Fagnaðarboði - 01.02.1970, Blaðsíða 5

FAGNAÐARBOÐI
5
Nicky, Jesús elskar þig
Niðurlag.
— Þú heldur kannski, að þú getir umbreytt mér rétt
si sona!, sagði ég um leið og ég smellti saman fingrum.
— Lætur þú þér detta í hug, að ég fari að leggja hlust-
irnar við því, sem þú ert að segja, og taki mér Biblíu í
hönd, — gangi um eins og predikari, og fólk fari að
segja, sko, þarna fer Nicky Cruz, hreinþveginn og heil-
agur.
Eg ætlaði mér að vera slunginn, já, leika á hann með
því að slá á þessa strengi. Engu að síður var mér full-
komlega Ijóst, að honum var alvara, og full einlægni bjó
að baki.
— Þú svafst ekki mikið í nótt, Nicky. Var það?
spurði hann. Enn á ný kom hann mér í opna skjöldu.
Hvernig gat hann vitað, að ég hafði ekkert getað sofið
um nóttina?
— Eg svaf heldur ekki mikið í nótt, vakti mestan hluta
næturinnar og var að biðja fyrir þér, Nicky. Strákarnir
höfðu sagt mér, að enginn næði nánum kynnum við þig.
Og þeir eru allir hræddir við þig. En ég er hér kominn,
til þess að segja þér, að til er sá, sem lætur sér ekki
standa á sama um þig, — já, ber umhyggju fyrir þér.
Það er Jesús, sem elskar þig.
TJm leið og Wilkerson mælti þessi orð til mín, leit
hann beint í augu mér. — Sá dagur mun koma, já, er
ekki langt undan, þá er þú munt hætta að flýja frá
Honum og í þess stað flýja til Hans. Andi Drottins mun
vinna sitt verk til þín.
Svo bar það við dag einn í júlímánuði, árið 1958, að
Israel, einn úr flokknum, kom til mín og sagði mér frá
samkomu, sem Wilkerson ætlaði að halda þá á næstunni
háttsettra manna og valdamikilla með Orð Fagnaðar-
erindis Hans. En það hafði alltaf frá fyrstu verið mitt
köllunarverk frá Drottni, þó mér væri það ekki ljóst
þegar í stað.
Séra Harald Bredesen er þjónandi prestur við „The
Reform Church“, Mt. Vernon, New York. Grein sú,
sem hér hefur verið birt endursögð er úrdráttur
vitnisburðar, sem hann bar fram á samkomu
F.G.B.M. (Full Gospel Business Men‘s Fellowship) í
Modesto, Kaliforníu.
í St. Nicholas leikvanginum. En þannig var málið vaxið
að Wilkerson hafði sjálfur átt tal við ísrael og komið
því erindi sínu þá á framfæri, að hann byði Mau-Mau-
flokknum, þ.e. okkur strákunum til þessarar samkomu.
Okkur stóð til boða afnot af sérstökum strætisvagni,
sem biði okkar á tilteknum stað. Skyldi svo flytja okkur
í honum til samkomustaðarins. Enn fremur fylgdi boð-
inu, að sæti yrðu tekin frá handa olckur á fremstu
áheyrendapöllunum.
Ivvaðst ísrael hafa sagt Wilkerson, að hann mætti
ganga lit frá því sem vísu, að allur flokkurinn kæmi á
samkomuna.
Við ísrael sátum báðir á útidyratröppunum, þegar
hann bar mér þessi orð frá Wilkerson. Eg stóð strax upp,
skók höfuð mitt og gaf til kynna, að slíkt kæmi ekki til
greina. Síðan bjóst ég til þess að halda aftur inn í húsið,
því hræðslan hafði nú náð slíkum tökum á mér, að mér
varð eríitt um andardrátt.
En áður en ég hvarf aftur inn, kallaði Israel til mín:
— Nickv! Þú ert þó ekki sá heigull, að þora ekki að
fara?
Þarna hafði Israel hitt í mark. Eg sneri mér nú að
honum og svaraði:
— Nicky hræðist ekkert, — hvorki þessa predikara-
horgrind né þig — ekki einu sinni Guð.
Bros lék um snoturt andlit Israels, meðan hann hlust-
aði á þennan lestur í mér.
— Hvað er þetta maður, sagði hann. — Einna. helzt
mætti ætla af þessum viðbrögðum þínurn, að þú værir
nú í rauninni hræddur við eitthvað. Hvernig stendur eig-
inlega á því, að þú skulir ekki vilja koma á þessa sam-
komu?
Eg minntist nú allt í einu atviks. I huga mínum var
brugðið upp mynd af því, þá er Buckboard og Stagecoach
vinir mínir krupu til bænar á gangstéttinni fyrir framan
skólahúsið. Og ég hugsaði sem svo: — Ur því þetta gat
komið fyrir þá, er ekki að Arita nema . . . Ráðlegast væri
því fyrir mig að flýja af hólmi. Já, það væri í rauninni
hið eina, sem ég gæti gert — að flýja og halda áfram að
fara undan á flótta. En ef ég legði núna á flótta undan
áeggjan Israels, gæfi ég með því til kynna, að ég væri
hræddur. Sú skömm yrði aldrei af mér skafin, enda mér
með öllu óbærilegt, ef upp kæmist um hræðslu mína.
— Strætisvagninn á að vera á staðnum kl. 19, og