Húnavaka - 01.05.1996, Side 63

HUNAVAKA
61
eitt ár á Syðri-Löngumýri en síðan á Kúfustöðum í Svartárdal, næsta
bæ utan við Stafn, árið 1924.
- Orfið og hrífan hafa þá verið aðalheyskapartækin, spyr ég.
-Já, þá var ekki um annað að ræða. Ekkert annað til.
- Manstu hvað þú byrjaðir með mikinn bústofn?
- Eg byrjaði með Qórtán ær, sjö gemlinga, þrjú hross og eina kú. Eg
hváði. Hann hélt áfram.
- Það mundi enginn geta lifað af ekki stærri bústofni í dag. Kröf-
urnar eru svo miklar úr öllum áttum. Aður voru kröfurnar engar.
Maður varð að neita sér um allt og þakka fyrir ef maður hafði í sig og
á. Svo stækkaði búið þótt hægt færi. Þá voru ekki byggðir neinir loft-
kastalar eins og nú tíðkast. Sígandi lukka var álitin best.
- Voru ekki erfiðir aðdrættir úr kaupstað héðan framan að?
- Það má segja það. Fyrsta áratuginn minn á Kúfustöðum var ekki
um annað að ræða en klyfjaflutning frá Blönduósi, 50 km leið.
- Getur þú ekki sagt mér eitthvað nánar frá þessum ferðum?
- Sláturferðirnar á haustin voru stundum kalsamar. I flestum kaup-
staðarferðum fyrsta búskaparáratug minn urðum við Halldór Jó-
hannsson á Skottastöðum, síðar á Bergsstöðum, samferða. Við vorum
þeir búendur sem lengst héldum uppi lestarferðum alla leið þótt bíl-
ar væru farnir að ganga eitthvað áleiðis fram í dalinn. Haustferðirnar
gengu þannig til að við rákum sláturféð með lestina í taumi. Senni-
lega höfum við skipst á um að reka og teyma. Stundum slógum við
okkur saman við aðra rekstrarmenn. Við vorum tvo daga á leiðinni til
Blönduóss með reksturinn.
- Svo þið hafið gist á Blönduósi?
-Já-
- Þá hefur nú varla verið mikið um gistihús?
- Gistihús á nútíma vísu var þar ekki þá ef ég man rétt. Þó mun hafa
verið tekið á mód mönnum til gistingar í einu húsi gegn vægu gjaldi.
En eins og gefur að skilja var þar um mjög takmarkað pláss að ræða
sem oft var fullt þegar til átti að taka í ösinni á haustin. Þá var þrauta-
ráðið að liggja í görðum þar sem við hýstum hestana okkar. Það voru
stundum kaldar nætur með litlum svefni.
- Svo hefur fénu verið slátrað daginn eftir?
- Já. Því var slátrað daginn eftir, oftast tímanlega morguns. Við gát-
um samt ekki farið að taka á móti slátrunum og bera þau út fyrr en
eftir hádegi. Þá var eftir að jafna í bagga og binda upp á og leggja
reiðingana á hestana. Við vorum sjaldan búnir að athafna okkur til
heimferðar fyrr en í rökkurbyrjun.