Húnavaka - 01.05.1996, Side 262

260
HUNAVAKA
„ogþekktu að þar var kominn
súrheystuminn á Brandaskarbi. Ljósm..
G.B.
menn ekki ráðalausir. Með hjálp
breiðdekkjaðra jeppa og snjó-
troðarans voru götur troðnar og
síðan var ekið ofan á sköflunum.
Gekk það furðuvel og þótti öku-
mönnum það nýstárleg tilbreyt-
ing að horfa niður á þök hús-
anna í stað venjulegs útsýnis.
Mikill snjór var einnig á vegum
utan staðarins og gengu allar
samgöngur erfiðlega. Þurfti t.d.
stundum að nota snjóbíla eða
sérútbúna jeppa til þess að flytja
nauðsynjavörur í verslun kaup-
túnsins.
Sem dænii um vandkt'æðin er
fylgdu þessum veðurham má
nefna að um morguninn 31. jan-
úar var ljóst að ekki liði á löngu
þar til húsmóðirin á Skeggjastöð-
um II yrði léttari. Þá var töluvert
hríðarveður, mikið fannfergi og
allt ófært fyrir venjulega bíla.
Fóru þá tr’eir sérútbúnir jeppar
og snjótroðari af stað. Um svipað
leyti fór hjálparsveitarbíll frá
Blönduósi með lækni og yfirsetu-
konu. Hafursstaðabrekka reynd-
ist kolófær og var í fýrstu farið á
móts við hjálparsveitina og náð í
lækninn og ljósmóðurina. Því
næst var lagt af stað út að
Skeggjastöðum. Þrátt fyrir
nokkurn skafrenning gekk ferð-
in út eftir greiðlega en alla leið-
ina var ekið á snjó og tæplega sá
á dökkan díl.
Eftir stutta læknisskoðun var
ákveðið að leggja af stað til baka
með húsmóðurina a.m.k. til
Skagastrandar. Veðrið hafði
versnað til muna og var skyggni
nánast ekkert. Gekk maður ætíð
á undan bílunum og gat fylgt
vegstikum. Ferðin gekk hægt og
var ákveðið að binda farartækin
saman til öryggis. Var snjótroðar-
inn hafður fremstur. En allar
slóðir voru týndar og ljóst að þeir
voru rammvilltir. Eftir töluverð-
an barning sáu þeir þó grilla í
svart ferlíki í hríðarsortanum og
þekktu að þar var kominn súr-
heysturninn á Brandaskarði. Þeir
voru þ\á komnir á annan kíló-
metra úr leið. Var stefnan snar-
lega leiðrétt og gekk ferðin til
Skagastrandar vel eftir það þó
ekki væri hratt farið. Ákveðið var