Húnavaka - 01.05.1996, Qupperneq 51

SKAFTI F. JONASSON:
Alagatjörn
Ungur var ég mikið fyrir veiðiskap og er það enn. Þegar þessi saga
gerðist var ég aðeins 13 ára og átti heima hjá foreldrum mínum á
bænum Fjalli á Skaga. Bærinn stendur undir Fjallsöxlinni sem er
norðast hinna svokölluðu Skagastrandarfjalla. Þaðan er um þriggja
stundarfjórðunga gangur að Langavatni en aðeins 15 mínútna gang-
ur að svokallaðri Stekkjartjörn sem er norðvestan við bæinn. Silungur
er í báðum vötnunum.
Þetta var vorið 1928, mjög góð tíð og farið að vinna á túnum. Enn
var þó Langavatn á ís en Stekkjartjörnin orðin íslaus. Eg kom að máli
við pabba um að fá að leggja netstubb í tjörnina. Eg vissi að það var
silungur í henni en ég vissi einnig að það voru álög á tjörninni og tal-
in hætta á óhöppum ef veitt var í henni.
Pabbi var seinn til svars en sagði þó: „Það er alla farið að langa í ný-
meti. Það er best að þú prófír hvort þú færð silung í soðið." Þá var
leyfið fengið.
Eg fór að athuga mín net, ég átti sex netstubba sem ég hafði riðið
um veturinn. Þann 12. maí fórum við Hjalti bróðir og lögðum eitt net
í vík sem gengur suður úr tjörninni. Netið var átta faðmar á lengd.
Þessi vík er mjó þar sem hún endar en breikkar út í tjörnina. Um
kvöldið þegar ég var búinn að ganga frá mínum verkum hljóp ég út
að tjörninni og vitjaði um netið. I þ\á voru sex vænir silungar. Eg lagði
það aftur og fór montinn heim.
Að morgni 13. maí var komin norðanátt með kólgu á fjöllum og
bakka í norðri og kólnandi. Ég gekk út að tjörninni og dró upp netið.
I því voru sjö góðir silungar. Ég fór með netið heim, það var orðið
hvasst og þýddi ekki að láta það liggja.
Morguninn eftir, 14. maí, var kominn norðaustan kaldi og farið að
kólna en féð var látið út. Pabbi fór með féð út á sundin vestan við
Moldásinn sem er norður af bænum og var þar hjá því. En seinnipart-
inn skall á stórhríð með frosti og fannkomu. Þegar hríðin skall á fóru