Akureyri - 13.02.2014, Síða 8

8 6. tölublað 4. árgangur 13. febrúar 2014
VILTU SEGJA SKOÐUN ÞÍNA?
Akureyri vikublað óskar eftir að komast í samband við bæjabúa sem
sjaldan eða aldrei hafa veitt viðtöl en væru til í að segja skoðun sína í
blaðinu eða veita stutt viðtöl. Vinsamlegast sendið okkur tölvu-
póst á bjorn@akureyrivikublad.is eða hringið í síma 862 0856.
LOF OG LAST VIKUNNAR
LAST fær Amtsbókasafnið á Akureyri
fyrir að þar er ekki lengur hægt að njóta
kyrrðar og rólegheita vegna hávaða í öðrum
gestum. Þetta skrifar akureyrsk kona í bréfi til
blaðsins. „Í mínum huga er bókasafn staður
þar sem fólk getur komið og notið þess að
grúska, lesa og gleyma sér í, en slíkt er orðið
erfitt í okkar ágæta safni vegna þess að börn
á öllum aldri fá að framkvæma þar allan
þann hávaða, hróp og köll sem börnum eru
eðlislæg. Mér finnst nauðsynlegt að kenna
ungum börnum að bókasafn sé og eigi að
vera kyrrðarstaður, að það sé ekki viðeigandi
að vera þar með sama hávaða og í leik og
starfi utan þess.
Ég er mjög hrifin af heimsóknum
leikskólahópa í safnið, en það verður
jafnframt að gæta tillitssemi við aðra gesti
safnsins,“ skrifar konan.
Mér finnst að það mætti LOFA starfsfólk
10/11 fyrir skemmtilega framkomu. Svo segir
í bréfi til bðalsins. „Alltaf enda þau samtölin
á “eigðu góðan dag” og þetta segja þau
með bros á vör.“
LOF fær Skautahöllin á Akureyri en þar
er í boði frábær skemmtun fyrir börn og
fullorðna. Svo mælir gestkomandi kona
sem uppgötvaði þessa “lítt þekktu perlu
Akureyrar” eins og konan orðar það.
LOF fær ríkisstjórnin, því hún er að gera
góða hluti. Þetta segir karl á Dalvík sem segist
alltaf kjósa Framsóknarflokkinn. Karlinn
hringdi í blaðið og taldi að „allt hefði hér
farið á hausinn“ ef hinn ungi Sigmundur
Davíð Gunnlaugsson hefði ekki komið
þjóðinni til bjargar. Ekki væri verra að SDG
væri fyrsti þingmaður Norðausturkjördæmis.
LOF fá allir sem standa að Éljagangi og
verður spennandi að sjá hvernig hátíðin tekst
til. Þetta segir veitingamaður á Akureyri.
Hann telur það mjög til bóta að færa til
snjókarlinn frá Ráðhústorginu að flötinni
neðan Samkomuhússins. Nú fáist betra leik-
og athafnapláss á Ráðhústorginu og hægt
verði að búa til mun stærri snjókarl en áður...
AKUREYRI VIKUBLAÐ 6. TÖLUBLAÐ, 4. ÁRGANGUR 2013
ÚTGEFANDI Fótspor ehf. ÁBYRGÐARMAÐUR Ámundi Ámundason 824 2466, amundi @ fotspor.is.
FRAMKVÆMDASTJÓRI Ámundi Steinar Ámundason, as @ fotspor.is.
AUGLÝSINGASTJÓRI Ámundi Steinar Ámundason, as @ fotspor.is. 578-1193.
RITSTJÓRI Björn Þorláksson, bjorn @ akureyrivikublad.is, 862 0856 MYNDIR Björn Þorláksson, Völundur Jónsson og fleiri.
UMBROT Völundur Jónsson PRENTUN Ísafoldarprentsmiðja - Svansmerkt prentun. DREIFING
14.500 EINTÖK ÓKEYPIS – UM ALLT NORÐURLAND
BÆJARHÁTÍÐIN ÉLJAGANGUR HEFST í dag og mun eftilvill bera nafn með rentu. Myndin er tekin á þriðjudag í hinu bjarta norðri! Völundur
AÐSEND GREIN GUÐRÚN HARPA SKRIFAR
Vilja höggva skarð í Listagilið
Það er dapurlegt til þess að hugsa að
stjórn Akureyrarstofu, sem fer með
stjórn menningar-, ferða-, markaðs- og
atvinnumál Akureyrarbæjar í umboði
bæjarstjórnar, skuli hafa ákveðið að
selja Deigluna og gestavinnustofuna.
Gestavinnustofan er gluggi
Akureyrar út í heim. Erlendir
og innlendir listamenn koma
til bæjarins og greiða leigu
fyrir dvöl sína í Listagilinu. Af
hverju á að loka fyrir þessi mik-
ilvægu tengsl núna? Þrátt fyrir
varnaðarorð stjórnar Myndlist-
arfélagsins kaus stjórn Akur-
eyrarstofu að fela Fasteignum
Akureyrar að selja húsnæðið í
sparnaðarskyni.
Það var meiri reisn yfir forsvarsmönn-
um Akureyrarbæjar í byrjun tíunda
áratugar síðustu aldar. Þá sameinuðust
stjórnmálamenn, listafólk og áhugasam-
ir listunnendur um að blása lífi í þau
reisuleg og fögru hús í Grófargili, sem
lokið höfðu hlutverki sínu þegar iðnað-
arstarfsemi SÍS og KEA var færð í hent-
ugra húsnæði í jaðri bæjarins. Þá hófst
endurreisn Gilsins - Listagilið varð til;
myndlistarskóli, listasafn, gestavinnu-
stofa, fjölmörg gallerý og margvísleg
rými mynduðu sterka heild. Öflug
starfsemi sem auðgað hefur lista- og
menningarlífið í bænum. Þessu megum
við ekki glutra niður vegna skammsýni
þeirra sem ráða ferðinni.
Akureyrarbær á fjórðungshlut í
Kaupvangsstræti 23. Þann 24. mars 1992
var undirritaður samningur
Akureyrabæjar og Gilfélags-
ins. Þá fékk félagið umráðarétt
yfir eignarhlut bæjarins. Ak-
ureyrarbær og menntamála-
ráðuneytið veittu styrki til
uppbyggingarinnar auk þess
sem íslenskir listamenn sýndu
hug sinn í verki með því að
gefa listaverk sem seld voru til
styrktar málefninu. Gilfélagar
hófu uppbyggingu og endurgerð hús-
næðisins. Hugmyndin var að nýta hús-
næðið fyrir fjölþætta listastarfsemi og
innrétta gestavinnustofu fyrir innlenda
og erlenda listamenn til styttri dvalar.
Frá upphafi var tilgreint í ársreikningi,
framlag félagsmanna og sjálfboðavinna
annars vegar og rekstrarstyrkur Akur-
eyrarbæjar hins vegar.
Listamenn hafa lagt mikið að mörk-
um í gegnum tíðina. Starf þeirra í þágu
samfélagsins í Listagilinu er því miður
vanmetið og nú er svo komið að skiln-
ingsleysi yfirvalda hamlar eðlilegri þró-
un hér á Akureyri og þolinmæði margra
á þrotum. Það er áhyggjuefni hversu
óbilgjörn Akureyrarstofa er í afstöðu
sinni varðandi Listagilið, sem er verð-
mætt vörumerki fyrir Akureyri. Það tjón
sem eignasalan mun hafa í för með sér
er óafturkræft.
Stjórn Myndlistafélagsins skorar á
bæjaryfirvöld að falla frá fyrirhugaðri
sölu og hvetur Íslendinga til að standa
vörð um Listagilið.
Höfundur er formaður
Myndlistafélagsins.
Úthýst frá
áhrifum?
Kannski er til marks um að mikið vanti upp á jafnrétti að allar þær konur sem hafa setið í
bæjarstjórn Akureyrar þetta kjörtímabil hyggist víkja
af vettvangi. Að jafnaði tekur tíma að ná fótfestu og
völdum í íslensku samfélagi. Flokkarnir eru uppeld-
isbúðir fyrir ráðafólk þar sem nýliðar byrja á gólfinu,
vinna sig smám saman upp og ná e.t.v. alla leið í
ráðherrastól með tíð og tíma. Vitaskuld eru frávik frá
þessu en skjótur frami innan stjórnmálaflokks verður
sjaldnast nema í þökk helstu forystu. Sú forysta er
að jafnaði karllæg.
Konurnar sem hætta allar í bæjarstjórn Akureyrar
hafa orðið sér úti um dýrmæta reynslu. Hún mun ekki
nýtast þeim sjálfum eða samfélaginu á vogarskálum
framtíðarinnar innan stjórnmálaheimsins ef þær snúa
ekki aftur síðar. Konur hafa mikið að gera. Þær eru
margar hverjar nauðbeygðar til að taka aðra vakt
heima hjá sér eftir að atvinnustarfsdegi lýkur. Rann-
sóknir sýna að konur vinna stærstan hluta þess mikla
sjálfboðavinnustarfs sem þarf til að halda smáum
samfélögum saman. Þær starfa í klúbbum sem láta
sig málefni líðandi stundar varða. Þær sjá fremur en
karlar um ættingja á gamals aldri. Þær huga fremur
að góðum málum en karlar. Þær eru fremur en karlar
boðnar og búnar til að vera börnum sú stoð og stytta
sem þarf. Rannsóknir sýna líka að þátttaka kvenna í
almennum heimilisstörfum en mun meiri en karla að
jafnaði. Sum heimili státa vissulega af fullu jafnrétti
en að jafnaði axla konur meiri ábyrð í hinu ósýnilega
og hinu ólaunaða en karlar. Þær sjá oft um að skapa
aðstæður svo meginfyrirvinna heimilisins, karlinn,
geti haft fullt svigrúm til atvinnu og launaðra starfa.
Launamunur kynjanna virðist inngróinn, körlum í
hag. Þetta kann allt að auka líkur á brottfalli kvenna
í áhrifastöðum. Það er ömurlegt, því þá vélar ráðafólk
ekki um framtíð okkar samfélags þannig að spegli
allan hópinn heldur verður áfram viðhaldið kynlægri
slagsíðu í áherslum. Karlar munu halda áfram að
ráða. Pólitískar ákvarðanir munu fremur taka mið af
ákvörðunum karla en kvenna meðan konur standa yfir
bala með óhreinum þvotti eða hjúkra afa gamla heima.
Skammt er síðan kona steig fram og kvartaði und-
an kynbundnum og kerfisbundnum móðgunum læknis
á hennar vinnustað. Samfélagið var fljótt að skjóta
sendiboðann, hlusta ekki á skilaboðin heldur grýta
konuna. Hin stórskaðlega tugga að konur séu konum
verstar hafa verið notaðar um þetta mál eftir að aðrar
konur á vinnustaðnum tóku málstað karlsins. Ekki
er þó hægt að útiloka að afstaða samstarfskvenna
byggist á því að konur hafi neyðst til að læra að þeim
vegni sem hópi örlítið skár ef þær taki þátt í samfé-
laginu á forsendum karlsins. Annars verði þeim úthýst.
Björn Þorláksson
Það var
meiri reisn yfir
forsvarsmönnum
Akureyrarbæjar
í byrjun tíunda
áratugar síðustu
aldar.GUÐRÚN HARPA
ÖRVARSDÓTTIR