Skessuhorn - 16.12.2009, Síða 74

74 MIÐVIKUDAGUR 16. DESEMBER
Snjór inn sem lem ur glugg ana á
fal legri stofu prests set urs ins í Reyk­
holti skap ar nota lega stemn ingu
inn an dyra. Þeg ar sér ann, vand lega
klædd ur klass ísk um föt um, hef­
ur boð ið upp á kaffi og dá sam leg ar
fransk ar súkkulaði truffl ur er kom­
inn tími til þess að fræð ast frek­
ar um heims mann inn Geir Waage.
Hann er fædd ur á Hrafns eyri við
Arn ar fjörð þann 10. des em ber árið
1950. Er kvænt ur Dag nýju Em­
ils dótt ur og þau hjón in eiga þrjár
dæt ur og son. Barna börn in eru tvö
og eitt er á leið inni. Ung ur flutt ist
hann í Reyk holt og gerð ist sókn ar­
prest ur og hef ur set ið þar all ar göt­
ur síð an. Fræðst er um líf ið og til­
ver una, fræða setr ið Reyk holt og
sitt hvað fleira.
Gef ekki mik inn af slátt
af kenn ing unni
Í upp hafi er hann spurð ur hver
grunnafstað an í pré dik un um hans
sé, er séra Geir já kvæð ur pré dik­
ari? „Ég er í halds sam ur og hef bæði
klass ískt og lúth erskt ­ evang el ískt
við horf til hlut anna: Heim ur versn­
andi fer og það allt sam an. Þetta er
jú myrk sýn að grunni til, raun sæ
vildi ég sagt hafa, en það að hlut irn­
ir skuli vera með þeim blóma sem
raun ber vitni, er til marks um Guðs
náð. Þess vegna stör um við ekki á
myrkrið held ur horf um í ljós ið þar
sem það skín og það er mik ið. Þar
sem er ljós ­ þar er ekki myrk ur. Og
myrkrið get ur ekki eytt ljós inu. Þar
sem fyr ir er smá glóð, þá er sá litli
neisti miklu öfl ugri en allt myrk ur
ver ald ar.
Ég held að ég hljóti því að vera
já kvæð ur pré dik ari. Ég pré dika lög­
mál og fagn að ar er indi, synd og náð
eins og ég á að gera. En ég gef ekki
mik inn af slátt af kenn ing unni. Ég
er kenni mað ur þessa safn að ar og
leið togi, þannig að ég ber á byrgð.
Þetta eru alls þrír söfn uð ir núna,
Stóri­ Ás var sam ein að ur Reyk holti
í fyrra og sókn ar börn in eru rétt lið­
lega 400 manns.
Ég er nátt úr lega þjón andi prest­
ur í þjóð kirkj unni og hef megn ið af
minni starfsævi ver ið mjög mik ið á
vett vangi kirkj unn ar al mennt. Ég
var for mað ur Presta fé lags ins sam­
tals í sjö ár og sat þar í stjórn í tólf ár
og var auð vit að í marg vís legri hags­
muna gæslu fyr ir Presta fé lag ið og
kirkj una. Ég kom að flestri þeirri
laga smíð sem núna stend ur und ir
starfi kirkj unn ar.“
Snorri var fyrst og
fremst Odda verji
En er Geir bú inn að lesa Snorra
eft ir Ósk ar Guð munds son fræði­
mann og ná granna hans í Reyk­
holti? „Ég er að lesa Snorra um
þess ar mund ir. Ég hlýddi reynd ar á
nokkra þætti sög unn ar þeg ar Ósk ar
las upp úr hand rit inu hér á Snorra­
stofu, mara þon lest ur dag eft ir dag.
Ég er á kaf lega á nægð ur með bók­
ina, hún er mjög ágæt. Snorri er
vafa laust víðkunn asti Ís lend ing ur
fyrr og síð ar. Og svo und ar legt sem
það er, þá eru það Ís lend ing ar sem
eru tóm lát ast ir gagn vart Snorra.
Norð menn þekkja hann hins veg ar
mjög vel; þar er Heimskringla les­
in í skól um.
Eitt af því sem Ósk ar ger ir snilld­
ar vel í þess ari bók er að hann opn­
ar þenn an heim fyr ir les end um og
ekki að eins inn í Sturl ungu, sem er
þó mik ið þjóð þrifa verk. Eft ir þenn­
an lest ur er þessi heim ur mun auð­
geng ari fyr ir marga les end ur. Hann
opn ar einnig vel á tengsl okk ar við
út lönd; lýs ir þess um gagn kvæmu
menn ing ar tengsl um sem hér hafa
alla tíð ver ið, í meira eða minna
mæli. Ósk ar set ur Snorra loks­
ins inn í rétt sam hengi; auð vit að er
Snorri af ætt Sturl unga, mest hef ur
ver ið tal að um hann í þeim tengsl­
um, en Snorri er fyrst og fremst
Odda verji. Höfð in gj arn ir eru meira
og minna all ir vensl að ir og skyld­
ir og all ir kokk andi póli tík hver við
ann an.“
Bar rokk ið er
besta rokk ið
Að spurð ur um eft ir læt is tón list
sína seg ist Geir vera mik ill bar rokk­
mað ur: „Bar rokk er besta rokk ið í
mín um huga. Fyr ir utan nátt úr lega
helga mús ík, og þá á ég við kirkju­
tón list, og eft ir því sem hún er eldri
finnst mér hún betri. Ég vil helst
að söfn uð ur inn syngi, ég hef lagt
á herslu á það og haft mjög góð an
banda mann í því öllu sam an í org­
anist an um Bjarna Guð ráðs syni í
Nesi. Reyk holt hef ur not ið Bjarna,
en hann var líka for mað ur bygg ing­
ar nefnd ar kirkj unn ar og við höf um
ver ið sam starfs menn í 30 ár. Það var
reynd ar hann sem kom þeirri grillu
inn hjá mér að ég gæti sung ið og
tón að, sem ég hélt ekki að ég gæti.
Bjarni sagði bara að svona gerðu
menn og ég hef gert það síð an.
Hér hef ur lengi ver ið mjög góð ur
kirkjukór með góðri rækt. Við höf­
um sung ið allt; það elsta í sálma­
bók inni og það yngsta og allt þar
á milli. Kirkj an ber á byrgð á mikl­
um fjár sjóði í tón list ar arfi sín um.
Og það er alltaf ver ið að bæta þenn­
an arf, bæði með rann sókn um á
því sem gam alt er, og líka með því
að semja ný verk. Þetta er sér stakt
hlut verk sem kirkj unni er trú að fyr­
ir og það er ekki lít ils virði. Ég held
því fram að þessi mikli blómi sem
er í ís lensku tón list ar lífi eigi með­
al ann ars ræt ur sín ar að rekja til
þess að um land allt eru starf andi
kirkjukór ar þar sem menn kom ast
í tengsl við góða tón list, iðka hana,
bæði af skyldu rækni og raun veru­
legri þrá eða þörf.
Það eru mjög mik il tón list ar um­
svif í kirkj unni hér. Mér er mjög
minni stæð ur fyrsti frægi kór inn sem
kom hing að í des em ber 1997; kór
Clair Col lege frá Cambridge. Þetta
voru fyrstu veru lega stóru tón leik­
arn ir í kirkj unni og þá var myrk ur
og snjór, svip að um horfs og núna.
Tón leik arn ir voru um kvöld ið, við
höfð um enga götu lýs ingu og staul­
uð umst hér úti í myrkr inu. Enski
sendi herr ann hafði kom ið í súpu hjá
okk ur á samt tveim ur gest um sín um,
ensk um hers höfð ingj um. All ir þess­
ir menn voru mjög vel að sér í sögu
og þeir voru uppnumd ir af þessu
sem þeir köll uðu ,,happ en ing.“
Þetta færði þá í þeirra sögu vit und
aft ur til fyrri alda í Englandi þeg ar
kirkj ur voru reist ar á gatna mót um
eða við vöð á ám og upp spratt borg.
Einn þeirra spurði hvort þetta yrði
upp haf ið af borg hér og ég sagð ist
nú vona að svo yrði nú ekki.“
Þol in móð ir og eft ir lát ir
En hvern ig hef ur prest ur inn þrif­
ist á hin um forna sögu stað Reyk­
holti?
„Það eru auð vit að mik il for rétt­
indi að sitja hér og eiga góða að,
ekki síst hana Dag nýju mína. Sveit­
ung ar mín ir eiga langa hefð fyr­
ir því að vera góð ir prest um sín­
um, bæði þol in móð ir og eft ir lát­
ir við þá. Það má ým is legt segja um
Borg firð inga og oft minni ég þá á
hvern ig þeir reynd ust Jóni Ara syni.
En þeir eru sið fast ir og hafa not ið
þeirr ar gæfu að það eru alltaf uppi
menn hér sem eru stór merk ir í sam­
tíð sinni. Einn slík ur var að kveðja
á þessu sumri, Magn ús á Gils bakka
Sig urðs son. Hér hafa ver ið með
ein dæm um mikl ir, vitr ir og góð­
sam ir for ystu menn, bæði karl ar og
kon ur. Og þeg ar þeir tóku sig sam­
an um á kveð in mál efni, þá stóð það
sem þeir stofn settu, eins og tón­
list ar fé lag ið hér og tón list ar skól­
inn í hér að inu, sem er verk þeirra.
Þess ir gömlu hér aðs höfð ingj ar eru
nú flest ir að falla frá, en með an þeir
voru og hétu, réðu þeir því sem þeir
vildu ráða og tóku skyn sam leg ar
á kvarð an ir. Það sem ligg ur eft ir þá
af svona stofn un um og verk efn um
er það sem held ur hér að inu uppi.“
Hér aðs skól arn ir
dög uðu uppi
Geir seg ir að þau Dag ný hafi
kom ið í Reyk holt árið 1978. „Það
má segja að ég hafi kom ið beint
frá próf borð inu. Ég lauk guð fræð­
inni um haust ið og fékk setn ingu
og skip un sum ar ið 1979. Þá var
nokk uð öðru vísi hér um horfs, hér­
aðs skól inn var starf andi af mikl­
um þrótti og fleiri sóttu um en gátu
feng ið skóla vist. Vil hjálm ur Ein­
ars son var þá að hætta við skól ann
en það eimdi mjög eft ir af stjórn ar­
hátt um hans, þetta var mjög glað­
lynt skóla sam fé lag þótt mikl ar kröf­
ur væru gerð ar til krakk anna. Hér­
að skól arn ir voru látn ir daga uppi í
lausu lofti á milli grunn­ og fram­
halds skóla, bæ irn ir tóku að byggja
upp fjöl brauta skóla, hver af öðr um,
en eng in á kvörð un var tek in um
fram tíð hér aðs skól anna. Þeir voru
látn ir visna upp. Skól an um var end­
an lega lok að 1997. Stað ur inn hér,
hús og ann að, var í tals vert mik­
illi nið ur níðslu þeg ar við flutt umst
hing að. Mik il rík is um svif á staðn um
gerðu að verk um að það sem sneri
að kirkj unni var í lág inni, söfn uð­
ur inn réði raun veru lega litlu. Eitt
af því fyrsta sem ég stóð að hér var
Snorra stofa er heimsmið stöð
Spjall að við séra Geir Waage sókn ar prest í Reyk holti
„Sveit ung ar mín ir eiga langa hefð fyr ir því að vera góð ir prest um sín um, bæði þol in móð ir og eft ir lát ir við þá.“