Tímarit Máls og menningar - 01.03.1939, Qupperneq 19

leyti. — Þar gætu komið til greina bækur um stjórnmál, hag-
fræði o. þ. h., eða e.t.v. mannkynssagan, svo að við fengjum bæði
hana og alfræðiritið.
Tímarit fólagsins ber okkur að þakka. Það er vandað að éfni
og frágangi, og getur orðið góð eign, er fram líða stundir, jafn-
framt þvi sem það er nauðsynlcgur tengiliður milli sljórnar
og félagsmanna viðsvegar um land. — Aðeins vil ég kvarta
undan því, að síðasta hefti var i öðru broti en hin fyrri; það
er óheppilegt, þvi að vafalaust viljum við margir láta binda
ritið, þegar við eigum orðið nokkurt safn af þvi. — Ég vil mæl-
ast til þess, að brotinu verði ekki breytt framar.*)
Svo ég drepi aðeins á Myndir Kjarvals, þá vil ég geta þess, hvað
mig snertir, að ég kann ekki að meta þær. Bókin er samt sem
áður hin eigulegasta og vandaðasta, og ég geri ráð fyj'ir, að mörg-
um hafi þótt mikill fengur í henni, og er gott eilt um það að segja.
Að ég ekki kann að meta hana, kemur sjálfsagt af þvi einu,
að ég hef ekki auga fyrir myndlist. —
Rauðir pennar verða, er stundir líða og bindunum fjölgar,
dýrmætt og eigulegt rit. — Þegar ég var barn, þá hlakkaði ég
til jólanna vegna þess, að þá fékk ég ný föt og góðan mat og
nóg til að leika mér að. Nú er ég löngu hættur að hlakka til jól-
anna, að öðru leyti en því, að i stað nýju fatanna, sem ég átti
von á áður, á ég nú von á nýjum Rauðum pennum.
Ég lief nú skýrt fyrir ykkur afstöðu mina til þessa máls.
Skiljanlega eru óskir félagsmanna margvíslegar, og ekki unnt
að taka tillit til þeirra allra i framkvæmdinni. — Við þá fyrir-
ætlun að senda félagsmönnum beinar spurningar, vil ég lýsa
fylgi mínu. Á þann hátt kenmr vilji þeirra í ljós, svo að stjórn-
in fær að vita, hvað henni ber að gera til þess að verða við
óskum félagsmanna.
Forgöngumenn Máls og menningar eiga þakkir skilið fyrir
starf sitt. Kæmi mér ekki á óvart, þótt íslandssagan skipaði þeim
á bekk með Fjölnismönnum, — teldi þá Fjölnismenn 20. aldar-
innar. — Og þjóðin hefur tekið hugmynd þcirra tveim hönd-
um, og hún hefur þegar skilað ríkulegum ávexti, og ef alþýð-
*) Þetta er misskilningur. Ritið hefur alltaf verið í sama
broti, lesmáissíðurnar jafnstórar, en af einu heftinu var í dá-
litlum hluta af upplaginu minna sniðið af spássiunum. Menn
geta fengið heftið rétt skorið hjá bókbindara.
17