Húnavaka - 01.05.1996, Qupperneq 116

114
HÚNAVAKA
Einu sinni voru þeir að múra húsið á Kleifum og var þá mikið ort og
ekki allt eftir hafandi. Nokkrar vísur náðu þó vinsældum, t.d. þessi:
Halli múr, fékk sér dúr
eftir matinn góða.
Er það satt að gangi glatt
hjá Valgarði meistara sóða.
Höfundur vildi þó gera bragarbót og hafa orðið „góða“ einnig í síð-
asta orði en slíkt var ekki tekið í mál. Önnur vísa er einnig mjög sér-
stök:
Menn eru léttir í spori
þegar þeir koma úr mat.
En enginn er eins og hann Addi,
eins og skeiðhestur afturábak.
Þessi varð líka til við múrverk á Kleifum sem er nú í eins konar Æra-
Tobba stíl:
Valgarð hýri vinurinn,
vísdóms fírinn klökki.
Víra, víra vadada
var sem kýr á stökki.
Þessi sami Valgarð átti náttbuxur ágætar, vildi ekki sofa í þeim, en
notaði þær stundum í stað síðra föðurlandsbróka ef kalt var í veðri.
Var óspart gert grín að þessu upppátæki en sagan er ekki þar með öll.
Tveim til þrern árum seinna kom einn kappinn í heimsókn sem oftar.
Sýnist honum þá ekki betur en uppfjTÍr buxnastreng bónda gægist
eitthvað röndótt. Verður honum þá að orði: „O, er hann ekki ennþá í
náttbuxunum."
Þessir tveir piltar sátu eitt sinn inni að kvöldlagi og hvíldu lúin bein.
Mælti þá bóndi til húsfreyju: „Gætirðu ekki klippt mig, gæskan", en
það var siður á þeim bæ. Rís þá upp lærlingur hans, lipur að vanda og
býðst til að taka að sér verkið sem var auðvitað vel þegið. Fara þeir inn
í herbergi og eru þar dágóða stund. Engin vitni urðu að atburðum
þar inni en að stundu liðinni sér húsfrevja hvar klipparinn hraðar sér
fram og út. Fer hana að gruna, að ekki sé allt með felldu og lítur inn
til bónda síns. Situr hann þar - jú, nýklipptur, en þannig að í hvirflin-