Skessuhorn - 16.03.2011, Blaðsíða 38

38 MIÐVIKUDAGUR 16. MARS
Gríð ar lega eft ir minni leg ferm ing
Birna G. Kon ráðs dótt ir er for­
mað ur sókn ar nefnd ar Staf holts­
sókn ar í Borg ar firði. Hún fermd­
ist 21. maí 1972 í Borg ar nes­
kirkju. Það var sr. Leó Júl í us son
sem fermdi stór an hóp af börn­
um þenn an dag en það varð ekki
al veg við burða laust að koma þeim
í krist inna manna tölu. „Hóp ur inn
sem gekk til spurn inga þenn an vet­
ur var æði stór, eða 26 börn,“ seg­
ir Birna. „Allt í sam bandi við ferm­
ing una mína finnst mér skemmti­
legt í end ur minn ing unni þótt við
hefð um lík lega mátt haga okk ur
ögn bet ur en við gerð um. Prest­
ur inn hafði kennt okk ur ensku í
nokkra vet ur er að ferm ing ar ár inu
kom og þekkti hóp inn því nokk uð
vel. Lík lega höf um við samt náð
að ganga al veg fram af hon um því
í vik unni fyr ir ferm ingu fær hann
nóg og rek ur okk ur út úr kirkj­
unni, þar sem við vor um í ferm­
ing ar fræðsl unni. Ekk ert varð því
af æf ingu fyr ir at höfn ina sjálfa.“
Tvenn skópör í boði
Áður en að þessu kom þurfti
hins veg ar að finna ein hver föt á
döm una. „Móð ir mín er völ und ur í
hönd un um og hafði ætíð saum að á
mig allt sem þurfti. Vegna þess ara
tíma móta átti samt að kaupa föt og
héld um við mæðg ur til Reykja vík­
ur, þeirra er inda gjörða. Mig lang­
aði mest í sjóliða föt sem þá voru
í tísku. Leit að var búð úr búð en
ekk ert fannst sem hent aði. Lend­
ing in varð að mamma saum aði á
mig dökk blá sjóliða föt; blússu, pils
og bux ur, allt í stíl og voru þessi
föt mik ið not uð síð ar. Svo fékk
ég brúna flauelskápu sem end aði
í leik fata kassa barn anna minna.
Hins veg ar var tölu vert vanda mál
að finna skó. Ég not aði núm er 40­
41 og það var ekki al geng stærð þá.
Tvö pör komu til greina, hvor ug­
ur kost ur góð ur. Það var tek ið sem
skárra var.“
Eitt skipti var
meira en nóg
„Ég fór í greiðslu eins og flest ar
stúlk ur gerðu og það varð skemmti­
lega sögu legt. Dag inn fyr ir ferm­
ingu fór ég til að láta setja í mig rúll­
ur og þurfti því að sofa með ó sköp­
in. Það er ým is legt á sig lagt fyr ir út­
lit ið,“ seg ir Birna og hlær. „Dag inn
eft ir var svo greiðsl an. Ég var með
hár langt nið ur á bak og það er bæði
þétt og af skap lega fínt. Þeg ar hár­
greiðslu kon an ætl aði að taka rúll­
urn ar úr, var hár ið enn blautt. Ég
þurfti þá að fara í hár þurrk una og
sitja lengi. Nú svo kom að greiðsl­
unni. Rúll urn ar voru all ar meira og
minna flækt ar í hár inu svo erf ið lega
gekk að ná þeim úr. Síð an var ein­
hverj um hár lagn ing ar vökva bætt í
haus inn á mér og þá tók ekki betra
við. Hár ið flækt ist allt svo aum ingja
hár greiðslu kon an var í mesta basli.
Tím inn var orð inn naum ur og allt
í voða. Gíf ur leg ar hey sát ur voru
í tísku þá og auð vit að átti ég að fá
þannig greiðslu. Hár ið var tú ber að
og greitt eft ir kúnst ar inn ar regl um
en kon an sagð ist aldrei greiða mér
aft ur. Þetta eina skipti væri meira en
nóg og hún stóð við það. Síð ar þeg­
ar ég fór í ferm ing ar mynda tök una
var leit að á henn ar náð ir að nýju.
Svar ið var ein falt. Ég greiði Birnu
ekki aft ur.“
Veisl an dag inn eft ir
At höfn in í kirkj unni varð nokk­
uð stressuð. Eng in æf ing hafði far­
ið fram og því voru ferm ing ar börn­
in ekki al veg viss um hvern ig ætti
að haga sér. „ Þetta bjarg að ist nú
allt sam an, þrátt fyr ir allt. Ein hverj­
ir voru ekki viss ir og spurðu hvort
nú ætti að segja já en við fermd ust
öll þenn an dag, komumst í krist inna
manna tölu. Prest ur inn var van ur að
velja fyr ir börn in ritn ing ar vers til að
lesa við ferm ing una. Ég var hins veg­
ar búin að velja sjálf og spurði hvort
ég mætti ekki nota það. Kannski
hef ég kom ið prest in um þægi lega á
ó vart og virk að mjög hugs andi ung
stúlka, veit það ekki, en hann sam­
þykkti val mitt og það er gam an að
segja frá því að öll börn in mín hafa
not að sama vers, Guðs orð er lampi
fóta vorra og ljós á veg um vor um. Í
minni fjöl skyldu hag aði þannig til
að frændi minn var einnig að ferm­
ast á hvíta sunnu dag. Því var grip ið
til þess ráðs að hafa veisl una mína á
ann an dag hvíta sunnu. Þess vegna
gat ég far ið í veisl una hjá bestu vin­
konu minni og hún kom ið til mín.
Og einmitt af því margt í sam bandi
við ferm ing una mína var ekki sam­
kvæmt ritu al inu, er minn ing in mik­
ið skemmti legri og meira lif andi en
ella væri,“ seg ir Birna G. Kon ráðs­
dótt ir á Borg um.
Birna Guð rún Kon ráðs dótt ir fermd ist í Borg ar nes kirkju 21. maí 1972 á samt stór­
um hópi barna
Birna Guð rún er for mað ur sókn ar nefnd ar Staf holts kirkju.
Greiðsl ur í spegli tím ans
Ferm ing in hef ur ætíð þótt stór
við burð ur í lífi ferm ing ar barns ins.
Alla tíð hef ur ver ið reynt að tjalda
öllu sem til var svo að dag ur inn
yrði sem eft ir minni leg ast ur. Þar er
hár ið eng in und an tekn ing. Stúlk ur
og dreng ir vildu líta vel út á sín um
stóra degi.
Sagt er að sag an fari í hringi og
hið sama gild ir um tísku, hvort
sem um er að ræða föt, hár greiðslu
eða ann að. Það sem var flott fyr ir
kannski tutt ugu árum, er aft ur að
verða flott í dag. Ingi leif Gunn ars­
dótt ir hár greiðslu meist ari í Borg­
ar nesi hef ur haft þann skemmti lega
sið að taka mynd ir af þeim stúlk um
sem hún hef ur greitt fyr ir ferm ing­
ar. Hún gaf blaða manni Skessu­
horns góð fúst leyfi til að líta að­
eins í þenn an speg il tím ans, skoða
greiðsl ur fyrr og nú.
Á stór um dög um mega mik il væg ar per són ur í lífi ferm ing ar barns ins ekki gleym­
ast. Ömm ur, bæði lang ar og stutt ar spila þar mjög stórt hlut verk og þurfa því
einnig að skarta sínu feg ursta. Freyja Bjarna dótt ir heit in lét ekki sitt eft ir liggja í
að vera sín um til sóma. Hér er Ingi leif að greiða henni.