Skessuhorn - 06.10.2010, Blaðsíða 26

26 MIÐVIKUDAGUR 6. OKTÓBER
Leidd ist öll um lon og don.
Lækn aði geð ið eng inn
fyrr en Api Apa son
eign að ist fyrsta dreng inn.
All ar göt ur síð an hef ur mað ur
ver ið manns gam an þó það út fær ist
með ýms um hætti og ef menn hafa
ekki gam an af fé lags skap ná ung­
ans má þó alltaf hafa gam an af því
að tala um hann. Presti ein um hér
í hér aði varð það á vegna vönt un­
ar á ó að gæslu leys is skorti að leggja
net í heim ild ar leysi og varð það til
þess að Guð mund ur Þor steins son
á Skálpa stöð um minnt ist sög unn ar
af því þeg ar fé lagi Jesú var að telja
fiski menn ina við Genes ar et vatn á
að slást í för með sér, enda voru þeir
kvóta laus ir:

Post u l ans Pét urs ráð
prest in um hlýð ir enn.
Lax inn er bönn uð bráð,
bara má veiða menn.
Marg vís leg er sú veiði bráð sem
menn hafa lagt snör ur sín ar fyr ir
og raun ar marg ar út gáf ur af veið ar­
fær um einnig. Stund um hafa menn
grip ið til þess að slá sér lán í pen­
inga vand ræð um og jafn vel orð ið
fast ari á þeim krók en þeim þótti
gott og er þá ýmsu um kennt. Helgi
Orms son orti um basl okk ar með
fyrr ver andi seðla banka stjóra:
Á stand ið er svona up and down
allt eins og ver ald ar haf ið.
Og þó velti á ýmsu hjá okk ar
rán,
geng ur líka illa með Gor don
Brown.
- Enn verr en okk ur með Dav íð.
Lík lega gæti öll þjóð in tek ið sér í
munn eft ir far andi vísu eft ir Björn St
Guð munds son:
Viður eign in verð ur tap,
ver öld það ei græt ur.
Berst við eig in bjána skap
bæði daga og næt ur.
Eins og al þjóð veit var sér stak ur
sak sókn ari skip að ur til rann sókn ar
á banka hrun inu og hef ur með sér
bæði marga menn og vaska enda ör­
uggt að bæði þarf að grafa víða og
djúpt. Um þau mál kvað Bragi V.
Berg mann:
Eng inn er verk stjór ans vaf inn,
Vand leg ur upp gröft ur haf inn:
„Við hvíld ar laust vinn um
uns kvik ind ið finn um
því hér ligg ur hund ur inn graf-
inn!“
Mörg og góð sparn að ar ráð hafa
fjöl miðl arn ir gef ið okk ur í krepp­
unni og flest fel ast þau í því að hætta
ein hverju sem við höf um aldrei gert
eða að öðr um kosti að byrja að gera
eitt hvað sem við höf um alltaf gert.
Bragi Berg mann sá þó á gætt ráð og
er því hér með kom ið á fram færi:
Góu og þorra við þreyj um,
þrauk um og ráð laus ei deyj um.
Á loft´eru teikn,
taf ar laust reikn-
ing við opn um á Cayma n eyj um!
Menn ing ar hús ið okk ar hefði
að vísu fulla þörf fyr ir sjóð­
streymi frá ein hverj um reikn ingi
á Cayma n eyj um en svo er spurn­
ing hvort ekki mætti skíra það
upp og kalla það skíða skála. Lík­
lega yrði bara auð veld ara að fjár­
magna það þannig. Guð mund ur
Þor steins son lagði þetta til með
nafn gift ina:
Á kalli ekki ég neita
svo enn þarf ég heil ann að
bleyta
og þá blas ir við mér
að best á því fer
að Hurðarás skuli það heita.
,,Þú veist að þú ert orð inn gam­
all þeg ar allt er sárt og það sem ekki
er sárt virk ar ekki,“ stend ur skrif að
fyr ir ofan skrif borð ið hjá góðri vin­
konu minni, en Þor finn ur Jóns son
svar aði spurn ing unni „ Hvenær er
mað ur orð inn gam all?“ á þessa leið:
Þeim sem gleði og óði ann
æsku sí fellt bera.
Það er eng inn eldri en hann
ósk ar sér að vera
Það er þó ekki víst að Jón Bjarna­
son frá Garðs vík hafi ver ið fylli lega
sam mála þess ari full yrð ingu þeg ar
hann orti af gefnu til efni:
Þeg ar fröken fram hjá geng ur
fer að gjósa hjart ans hver.
En ég er ekki ung ur leng ur.
-Al mátt ug ur hjálpi mér!
Já, það er margt sem get ur angr­
að, nú eða glatt gamla menn. Í
mörg um göml um timb ur hús um var
mjög hljóð bært og heyrð ist vel til
ná granna þó ekki ætti allt að ber ast
á borð. Jak ob Ó Pét urs son kvað um
ná granna sína:
Hérna fyr ir hand an mig
heyr ist gutla í pyttlu.
Eru þar að eðla sig
aum ingj arn ir litlu.
Eitt hvað svip að hef ur lík lega
kom ið fyr ir Guð mund Stef áns­
son í Hraun gerði í Flóa þeg ar hann
kvað:
Í hrot un um hrúta ég skar
þeg ar hrikti í ein hverju þar.
Ég hrökk upp af blundi
en í hug an um mundi
að hand an við þil ið svaf par.
Stund um heyr ist tal að um gráa
fiðr ing inn í karl mönn un um en
spurn ing hvort ekki þarf að gæta
fyllsta jafn rétt is og forð ast ó þarf lega
kyn bund in við horf. Helgi Orms son
orti um konu sem stakk af til sól­
ar landa með ung an mann sér til
trausts og halds:
Hún Al dís ligg ur í leti.
Hún læt ur sem ekk ert geti
spillt henn ar ró
og spók ar sig þó
með spá nýju unglamba keti.
Það hef ur lengi ver ið eitt af stóru
vanda mál um þjóð ar inn ar hvern­
ig eigi að verja hin um sam eig in­
legu sjóð um og er sjald an full kom­
in sátt um nið ur stöð una. Í Al þing­
is rímun um sem Guð mund ur Skóla­
skáld orti og voru birt ar í Fjall kon­
unni árið 1900, og reynd ar síð ar
gefn ar út á bók, seg ir frá því þeg­
ar þing menn voru að veita styrki á
fjár lög um:
Dá vel þótti var ið vera
vænni hrúgu af pen ing um
til að kenna að kókett era
Kvenna skóla stúlk un um.
Upp í mat ar skóla skína
skæru falda sól irn ar,
eitt hvað þurfti til að tína
til að fylla kjölt urn ar.
Jónas þurfti fólk að fræða
um fær in bet ur æxl un ar.
-Á hans rit um eink um græða
yf ir setu kon urn ar.
Sama máli gegn ir um þau gjöld
sem rík ið og sveit ar fé lög in leggja á
þegna sína, að sjald an eru all ir full­
kom lega sam mála. Á borg ar stjóra­
ár um Ingi bjarg ar Sól rún ar var lagt
á hol ræsa gjald í Reykja vík og báru
menn sig frek ar illa und an þeim
skatti. Þá kvað Her mann Jó hann­
es son:
Ef hús ið mitt fer und ir ham ar inn
er hætt við ég komi aldrei fram-
ar inn
í það á ný
og allt út af því
að kell ing in skatt lagði kamar-
inn.
Næstu vísu hef ég víst birt áður en
ein hvern grun hef ég um að sum ir
séu henni efn is lega sam mála þannig
að ég læt hana bara vaða aft ur og
þakka ykk ur þar með lest ur inn:
Stjórn in bæði stirt og villt
stýr ir dýr um knerri.
Fátt er svo með öllu illt
að ekki sé hún verri.
Dag bjart ur Dag bjarts son
Hrís um 320 Reyk holt
S 435 1189 og 849 2715
dd@simnet.is
Vísnahorn
Fátt er svo með öllu illt - að ekki sé hún verri!
Goð sögn in um tár Litla hests ins
Saga í 12 köfl um eft ir Mary Maden
Mynd skreyt ing ar: Vicky Wallace
Sag an fram að þessu ... Með an að
gamli burð ar klár inn held ur hesta kaup­
mann in um og frænda Litla­Úlfs upp­
tekn um tekst Litla hest in um að flýja
til fjalla. Minnstu mun ar að hesta kaup­
mað ur inn lógi gamla klárn um. Þeg ar
Litli hest ur inn fer yfir á hnýt ur hann og
fell ur í hyl. Sterk ur ár straum ur inn fær ir
Litla hest inn í kaf.
5. kafli ­ Vin ur
Straum ur inn í ánni hélt Litla
hest in um niðri. Vatn ið fyllti nef
hans og munn. Hann náði ekki
and an um! Skelf ing greip hann.
Hann hras aði þeg ar hann reyndi að
koma und ir sig fót un um. Litli hest­
ur inn þreytt ist hratt. Hann gat ekki
barist leng ur. Litli hest ur inn gafst
upp gagn vart ör lög un um. Hann
leyfði ánni að flæða yfir sig.
Hljóð lega sagði Litli hest ur inn
við ána: „Þú vinn ur. Ég er bú inn að
vera.“
Skyndi lega skaust höf uð Litla
hests ins upp á yf ir borð ið. Eins hratt
og straum ur ár inn ar hafði áður tek­
ið hann, sleppti straum ur inn hon­
um nú. Litli hest ur inn greip and­
ann á lofti og sog aði til sín loft af
á fergju. Loft ið brenndi nef hans og
háls en það var sætt og gott.
Litli hest ur inn hélt á fram að ber­
ast hratt nið ur með ánni. Hann
kom auga á tré sem fall ið hafði við
ár bakk ann. Með tönn un um náði
hann taki á einni grein trés ins. Með
öll um þeim kröft um sem hann átti
til hélt hann sér í grein ina. Hann
spark aði með fót un um þar til hann
náði fót festu á sleip um botni ár inn­
ar. Að lok um tókst hon um að reisa
sig upp á alla fjóra fæt urna. Hann
hálf gekk og hálf synti að grunnu
svæði við ár bakk ann. Dauð upp gef­
inn krafl aði Litli hest ur inn sig upp
úr ánni og féll nið ur á ár bakk an­
um.
Litli hest ur inn var al einn og
hann var hrædd ur. Hann vissi ekki
hvað til bragðs skyldi taka. Hon um
fannst hann of þreytt ur til að halda
á fram.
Litli hest ur inn gerði sér ekki
grein fyr ir hvað hann hafði leg ið
lengi á mosa grón um ár bakk an um
án þess að geta hreyft sig. Skrokk­
ur inn var all ur lemstr að ur og mar­
inn og lapp irn ar sund ur skorn ar svo
blæddi úr. Litli hest ur inn horfði
upp í him inn inn. Örn sveif upp yfir
hon um. Sú sjón að sjá tign ar leg an
fugl inn veitti Litla hest in um kraft
til að standa upp.
Hægt og ró lega komst Litli hest­
ur inn á fæt ur. Hann ein beitti sér að
því að koma öðr um fæti fram fyr­
ir hinn. Með harm kvæl um byrj­
aði hann að ganga. Hann var villt ur
og vissi ekki í hvaða átt hann átti að
fara. Hann lét hyggju vit ið ráða.
Stjörn u rn ar á himn in um lýstu
hon um og gekk hann langt fram
á nótt en að lok um gat hann ekki
meira.
„Ég stoppa og hvíli mig um
stund,“ sagði hann við sjálf an sig.
Nær sam stund is sofn aði Litli hest­
ur inn.
Morg un sól in skein í and lit Litla
hests ins. Hann depl aði aug un um.
Hann fann alls stað ar til og var
stirð ur og sár. Litli hest ur inn hélt
gæti lega af stað í leit að æti.
Litli hest ur inn var önn um kaf­
inn við að narta í gras þeg ar hann
heyrði há vaða. Það var brot hljóð í
þurr um grein um. Litli hest ur inn
sperrti eyr un og þandi nas irn ar og
þef aði út í loft ið. Hann fann ein­
kenni lega en kunn ug lega lykt. Það
var lykt af lít illi mann veru.
Litli­Úlf ur var á dag legri göngu­
ferð upp í fjöll in þeg ar hann sá Litla
hest inn. Dreng ur inn nam stað ar og
stóð kyrr. Litli hest ur inn stóð kyrr,
til bú inn að flýja.
„Ekki vera hrædd ur,“ sagði Litli­
Úlf ur blíð lega.
Litli hest ur inn horfði gæti lega á
litlu mann ver una. Eðl is hvöt hans
sagði hon um að það væri ekk ert að
ótt ast en samt hafði hann var ann
á sér. Litli­Úlf ur tók eft ir að Litli
hest ur inn var særð ur.
„Það blæð ir úr þér!“ hróp aði
Litli­Úlf ur og án þess að hugsa
hljóp dreng ur inn til hests ins. Hann
strauk hon um var lega um all an
skrokk inn. Hann at hug aði rif bein­
in, bak ið og fæt urna. Litli hest ur­
inn skalf und an mjúk um strok um
drengs ins.
„Gott! Ekk ert er brot ið,“ til­
kynnti Litli­Úlf ur. Dreng ur inn
strauk Litla hest in um um leið og
hann tal aði. „Ef þú vilt leyfa mér
þá get ég hjálp að þér. Bíddu eft­
ir mér hér. Ég kem mjög fljót lega
til baka.“
Litli hest ur inn beið á með an
Litli­Úlf ur fór að leita að sér stakri
jurt sem hafði græð andi lækn­
inga mátt. Eft ir skamma stund var
dreng ur inn kom inn til baka.
„ Þetta ger ir það að verk um að
þér líð ur bet ur,“ sagði Litli­Úlf­
ur. Dreng ur inn setti bakstra á sár
litla hests ins „Þú hljópst á brott frá
hesta kaup mann in um er það ekki?“
spurði Litli­Úlf ur. Litli­Úlf ur sett­
ist nið ur við hlið ina á litla hest in um.
Hann hugs aði um hvað til bragðs
skyldi taka og tók á kvörð un.
„Ég veit um leyni stað þar sem
þú get ur falið þig og eng inn mun
nokkurn tíma finna þig,“ sagði
dreng ur inn. „Ég get far ið með þér
þang að ef þú vilt fara með mér.“
Dreng ur inn rétti fram hönd­
ina. „Mig lang ar til að verða vin­
ur þinn,“ sagði Litli­Úlf ur við Litla
hest inn.“ Ég lofa að ég geri aldrei
neitt sem gæti sært þig. Viltu koma
með mér núna?“
Litli hest ur inn vissi ekki hvað
hann átti að gera. Hann mundi við­
vör un ina frá gamla hest in um. Gat
hann treyst mönn un um?
Reprinted in cooper ation with the
World Associ ation of Newspapers and
News Publ is hing and by permission of
The C urricul um Clos et Prod uct ions
Inc. All rights reserved.g.
Þýð ing er í boði starfs manna Há skól­
ans á Ak ur eyri og Amts bóka safns ins.