Skessuhorn - 16.03.2011, Qupperneq 32

32 MIÐVIKUDAGUR 16. MARS
Flest árin sem Skessu horn hef ur gef ið út ferm ing ar blað hef ur fólk af Vest ur landi ver ið feng ið til að rifja upp ferm ing ar dag inn sinn með les­
end um. Oft ar en ekki hef ur ver ið reynt að velja hóp sem á eitt hvað sam eig in legt. Í þetta sinn var leit að á náð ir nokk urra sókn ar nefnd ar for­
manna og fara minn ing ar þeirra hér á eft ir.
Ferm ing ar dag ur inn minn
Bak aði sjálf fyr ir ferm ing ar kaff ið
Hulda Guð munds dótt ir er for­
mað ur sókn ar nefnd ar í Fitja sókn.
Hún fermd ist í Hvann eyr ar kirkju
á samt vin konu sinni 2. júní 1974.
Það var sr. Ó laf ur Jens Sig urðs­
son sem fermdi þær stöll ur þenn an
bjarta júní dag. Hulda seg ist gjarn­
an hafa vilj að ferm ast í sinni heima­
kirkju að Fitj um en þar sem þær
voru bara tvær og þar að auki vin­
kon ur var á kveð ið að þær skyldu
ferm ast á Hvann eyri. Vin kon urn ar
hafa dag inn al veg á hreinu og enn í
dag senda þær hvor annarri kveðju
á ferm ing ar dag inn. Meira að segja
fóru þær í „ferm ing ar ferða lag“ á
þrjá tíu ára ferm ing araf mæl inu sínu
árið 2004, með börn in sín, sem
þá voru ný fermd. Það kom í hlut
Huldu að baka að mestu fyr ir ferm­
ing una sína og stríða við hár greiðsl­
una. Hún seg ir að sum um hafi þótt
þetta nokk uð sér stakt, en hún upp­
lifði það sem sjálf sagð an hlut.
Kveið svo lít ið fyr ir
ferm ing unni
„ Þannig hag aði til í minni fjöl­
skyldu að for eld ar mín ir bjuggu
ekki sam an. Ég er alin upp af föð­
ur og föð ur bróð ur og eins og ég
hlakk aði mik ið til ferm ing ar dags­
ins þá kveið ég fyr ir komu mömmu
sem ég þekkti ekki neitt. Mér finnst
eng in á stæða til að fara í nein ar
graf göt ur með þetta. Þeg ar fjöl­
skyldumunst ur eru orð in svo marg­
vís leg sem raun ber vitni þá koma
oft upp svona vanda mál. En þetta
bjarg að ist allt. Mág kona mín lán aði
mér jakka fyr ir ferm ing una, brún­
an stutt an jakka. Kjóll inn var síð­
ur, svona brúnn skokk ur og und­
ir var ég í ind verskri blússu. Þeg­
ar kom að hár greiðsl unni fór held­
ur að vand ast mál ið,“ seg ir Hulda
og bros ir við. „Ég er með gíf ur lega
fín gert hár og þetta var al veg hrika­
legt. Hár ið var sítt, náði langt nið ur
á bak. Það voru sett ar í mig rúll ur
sem ég ,, vakti“ með, frek ar en svaf.
En hlut irn ir tóku að vand ast þeg ar
taka átti rúll urn ar úr. Þær voru svo
flækt ar í hár inu að þeg ar loks ins var
búið að ná þeim úr voru lokk arn ir
ým ist stríð ir eða slétt ir, en einn og
einn snar krull að ur. Ég var að þessu
sjálf með að stoð 19 ára mág konu
minn ar og þetta varð bara að duga,
ann að var ekki í boði.“
Veisla með mynd ar brag
Eins og fram hef ur kom ið bak aði
Hulda að mestu leyti fyr ir ferm­
ing una sína. Seg ir að öðr um hafi
ekki ver ið til að dreifa þar sem auk
henn ar voru í heim ili karl menn
sem voru ekk ert mik ið að baka. „Ég
man ekki til þess að bakst ur inn hafi
ver ið neitt vanda mál. Ég bara bak­
aði. Síð an rann upp dag ur inn góði
og í minn ing unni var þetta ekki
stór veisla, kannski tíu til fimmt án
manns en ég fékk afar góð ar gjaf­
ir, líka frá fólki í sum ar hús un um í
Fitja hlíð sem var að gauka ýmsu að
mér eft ir ferm ingu. Úr þeirri átt
fékk ég sem dæmi tvo hringi sem
mér þyk ir afar vænt um. En gjaf­
irn ar voru stór ar sem ég fékk, man
ég. Frá pabba fékk ég úr og frá Stef­
áni föð ur bróð ur út varp sem enn er
í eld hús inu á Fitj um. Það er með
lang bylgju sem er nauð syn til að
hægt væri að hlusta á út varp ið þar.
Svo fékk ég það sem við köll uð­
um „ster íóg ræjur“ en var í raun lít­
ið sam byggt út varp og seg ul band.
Ann að út varp fékk ég sem líka er
enn til, bjútí box og gít ar. Þannig
að gjaf irn ar voru góð ar. Dag ur­
inn lif ir í minn ing unni og við vin­
kon urn ar pöss um upp á að minn­
ast hans,“ seg ir Hulda Guð munds­
dótt ir á Fitj um.
Kar ólína Hulda Guð munds dótt ir á samt ferm ing ar syst ur sinni og prest in um.
Hulda á Fitj um í fal lega klæddu skemm unni sinni.
Beið með að fara í sveit ina vegna ferm ing ar inn ar
Sr. Jón M. Guð jóns son fermdi
for mann sókn ar nefnd ar á Akra­
nesi, Þjóð björn Hann es son 18. maí
1959. Í ár gang in um voru 77 börn
sem mættu í kirkj una síðla dags,
all an vet ur inn til að með taka boð­
skap inn sem prest ur inn flutti þeim.
Þjóð björn man ekki eft ir nein­
um hegð un ar vanda mál um í þess­
um hópi enda sr. Jón snill ing ur í
að um gang ast börn og ung linga á
þann hátt að krakk ar báru virð ingu
fyr ir hon um. „Ferm ing ar fræðsl­
an var ann ars frem ur hefð bund­
in og í anda þess sem þá tíðk að ist.
Við átt um að læra sálma, boð orð­
in og gera verk efni eins og var. Föt­
in voru saum uð á mig af Guð laugu
í Ás garði sem var mömmu oft inn­
an hand ar þeg ar kom að svona sér­
hæfð ari sauma skap, ann ars saum aði
mamma allt á okk ur systk in in.
Úr, pen ing ar og skeyti
Svo rann dag ur inn upp og allt
gekk eins og gert hafði ver ið ráð
fyr ir. Börn in fermd ust og heima
beið veisl an, kök ur eins og þá var
al geng ast að bjóða upp á. „Fjöl­
skyld an er nokk uð stór þannig að
fjöl menni var í veisl unni, mið að við
þann tíma. Mamma bak aði allt og
veisl an var heima. All ir komust ein­
hvern veg inn fyr ir í hús inu, ég man
ekki eft ir nein um til tak an leg um
þrengsl um. Gjaf irn ar voru veg leg­
ar. Frá mömmu og pabba fékk ég úr
eins og flest ir fengu, svefn poka og
bæk ur frá ætt ingj um á samt pen ing­
um. Fyr ir þá keypti ég hjól en ekki
mynda vél þótt ég væri byrj að ur í
ein hverj um mynda töku æf ing um
þá. Mynda vél keypti ég síð ar þeg ar
ég var far inn
að vinna. Svo
fékk ég skeyti,
sem var og er
skemmti leg ur
sið ur.“
Sveit in
beið
„Skól inn
var bú inn
mun fyrr
þeg ar ég var
ung l ing ur
en nú er. Ef
ekki hefði
kom ið til
að ég væri
að fara að ferm ast hefði ég ver­
ið löngu far inn í sveit þar sem ég
dvaldi öll sum ur frá því að ég var
smá strák ur. Með an ég beið eft ir
ferm ing unni fór ég á sjó í nokkra
daga. Það var á gætt til að láta tím­
ann líða. Eft ir ferm ing una var hins
veg ar ekki eft ir neinu að bíða.
Spenn ing ur inn var orð inn mik ill
að kom ast í sveit ina og Norð ur ár­
dal ur inn beið en á Há reks stöð um
var ég í sveit á þess um tíma. Það er
hins veg ar gam an að segja frá því
að sr. Jón hafði þann skemmti lega
sið að gefa út ferm ing ar skír teini
sem ég á. Þar kem ur fram fæð ing,
skírn og ferm ing á samt ritn ing ar­
vers inu sem les ið var fyr ir mann í
kirkj unni. Hafi ég ekki haft gam an
af þessu plaggi þá, hef ég alla vega
mjög gam an af því í dag,“ seg ir
Þjóð björn Hann es son á Akra nesi.
Þjóð björn Hann es son fermd ist í Akra­
nes kirkju 1959.
Þjóð björn Hann es son for mað ur sókn ar nefnd ar Akra nes kirkju.
Sr. Jón M. Guð jóns son gerði
ferm ing ar skír teini fyr ir ferm ing ar­
börn in sín. Hér er skír tein ið hans Þjóð­
björns.