Húnavaka - 01.05.1996, Qupperneq 25

HUNAVAKA
23
Samskiptin við bændasamtökin
Þegar ég kom í landbúnaðarráðuneydð var þar sjö og hálfur starfs-
maður. Tveir þeirra voru frá um hríð vegna veikinda meðan ég veitti
ráðuneytinu forstöðu svo að ég réði einn mann til viðbótar. Eg réði
mér ekki pólitískan aðstoðarmann en samstarfið við starfsmenn ráðu-
neytísins var ákaflega gott og ég tel þá alla til vina minna.
Eg hafði mikil samskipti við forystumenn stofnana landbúnaðarins,
ekki síst þá er veittu bændasamtökunum forystu. Þrír af starfsmönn-
um þeirra eru mér sérstaklega hugstæðir.
Gunnar Guðbjartsson var formaður Stéttarsambands bænda og
framkvæmdastjóri Framleiðsluráðs. Hann var feikilega vinnusamur
og kom miklu í verk, enda var hann óvenjulega skýr, töluglöggur og
minnugur. Hann hitti mig á fyrsta eða öðrum degi í ráðuneytinu og
sagði. Það getur vel verið að við verðum ekki alltaf sammála en þú
mátt treysta því að ég kem aldrei í bakið á þér. Þetta stóð eins og allt
annað af hans hálfu. Drengskap hans þurfti enginn að efa.
Einar Olafsson í Lækjarhvammi var einnig starfsmaður Framleiðslu-
ráðs. Hann var einstakur járnkarl þótt kominn væri að áttræðu. Glögg-
leiki hans og minni virtist óskert. Hann gat jafnvel sagt á hvaða blað-
síðn og við hvaða greinarskil tilteknar tilvitnanir væri að finna. Hann
var afdráttarlaus í skoðunum. Hreinskiptni hans, glettni og beinskeytt
tilsvör gerðu hann sérstæðan. Hann átti virðingu allra sem hann átti
skipti við. Mér þótti vænt um að kynnast honum.
Halldór Pálsson búnaðarmálastjóri var líka meðal merkustu forystu-
manna landbúnaðarins. Hann var traustur embættismaður og fór vel
með fjármuni. Flestir vita að hann var framúrskarandi sauðfjárræktar-
maður en hann var líka heimsfrægur vísindamaður. Hann hafði skrif-
að doktorsritgerð nm vaxtarlífeðlisfræði sauðfjár og fundið með
rannsóknum sínum samhengi milli vöðvasöfnunar og beinabygging-
ar.
Eg spurði stundum um álit hans á mönnum og málefnum og gat
alltaf treyst þ\á að svar hans væri hlutlægt, byggt á jaeii ri þekkingu
sem hann bjó yfir. Halldór var málglaður og orðheppinn en undir því
yfirborði sem allir þekktu kynntist ég lítillega fjölþættum kostum
hans.
Þessir þrír menn kunnu skil á högum nálega hvers bónda á landinu
og fannst það sjálfsagt. Þeir eru allir látnir en virðing mín fyrir þeim
dofnar ekki þótt árin líði.