Skessuhorn - 16.03.2011, Side 34

34 MIÐVIKUDAGUR 16. MARS
Veisl an blikn aði í sam an burði við sauð burð inn
Brá sér í Saur bæ inn til að ferm ast
Í Hvamms sókn í Döl um er for­
mað ur sókn ar nefnd ar Jón Eg ill Jó­
hanns son sem fædd ur er og upp al­
inn á Skerð ings stöð um í Hvamms­
sveit og býr þar enn. Sam kvæmt
venju hefði hann átt að ferm ast í
Hvamms kirkju á hvíta sunnu dag
árið 1984 en breytti til og fermd­
ist í Saur bæn um á pásk um, sama
ár. Sami prest ur inn, sr. Ingi berg J.
Hann es son, þjón aði báð um kirkj­
un um svo það skipti í raun ekki
máli á hvor um staðn um Jón Eg­
ill léti ferma sig. „Ferm ing ar dag­
inn bar upp á 22. apr íl og ég man
að það var sól bráð þenn an dag, seg­
ir Jón Eg ill, „sem sagt fag urt veð­
ur. Ferm ing ar fræðsl an var þetta
hefð bundna; trú ar játn ing in, boð­
orð in og lest ur á bók inni Líf með
Jesú. Ég gekk í skóla á Laug um og
þang að kom prest ur inn viku lega
og kenndi okk ur. Á þess um tíma
var ekki búið að sam eina sókn irn­
ar í eitt presta kall svo ann ar prest­
ur þjón aði í Búð ar dal og í suð ur­
sýsl unni.
Skropp ið í kaup fé lag ið
til að kaupa ferm ing ar föt
Jón Eg ill seg ir að heim il is fólk hafi
ekki ver ið mik ið að stressa sig yfir
ferm ing ar föt um eða ein hverju þess
hátt ar. „Við brugð um okk ur bara í
kaup fé lag ið og keypt um ferm ing­
ar föt. Í mínu til viki voru það bux­
ur, skyrta og vesti. Ekki var keypt ur
neinn jakki enda kannski fyr ir séð að
hann myndi ekki duga lengi. Strák­
ar taka oft út mik inn vöxt fljót lega
eft ir ferm ingu svo al mennt passa
föt in kannski ekki lengi.Þetta var
sem sagt allt í hófi en barasta í fínu
lagi. Ég man líka eft ir því að dag inn
áður var ég send ur út til að snyrta
til á hlað inu. Það þótti skemmti­
legra að hafa allt í þokka legu standi
áður en gest ina bæri að garði.“
Allt eins og stefnt var að
„Ferm ing in gekk eins og í sögu
og lagt hafði ver ið upp með. Ég get
svo sem ekki tal að fyr ir neinn nema
sjálf an mig en ein hvern veg inn
var það svo að ég leit mjög upp til
prests ins og fannst að þeg ar kom ið
væri í kirkju ætti mað ur að vera al­
var leg ur, ekki vera með nein fífla­
læti. Það við horf hef ég enn. Kirkj­
ur eru helg ur stað ur sem mað ur á að
sýna við hlít andi virð ingu. Við vor­
um því afar prúð á þess um merk is­
degi. Prest ur inn fór með ritn ing ar­
vers fyr ir hvert og eitt okk ar og við
fór um með trú ar játn ing una, eins
og lög gera ráð fyr ir.“
Heima beið síð an köku veisla sem
Jón Eg ill hafði bak að fyr ir og und­
ir bú ið að mestu leyti sjálf ur. „Ég
held að aldrei hafi ver ið rætt að
hafa veisl una ann ars stað ar. Ég tók
á móti gest um, bauð þá vel komna
enda minn dag ur. Í end ur minn ing­
unni var það ekk ert erfitt að vera
mið punkt ur inn að þessu leyti.“ Að­
spurð ur hvort hann hafi laum að sér
í fjár hús in eða út að hjóla á ferm­
ing ar dag inn seg ir Jón Eg ill að svo
hafi ekki ver ið. Ef eitt hvað hefði
ver ið myndi hann að lík ind um frek­
ar hafa far ið út og dund að sér í bíla­
við gerð um frek ar en nokk uð ann­
að en það hafi hann ver ið far inn
að gera tölu vert af á þess um tíma,
sem reynd ar var ekki raun in þenn­
an dag. Þeg ar talið berst að gjöf un­
um seg ist Jón Eg ill hafa feng ið úr
frá for eldr un um eins og lengi hef ur
ver ið venja. „Svo man ég að með al
gjafa var mynda vél, eitt hvað af pen­
ing um sem bara voru sett ir í banka
og síð an bæk ur, með al ann ars rit­
röð um Sher lock Holmes. „Þótt
skömm sé frá að segja þá hef ég nú
bara les ið eina bók úr þessu ritsafni.
Það helg ast kannski af því að ég er
ekk ert mik ill bóka mað ur. En aðr­
ir hafa reynd ar feng ið bæk urn ar að
láni þannig að þær hafa ver ið lesn­
ar, þótt það hafi ekki ver ið af mér.“
Jón Eg ill á Skerð ings stöð um er for mað ur sókn ar nefnd ar Hvamms kirkju.
Jón Eg ill Jó hanns son brá sér í Saur bæ inn til að ferm ast árið 1984.
Þor steinn Ey þórs son er for mað­
ur sókn ar nefnd ar í Borg ar nesi.
Hann fermd ist á samt tví bura syst ur
sinni Ingi björgu, í Borg ar nes kirkju
á hvíta sunnu dag, 2. júní 1968. Þá
stóð sauð burð ur yfir og átti ferm­
ing ar dreng ur inn nokk uð bágt með
að hanga inni í veisl unni, um há­
bjarg ræð is tím ann, eins og sagt er.
„Ferm ing ar fræðsl an var á byggi­
lega bara hefð bund in fyr ir þenn­
an tíma,“ seg ir Þor steinn í upp hafi
máls. „Það var sr. Leó Júl í us son
sem var prest ur inn og fór um við
einu sinni í viku til að nema fræð in
og mætt um i kirkj una til þess. Við
fjöl skyld an bjugg um uppi á Hamri í
Borg ar hreppi og þurft um við systk­
in in að sjá um það sjálf að koma
okk ur í spurn ing arn ar. Pabbi vann
frá heim il inu og ekki hafði mamma
bíl próf. Við geng um oft en ég man
jafn framt eft ir því að við fór um lík­
lega tvisvar ef ekki þrisvar ríð andi.
Feng um að geyma hross in hjá Óla
Don og skipt um um föt á kirkju­
tröpp un um. Það var ekki hægt að
fara öðru vísi. Hóp ur inn taldi ríf­
lega tutt ugu börn og ég held að
við höf um ekk ert ver ið til tak an lega
óþæg, en kannski ekk ert endi lega
nein ir englar held ur,“ seg ir Þor­
steinn og bros ir.
Gang andi, ríð andi eða á
putt an um í skól ann
For eldr ar Þor steins voru með bú
á Hamri, ríf lega átta tíu fjár og 12
kýr þeg ar mest var. Fyrst var eng­
um skóla bíl til að dreifa. Þá fóru
systk in in gang andi, hjólandi eða
ríð andi í skól ann eða húkk uðu far
með bíl um sem áttu leið um. Það
pass aði að hlaupa af stað út á götu
þeg ar bíll sást koma hjá Lækj ar koti.
Þor steinn seg ist þá sem nú stund­
um hafa ver ið hálf utan við sig en
Ingi björg var alltaf með hlut ina á
hreinu. „Það var einn morg unn
að Ingi björg seg ir að nú sé bíll að
koma og ég verði að drífa mig, ef
ég ætli að ná hon um. Eitt hvað gekk
mér erf ið lega að með taka þenn­
an boð skap og flýtti mér ekki nóg.
Hún hljóp út og náði bíln um en ég
varð að ganga alla leið. Auð vit að
var þetta svo lít ið langt að fara alltaf
upp að Hamri,“ seg ir Þor steinn
þeg ar spurt er um það. „Samt man
ég eft ir því, oft ar en einu sinni, að
krakk arn ir í bekkn um fylgdu okk ur
alla leið heim á skaut um. Þá var allt
ísilagt meira að segja en gjarn ar sem
yf ir leitt voru bara með ís hröngli.“
„Ég var líka svo hepp inn að fá
að prófa það að vera við gam al­
dags hey skap. Þeg ar ég lít til baka
finnst mér það for rétt indi. Við vor­
um með hesta sem sett ir voru fyr ir
hesta sláttu vél og ým ist feng um lán­
aða kerru hesta eða kom um þeim
upp. Drátt ar vél kom ekki fyrr en
seinna.“
Sauð burð ur og ferm ing
Ferm ing ar dag ur inn rann upp
bjart ur og fag ur. Búið var að fara
í höf uð borg ina og fata börn in upp
þótt móð ir þeirra hafi yf ir leitt
saum að allt sem fjöl skyldu með lim­
ir þurftu þá var gerð und an tekn ing
í þessu til felli. „At höfn in fór fram
eins og lagt hafði ver ið upp með.
All ir sögðu já og síð an var skund að
til köku veislu í mínu til viki heima á
Hamri. Ég verð að við ur kenna að
mér fannst veisl an ekk ert sér stak­
lega spenn andi á móti því að á sama
tíma var sauð burð ur í full um gangi.
Þá bar féð úti og ég hafði full an hug
á því að at huga með kind ina mína
sem var kom in að burði. Með sem­
ings leyfi fékk ég að fara út og at­
huga mál ið. Og viti menn. Þar var
mynd ar gimb ur kom in í heim inn
sem auð vit að fékk nafn ið Sunna,
hvað ann að. Það var ekki verra að
fá hana þenn an dag.“
Þeg ar talið berst að ferm ing­
ar gjöf un um seg ist Þor steinn ekki
muna mik ið eft ir þeim. „Frá pabba
og mömmu feng um við úr, eins og
tíðk að ist lengi og auð vit að föt in og
veisl una. Þetta voru stór gjaf ir. Svo
man ég að við feng um mynda vél og
eitt hvað af pen ing um. Þetta stend­
ur upp úr þeg ar að gjöf um kem­
ur. Nokkrum dög um síð ar geng um
við síð an til alt ar is. Við krakk arn­
ir gerð um grín að því eft ir á að fólk
hefði ann að hvort fengi gúl sopa af
messu vín inu eða ekki neitt. Ég býst
við að það séu svip að ar um ræð ur og
enn fara fram á með al ferm ing ar­
barna,“ seg ir Þor steinn Ey þórs son.
Þor steinn Ey þórs son, for mað ur sókn ar nefnd ar í Borg ar nesi.
Þor steinn Ey þórs son fermd ist frá Borg ar nes kirkju á samt tví bura syst ur sinni
2. júní 1968.