Húnavaka - 01.05.1996, Blaðsíða 82

80
HÚNAVAKA
stöðvast hugurinn ávallt fyrst í suðurhúsinu og hvarflar síðan fram bæ-
inn og út á hlað. Færi ég aðra léið, er ég hræddur um að upptalning-
in yrði þurr, líkt og lesið væri af teikningu. Þ\á hefjum við ferðina í
suðurhúsinu.
Þegar gengið var úr miðbaðstofunni og komið inn í suðurhúsið var
orgelið á vinstri hönd með þilinu og náði fast að hliðinni á hjónarúm-
inu sem stóð við austurþilið. Þetta rúm var hægt að breikka og hafði
höfðalagið mót suðri. Yfír fótagaflinum var bókaskápur er geymdi
helstu bækur heimilisins. Við enda rúmsins var svefnbekkur er náði
að suðurstafninum, með honum undir gluggnnum var annar bekkur
og milli glugganna hilla með stórum spegli yfir. Framan við bekkinn
stóð borð með tveim skúffum og yfir hékk hengilampi, 20 lína með
dreifara og glerkúpli, hann mátti hækka og lækka að vild. Við vestur-
vegginn var kommóða syðst og ofan á henni kassi eða skápur, opinn
að framan. I honum var sýrubatteríið sem þurfti að fá hleðslu, oft á
þriggja vikna fresti, svo heyrðist í útvarpinu sem stóð ofan á kassan-
um. Þetta var Telefunken útvarp með tveim hjólskífum að framan og
tökkum á hliðunum en hátalarinn var uppi á vegg yfír skattholinu
lians pabba en það stóð næst í röðinni. Síðan kom önnur kommóða
við endann á því og þá var aðeins eftir rými fyrir ofninn í norðvestur-
horninu og eldiviðarkassann bak við hurðina. Suðurhúsið var aðalí-
verustaðurinn á kvöldin eftir að kveikt hafði verið upp í ofninum og
útvarpið var tekið að flytja fréttir af veðri og stórviðburðum umheims-
ins. Þangað komu flestir gestir og var þá oft tekið í spil á borðinu.
Flvítmálað bogaloft var í húsinu úr borðum sem flett höfðu verið með
handsög og sléttuð með handhefli.
Þess má gjarna geta í lok frásagnar um suðurhúsið að aðrir íbúar áttu
sér þar notalegt búsvæði þótt þeir kænru sjaldan í heimsókn til okkar
sem töldum okkur aðalíbúa bæjarins. Milli þils og torfveggjar var hol-
rúm er naut ylsins frá húsinu. Þaðan mátti oft á kyrrum kvöldum
lieyra samræður og spjall, jafnvel stóryrði og stöku sinnum hafði mað-
ur grun um átök rétt eins og gerist á bestu bæjum. Yfírleitt voru þetta
bestu grannar, helst óvinsælir í búri og eldhúsi.
Já músin hefur mér stundir stytt
og stundum kisu líka.
Hugsar vel um húsið sitt
þó hafi skaphöfn ríka,
en flestir sem ég hefi fyrir hitt
fýrr mundu okkur svíkja.