
alltaf velvilja og hlýju,“ segir Geir
Jón og er spurður í framhaldinu
hvort það sé ekki stundum erfitt að
vera þjóðþekktur maður og hvort
hann fái kannski frekar frið hérna.
„Ég fæ mikinn frið hér heima í
Eyjum og fer alltaf vel hvíldur til
Reykjavíkur. Ég finn ekki fyrir því
að það sé erfitt að vera þjóðþekktur.
Ég vil hitta fólk. Fólk er að koma
til mín og heilsa mér og ég tala við
það. Ég elska fólk,“ segir Geir Jón
og virðist hálf hissa á síðustu
spumingunni.
✓
„Eg er viss um að lögreglustarfið hefði ekki gengið eins vel ef
ég hefði ekki haft þetta mótvægi við það harða og ljóta.“