Iðnaðarmál - 01.01.1978, Síða 22

það, hvort leggja ætti fyrirtækið niður, eða kaupa
nýjar vélar og gjörbreyta fyrirtækinu. Þeir völdu sið-
ari kostinn og þurfa ekki að iðrast þess. Nær nýjar
og fullkomnar kembivélar voru seldar úr landi og
aðrar vélar til framleiðslu á nælonþræði keyptar í
staðinn.
Húsnæði Hampiðjunnar hefur nær tuttugfaldast
frá því hún hóf starfsemi sína, úr 450 fermetrum
upp í tæp 9 þúsund. Starfsfólkið er nú um 220 tals-
ins. í dag er Hampiðjan eini framleiðandi botn-
vörpuneta á íslandi.
Magnús Gústafsson, forstjóri Hampiðjunnar,
sagði okkur, að framleiðsla fyrirtækisins hefði síð-
ustu árin farið jafnt og þétt vaxandi. Síðasta ár var
framleiðslan 1282 tonn, í ár er áætlað að hún verði
1580 tonn, þar af verða plaströr væntanlega 200
tonn, en 1380 tonn veiðarfæri, sem skiptast þannig,
að af línum og köðlum verða framleidd 790 tonn,
568 tonn af netum og bætingarefni og 22 tonn af
dreglum, sem notaðir eru í stað nautshúða á botn-
vörpu.
Hampiðjan hefur lengi þurft að keppa við inn-
flutning á jafnréttisgrundvelli, því veiðarfæri hafa
verið ótolluð eða lágt tolluð. Innlend veiðarfæra-
gerð hefur því engrar tollverndar notið. Það hefur
leitt af sér að Hampiðjan er eina innlenda veiðar-
færagerðin, sem hefur staðið af sér sviptibylji ís-
lenskrar hagstjórnar og breyttraframleiðsluhátta. En
það hefur einnig leitt af sér að hún er vel í stakk
búin til þess að keppa á erlendum markaði við hina
sömu keppinauta og hún glímir við hérlendis. Mark-
aðshlutdeild Hampiðjunnar hér innanlands er há. í
línum og grönnum köðlum er hún um 80%, í sverari
köðlum frá 45-60%, í vörpunetum er hún komin
yfir 70%.
Dreifing á framleiðslu Hampiðjunnar hérlendis er
með nokkrum sérstökum hætti. Fyrirtækið selur net
sín að vísu til nokkurra stórra útgerðarfélaga, en
Kristján Ó. Skagfjörð hf. selur önnur net. SÍS, LÍÚ,
Kristján Ó. Skagfjörð hf., Þ. Skaptason hf., Sandfell
hf. og fleiri sjá svo um sölu á línum og köðlum.
Hampiðjan framleiðir einungis vörpunet. Þrátt
fyrir ítrekaðar arðsemisathuganir hafa niðurstöður
ávallt orðið þær, að ekki borgaði sig að framleiða
nótaefni og þorskanet, þar hafa hinir erlendu kepþi-
nautar, aðallega Japanir, Suður-Kóreumenn og For-
mósubúar, notið lágs launakostnaðar, sem Hamp-
iðjunni hefur ekki ennþá tekist að jafna með betri
tækni.
Undanfarin ár hefur Hampiðjan flutt talsvert mik-
ið út. í Færeyjum hefur alllengi verið góður og trygg-
ur markaður. Mun hlutdeild Hampiðjunnar í vörpu-
netum vera álíka þar og hér heima. Einnig hefur all-
mikið verið selt til Danmerkur og nú upp á síðkastið
hefur opnast stór markaður í Kanada. Hampiðjan
hefur á þessu ári séð stóru útgerðarfélagi á Ný-
fundnalandi, sem gerir út 39 togara, fyrir öllum net-
um. Þeir eru óvanir jafngóðri þjónustu og Hamp-
iðjan hefur veitt þeim og vilja áframhaldandi við-
skipti. Fleiri útgerðarfyrirtæki á þessum slóðum
hafa nú leitað eftir viðskiptum við Hampiðjuna og
er markaðshlutdeild hennar á Nýfundnalandi og
Nova Scotia nú orðin umtalsverð. Hins vegar er
harðnandi samkeppni á kanadíska markaðnum, því
að æ fleiri netaframleiðendur renna þangað hýru
auga, vegna nýstækkaðrar landhelgi.
— Framleiðsla okkar er auðvitað háð sveiflum í
sjávarútvegi, segir Magnús Gústafsson. Hnignun
línuveiðanna hafði í för með sér samdrátt í sölu á
línuefni. Framleiðslan á því fór hjá okkur lengst
Hér sést yfir hinar fullkomnu
japönsku netahnýtingavélar.
16
IÐNAÐARMÁL