Skessuhorn - 16.12.2009, Side 34

34 MIÐVIKUDAGUR 16. DESEMBER
Óskum viðskiptavinum og landsmönnum öllum
gleðilegra jóla og farsældar á nýju ári.
Þökkum samstarð á árinu sem er að líða.
Það er gam all og góð ur sið ur að senda jóla bréf, en það er nokk­
urs kon ar ít ar efni með jóla kveðj um. Þar er auk þess að senda
kveðju, sagð ar helstu frétt ir úr sveit inni. Skessu horn leit aði til
nokk urra val in kunnra Vest lend inga og bað þá að senda les end­
um Skessu horns jóla bréf úr sínu heima hér aði. Kunn um við
þeim bestu þakk ir fyr ir.
Kveðj ur úr hér aði
Á gætu les end ur Skessu horns.
Þeg ar þess ar lín ur eru rit að ar
skín blessuð sól in yfir og allt um
kring. Hún er vel þeg inn gest ur nú
þeg ar dag ur er svo stutt ur að varla
tek ur að draga frá glugga.
Á morg un göngu minni mætti ég
full orðn um manni sem er ný flutt­
ur á Skag ann eft ir ára tuga dvöl í
Dan mörku. Við tók um spjall sam­
an og hann fór að tala um hvað allt
hefði breyst á Akra nesi á þess um
tíma. Það var viss tregi og sökn uð­
ur yfir því sem var en er ekki leng­
ur. Ég minnti hann á að hið eina
sem við get um ver ið nokk uð viss
um er að allt breyt ist. Já, allt breyt­
ist sem bet ur fer því það er lög mál
lífs ins og allr ar þró un ar. „Já, það
er satt,“ sagði hann og stráks leg ur
glampi kom í aug un á hon um þeg­
ar hann fór að rifja upp stelp urn ar
sem hann var með í skóla hér. Ein
gerði mjög flotta mynd af hon um
og sagði um leið og hún gaf hon um
hana: „Nú er ég búin að gera þig
ó dauð leg an!“ Minna mátti það ekki
vera! Ég sá að hann var kom inn á
flug með góðu minn ing arn ar þeg­
ar ég kvaddi hann. Minn ing ar geta
ver ið eins og vernd ar eng ill.
Ég fór að rifja upp í hug an um
þeg ar ég kom hing að fyrst á Akra­
nes fyr ir ná kvæm lega 39 árum,
siglandi með Akra borg inni gömlu
í vest an átt eins og hún get ur orð ið
verst. Þarna sat ég á al eig unni sem
varð veitt var í tveim ur rauð köfl ótt­
um ferða tösk um og ældi lif ur og
lung um. Ég hét því að aldrei færi
ég þessa sjó leið aft ur. En veðr ið átti
eft ir að batna þannig að sjó ferð irn­
ar urðu bæði marg ar og góð ar og
einnig var veð ur stund um vont og
ferð irn ar slæm ar, allt eins og geng­
ur.
Mörgu stjórn um við sjálf en ann­
að er okk ur um megn og ekki ætl að
að stjórna. Við get um haft gíf ur lega
mik il á hrif með hugs un um okk­
ar bæði til góðs og ills, bæði fyr ir
okk ur sjálf og um hverf ið. Við eig­
um oft ast um tvennt að velja, vera
já kvæð eða nei kvæð og hvort er nú
betra fyr ir okk ur?
Já, hann sagði einnig við mig,
mað ur inn sem var ný kom inn heim
frá út lönd um, að hann myndi þurfa
að leggj ast á sjúkra hús ef hann
hlust aði ein ung is á frétt irn ar hérna!
Hann hefði því val ið að hlusta frek­
ar á Bítl ana eða Beet hoven, allt eft­
ir því í hvaða stuði hann væri. Þetta
finnst mér þjóð ráð, sér í lagi ef það
get ur spar að eitt hvað í heil brigð is­
kerf inu!
Hvað sem öllu líð ur er ég á nægð
með Skag ann minn; ég tala nú ekki
um eft ir að Ingóf ur Árna son gerði
upp Gamla kaup fé lag ið. Þetta er
orð ið allt ann að líf. Þið sem ekki
haf ið kom ið inn í Gamla kaup fé lag­
ið, dríf ið ykk ur! Hér eru ó trú lega
góð veit inga hús. Galito og Fort una
verða bara betri og betri og það var
gott að fá kaffi hús ið Skrúð garð inn
aft ur í gír inn.
Hvar er nú betra að versla en á
Akra nesi? Það veit ég ekki því hér
fæst nærri því allt sem við þurf um.
Ef það fæst ekki, þá get ur varla ver­
ið að okk ur vanti það, þótt ég sé
nú ekki al veg jafn sann krist in og
stór bóndi nokk ur í Borg ar firð in­
um, sem sagð ist hvorki fá sér vín né
falsk ar tenn ur, því það feng ist ekki í
Kaup fé lag inu í Borg ar nesi.
Fyr ir fáum dög um fékk ég Þjóð­
laga sveit tón list ar skól ans hérna til
að spila við at höfn hjá Vel ferð ar­
sjóði barna í Iðnó í Reykja vík. Mik­
ið var ég mont in þeg ar menn komu
hver á fæt ur öðr um og spurðu
hvað an þess ir snill ing ar væru. Þetta
fólk ætti bara að vita hvað við eig­
um gott tón list ar fólk á Skag an um,
þótt ég segi sjálf frá.
Auð vit að má ým is legt vera betra
hér, þó það nú væri, en ef ég væri
í bæj ar stjórn, sem ég er sem bet­
ur fer ekki, þá myndi ég telja upp
og benda á allt það sem ég væri
ó á nægð með og allt sem ég væri
á nægð með og síð an reyndi ég auð­
vit að að breyta því sem þyrfti að
breyta og er á okk ar valdi.
En kyn slóð ir koma og fara
og jafn vel heilu bæj ar stjórn irn­
ar og hús fá ný hlut verk, fyr ir tæki
blómstra og þeim hnign ar, vísi tala
fram færslu kostn að ar breyt ist. Eitt
er það þó sem breyt ist ekki og það
er boð skap ur jól anna sem stenst
tím ans tönn um alla ei lífð. Boð­
skap ur inn um frið, fögn uð og birtu.
Í þess um heimi hef ur eng inn boð ið
bet ur en Hann sem gaf okk ur þessa
dýrð legu há tíð. Þökk sé Hon um.
Gleði leg jól og bestu ósk ir um glaða
og góða daga.
Kveðja,
Ingi björg Pálma dótt ir.
Jól in eru fyr ir al vöru að nálg­
ast þeg ar bæk urn ar fara að birt­
ast í búð un um, í aug lýs ing um og
í sjón varp inu. Enda er ég mik ill
bóka orm ur og marg ar af mín um
berskuminn ing um eru um bæk ur.
Ég var lang yngst í fjöl skyld unni og
mamma mín var tals vert ein heima
með mig fyrstu árin. Þau voru með
smá bú skap og á vetr ar morgn um
þeg ar systk ini mín voru far in í skól­
ann, fór mamma í fjós ið og gaf svo
roll un um. Þá var ég oft ast sof andi
inni og þeg ar hún kom inn las hún
fyr ir mig og kenndi mér að lesa.
Það er því þannig að ég man
ekki eft ir mér nema læsri. Ég las
allt sem hönd á festi og ég man vel
einn að fanga dag. Þá var ég orð­
in ansi ó þol in móð, dag ur inn svo
lang ur og leið in leg ur. Mamma var
í eld hús inu og pabbi var að raka sig
á bað her berg inu. Þar var ég eitt­
hvað að rella og þá sagði pabbi við
mig: „ Viltu nú ekki lesa fyr ir mig
Dadda min, þú ert svo dug leg að
lesa. Náðu í bók ina mína sem er á
nátt borð inu og lestu fyr ir pabba.“
Jú, ég náði í bók ina og svo byrj aði
ég að lesa: „Hin rik Jó hann es son,
Helga felli, bit ið aft an vinstra og...“
En lengra komst ég ekki, því hann
pabbi minn hló svo mik ið að hann
var al veg að detta í gólf ið. Hann
hló svo að froð an fram an í hon um
fruss að ist út um allt. Mamma kom í
gætt ina og spurði hvað væri á seyði?
Systik ini mín komu hlaup andi og
pabbi bara hló og stundi upp milli
rokanna: „Ég bað hana að lesa fyr ir
mig og hún náði þá í marka skrána,
en ekki Hr Pott er frá Texas sem ég
var að lesa.“
Og þau hlógu og hlógu. Ég stóð
al veg stjörf, en henti svo marka­
skránni á kaf ofan í rakvatn ið hans
pabba, þaut inn í svefn her bergi og
und ir rúm eins langt og ég komst
og grét eins og hjart að væri að
springa. Þau komu svo öll og fóru
að dekstra mig, mamma lokk aði
mig og sagði að þau hefðu ver ið að
hlæja að marka skránni. „ Viltu ekki
koma og fá súkkulaði og smákök­
ur elsku Dadda mín?“ En ég bara
grét og var svo sár yfir því að þau
hlógu svo mik ið. En svo varð dá lít­
ið þröngt und ir rúm inu, því hann
pabbi minn var kom inn und ir það
líka og tók mig í fang ið og sagði:
„Við vor um bara svo kát af því þú
varst svo dug leg að lesa og af því
það eru að koma jól.“
Svo ég sætt ist við þau og við
skrið um sam an und an rúm inu og
sett umst í eld hús ið og feng um að­
fanga dagssúkkulaði og smákök­
ur. Svo leyfði mamma mér að opna
eina jóla gjöf frá frænd um mín um
á Hóli. Það var svo fal leg bók sem
hét Adda. Og svo lögð umst við upp
í dívan inn í stof unni og lás um sam­
an, við pabbi. Hann las Hr. Pott­
er frá Texas en ég las bók ina um
hana Öddu sem átti svo bágt en var
svo hepp in að vera tek in í fóst ur af
góðu fólki.
Þó langt sé síð an á ég báð ar bæk­
urn ar enn þá, hr. Pott er frá Texas og
Öddu. Bæk ur hafa alltaf skemmt
mér og frætt. Þær hafa líka hugg að
mig þeg ar ég er leið og alltaf hef ég
get að týnst í töfra heimi þeirra aft ur
og aft ur. Og um jól er fátt betra en
að hringa sig í sófa með bók í hönd
(og helst konfekt kassa). Gleði leg
bóka jól!
Dag björt Hösk ulds dótt ir,
Stykk is hólmi.
Akranesi á aðventu
Að fanga dags minn ing