Franskir dagar - 01.07.2006, Blaðsíða 20

Franskir dagar - Les jours fran^ais
Gaman er um holtin há
hlaupa kringum ær i haga.
Man ég alla mína daga
fyrsta sinn er sat ég hjá;
undur vel lá á mér þá,
helst ég vildi hlaupa í sprett
Staöarheiði austur alla,
upp aö Halaklett.
Nú var farið féö á rás,
fljótt ég niður kleif í skyndi,
léttur rann sem lauf í vindi,
hljóp í spreng með mæði og más,
stóð loks við á einum ás:
„Táta !! fram hjá, tík ósein,
ef þú féð mér færir aftur
færðu roð og bein!“
Kleif ég frár um kletta og hlíð,
krækiberjum sokk ég fyllti,
en um féð mig einu gilti,
allt fór það á dreif og víð.
Sú var indæl sumartíð,
fagurt var um foldarból,
gott var upp á Grenihjalla,
glatt skein fögur sól.
Halaklett ég upp komst á,
enn þá koman þar mig gleður,
þá var bjart og besta veður,
út um hafið allt ég sá,
sá á Papey suður þá,
eygði svo i einum svip
fjörutíu franskar duggur,
fimmtán róðrarskip.
Táta gamla títt við brá,
teygði lappir, skrokkinn þandi,
það er hunda á hlaupum vandi,
þegar kvikféð þetta sá,
hrökk það upp við hundsins gá,
stökk til baka beinan veg
upp í hvamm og út sig breiddi,
eftir tölti ég.
Síðan kyrr í laut ég lá
lítinn bak við smalakofa
í forsælunni og fýsti að sofa,
fór ég til að snæða þá,
tók úr barm mér eftir á,
bók og las um litla stund,
síðan loks ég saddur festi
sætan miðdagsblund.