Húnavaka - 01.05.1996, Side 16

14
HÚNAVAKA
gróna fjárstofn haustið 1989 eftir að talið var að riða hefði fundist í
einni kind nokkrum árum áður.
Eg keypti lömb aftur haustið 1992 og valdi mér að kaupa frá tveim-
ur bæjum í Þistilfirði, Holti og Syðra-Alandi, og þremur bæjum á
Snæfellsnesi, Hjarðarfelli, Mávahlíð og Berserkseyri. Þessar ær eru nú
á fjórða vetur og er árlega unnið samanburðaryfirlit upp úr skýrslum
um þessa fjárstofna á vegum Bændasamtakanna. Með því móti er leit-
ast við að greina mismun milli fjárstofnanna með tilliti til þess að þeir
eru við sömu aðstæður á sama búi. Enn er of snemmt að kveða upp
dóma um þennan mismun þótt nokkrar bendingar séu komnar fram.
Hitt liggur fyrir að frá öllum þessum bæjum hef ég fengið bæði
fallegt, vel ræktað og afurðasamt fé sem ég er afar ánægður með að
geta fylgst með og sinnt um í einhver ár.
Það má bæta á mig
Ég tel mig lánsaman að hafa alist upp í því umhverfi sem hér var.
Nágrennið var ákaflega gott. Hér voru merkilegir menn á næstu bæj-
um. Það var góðvild ríkjandi og mikil samskipti á milli bæja og hvergi
bólaði á ófriði eða illdeilum.
Sigurður Érlendsson á Stóru-Giljá var sveitarhöfðingi og frábær
maður á margan hátt. Ég tel það hafa verið mikils virði að kynnast því
hvernig hann vann að opinberum málum. Til dæmis má nefna að þá
var við álagningu útsvara ekki farið eftirjafn afdráttarlausum skala og
seinna varð þó svo að reiknað væri út eftir tilteknum reglum. Þegar sá
útreikningur lá fyrir var farið að breyta og Sigurður sagði iðulega.
Þetta er of hátt á þennan, hann á erfitt með að borga. Við lækkum á
honum. Það má bæta á mig og það má bæta á Jóa bróður minn.
Þannig var Sigurður. Hann var alltaf reiðubúinn að leggja meira á
sjálfan sig af opinberum gjöldum heldur en reglur sögðu um til þess
að geta hlíft öðrum.
Giljárbræður eru minnisstæðir persónuleikar. Svo var einnig um Ey-
stein á Beinakeldu, bróður þeirra, og marga fleiri hér í grenndinni
sem vert væri að minnast betur á öðrum vettvangi.
Ég fór mörg haust í Sauðadalsgöngur með Sigurði þar sem hann
var gangnaforingi. Hann var fram á efri ár frábærlega þolinn göngu-
maður. Hann fór aldrei geyst af stað eða tók mikla spretti. Hann gekk
með nokkuð jöfnum hraða en ærið greiðlega og var sama hvort hann
var í brattri fjallshlíð, uppi á fjalli eða á sléttlendi. Hann hélt sínu striki