Morgunblaðið - 23.01.2015, Blaðsíða 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. JANÚAR 2015
✝ Elín Sigurð-ardóttir fædd-
ist í Vestmanna-
eyjum 11. mars
1917. Hún lést á
hjúkrunarheimil-
inu Eir 16. janúar
2015.
Foreldrar henn-
ar voru Sigurður
Bjarnason, f. 28.
október 1884, d.
12. apríl 1959, og
kona hans Sigríð-
ur Sigurðardóttir, f. 27. sept-
ember 1891, d. 22. nóvember
1981. Systkini Elínar voru:
Sigurður, f. 1915, d. 1994, Sig-
urbjörg Svava, f. 1918, d.
1918, Guðmunda Dagmar, f.
1919, d. 2010, Óskar Jón, f.
1921, d. 1998, Sigríður, f.
1924, d. 2009, Margrét, f.
1924, d. 2011, Fjóla, f. 1925,
og Emil, f. 1927.
Elín giftist 2. nóvember
1940 Birni Kjartanssyni, f. 29.
september 1911, d. 12. ágúst
2003. Foreldrar hans voru
Kjartan Guðmundsson, f. 16.
júní 1870, d. 26. október 1942,
Páll og Helena, c) Brynjar,
kvæntur Guðrúnu Sjöfn Axels-
dóttur, dóttir þeirra er Alex-
andra Nótt, d) Birgir, kvæntur
Berglindi Höllu Jónsdóttur,
börn þeirra eru Lára Björk og
Jóhann Bjarki, e) Gísli Páll,
kvæntur Söru Lovísu Hall-
dórsdóttur, dætur þeirra eru
Thelma Hrönn og Heiður Kar-
en. 3) Björn, f. 12. júní 1952,
kvæntur Heiðrúnu Jóhanns-
dóttur, börn þeirra eru a)
Sandra Björk, í sambúð með
Axel Kristni Gunnarssyni og
eiga þau nýfæddan son, b)
Björn Freyr, í sambúð með
Jónu Margréti Harðardóttur
og eiga þau nýfædda dóttur,
c) Ellen Dagmar, í sambúð
með Stefáni Árna Hafsteins-
syni. Elín og Björn ólu upp
bróðurson Björns, Rúnar
Ágústsson, f. 15. sept. 1938,
börn hans eru a) Elín Þóra,
hennar synir eru Sigurður
Rúnar, Jón Páll og Örn Ingi
og á hún þrjú barnabörn, b)
Björn Rúnar, sambýliskona
hans er Sólveig Anna Einars-
dóttir og eiga þau Björn. Sam-
býliskona Rúnars er Ingibjörg
Karlsdóttir.
Elín vann mestan hluta
starfsævinnar við saumaskap.
Útför Elínar verður gerð
frá Fríkirkjunni í Reykjavík í
dag, 23. janúar 2015, kl. 11.
og Pálína Björns-
dóttir, f. 4.
september 1879, d.
12. janúar 1946.
Börn þeirra eru:
1) Sóldís, f. 22.
júní 1944, gift
Svavari Tjörva-
syni, börn þeirra
eru a) Hrafnhild-
ur, gift Guðmundi
Óskarssyni, þeirra
börn eru Aron
Geir og Tinna
Björk, b) Kjartan, kvæntur
Mai-Lill Pedersen, dóttir
þeirra er Elín Rahel, c) María,
gift Vilhjálmi Kjartanssyni,
dætur þeirra eru Fanney
Halla, Védís Katla og Ásta
Lovísa, d) Bryndís, gift Sig-
urði Þór Erlendssyni, börn
þeirra eru Týr Huginn og Ið-
unn Freyja. 2) Sigurður Páll,
f. 7. janúar 1946, kvæntur
Halldóru Guðmundsdóttur,
börn þeirra eru a) Elín, gift
Alfreð Halldórssyni, sonur
þeirra er Halldór Fannar, b)
Hrönn, gift Ólafi Jens Daða-
syni, börn þeirra eru Sigurður
Þá er komið að kveðjustund.
Elsku amma okkar hefur kvatt
okkur tæplega 98 ára gömul.
Við hugsum til baka og yljum
okkur við allar góðu minning-
arnar sem við eigum í hjörtum
okkar.
Allt fram á síðasta dag var
amma hörkudugleg, hún kvart-
aði aldrei heldur gerði alltaf það
besta úr öllum aðstæðum. Eftir
að afi dó var hún dugleg að
sækja sér alla þá þjónustu sem
henni stóð til boða. Hún var virk
í því starfi sem unnið er á Dal-
brautinni og tók m.a. þátt í
Kvennahlaupinu í júní sl.
Handavinna var hennar líf og
yndi enda liggja eftir hana mörg
handavinnustykki. Þegar sjónin
fór að daprast þá fór hún úr því
að prjóna og sauma í að vefa
mottur úr sokkum sem t.d.
hundar í fjölskyldunni nutu góðs
af.
Langömmubörnunum fannst
aldrei leiðinlegt að koma í heim-
sókn til hennar. Allt fram á það
síðasta fór hún í boltaleik með
þeim og svo átti hún líka „töfra-
tösku“ sem geymdi gömul
tvinnakefli og leikföng sem allt-
af var gaman að kíkja í. Og ekki
fór neinn svangur úr heimsókn
frá henni ömmu því niðursoðnir
ávextir, ostar og kex var stað-
albúnaður í hennar eldhúsi
seinni árin og ekki þýddi að
segja henni að maður væri sadd-
ur. Amma var fædd og uppalin í
Vestmannaeyjum og hafði alltaf
sterkar taugar til Eyja. Hún
ólst upp í Búlandi og henni
fannst gaman að fá að fylgjast
með því þegar farið var að
byggja á lóðinni og gladdist yfir
því að Búland fengi annað líf.
Hún hélt góðri heilsu nánast
fram á síðasta dag, aðeins síð-
ustu vikurnar sem voru henni
erfiðar, en þá naut hún góðrar
umönnunar á hjúkrunarheim-
ilinu Eir.
Amma skilur eftir sig margar
yndislegar minningar og við
kveðjum hana með þakklæti og
söknuði.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um huga minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þ. Sig.)
Elín, Hrönn, Birgir,
Brynjar og Gísli Páll.
Elsku amma mín, nú hefur þú
kvatt þetta líf. Ég er viss um að
nú líður þér betur enda voru síð-
ustu dagar lífs þíns erfiðir fyrir
þig. Nú eru þú og afi saman á ný
og það gleður mig því ég veit að
ykkur leið svo vel öll þau ár sem
þið eydduð saman.
Allt frá því að ég man eftir
mér hefur þú verið stór partur
af lífi mínu. Í barnæsku minni
heimsóttum við systkinin þig og
afa svo oft á Langholtsveginn
ásamt foreldrum okkar. Þú eld-
aðir saltkjöt sem ég borðaði af
bestu lyst. Það var alltaf svo
góður matur hjá ömmu, ekta ís-
lenskur matur, salkjöt, slátur
eða hafragrautur en sem barn
var slíkt mitt uppáhald og er
enn þann dag í dag. Mér fannst
alltaf jafn gott og gaman að fá
að borða hjá ömmu, sérstaklega
íslenskt saltkjöt.
Allt þitt líf varstu svo skýr og
skörp, elsku amma mín. Þó svo
að þú værir komin á háan aldur
mundir þú alla hluti svo vel og
gast skýrt svo vel og greinilega
frá öllum hlutum, hvort sem það
var úr þínu eigin lífi eða eitthvað
annað. Það var fátt sem þú viss-
ir ekki eða mundir ekki allt þar
til að þú kvaddir þetta líf. Það
kom mér alltaf jafn mikið á
óvart að þú mundir alla afmæl-
isdaga okkar barnabarna og
jafnvel langömmubarna þinna.
Það sem einkenndi þig var að
þú varst alltaf svo mikill gest-
gjafi. Þegar við heimsóttum þig
barstu alltaf einhverjar kræs-
ingar á borð. Þann tíma sem þú
varst heil heilsu og bjóst á
Langholtsveginum og Klepps-
veginum voru alltaf bornar fram
kökur eða annað bakkelsi sem
þú hafðir bakað og þér var mjög
umhugað að við barnabörnin
borðuðum vel hjá þér. Þegar
heilsu þinni fór að hraka og þú
fluttist á dvalarheimilið á Dal-
brautinni var þér ekki síður um-
hugað um þá sem komu í heim-
sókn til þín. Alltaf barstu
eitthvað á borð svo sem konfekt,
kex eða kökur þó svo það væri
ekki heimabakað lengur. Og
alltaf vildir þú að við öll borð-
uðum vel hjá þér.
Ár hvert á gamlárskvöld
heimsóttum við fjölskyldan þig
og afa eftir kvöldmat. Það var
ekkert gamlárskvöld nema við
færum að heimsækja þig og afa
og færum svo á brennu eftir
það. Þá horfðum við á áramóta-
skaupið og skutum að lokum
upp flugeldum. Þannig voru
gamlárskvöldin og áttu að vera.
Ég man að ég hlakkaði alltaf svo
til að heimsækja ykkur þetta
kvöld.
Elsku amma mín, nú þegar
þú ert farin ber ég söknuð í
brjósti til þín. En ég veit að þú
ert komin á betri stað og til hans
afa sem var þér kærastur í
þessu lífi. Hvíldu í friði, elsku
amma mín. Guð veri með þér að
eilífu.
Með kveðju frá barnabarni
þínu,
Sandra Björk Björnsdóttir.
Elsku amma, ég vil byrja á
því að þakka þér fyrir allar góðu
stundirnar sem við áttum sam-
an. Þó að ég hafi ekki fengið að
kynnast þér eins og ég hefði
óskað þá lærði ég margt af þér,
elsku amma. Þú varst alltaf svo
víðsýn og með sterka réttlæt-
iskennd og það kom mér alltaf
jafn mikið á óvart hversu langt á
undan samtíð þinni þú varst í
þeim málum.
Mér verða alltaf minnistæðar
sögur þínar frá hinum gamla
tíma sem sumar hverjar voru
ævintýri líkastar. Sögur frá þín-
um ástkæru Vestmannaeyjum,
frá þeim tíma þegar enginn
Herjólfur var til, heldur einung-
is stærri árabátar ef átti að
komast til meginlandsins. Eða
sögur af Langholtsveginum eins
og þegar nágrannakonan sótti
þig í flýti og sagði þér að taka á
móti barninu í næsta húsi. Það
hvarflaði ekki að þér að bíða eft-
ir ljósmóðurinni heldur raukstu
bara af stað, tókst á móti hvít-
voðungnum og gerðir gott betra
með því að ná naflastrengnum
utan af hálsi barnsins og þar
með bjarga lífi þess. Ákveðni
þín var ótrúleg og aðdáunar-
verð.
Ekki má þá gleyma hve vel að
þér í höndunum þú varst allt þar
til sjóninni fór að hraka. Prjón-
aðir eins og enginn væri morg-
undagurinn og skáparnir á
heimilinu okkar voru ávallt full-
ir af marglita lopasokkum og
vettlingum. Mismunandi sokkar
fyrir hvert dress, það var greini-
legt að okkur mátti ekki verða
kalt. Þá var listhönd þín fögur
og ófá listaverkin eftir þig sem
maður gat dáðst að. Þá má held-
ur ekki gleyma garðinum þínum
sem þú varst svo dugleg að
rækta. Þar mátti finna allt það
helsta sem hægt var að rækta á
okkar ástkæra Ísalandi. Þar
voru gulræturnar alltaf í uppá-
haldi og þær bestu sem ég hef
nokkurn tímann fengið. „Beint
upp úr moldinni og upp í börn-
in“, eins og þú orðaðir það sjálf.
Gestrisni þín var líka óendanleg
og pokinn hjá þér aldrei tómur.
Þegar ég hugsa til ykkar
hjónanna mála ég fallega mynd
af þér og afa standandi í tröpp-
unum við gamla húsið ykkar við
Langholtsveginn, Skodabíllinn
ykkar fyrir utan og ég get enn
fundið hita ástarbálsins sem
óbilandi logaði ykkar á milli.
Það var því mér svo sterkt í
minningunni og sárt þegar afi
fór frá. Að sjá þig, elsku amma,
gráta svona sárt fór verr í
barnsbeinið en að sjá afa skilja
við lífið. Ég óskaði þess að ég
gæti náð í hann aftur til að þú
Elín
Sigurðardóttir
✝ Guðrún Ólafs-dóttir (Dúna)
fæddist í Reykjavík
12. ágúst 1933. Hún
andaðist á hjúkr-
unarheimilinu
Skjóli, þar sem hún
dvaldi síðustu þrjú
og hálft ár, 17. jan-
úar 2015.
Foreldrar Dúnu
voru Aðalheiður
Eggertsdóttir, f. 19.
nóvember 1908 í Bolungarvík, d.
8. júlí 1986, og Ólafur Ingvar
Guðfinnsson, bryti, f. 4. nóv-
ember 1908 á Fossi, Húnavatns-
sýslu, d. 9. júlí 1993. Þegar Dúna
var á fyrsta aldursári veiktist
móðir hennar og var lögð inn á
berklaspítalann á Vífilsstöðum
til langdvalar. Dúnu var þá kom-
ið í fóstur til Kristjönu Elísabet-
ar Kristjánsdóttur og Lárusar
Halldórssonar á Gunnarshólma í
Vestmannaeyjum. Elísabet fóst-
urmóðir hennar lést 1946 og
fluttist Dúna þá til Aðalheiðar
móður sinnar og fósturföður,
Samúels S. Jónassonar, f. 1914,
d. 2012, í Kópavogi síðar Reykja-
dóttir Guðnýjar af fyrra hjóna-
bandi.
Dúna átti góðar minningar
frá uppvaxtarárum sínum í Vest-
mannaeyjum og fósturforeldr-
unum, Elísabetu og Lárusi, sem
hún talaði alltaf um að mikilli
hlýju og væntumþykju. Hún
flutti síðan um fermingaraldur
til móður sinnar og Samúels S
Jónassonar stjúpföður síns sem
þá bjuggu í Kópavogi og síðar í
Reykjavík. Dúna lauk gagn-
fræðanámi frá Ingimarsskóla í
Reykjavík og útskrifaðist frá
Húsmæðraskóla Reykjavíkur ár-
ið 1952Samhliða heim-
ilisstörfum og barnauppeldi var
Dúna lengst af útivinnandi. Hún
starfaði í verslunum og síðar
sem skrifstofumaður hjá Sölu-
sambandi íslenskra fisk-
framleiðenda í um 14 ár. Eftir
það réðst hún til starfa hjá Iðn-
aðarbanka, síðar Íslandsbanka. Í
bankanum annaðist Dúna sím-
vörslu í útibúi bankans í Lækj-
argötu 12 í um 10 ár eða þar til
hún lét af störfum árið 2000.
Dúna og Gunnar bjuggu lengst
af á Seltjarnarnesi, til að byrja
með á Melabraut 30 (nú 2) og í
rúm 35 ár að Vallarbraut 5. Frá
árinu 2000 bjuggu þau að Bás-
bryggju 5 í Reykjavík.
Útför Dúnu fer fram frá Graf-
arvogskirkju í dag, 23. janúar
2015, og hefst athöfnin kl. 13.
vík. Fóstursonur
þeirra var Viktor
Bóasson, f. 1952, d.
2012.
Þann 16. maí
1957 giftist Dúna
Gunnari Oddssyni
rafvirkjameistara,
f. 20. mars 1932.
Börn þeirra eru; 1.
Sif Gunnarsdóttir,
f. 31. janúar 1954,
búsett í Suður-
Karólínu í Bandaríkjunum, gift
William A. Burhans jr., öryggis-
stjóra, f. 1957. Börn Sifjar af
fyrra hjónabandi með Hirti Að-
alsteinssyni, f. 1953, eru Gunnar
Örn Hjartarson, f. 1976, Anna
Elísabet Hjartardóttir, f. 1982,
og Ágúst Heiðar Hjartarson, f.
1984. 2. Oddur Gunnarsson, lög-
fræðingur, f. 8. desember 1957,
giftur Guðnýju Kristínu Erlings-
dóttur, viðskiptafræðingi, f.
1960. Börn þeirra eru Marta
Katrín, háskólanemi, f. 1992,
Margrét Dúna, mennta-
skólanemi, f. 1993 og fóst-
urdóttir Odds, Ásta Axelsdóttir,
viðskiptafræðingur, f. 1981,
Elsku Dúna. Það eru forrétt-
indi að hafa kynnst þér. Ég
gleymi því aldrei þegar ég átti
erindi í Íslandsbanka í Lækj-
argötu nokkrum dögum eftir að
Oddur kynnti okkur 1989. Þar
sem ég stend í afgreiðslusalnum
á jarðhæð bankans kallar þú til
mín á leiðinni niður stigann,
léttfætt, há og grönn, svo glæsi-
leg með brosið þitt fallega. Þú
umvafðir mig hlýju og ástúð allt
frá okkar fyrstu kynnum. Þarna
starfaðir þú við símvörslu og
hafðir verið tilnefnd starfsmað-
ur ársins og fékkst margar við-
urkenningar fyrir vel unnin
störf og ég las verðskuldað hrós
viðskiptavina í dagblöðum þar
sem lipurð og falleg framkoma
þín vöktu athygli viðskiptavina.
Þú tókst Ástu dóttur minni, sem
þá var átta ára, opnum örmum,
sýndir henni ást og kærleika.
Ég verð þér ævinlega þakklát
fyrir það. Ásta var fljót að grípa
ástúð þína og kallaði hún ykkur
Gunna ömmu og afa nánast frá
því hún hitti ykkur fyrst. Kynni
okkar styrktust með árunum og
vinskapurinn að sama skapi. Þú
hjálpaðir mér skilyrðislaust,
passaðir ömmustelpurnar þínar
sem urðu þrjár þegar árin liðu,
Ásta, Marta Katrín og Margrét
Dúna. Svo fylgdu ókeypis þrif á
heimilinu með enda vandfundin
meiri snyrtimanneskja. Þú bak-
aðir púðursykurstertuna þína
frægu fyrir ótal afmæli og aðrar
veislur hjá okkur og allar gjaf-
irnar og fallegu afmælis- og
jólakveðjurnar sem voru svo
einstaklega ljúfar og hjartnæm-
ar.
Við tvær brölluðum ýmislegt
skemmtilegt saman, fyrir utan
að spjalla langtímum saman við
eldhúsborðið fórum við í nokkr-
ar helgarferðir til útlanda. Gát-
um svo endalaust rifjað upp og
hlegið að þeim ferðum.
Skemmtilegast var þó að koma í
sumarbústaðinn ykkar Gunna í
Eilífsdal. Þar varstu drottning í
ríki þínu, sannkölluð Paradís
sem þið voruð búin að skapa
ykkur með dugnaði og útsjón-
arsemi. Þú stóðst á veröndinni
sæl og útitekin með þitt fallega
bros og hlýja viðmót, horfðir á
okkur labba upp stíginn. Þarna
stjanaðir þú við okkur, barst
fram kræsingar hvort sem var
inni í stofu, á sólpallinum eða í
gróðurhúsinu. Þú sagðir sögur
sem þú kunnir ógrynni af, þuld-
ir vísur og hlóst þínum smitandi
hlátri með okkur. Frásagnar- og
kímnigáfa með endemum. Sum-
arbústaðurinn var þinn staður.
Elsku Dúna, ég kveð þig með
miklum söknuði en jafnframt
með þakklæti fyrir tilvist þína
og þær fallegu minningar sem
þú skilur eftir í hjarta mínu,
þær mun ég geyma til eilífðar.
Hvíl í fríði
Þín tengdadóttir,
Guðný Kristín.
Kveðjustundin er komin,
amma mín, við erum búin að
reikna með því undanfarin miss-
eri að þetta færi að nálgast hjá
þér. En ég er þess alviss að þú
ert hvíldinni fegin og að þú ert
nú komin á góðan stað þar sem
þú hittir fyrir þá sem á undan
þér hafa farið. Það verða vafa-
laust fagnaðarfundir þar. Ég er
svo heppinn að eiga mikið af
góðum minningum um yndis-
lega tíma með þér og afa bæði
heima á Vallarbrautinni og upp
í bústað.
Eftir því sem ég eldist og fer
að hugsa til baka um þær
stundir sem við áttum saman
finnst mér alveg með ólíkindum
hvað þú hafðir alltaf mikla þol-
inmæði gagnvart mér, ég hef al-
veg án vafa verið talsvert fyr-
irferðarmikill og hávaðasamur,
en ég finn ekki í hugskotum
minninganna nokkra þá stund
þar sem þér brást þolinmæðin.
Alveg sama hvað ég sullaði oft
niður eða dreifði drasli um öll
gólf þá var það allt í lagi, amma
kom og bjargaði málunum.
Alltaf tókst þér að tryggja
það að ég átti minn stað þegar
ég var hjá ykkur, og er mér sér-
staklega minnistætt það að geta
gengið að mínum bolla á sínum
stað í sumarbústaðnum, alveg
sama á hverju gekk þá var boll-
inn minn að bíða eftir mér. Þér
var ávallt mikið í mun að halda
öllu snyrtilegu og á sínum stað,
samt mátti ég vera eins mikið í
búðaleik með servéttur í spari-
skápnum og ég vildi. Ég hef nú
líka aldrei kynnst nokkurri ann-
arri ömmu sem kann að
„jöggla“ með 3-4 appelsínur og
jóðla á meðan.
Ég er líka búinn að læra það
að það á ekki að læsa fólk inni á
salerni, alveg sama hvar eða
hvenær það er.
Þú kemur til með að eiga
pláss í hjarta mínu það sem eft-
ir er.
Farðu í friði, amma Dúna,
megi hinn hæsti höfuðsmiður
himins og jarðar gæta þín nú og
um alla framtíð. Ég veit að þið
afi komið til með að sakna hvort
annars meira en nokkur orð fá
lýst, en þú getur treyst því að
við pössum upp á hann fyrir
þig.
Góða ferð.
Gunnar Örn Hjartarson.
Margt kemur í hug á svona
stund, allra helst hvað þú varst
alltaf góð við okkur og alla sem
þekktu þig. Það eru nú ófáar
minningarnar úr bústaðarferð-
um eða bara heima hjá ykkur
afa á Vallarbrautinni. Ein saga
stendur samt mest upp úr fyrir
mig og Gústa, við vorum úti á
róló og þar voru einhverjir stór-
ir strákar sem voru að reyna að
stela namminu okkar. Við vor-
um mjög hrædd og sár, við
komum grátandi til þín og þú
varst svo reið, við fórum og þú
lést þessa pörupilta vita að
svona kæmi maður ekki fram
við litla krakka. Okkur fannst
þú svo mikil hetja og bjargvætt-
urinn okkar, takk, elsku amma,
fyrir að vera alltaf til staðar fyr-
ir okkur.
En nú ert þú farin, yndislega
Amma, en komin í hugarró.
Hvíldu í friði.
Með kveðju,
Anna og Ágúst.
Ég man enn daginn sem ég
hitti ömmu Dúnu í fyrsta skipti.
Ég var á áttunda aldursári og
amma og afi komu í heimsókn.
Ég held að mamma mín hafi
líka verið að hitta þau í fyrsta
skiptið, en í minningunni roðn-
aði hún og sökk dálítið ofan í
sófann þegar ég tilkynnti ömmu
að súkkulaðið sem henni var
boðið upp á væri útrunnið.
Amma skellihló bara og sagði að
ég væri frábær. Svo var ég orð-
in barnabarnið hennar og afa.
Reglulega eftir þetta var súkku-
laðisagan rifjuð upp og alltaf hló
hún amma jafn mikið.
Guðrún Ólafsdóttir
– Dúna