Skinfaxi - 01.05.2015, Síða 23

SKINFAXI tímarit Ungmennafélags Íslands 23
K
ayakklúbburinn var stofnaður vorið
1981. Starfsemi klúbbsins hefur eflst
mjög undanfarin ár og eru virkir
félagar nú um það bil 400. Innan
kajakíþróttarinnar eru nokkrar gerðir kajaka,
en hér á landi er aðallega lögð stund á róður
á straumvatns- og sjókajökum. Klúbburinn
er með aðstöðu í sundlaugunum í Laugardal
og á Geldinganesi, þar sem er geymslu-
aðstaða fyrir 160 báta, auk félags- og sturtu-
aðstöðu. Í Nauthólsvík er búnings- og sturtu-
aðstaða ásamt geymslu fyrir 55 kajaka.
Æfingar í sundlaugunum hefjast jafnan af
fullum krafti í september og eru einu sinni í
viku fram í maí. Yfir veturinn hittast menn á
Geldinganesinu á laugardagsmorgnum og
róa saman, en á sumrin er hist á fimmtudags-
kvöldum.
Nokkrar keppnir eru haldnar á vegum
klúbbsins. Fyrst skal nefna Reykjavíkurbikar-
inn, 10 km kappróður fyrir vana og 3 km fyrir
nýliða, sem haldinn er um mánaðamótin
apríl-maí. Straumkajak-kappróður er á Tungu-
fljóti og síðustu keppnir ársins eru Hvamms-
víkurmaraþon og Þjórsár-rodeo í byrjun sept-
ember. Nokkrar kajakferðir eru skipulagðar á
hverju sumri, bæði á sjó og ánum.
Klara Bjartmarz er formaður Kayakklúbbs-
ins. Flestir þekkja Klöru af störfum fyrir Knatt-
spyrnusamband Íslands þar sem hún hefur
starfað í 20 ár, nú sem framkvæmdastjóri sam-
bandsins. Skinfaxi átti stefnumót við Klöru
og það lá beinast við að spyrja hana hvers
vegna hún hefði farið út í kajakiðkun.
Það varð ekki aftur snúið
„Ég reyndi fyrir mér í upphafi þegar ég var á
ferðalagi í Stykkishólmi en þar var þá kajak-
fyrirtæki sem ég held að sé ekki starfandi
lengur. Ég var þarna í sumarfríi og tók frí eins
og túristi, fór á kajak og það varð ekki aftur
snúið. Þetta var 2006 og fljótlega á eftir keypti
ég mér minn fyrsta bát. Áður en ég vissi af var
ég komin í stjórn hjá klúbbnum og svo var ég
orðin formaður, farin að fara til útlanda í æf-
ingabúðir og reyndi að stunda þetta af kappi
eins og ég hafði tíma til. Áður en ég fór í nýja
vinnu fór ég að lágmarki tvisvar í viku en því
miður er það komið niður í einu sinni í viku.
Hvert skipti tekur ansi góðan tíma, til dæmis
fór ég á dögunum af stað klukkan tíu að
morgni og var komin heim aftur klukkan þrjú.
Maður er klukkutíma að koma sér af stað, rær
í tvo tíma og er síðan einn tíma að ganga frá.
Þetta er tímafrekt sport en eins og veðrið er
búið að vera núna er þetta yndislegt. Að vera
í nánd við allt fugla- og fjörulífið er dásam-
legt,“ sagði Klara Bjartmarz.
Náttúran er engu lík
Klara segist hafa farið nokkrum sinnum í lengri
ferðir um landið, m.a. oft í Breiðafjörðinn þar
sem náttúran og sagan öll séu engu lík. Hún
segir það vera grundvallarreglu í kajakróðri
að vera aldrei einn á ferð og því hafi hún ferð
ast bæði með vinum sínum og eins í stærri
ferðum. Þessar ferðir hafa meðal annars verið
á Strandir, í Fjörður, í Jökulfirðina og víðar.
Sumar ferðirnar hafa tekið um vikutíma og
segir Klara þetta bestu frí sem hægt sé að
fara í. Ekki sé verra að vera á svæðum þar sem
ekki er GSM-samband.
Klara er innt eftir kostnaðinum við að
stunda þetta sport. Hún segir stofnkostnað
vera nokkurn ef fólk vill vera með góðar græj-
ur en rekstrarkostnaður sé hins vegar lítill.
Mikil gróska í sportinu
– Svo er að sjá að bátunum sé alltaf að fjölga.
Er mikill vöxtur í þessari íþrótt hér á landi?
„Já, það má segja, en það fjölgar hægt og
rólega. Fjölbreytnin hefur orðið meiri hvað
bátana varðar og það er mikil gróska í sport-
inu á mörgum sviðum. Uppbyggingin er já-
kvæð og fólk nálgast þetta á ólíkan hátt. Sum-
ir hugsa þetta sem keppnisíþrótt til að halda
sér í formi á meðan aðrir eru í náttúruupplif-
un og gera þetta á sínum hraða, njóta en
ekki þjóta.“
Bjóða upp á byrjendaróðra
– Stendur byrjendum kennsla eða einhvers
konar fræðsla til boða?
„Kayakklúbburinn er í samstarfi við lítil fyrir-
tæki sem sjá um byrjendanámskeið. Við leggj-
um mikla áherslu á að fólk fari á þessi nám-
skeið, læri að umgangast bátinn og kunni að
bregðast við ef eitthvað kemur upp á. Við tök-
um vel á móti byrjendum, reynum að bjóða
upp á byrjendaróðra, fara gætilega í upphafi
hjá hverjum og einum og koma þeim þannig
áfram. Námskeiðin eru það mikilvægasta í
upphafi ásamt því að vera aldrei einn á ferð,“
sagði Klara.
Klara segir íþróttina flókna að því leyti að
ekki sé auðhlaupið að því að halda uppi barna-
og unglingastarfi hér á landi þar sem strend-
ur eru ekki hagstæðar. Þó að hásumar sé er
sjórinn ekki nema um átta gráðu heitur og
því hefur barna- og unglingastarfi lítið verið
sinnt. „Ef við ætluðum að fara í slíkt þarf mik-
inn undirbúning til þess. Ef gera ætti það vel
þarf að vera með öryggisbáta og annað slíkt.
Kajakróður verður aldrei fjölmennasta íþrótta-
greinin hér á landi. Við getum þó gert miklu
betur en við gerum núna. Við þyrftum að
breyta uppbyggingunni og þetta er bara
spurning um hvert við viljum fara. Við fáum
krakka sem koma með foreldrum sínum en
þeir koma aldrei einir. Þetta er ekki hættulaust
sport en það er hægt að lágmarka hættuna
með góðri þjálfun. Fólk þarf að umgangast
sjóinn með mikilli varúð og þeirri virðingu
sem honum ber, hann gefur og tekur eins og
sagt er,“ sagði Klara.
Slök mæting í keppnir
Klara segir að klúbburinn standi fyrir þremur
keppnum á ári en því miður hefur mæting-
in ekki verið upp á marga fiska undanfarin ár.
Hún segir að endurskoða þurfi keppnishaldið
vegna áhugaleysis.
„Það eru kannski tuttugu manns sem taka
þátt í fjölmennustu mótunum. Mæting í
félagsróðra og styttri ferðir er hins vegar
mjög góð. Hin árlega Breiðafjarðarferð
klúbbsins er t.d. mjög vel sótt.“
Áhugi á Ísafirði og Norðfirði
– Hvernig dreifist áhugi á íþróttinni um landið?
„Áhuginn er ekki eingöngu hér á Stór-
Reykjavíkursvæðinu. Á Ísafirði er klúbbur sem
heitir Sæfari sem heldur uppi myndarlegu
starfi. Á Norðfirði er töluverður áhugi og hjá
Nökkva á Akureyri hafa félagarnir verið að
lífga upp á kajakstarfsemina. Nökkvi er að
byggja upp sína aðstöðu sem er mjög flott í
alla staði. Ég veit að þeir hafa mikinn áhuga
á að fá þar inn sterka kajakdeild. Fólk rær
um allt land þótt það sé ekki í skipulögðum
félagsskap,“ sagði Klara.
Þyrfti að taka mig á
– Hvað með sjálfa þig? Það er að heyra að þú
sért nokkuð sleip í þessari íþrótt.
„Ég varð Íslandsmeistari í fyrra en sé fram
á að ég verji titilinn ekki í ár, því miður. Ég
þyrfti þá að taka mig á í æfingum og öðru
slíku. Gömul fótboltameiðsli eru einnig að
hrjá mig sem er kannski góð afsökun fyrir því
að verja ekki titilinn. Ég hef verið að sækja
mér dálitla menntun í kajakfræðum er kallast
BCU sem er tiltekin leiðsögumannsgráða
og myndi vilja þróa mig áfram í því kerfi. Ég
get alveg róið skammlaust milli svæða og
ræð ágætlega við veltuna og annað slíkt og
hef gaman af að vera í barningi. Ég er ekki
mikið fyrir að sigla sléttan sjó og finnst mjög
gaman að fara í „sörfið“ í Þorlákshöfn. Öllu,
sem eru smáátök í, hef ég mjög gaman af.“
Þetta hleður batteríin
– Hvernig er að fara úr fótboltaumhverfinu að
loknum vinnudegi og setjast um borð í kajak?
„Það er hvíld í því. Ég er búin að starfa í
Knattspyrnusambandinu í meira en 20 ár.
Það er vissulega vandað umhverfi en við er-
um stærsta sérsambandið og með stöðugan
og sterkan fjárhag og rekstur í föstum skorð-
um. Því held ég að það sé mér ákaflega hollt
að fara niður í Kayakklúbbinn þar sem ég
starfa á vettvangi Siglingasambandsins og
nálgast grasrótina aftur. Að sjá hvað litlu
félögin og sérsamböndin eru að fást við á
hverjum degi þar sem horft er í hvern tíkall.
Á dögunum í kringum Tékkaleikinn var
mikið að gera og það var dásamlegt að
komast á sjó daginn eftir leikinn í tvo til þrjá
tíma og róa í kringum Lundey og Viðey.
Þetta hleður batteríin og ég mæli hiklaust
með þessu.“
Fyrir fólk á öllum aldri
– Þegar upp er staðið, hefur kajakíþróttin gefið
þér mikið og eflt þig?
„Það er ekki spurning. Ég held að ég hafi
haft ákaflega gott af því að fara í þetta sport.
Það eykur sjálfstraust og sjálfsöryggi. Maður
þarf að standa á eigin fótum og treysta á sjálf-
an sig og félaga sína. Að stunda þetta sport
hefur mjög jákvæð áhrif á mann, bæði líkam-
lega og andlega. Í klúbbnum okkar erum við
með óformlega „heldri“-manna deild á öllum
aldri. Aldursforsetarnir, sem enn eru að róa,
eru á áttræðisældri sem sýnir að kajakróður
er íþrótt fyrir fólk á öllum aldri,“ segir Klara
Bjartmarz að lokum.
Klara Bjartmarz framkvæmdastjóri KSÍ og Íslandsmeistari á kajak: