Fréttatíminn - 10.07.2015, Blaðsíða 28

KÖBEN flug f rá
9.999 kr.
AMSTERDAM flug f rá
9.999 kr.
DUBLIN flug f rá
9.999 kr.
LONDON flug f rá
9.999 kr.
BERLÍN flug f rá
9.999 kr.
KATRÍNARTÚNI 12 WOWAIR.IS WOWAIR@WOWAIR.IS
BORGIR
Á WOW
VERÐI!
Gerðu verðsamanburð,
það borgar s ig!
september - 15. des . 2015
september - 15. des . 2015
september - nóvember 2015
september - nóvember 2015
september - nóvember 2015
*999 kr. bókunargjald leggst ofan á hverja bókun og töskugjald er ekki innifalið
nema annað sé tekið fram.
*
*
*
*
*
alltaf erfitt með það í leikhúsinu að
þurfa að leggja mig svona undir vald
annarra. Þar er framtíð manns algjör-
lega undir öðrum komin, alveg eins
og í söngnum. Þess vegna líður mér
svo ofboðslega vel í því sem ég er að
gera núna. Ég er sannfærð um að
ef ég sái vel og rækta garðinn minn
þá uppskeri ég í samræmi við það. Í
leikhúsinu, og reyndar söngnum líka
að vissu leyti, er maður alveg háður
því að einhver annar vilji ráða mann
í verkefni.“
Ástandið í tónlistarkennslu
varhugavert
Sköpun Mussikids-appsins hefur hel-
tekið Margréti Júlíönu undanfarin ár
og gefur hún sér varla tíma til að sinna
öðrum áhugamálum. „Þetta er búið
að vera hrikalegt undanfarin ár. Ég
var að syngja með Scola Cantorum, ég
var að vinna á RÚV, og alltaf að reyna
að halda öllum boltum á lofti. Svo á
ég dóttur sem er að verða átta ára en
ég get eiginlega varla sagt að ég sé
einstæð móðir því öll fjölskylda mín
kemur að uppeldinu með mér og svo
á hún alveg frábæran pabba, þannig
að ég er svo langt frá því að vera ein.
Þessi síðustu ár hafa samt verið mjög
„hektísk“ og ég hef varla einu sinni
tekið eftir því hvernig veðrið er. Þessi
tölvuleikjabransi er svo harður að það
er ekkert sem maður getur gert með
hangandi hendi, maður verður virki-
lega að vera vakin og sofin allan sólar-
hringinn til að ná fótfestu þar. Ég er
svo ótrúlega heppin að hafa með mér
einvalalið samstarfsfólks, án þess
hefði þessi draumur aldrei orðið að
veruleika. Mussiland er algjör „mis-
sion“ hjá mér því mér er virkilega annt
um tónlistarkennslu barna og finnst
ástandið í dag mjög varhugavert.
Þessi elítuhugsun í tónlist, að vera
að ala upp eitthvert afreksfólk, finnst
mér svakalega röng. Eins og það er
frábært að eiga afburðatónlistarfólk
afreksfólk í tónlist og þess njótum við
auðvitað öll, þá verð ég að segja að ég
nýt þess ennþá meira og allt öðruvísi
að iðka tónlist sjálf. Ég held þú getir
spurt hverja einustu manneskju sem
hefur tekið þátt í tónlistarflutningi og
þær munu allar svara því að slíka upp-
lifun finni þær hvergi annars staðar.
Við höfum búið illa að tónmennta-
kennslunni þannig að hún er gríðar-
lega krefjandi og nú er það þannig að
tónmennt er ekki einu sinni skyldu-
fag. Þannig að fjölmörg börn fara í
gegnum allan grunnskólann án þess
að fá nokkurn tímann nokkra tón-
listarkennslu. Á sama tíma eru rann-
sóknir alltaf að sýna betur og betur
hvað tónlistariðkun hefur mikil áhrif
á þroska barna.
Allar þessar Bjarkir og Sigur-
rósir
Spurð um önnur áhugamál en tónlist-
ar- og tölvuleikjahönnun nefnir Mar-
grét Júlíana strax pólitík, hefur hún
beitt sér eitthvað í henni? „Ekki beint,
en Facebook er reyndar orðinn ansi
öflugur miðill til að koma pólitískum
skilaboðum á framfæri. Mér er til
dæmis mjög annt um íslenska nátt-
úru og finnst hrikalegt að fólk virð-
ist ekki sjá og skilja að í þeim efnum
erum við að naga af okkur fótinn. Og
fyrir hvað? Fyrir einhver álver sem
er löngu ljóst að eru óþörf? Þetta er
svo mikil skammtímahugsun að það
er bara sorglegt að horfa upp á þetta.“
Margréti Júlíönu hitnar í hamsi við
þetta umræðuefni og spurð um fleiri
pólitísk mál sem valdi henni hugar-
angri stendur ekki á svörum. „Ég er
reyndar alltaf með nokkrar byltingar
í gangi. Ein þeirra er DoGood Index-
inn sem mig langar að verði að veru-
leika. Það er alltaf verið að tala um
einhverja nasdac vísitölu sem eng-
inn skilur neitt í, en ég vil að þegar
viðskiptafréttir eru sagðar þá sé líka
talað um barnaþrælkun og óviðun-
andi aðbúnað sem fyrirtæki veiti
starfsfólki sínu í þriðja heiminum, til
dæmis, og að þau fyrirtæki sem verða
uppvís að slíku falli um nokkur stig
á DoGood skalanum og neytandinn
geti þannig valið að sniðganga þau.
Svo er það ukulelebyltingin. Það
er svo rosalega einfalt að spila á það
hljóðfæri og hvaða barn sem er getur
lært hljómaganginn með því. Um leið
og þú skilur hljómaganginn verður
svo auðvelt að fara hvert sem er í tón-
listinni. Mér finnst að öll börn í öllum
skólum eigi að fá ukulele og læra á
þau svona fimm til sex ára. Hugsaðu
þér hvað það gætu komið margar
Bjarkir og Sigurrósir út úr því!“
Þú ert sem sagt baráttukona?
„Já, eina vandamálið er að ég hef
stundum tekið inn á mig aðeins of
mörg hugðarefni og reyni að berjast
fyrir þeim, en nú reyni ég að einbeita
mér að fáum málum en gera það vel.
Ég myndi segja að það að vera með
Mussiland og eina plötu og kannski
svona þrjár, fjórar byltingar í gangi
sé nokkuð hæfilegt. Ég ræð við það.“
Virðingin er lykilatriði
Ertu þá ennþá kommi úr Garða-
bænum?
„Ég varð reyndar alltaf ofsalega reið
þegar fólk var að kalla pabba komma
í gamla daga, og ég veit ekki alveg
hvar ég myndi staðsetja mig í pólitík
í dag. Fólk heldur sjálfsagt að ég sé
hætt að vera vinstri sinnuð af því að
ég sé komin út í bisness, en það er
ekki málið. Ég hef bara fundið svo
vel hversu mikill kraftur fylgir því að
hafa frelsi til að gera það sem hug-
urinn stendur til. Íslensk jafnaðar-
mennska held ég að leyfi það alveg og
jöfnuður skilar líka frelsi ef fólk gætir
sín á forræðishyggjunni. Það má ekki
njörva fólk niður, það verða allir að fá
að njóta sín á eigin forsendum. Mér
finnst það til dæmis dýrmætt að hafa
alist upp í Garðabæ með alls konar
fólki, farið í ballett með alls konar
fólki og svo framvegis. Ég held að
stéttaskipting sem leiðir til þess að
við erum með einn ríkan hóp hérna,
fátækan hóp í einhverju öðru hverfi
og sitt hvorn kúltúrinn þar sem fólk
talar sitt hvort lingóið sé það hættu-
legasta sem getur komið fyrir Ísland.
Þessi skipting er alltaf að aukast og
mér finnst það mjög mikið áhyggju-
efni. Ég held að þeir sem stjórna geri
sér ekki grein fyrir því hversu mikið
ríkidæmi er fólgið í því að allir upplifi
sig jafngilda. Ég vil ekki sjá svipaða
stéttaskiptingu hér og í Englandi til
dæmis. Þegar ég kom inn í Royal Aca-
demy of Music með krökkum úr efstu
lögum samfélagsins þar var ég alls
staðar gjaldgeng. Gat talað við hvern
sem var og var ekki með minnimátt-
arkennd gagnvart einum eða neinum.
Svo var einhver við hliðina á manni
sem bugtaði sig og beygði fyrir ein-
hverjum sem maður var að tala við af
því hann var af ákveðinni stétt. Sér-
staða Íslands hefur verið fólgin í þess-
um jöfnuði, og þá er ég ekki bara að
tala um fjárhagslegan jöfnuð, heldur
að við erum öll inni á gafli hvert hjá
öðru og erum ekki að aðgreina okkur
í einhver box. Það hefur verið mikill
styrkur fyrir okkur alls staðar og það
eigum við að halda í, ekki vera að búa
til einhverja fáránlega stéttaskiptingu
út frá peningum.“
Er ekkert undarlegt fyrir konu
með þessar skoðanir að vera farin að
gegna starfsheitinu framkvæmda-
stjóri?
„Nei, mér finnst það bara gaman,
en ég viðurkenni að ég nota starfs-
heitið mjög sparlega. Við í fyrirtæk-
inu Rosamosa vinnum öll á sama
plani, en ég geri mér fulla grein fyrir
því að það þarf að stjórna og hef stigið
það skref til fulls. Hins vegar held ég
að það sé ekki vænlegt til árangurs
að stjórnendur setjist í eitthvert há-
sæti og séu úr öllum tengslum við
fólkið sem vinnur með þeim. Stjór-
nun þarf ekkert endilega að fylgja
einhver valdníðsla, það er einhver
misskilningur. Ég er líka svo heppin
að vera alin upp í fjölskyldu þar sem
virðing er grundvallarhugtak. Í fjöl-
skyldunni er fólk í alls konar störfum;
pabbi starfaði lengst af sem skóla-
stjóri, mamma stýrir Læk geðathvarfi
í Hafnarfirði, annar bróðir minn er
myndlistarmaður og sendibílstjóri,
hinn bróðir minn vinnur í banka,
yngri systir mín í grafískri miðlun
og svo er alls konar fólk í frændgarð-
inum að fást við alls konar hluti og
það er borin virðing fyrir því öllu.
Það er enginn sem setur sig á háan
hest gagnvart öðrum eða lítur á eitt-
hvert starf sem merkilegra en hitt. Ég
held þetta sé svona í mjög mörgum
íslenskum fjölskyldum og mér finnst
mjög mikilvægt að við hugum að því
að sýna hvert öðru virðingu og þá
náttúrulega byrjar maður á sjálfum
sér. Það að vera framkvæmdastjóri er
til dæmis ekkert merkilegra en eitt-
hvert annað starf í fyrirtækinu þann-
ig, mér finnst gaman að vera í þessu
hlutverki en það stígur mér ekkert
til höfuðs.“
Friðrika Benónýsdóttir
ritstjorn@frettatiminn.is
Sköpun Mussikids-appsins hefur
heltekið Margréti Júlíönu undanfarin ár
og gefur hún sér varla tíma til að sinna
öðrum áhugamálum.
28 viðtal Helgin 10.-12. júlí 2015