Skinfaxi - 01.08.2015, Blaðsíða 22

22 SKINFAXI tímarit Ungmennafélags Íslands
hvað sem skilar sér í kröfu á okkur sjálf. Með
öðrum orðum: Það er ekkert gott eða einfalt
svar við þessu. Annað er bara sú staðreynd
að þetta hefur gerst og endurspeglar alveg
gríðarlegan mikinn áhuga á íþróttum sem
við hljótum að fagna mjög að skuli vera til
staðar,“ segir Illugi.
– Finnst þér sjálfum nægilegt fé rakna frá
ríkisvaldinu til íþrótta almennt í landinu?
„Nú hafa bæði ríkisvaldið og sveitarstjórn-
irnar verulega aðkomu að íþróttastarfinu. Ég
hef nefnt uppbygginguna í kringum yfir-
byggðu knattspyrnuvellina þar sem sveitar-
félögin hafa lagt til mikla fjármuni. Það er
alltaf þannig að benda megi á að það vanti
fjármuni. Auðvitað er það þannig að þegar
við berum fjármuni, sem landsliðin okkar
hafa, saman við erlend landslið, er munurinn
æpandi. Mér var bent á það einhvern tíma,
þegar að breska landsliðinu í körfuknattleik
tókst ekki að komast í úrslitakeppnina í
Þýskalandi, meðal annars vegna þess að þeir
töpuðu fyrir Íslandi, gerðu þeir þau mistök,
þegar þeir voru spurðir að því hvernig stæði
á því af hverju þeir næðu ekki betri árangri,
að bera fyrir sig fjárskort. Þeim var hins vegar
bent á það að þeir fengju mun meiri stuðn-
ing við sitt lið miðað við Ísland og það væri
ekki samanburðarhæft með nokkrum hætti.
Það er alveg staðreynd og við vitum það
til dæmis hvað varðar handboltann, að það
er allt of lítið fjármagn sem þeir hafa. Það er
ótrúlegt og í raun óskiljanlegt hvað hand-
boltalandsliðinu hefur tekist, þrátt fyrir þenn-
an fjárskort, en ár eftir ár er landsliðið að skila
sér inn á mót þeirra bestu. Í síðustu fjárlögum
tókum við þá ákvörðun að hækka verulega
framlagið í afrekssjóðinn eða um 30 milljónir
sem ég held að sé einhver mesta hækkun í
háa herrans tíð. Við þurfum að halda áfram
að tryggja það annars vegar hvað varðar
einstaklingsíþróttirnar að við getum styrkt
afreksmenn okkar og hins vegar að stuðn-
ingur við landslið okkar sé nægilegur. Menn
hafa bent á að það verði að vera vettvangur
fyrir b-landslið þar sem ungu leikmennirnir
eru að koma upp og þurfa meiri leiktíma og
reynslu til að geta síðan stigið inn með eðli-
legum hætti í kynslóðaskiptin þegar að þeim
kemur. Allt kostar þetta fjármuni, hvort sem
um er að ræða karla- eða kvennalandsliðin
okkar, og ég held að við getum verið sam-
mála um að við þurfum á næstu árum að
auka fjármuni til þessara mála.
Síðan eru það almenningsíþróttirnar og að
þess sé gætt að þar sé líka nægt fjármagn að
baki og að félögin séu sæmilega vel stödd.
Framlög einstaklinganna, þeirra sem standa
að baki íþróttahreyfingunni allri, er lykilatriði
en öll sú sjálfboðaliðsvinna sem unnin er í
íþróttahreyfingunni er reyndar ótrúleg. Ef
maður ætti að reyna að slá einhverri tölu á þá
fjármuni sem í raun og veru eru þar að baki,
allan þann tíma sem fólk gefur, þá eru gríðar-
legar háar fjárhæðir sem felast í sjálfboðaliða-
starfinu. Við erum öll meðvituð um að við
vildum gjarnan sjá meiri fjármuni lagða til
þessa sviðs og ég er sannfærður um að þeir
skila sér aftur til þjóðarinnar og ríflega það.
Bara hvað varðar heilbrigði, að við hreyfum
okkur, skiptir miklu máli. Ef við gerum það
ekki er kostnaðurinn gríðarlegur, enginn
sleppur undan því, sem leggst á heilbrigðis-
og velferðarkerfið. Um leið og við hreyfum
okkur dregst verulega úr kostnaði þar. Menn
eiga að hafa heildarmyndina í huga þegar
verið er að ræða þessi mál en ekki bara horfa
á afmarkaða þætti.“

– Nú standa félög á landsbyggðinni frammi
fyrir gríðarlegum kostnaði hvað ferðalög
áhrærir. Hefur eitthvað verið gert í þeim efnum,
að efla ferðasjóðinn sem þau geta sótt í?
„Já, það er alveg hárrétt að þetta er mikill
kostnaðarliður fyrir lið og íþróttafólk af lands-
byggðinni og í fjárlögunum settum við fjár-
muni þar til viðbótar. Við vitum að lið utan af
landi þurfa að ferðast og hvað allt unglinga-
starf varðar þá leggst þessi kostnaður á heimil-
in. Með því að bæta í ferðasjóðinn erum við
auðvitað að styrkja þetta en ég geri mér alveg
grein fyrir því að raunverulega erum við
þarna bara að stíga til móts við en ekki að
fullnægja þörfinni eða mæta henni að fullu.
Þetta er allt saman gert í skrefum og það
voru þessir tveir liðir í fjárlögunum sem við
horfðum til, annars vegar afrekssjóðurinn og
hins vegar ferðasjóðurinn. Menn geta verið
sammála um að þarna þarf að bæta í og ég
er sannfærður um að það mun skila sér
almennt í betra starfi í íþróttahreyfingunni.“
– Telur þú þá að fjármagn sem ríkið leggur
til íþróttamála, eins og til ungmennafélags-
hreyfingarinnar í landinu, skili sér til baka?
„Ég lít svo á, í því ráðuneyti þar sem ég
starfa núna, að fjármunir sem við setjum til
starfseminnar, hvort sem er í menntakerfinu,
vísindunum eða íþrótta- og ungmennafélags-
starfinu, séu í raun fjárfesting og hver einasta
króna af þessu komi til baka og margfalt þeg-
ar upp er staðið. Fjárfesting í menntun,
vísindum og rannsóknum skilar sér augljós-
lega og fjárfesting í íþróttum ekki síður að
mínu mati. Nú horfa sumir til þess og segja:
Eru íþróttir ekki eins og hver önnur afþreying?
Svarið er nei, þær eru miklu meira en það. Þó
ekki væri nema það að horfa til þeirra miklu
veltu sem er í kringum íþróttirnar sem skilar
sér síðan inn í hagkerfið. Nýverið var lögð
fram skýrsla um efnahagsleg áhrif íþrótta
hér á landi og þar kemur fram að þau eru
umtalsverð. Sú fjárfesting sem ríkið leggur til
nýtist bæði frá lýðheilsusjónarmiðum, sjálfs
mynd þjóðarinnar, gegnum landsliðin okkar,
í uppbyggingu á öllu félagsstarfi. Hún hefur
líka bein efnahagsleg áhrif til að byggja upp
iðnað sem er mjög öflugur, sem er þessi
íþróttaiðnaður. Þannig að þetta er á mörgum
sviðum, já, þetta eru fjármunir sem skila sér
til baka að mínu mati.“
„Í síðustu fjárlögum tókum við
þá ákvörðun að hækka verulega
framlagið í afrekssjóðinn eða
um 30 milljónir sem ég held að
sé einhver mesta hækkun í háa
herrans tíð.“
„Sú fjárfesting
sem ríkið leggur til
nýtist bæði frá lýð-
heilsusjónarmiðum,
sjálfsmynd þjóðar-
innar, gegnum
landsliðin okkar,
í uppbyggingu á
öllu félagsstarfi.“