Skessuhorn - 12.03.2008, Blaðsíða 21

21 MIÐVIKUDAGUR 12. MARS
FERMINGAR
2008
Sr. Geir Waage sókn ar prest ur í
Reyk holti í Borg ar firði er upp al inn
á öðru þekktu bóli eða á Hrafns­
eyri við Arn ar fjörð. Þeg ar að því
kom að hann sem ung ur dregn­
ur skyldi hefja ferm ing ar fræðsl una
var eng inn prest ur á Hrafns eyri.
Grip ið var því til þess ráðs að senda
dreng inn inn á Þing eyri til sr. Stef­
áns Egg erts son ar er þar var prest ur.
Geir bjó hjá Stef áni og konu hans í
hálf an mán uð, lærði það sem nauð­
syn legt er fyr ir ferm ingu og kynnt­
ist um leið annarri ver öld en þeirri
sem hann þekkti heima á Hrafns­
eyri.
„Séra Stef án rump aði aldrei
neinu af, síð ur en svo,“ seg ir sr.
Geir þeg ar hann er spurð ur að því
hvort ferm ing ar fræðsl an hafi ver­
ið flýti með ferð og held ur á fram.
„Hann var afar glæsi leg ur mað­
ur sem bar sig vel og hon um og
heim ili þeirra hjóna fylgdi fram­
andi and blær og að lík ind um jafn­
vel ann ar and blær en var í sjálfu
þorp inu. Sr. Stef án var sér stak ur
en góð ur prest ur og var lag ið að
opna dyr fyr ir nem and an um í stað
þess að troða í hann efn inu og að
því leyti hef ég reynt að taka hann
til fyr ir mynd ar í minni ferm ing ar­
fræðslu. Fyr ir mig sveita strák inn
var það auð vit að upp lif un að koma
á Þing eyri og ekki síst á heim ili þar
sem margt var mjög öðru vísi en ég
var van ur. Það var ekk ert sjálf sagt
að þau hjón tækju sveita strák inn á
heim il ið, en það gerðu þau. Ferm­
ing in sjálf var síð an á 17. júní og
við vor um tvö sem fermd ust, ég og
ná granni minn Halla Þórð ar dótt­
ir á Kúlu. Það var bjart yfir deg in­
um og sól in skein á græna jörð, það
sit ur fast í minn ing unni. Ferm ing­
ar gjöf in frá for eldr um mín um var
úr, sem var ferm ing ar gjöf in á þess­
um tíma. Aðr ar gjaf ir voru þarf leg­
ar og hóf leg ar, eins og gjarn an var.
Í minn ing unni eru það ekki gjaf irn­
ar sem sitja fast ast og ekki man ég
eft ir neinu ó venju legu í þeim efn­
um.“ Að spurð ur hvort á hug inn á
því að læra til prests hafi kvikn að
í ferm ing ar fræðsl unni hjá sr. Stef­
áni Egg erts syni seg ir sr. Geir að svo
hafi ekki ver ið. „En dvöl in á Þing­
eyri er mér eft ir minni leg og sit ur í
minn ing unni.“
bgk
Sr. Gunn ar Ei rík ur Hauks son er
sókn ar prest ur í Stykk is hólmi og
jafn framt pró fast ur í Snæ fells ness­
og Dala pró fasts dæmi en í ár eru
ferm ing ar börn in hjá hon um um
tutt ugu tals ins og skipt ist fjöld inn
nið ur á sex ferm ing ar daga. Flest ir
ferm ast þó á Hvíta sunnu dag.
Ferm ing ar barna mót
fyrsta skref ið
í fræðsl unni
„Und ir bún ing ur inn hefst með
ferm ing ar barna móti að hausti í
Vatna skógi. Þar er hald ið fjög urra
daga nám skeið þar sem er bæði stíf
kennsla en leik ur þess á milli,“ seg ir
Sr. Gunn ar um skipu lag ferm ing ar­
fræðslu barna í Stykk is hólmi. Þetta
fyr ir komu lag hef ur tíðkast í þrjú ár
og reynst mjög vel, bet ur en fyr ir­
komu lag ið sem var áður en þá voru
hald in sól ar hrings nám skeið á Laug­
um. Krakk arn ir fá stór an hluta af
kennsl unni á nám skeið inu en þang­
að mæta öll ferm ing ar börn úr Snæ­
fells ness­ og Dala pró fast dæmi eða
um 60­80 börn að jafn aði. Prest arn­
ir sjá um kennsl una og halda utan
um sín börn og þetta fyr ir komu lag
brýt ur vissu lega ís inn því krakk arn ir
ná að mynda góð tengsl.
Á fram hald andi fræðsla
í heima byggð
Þeg ar ferm ing ar mót inu er lok ið
tek ur svo við á fram hald andi fræðsla
á hverj um stað fyr ir sig. Fyrst og
fremst er ætl ast til að krakk arn ir
mæti í guð þjón ust ur yfir vet ur inn
þannig að þau kynn ist því sem fram
fer í kirkj unni og verði hag vön inn­
an henn ar veggja en þar að auki eru
tím ar sem ætl ast er til að þau sæki.
Sr. Gunn ar reyn ir að hafa tím ana
reglu lega yfir vet ur inn en seg ir það
oft erfitt því börn nú til dags hafi
ó hemju mik ið að gera. „Það þarf að
hliðra til vegna ým issa hluta og hér
í Stykk is hólmi þarf með al ann ars að
taka til lit til heima leikja hjá Snæ felli
í körf unni,“ seg ir Gunn ar og seg ist
reyna að skipu leggja starf ið þannig
að hann nái þeim kvóta sem ferm­
ing ar náms skrá in seg ir til um.
Söfn un fyr ir Hjálp ar starf kirkj­
unn ar er einnig hluti af því sem
ferm ing ar börn í Stykk is hólmi taka
þátt í og er það orð ið ár leg ur við­
burð ur. „Þau hafa ver ið mjög dug­
leg en það fer mik ill tími í það að
ganga í hús og safna en mað ur
merk ir það að þau eru mjög á huga­
söm fyr ir því að leggja mál efn inu
lið,“ seg ir Sr. Gunn ar og nefn ir hve
að dá un ar vert sé í raun hve vel bæj­
ar bú ar taka krökk un um því þau fái
að jafn aði mjög já kvæð við brögð og
það séu hreykn ir krakk ar sem koma
með söfn un ar bauk ana níð þunga til
baka.
Mik ið lagt á unga fólk ið
Sr. Gunn ar kom til Stykk is hólms
í byrj un árs 1992 og að spurð ur um
breyt ing ar á þess um árum sem lið­
in eru síð an þá seg ir hann að und­
an far ið sé of mik ið lagt á börn in,
svona al mennt og á reiti sé mik ið.
„Það var ekki svo mik ið um að vera
áður fyrr en það er alltaf að verða
meira og meira sem kall ar á; í þrótt­
ir, skól inn, leik list, fé lags líf og fleira
sem er mik ið álag,“ seg ir hann og
seg ir að huga þurfi að því að leggja
ekki of mik ið á börn in. „Það er gott
að þau hafi eitt hvað fyr ir stafni en
það má ekki verða of í þyngj andi því
svo bæt ist við að þurfa að ganga til
prests ins ofan á allt ann að sem þau
hafa að gera.“
Eitt af því sem hef ur breyst á
und an förn um árum er um ræð an
um ljósa bekkja notk un en Land­
lækn is emb ætt ið hef ur leit að til
prest anna á land inu um að taka þátt
í þessu með þeim. „Ég ræddi ljósa­
bekkja notk un um dag inn við stelp­
urn ar og það hafði ekki hvarfl­
að að neinni þeirra að fara í ljós,“
nefn ir Gunn ar sem já kvæða breyt­
ingu og er á nægð ur með þá þró­
un því hér áður fyrr var það nán­
ast regla að ljósa bekkja notk un væri
hluti af ferm ingarund ir bún ingi hjá
ung lings stúlk um. Sr. Gunn ar reyn­
ir að brýna fyr ir krökk un um að láta
ekki aðra segja sér hvern ig þau eiga
að vera því það er alls kon ar á róð ur
sem dyn ur á þeim.
Allt í lagi að gera sér
glað an dag
Sr. Gunn ar hef ur ekki á hyggj ur
af því að fólk tapi sér þeg ar kem­
ur að því að skipu leggja og und­
ir búa ferm ing una hjá börn un um.
„Ég segi fólki að hafa hlut ina eins
og það vill hafa þá, gera sér glað an
dag og fagna með barn inu og leyfa
því að vera í for grunni,“ seg ir hann
og seg ir ekk ert að því að halda upp
á þessi tíma mót í lífi barn anna og
marg ir noti til efn ið til að mála hí­
býl in sín og fleira í þá átt ina sem
sé í góðu lagi. Sr. Gunn ari þyk­
ir allt of oft ver ið að gera lít ið úr
ferm ing ar börn um og á kvörð un um
þeirra. Krakk arn ir taki á kvörð un
um þetta sjálf þó að auð vit að hafi
for eldr ar og vin ir á hrif en hon um
finnst illa gert að ætla ferm ing ar­
börn um græðgi og legg ur á herslu á
það að koma ekki inn sam visku biti
hjá krökk un um því þetta sé þeirra
stóri dag ur.
íhs
„Á núna að segja já?“
„Í mín um ferm ing ar ár gangi vor­
um við tæp þrjá tíu,“ seg ir Ingi­
leif Að al heið ur Gunn ars dótt­
ir hár greiðslu meist ari í Borg ar­
nesi. „ Seint verð ur kvart að und­
an því að logn molla hafi ein kennt
þenn an hóp. Við vor um afar virk og
mik ið fór fyr ir okk ur. Á hinn bóg­
inn má segja að hóp ur inn hafi ver ið
eink ar sam hent ur og við á vallt sem
einn mað ur. Þeg ar kom að því að
hóp ur inn skyldi ganga til prest fyr­
ir ferm ing una gekk ým is legt á, eins
og nærri má geta. Sum okk ar voru
sam visku sam ari en önn ur og svör in
þeirra gengu stund um á milli þeg­
ar prest ur inn fór
að hlýða okk ur
yfir heima verk­
efni vik unn ar.
Rétt fyr ir ferm­
ingu átti að fara
að kanna kunn­
áttu ferm ing ar­
barn anna í trú­
ar j á tn ing unni .
Kom í ljós að ekki
var hún út breidd
með al við staddra.
Var þá kom­
ið að þol mörk­
um prests ins svo
hann rak hóp inn
út úr kirkj unni.
Þar fór eig in lega
í verra. Við átt um
al veg eft ir að æfa
hvern ig skyldi
bera sig að uppi
við alt ar ið. Eng­
in æf ing var hald­
in og við svo búið
mátti standa.
F e r m i n g a r ­
dag ur inn 21. maí
1972 rann upp,
bjart ur og fag­
ur. Er kom að at­
höfn inni fór að
kárna gam an ið. Ein hverja hug­
mynd höfð um við um að ætl ast
væri til þess að við gengj um upp að
alt ar inu. Lófarn ir voru sveitt ir og
and rúms loft ið virki lega þrúg andi.
Fyrsti hóp ur inn fer og krýp ur fyr ir
fram an grát urn ar. Prest ur inn geng­
ur að einu barn anna og seg ir: „Vilt
þú leit ast við að gera Jesú Krist að
leið toga lífs þíns?“ Þarna skal auð­
vit að sagt já, en við kom andi var
eitt hvað utan við sig og svar aði ekki
en seg ir svo allt í einu: „Á núna að
segja já?“ Þetta var fer lega pín legt.
Í næsta hópi, sem að alt ar inu kom
svar aði einn hátt og skýrt hinni
sömu spurn ingu: „Nei!“ Það var
eig in lega enn verra. All ir ætl uðu
að springa úr hlátri sem heyrðu.
En við kom andi átt ar sig allt í einu
og seg ir: „Ha, jú, já, já.“ Og mál ið
var leyst. Aðr ir komust klakk laust
í geng um at höfn ina og trú mín er
sú að marg ir hafi ver ið fegn ir þeg ar
henni var lok ið.
Eft ir á að hyggja finnst mér með
ein dæm um að hóp ur inn hafi ekki
feng ið neina æf ingu und ir þessa
stóru at höfn, þrátt fyr ir ó þekkt
sína. En auð vit að bjarg að ist þetta
allt með Guðs hjálp og ger ir dag­
inn að mörgu leyti eft ir minni legri
fyr ir vik ið,“ seg ir Ingi leif. „Ann að
sem upp úr stend ur var spenn ing­
ur inn að sjá hár greiðsl una á ferm­
ing ar systr un um. Ég varð ekki fyr­
ir von brigð um þar, allt tú ber að og
vand lega greitt. Ofan á her leg heit­
un um trón aði síð an hin ó missandi
nellika.“
bgk
Ingi leif Að al heið ur Gunn ars dótt ir hár greiðslu meist ari í
Borg ar nesi.
Kynnt ist annarri ver öld
í ferm ing ar fræðsl unni
Sr. Geir Waage á góðri stundu und ir
kirkju vegg í Reyk holti fyr ir tveim ur
sumr um síð an. Hér gef ur hann Vil­
hjálmi Þór Vil hjálms syni, borg ar full­
trúa hressi lega í nef ið. Ljósm. mm.
Tek ur til lit til heima leikja í ferm ing ar fræðsl unni
Sr. Gunn ar Ei rík ur Hauks son sókn ar­
prest ur í Stykk is hólms presta kalli og
pró fast ur í Snæ fells ness­ og Dala pró­
fasts dæmi.