Morgunblaðið - 10.03.2015, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. MARS 2015
Við vorum að
skoða myndir í sím-
anum mínum af Agga, frá sl. jól-
um, þar sem hann heldur á
bleikri rúðusköfu og lítur út fyr-
ir að vera svo hress og ánægður
og fórum að hugsa, hvernig
hægt sé skrifa minningargrein
um mann eins og Agga? Það er
af svo mörgu að taka, þegar um
svo mætan mann er að ræða.
Hvar á maður að byrja og hvar
að enda?
Ég kynntist Agga fyrst þegar
ég var að byrja að kynnast dótt-
ur hans og Öggu um vorið 1991.
Ég man þegar ég kom á Háa-
leitisbrautina í fyrsta skipti og
hitti hann, þá stóð hann í stiga-
ganginum og heilsaði upp á mig
og bauð mig velkominn. Með
honum voru tvær litlar frænkur
hans, Þórunn og Elín, sem hann
og Agga voru að passa þetta
kvöld. Þær kölluðu hann Agga
afa, eins og öll börn sem kynnst
hafa Agga gera.
Öll börn voru barnabörnin
hans, hvort sem þau voru skyld
honum eða ekki. Hann tók öllum
vel og þeim leið öllum vel hjá
honum og Öggu. Hann kenndi
dætrum systur minnar og stjúp-
dóttur minni, Adel, á skíði og sá
um tíma um að keyra hana á
tennisæfingar. Það má líka
segja að hann hafi kennt henni
mest í íslensku. Mér er það
minnisstætt þegar ég þurfti að
ferðast til útlanda á námskeið,
að Aggi fór þá með Lönu og
Adel í foreldraviðtal í skólanum,
þar sem Lana var ekki alveg
tilbúin að tala íslensku við kenn-
arann og kennarinn var ekki al-
veg tilbúinn að tala ensku við
hana. Aggi sat í viðtalinu og
þýddi á milli þeirra. Fyrir Adel
var Aggi eiginlega besti afinn
hennar, afinn sem hringdi í
hverri viku til að athuga hvernig
gengi í skólanum og þess háttar.
Hann og Agga hafa séð mikið
um Rakel Rósu í gegnum tíðina.
Sl. 6 ár hefur hún búið hjá þeim
á meðan hún hefur verið í skóla
á Íslandi. Áður fyrr tóku þau oft
að sér að hafa hana hjá sér. Það
má segja að Aggi og Agga eigi
stóran hlut í uppeldi Rakelar
Rósu. Þau kenndu henni bæði
að spila golf og á skíði og þær
voru ófáar skíðaferðirnar sem
Aggi fór með henni, hvort sem
var innanlands eða til útlanda.
Það eru erfiðir tímar hjá henni
Guðjón Agnar
Egilsson
✝ Agnar Egilssonfæddist í
Reykjavík 3. des-
ember 1932. Hann
lést 27. febrúar
2015.
Útför Agnars
var gerð frá Grens-
áskirkju 9. mars
2015.
núna, en ég veit að
hún kemur til með
að vera sterk,
vegna þess vega-
nestis sem hún hef-
ur fengið frá Agga
og Öggu.
Aggi var harður
KR-ingur. Þrátt
fyrir það virtist það
ekki vera mikið mál
hjá honum að
„skipta“ um lið
þegar á þurfti að halda. Hann
fylgdist með handboltanum hjá
systur minni allt frá því að hún
var unglingur fram á síðasta
dag og hélt þar með með Vík-
ingi, Stjörnunni og að lokum Val
í kvennahandboltanum.
Við erum afar þakklát fyrir
að hafa getað eytt síðustu jólum
með Agga og Öggu, en þau voru
með okkur heima hjá foreldrum
mínum á aðfangadag. Það eru
góðar minningar að eiga sem
síðustu minningar okkar um
Agga. Aggi hefði viljað að við
vitnum hans með þeim hætti, að
við munum stundir eins og þeg-
ar hann tók upp jólagjöfina frá
skyldmennum hans í Tromsö, og
upp kom þessi yndislegi bleiki
hanski með rúðusköfunni. Fyrir
okkur eru svona minningar
bestar.
Við sendum Öggu og Rakel
Rósu okkar samúðarkveðjur.
Takk fyrir allt, Aggi, og hvíl í
friði!
Ingimundur, Lana,
Adel og Diljá.
Það er alltaf erfitt að kveðja
góðan vin, en að kveðja hann
Agnar (Agga), er erfiðara en
tárum taki. Agnar og Rakel
(Aggi og Agga) voru einstaklega
samrýnd hjón og yndisleg sam-
an. Nú hefur verið stórt skarð
höggvið í tilveru Öggu, í fyrra-
sumar missti hún einkadóttur
sína og nú eiginmanninn.
En það er huggun harmi
gegn að hún hefur dótturdóttur
sína hjá sér. Við kynntumst
Agga og Öggu fyrir um það bil
25 árum, þegar börnin okkar
felldu hugi saman og eignuðust
okkar sameiginlega barnabarn,
Rakel Rósu.
Að lýsa honum Agga er auð-
velt, hann var jákvæðasta mann-
eskja sem ég hef kynnst. Hann
var alltaf boðinn og búinn að
hlusta og hjálpa og aldrei
dæmdi hann nokkurn mann,
hann fann alltaf góðu hliðarnar
á hverjum og einum.
Þau Aggi og Agga hafa alltaf
verið með eindæmum gestrisin,
enda oft og tíðum fjölmennt hjá
þeim. Það er orðin hefð fyrir því
að stórfjölskyldan og vinir komi
fyrir jólin til þeirra og skeri út
laufabrauð og steiki. Fyrir síð-
ustu jól stóð Aggi við steiking-
arpottinn og var hinn ánægðasti.
Hann keyrði næstu daga með
laufabrauðið til þeirra sem
höfðu verið að skera út.
Aggi og Agga hafa alla tíð
stundað bæði skíði og golf og
þegar Rakel Rósa var yngri
tóku þau hana oftar en ekki með
sér og kenndu henni bæði golf
og að skíða. Rakel Rósa hefur
búið hjá þeim eftir að pabbi
hennar flutti til Noregs. Aggi
var alla tíð vakinn og sofinn yfir
velferð hennar. Hann m.a. hjálp-
aði henni að sækja um skólavist,
fyrst í Verzlunarskólanum og
síðan Kvikmyndaskólanum.
Hann hvatti hana líka til að
fara í kór hjá Margréti Pálma-
dóttur sem leiddi til þess að hún
fór líka í söngnám.
Þau eru mörg börnin og jafn-
vel þeir sem eru orðnir fullornir
sem kalla Agga afa og lýsir það
vel persónu hans, hann elskaði
öll börn, sem komu nálægt hon-
um.
Telma og Embla, barnabörnin
okkar, eru óhuggandi yfir því að
Aggi afi sé dáinn og Adel, fóst-
urdóttir Ingimundar, kemur frá
Noregi til þess að fá að kveðja
hann.
Aggi var mikill tónlistarunn-
andi og sótti alla tónleika sem
hann mögulega gat. Hann var á
leiðinni á tónleika í Hörpunni,
þegar hann fór í hjartastopp og
kom ekki til baka úr því.
Elsku Rakel og Rakel Rósa,
við vottum ykkur okkar dýpstu
samúð.
Rósa Einars og fjölskylda.
Lífið er undarlegt ferðalag og
hótelið okkar er jörðin eins og
stendur í kvæðinu. Við í badmin-
tonhópnum urðum þeirrar gæfu
aðnjótandi að fá að taka þátt í
þessu ferðalagi með honum
Agga.
Þegar við vorum ung stofn-
uðum við badmintonhóp sem
samanstóð af fjórum ungum
mönnum og eiginkonum þeirra.
Þeir spiluðu saman af eldmóði
árum saman. Þegar ungu menn-
irnir fjórir bættu á sig árum dró
úr hlaupunum með badminton-
spaðana, samt var hópurinn sí-
ungur og bundumst við enn
sterkari böndum. Þegar við vor-
um orðin roskin og ráðsett vor-
um við spurð hvað við gætum
verið að gera í þessum badmin-
tonhópi, hvort við værum ennþá
að spila, þá var svarið nei, við
værum hætt að spila en við
héldum ávallt aðalfundi einu
sinni á sumri í sumarhúsum sem
voru valin í hvert skipti og var
það ætíð mikið tilhlökkunarefni.
Sjaldan var nafn Agga nefnt
svo ekki fylgdi nafn Öggu konu
hans líka. Þau voru samhent í
hverju sem þau tóku sér fyrir
hendur. Þau fylgdust að gegnum
gleði og sorgir og studdu hvort
annað. Mesta áfallið var þegar
þau misstu hana Björk einka-
dóttur sína á síðasta ári.
Aggi var vinur okkar til lífs-
tíðar og elskaður og dáður af
öllum sem honum kynntust.
Hann stundaði íþróttir af kappi,
tók þátt í maraþonhlaupi og var
mikill skíðaunnandi. Hann var
líka sannur KR-ingur. Margt
ungmennið fékk að njóta
kennslu hans í skíðabrekkunum.
Hann var ónískur á tímann sem
fór í að segja unga fólkinu
hvernig best væri að skíða
brekkurnar og njóta þess til
fulls að þjóta niður fannhvítar
brekkur með vindinn í hárið og
finnast maður vera svaka flink-
ur. Hann naut þess líka að fylgj-
ast með unga fólkinu okkar sem
var að feta sín spor í íþróttum,
söng eða listum, alltaf gaf hann
sér tíma og mætti á staðinn.
Við stöndum eftir ráðþrota og
sorgmædd, en við vitum að ekki
tjáir að deila við dómarann, eng-
inn veit sem betur fer hvenær
við þurfum sjálf að standa fyrir
þessum æðsta dómi. Ekkert í
stöðunni annað en halda áfram
göngunni í ferðalaginu mikla
þótt einum hótelgestinum sé
færra.
Með þessum fátæklegu skrif-
um sendum við öll kveðjur okk-
ar og vottum Öggu og Rakel
Rósu okkar dýpstu samúð. Megi
Guð lýsa þeim veginn áfram.
Fyrir hönd badmintonhóps-
ins,
Þórunn Magnúsdóttir.
Kveðja frá Lionsklúbbi
Reykjavíkur og
Gufuklúbbnum
Lionsklúbbur Reykjavíkur
var stofnaður þann 14. ágúst
1951 og er elsti Lionskúbbur á
Íslandi. Klúbburinn gekk í end-
urnýjun lífdaga um síðustu alda-
mót, þegar vaskur hópur félaga
úr Skíðadeild KR gekk þar inn.
Þessi hópur hefur einnig með
sér annan félagsskap, Gufu-
klúbbinn, en markmið hans er
að félagarnir hittist einu sinni í
viku yfir veturinn, fari í gufu og
snæði síðan saman kvöldverð.
Agnar Egilsson, sem við þekkj-
um sem hann Agga okkar og við
kveðjum í dag, var mikilvægur
félagi í þessum hópi. Hans verð-
ur sárt saknað.
Aggi var góður maður og
mikill vinur vina sinna. Hann
var hlýr í viðmóti, hafði gaman
af samskiptum við fólk og lét
sér annt um það. Hann var jafn-
an jákvæður og kom sjónarmið-
um sínum á framfæri á sinn
ljúfa og hægláta máta. Íþróttir
áttu fastan sess í lífi hans, hann
lifði heilbrigðu líferni og stund-
aði líkamsrækt fram á síðasta
dag. Við áttum því von á að
njóta félagsskapar hans enn um
langa tíð.
Nú þegar að kveðjustund er
komið, þökkum við félagarnir í
Gufuklúbbnum og Lionsklúbbi
Reykjavíkur Agga fyrir áratuga
samfylgd og sendum Öggu,
konu hans, Rakel Rósu, dótt-
urdóttur hans og öðrum að-
standendum innilegar samúðar-
kveðjur. Þeirra missir er mikill.
Blessuð sé minning Agnars
Egilssonar.
Ásbjörn, Guðjón og
Steingrímur.
Dagur er að kveldi kominn í
lífi Agga bróður míns eins og
hann var kallaður. Margar
minningar streyma gegnum
hugann þó örfáar falli á blað.
Minningar mínar um Agga frá
barnæsku til fullorðinsára eru
skýrar, þær má nefna í einu orði
„yndislegar“. Gæði og góð-
mennska fylgdi öllu hans lífi. En
gæfan snerist honum sérstak-
lega í vil þegar hann eignaðist
sinn lífsförunaut, Guðlaugu Rak-
el Pétursdóttur, sem var honum
ómetanleg. Eina dóttur eignuð-
ust þau sem var þeim mikill
gleðigjafi. En mikinn skugga
lagði yfir líf þeirra þegar Björk
dóttir þeirra greindist með al-
varlegan sjúkdóm á unglingsár-
um. Hana misstu þau á liðnu ári.
Björk eignaðist dótturina Rakel
Rósu Ingimundardóttur. Hún
hefur dvalið á heimili ömmu
sinnar og afa meira og minna
frá barnæsku, en nú kveður hún
kæran afa sinn hinsta sinni.
Aggi var ekki fyrir hrósið,
enda þurfti hann þess ekki með,
líf hans og viðhorf til þess talaði
sínu máli. Heimili þeirra hjóna
stóð ætíð opið ættingjum og vin-
um, en ekki síst börnum sem
löðuðust að þeim alla tíð. Mörg
tár munu af barnsaugum falla
um þessar mundir þegar Aggi
afi er kvaddur.
Þegar Aggi kemur til um-
ræðu meðal vina er kona hans,
Agga eins og hún er kölluð, ekki
langt undan. Samleið þeirra má
segja að hafi endað á táknrænan
hátt þegar áfallið reið yfir í tón-
listarhúsinu Hörpu. Þau nutu
tónlistar á margvíslegan hátt, í
gegnum dans og tónleika, enda
hafa þau fylgt fast eftir tónlist-
ariðkun dótturdóttur sinnar.
Agga mín, hugur okkar hjóna er
með ykkur Rakel Rósu. Guð
styrki ykkur og blessi í þessari
þungu raun.
Bjarni og Rín.
Kveðja frá Skíðadeild KR
Í dag kveðjum við góðan fé-
laga í Skíðadeild KR, Agnar Eg-
ilsson, sem við KR-ingar þekkt-
um ávallt sem hann Agga. Aggi
gekk ungur til liðs við KR og
fyrst fara sögur af honum í
gamla KR-skálanum við Grens-
gil í Skálafelli. Þar kynntist
hann m.a. Öggu, eiginkonu
sinni, í páskadvöl fyrir um sex-
tíu árum. Agga sér nú á bak eig-
inmanni sínum en sl. sumar
misstu þau hjónin Björk, einka-
dóttur sína.
Gamli KR-skálinn brann árið
1955. Þá tóku við miklir fram-
kvæmdatímar hjá skíðadeildinni.
Nýr skíðaskáli var reistur á ár-
unum 1956-1959 og fyrsta var-
anlega skíðalyfta á Íslandi árið
1961. Þau Aggi og Agga tóku
virkan þátt í öllu þessu upp-
byggingarstarfi. Svo fór dóttirin
að æfa skíði og seinna dóttur-
dóttirin, Rakel Rósa, þannig að
þátttaka í starfi skíðadeildar
hélst alla tíð og allt fram á
þennan dag. Söknuðum við
Agga á nýliðnum aðalfundi
skíðadeildar, en þá sagðist hann
hafa verið eitthvað þreyttur
heima, sem var mjög óvenjulegt.
Aggi var mikill KR-ingur og
bar hag félagsins ávallt fyrir
brjósti. Hann var sæmdur gull-
merki KR með lárviðarsveig
fyrir starf sitt fyrir félagið.
Hann var áhugasamur íþrótta-
maður og lagði auk skíðanna
stund á íþróttir og líkamsrækt
af ýmsu tagi allt til hins síðasta.
Hljóp hann m.a. heilt maraþon í
Reykjavíkurmaraþoni árið 1986,
þá 54 ára að aldri. Þótti það
nokkuð hár aldur hlaupara á
þeim árum.
Aggi var mjög félagslyndur
og alltaf jákvæður í allri um-
gengni. Hann hafði gaman af að
kynnast fólki, þekkti alla með
nafni og fylgdist alltaf vel með
félögum deildarinnar á hvaða
aldri sem þeir voru. Hann var
rólegur og yfirvegaður og sóttist
ekki eftir metorðum, en var allt-
af boðinn og búinn til að starfa
við hin margvíslegu verkefni,
sem féllu til bæði í íþróttastarf-
inu og rekstri skíðadeildar á
skíðasvæðinu í Skálafelli. Hans
verður minnst með miklum
söknuði.
Við í Skíðadeild KR munum
sakna Agga og að leiðarlokum
þökkum við honum samfylgdina.
Hann skilur eftir sig stórt skarð
í hópnum og margar góðar
minningar. Við sendum Öggu,
Rakel Rósu og öðrum ástvinum
hans okkar innilegustu samúð-
arkveðjur og biðjum Guð að
styrkja þau í sorg sinni. Far þú í
friði, góði félagi.
Guðmundur Guðjónsson.
Fyrir rúmu ári
fylgdi kær mágur
minn, Garðar Jóhann, tengda-
móður sinni hinsta spölinn alls
grunlaus um að nokkrum mán-
uðum síðar legði hann upp í
sömu ferð. Veikindi hans bar
snöggt að á vormánuðum og
Garðar Jóhann
Guðmundarson
✝ Garðar JóhannGuðmundarson
fæddist 29. apríl
1944. Hann lést 21.
júlí 2014.
Útför Garðars
Jóhanns var gerð í
kyrrþey frá Laug-
arneskirkju 6.
ágúst 2014.
reyndust skæð.
Hann tók þeim
með æðruleysi með
sína nánustu þétt
sér við hlið. Garðar
hafði lagt sitt af
mörkum í veikind-
um tengdaforeldra
sinna árin áður,
meðal annars tekið
þátt í að fylgja
mömmu í erfiðar
og tíðar krabba-
meinsmeðferðir. Þegar pabbi
dvaldi á hjúkrunarheimili komu
Garðar og Tóta ósjaldan fær-
andi hendi með eftirlætis-kaffi-
brauð hans og annað sem
Garðari var annt um að pabba
skorti ekki svo sem snyrtivör-
ur.
Garðar var hæglátur að eðl-
isfari og mikill heimilismaður.
Hann var víðlesinn grúskari,
fjölfróður og vel heima í flestu
því sem á góma bar í um-
ræðum hverju sinni. Iðulega
var stutt í húmorinn og Garð-
ar var skjótur til svara enda
orðheppinn maður. Hann var
fagurkeri og hafði meðal ann-
ars áhuga á gömlum og sér-
stökum hlutum. Þeir feðgar,
Garðar og Gunnar, voru mjög
samrýndir og áttu sameiginleg
áhugamál svo sem frímerkja-
söfnun með áherslu á ránfugla
í útrýmingarhættu. Garðar
naut sín vel í hlutverki tengda-
föðurins. Hann var ötull að
kynna tengdadótturinni,
Hoshi, aðstæður og staðhætti í
þessu framandi landi. Það var
mikið lán að þau Garðar og
Tóta fóru til Kína á heimaslóð-
ir Hoshiar, sumarið áður en
Garðar veiktist. Þar kynntust
þau bakgrunni Hoshiar og fjöl-
skyldu sem bar þau á höndum
sér.
Oft varð mér hugsað til
Garðars á síðustu jólahátíð.
Hann var mikið jólabarn og
naut undirbúnings hátíðanna,
meðal annars skreytti hann
heimili fjölskyldunnar á sinn
einstaka hátt. Það ríkti jafnan
eftirvænting hjá okkur fjöl-
skyldunni þegar jólagjafir frá
Tótu og Garðari voru teknar
upp. Augljóst var að þær hefðu
verið valdar af natni og útsjón-
arsemi og pökkunin bar næmni
og smekkvísi fagurt vitni. Vitað
var að Garðar átti þar stóran
þátt.
Elsku Tóta systir, Gunnar og
Hoshi, ykkar missir er mikill.
Blessuð sé minning Garðars
Jóhanns.
Þórdís Kristinsdóttir.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför ástkærrar eiginkonu minnar,
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
JÓHÖNNU GUÐRÚNAR
BJÖRNSDÓTTUR
kennara,
Þrastarlundi 1,
Garðabæ.
Guð blessi ykkur öll.
.
Tryggvi Eyvindsson,
Halldóra Tryggvadóttir, Ingólfur Kristinn Einarsson,
Eyvindur Tryggvason, Guðlaug Hrönn Jóhannsdóttir,
Oddur Björn Tryggvason, Hanna Lillý Karlsdóttir
og barnabörn.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför elskulegrar
eiginkonu minnar, móður, tengdamóður
og ömmu,
UNNAR JÓNASDÓTTUR,
Vættaborgum 4,
Reykjavík.
.
Hrafnkell Sigurjónsson,
Sigurjón R. Hrafnkelsson, Sjöfn Jónsdóttir,
Guðmundur Hrafnkelsson, Valdís Arnarsdóttir,
Rúnar Þór Hrafnkelsson,
Fanney Dóra Hrafnkelsdóttir,
Guðrún Hrafnkelsdóttir, Guðmundur B. Jónasson
og barnabörn.