Húnavaka - 01.05.2003, Side 41

H U N AVA KA
39
einn tími í morgunverð og annar í miðdegisverð. Menn höfðu skrínu-
kost sem þeir urðu að sjá um sjálfir og annast alla matseld. Flutning mat-
væla til verkamanna annaðist vegagerðin ókeypis. Vegagerðin átti tjöldin
sem sofið var í en ekkert var þar til þæginda þetta umrædda sumar. Sex
menn voru í hverju tjaldi, lágu hlið við hlið á hálmdýnum og þegar best
lét var hrís undir dýnunni en um yfirbreiðslur fór eftir ástæðum. Þarna
var þreyttum gott að hvílast með matarskrínuna að fótagafli sem einu
„mubluna".
Vegurinn þokaðist áfram um sumarið og við vinnulok um haustið var
vegendinn kominn að Laxá hjá Húnsstöðum. Fullbyggður hafði verið
5 km langur vegur á 102 vinnudögum.
Sumarið 1913 var tjaldað hjá Laxá á Asum í hlýlegum hvammi. Þá
hófst vinnan á brúarbyggingu. Verkstjóri og flestir verkamenn voru þeir
sömu og sumarið áður en þó ekki flokkstjórarnir. Geir G. Zoéga verk-
fræðingur og síðar vegamálastjóri hafði teiknað brúna og hafði umsjón
með byggingu hennar. Yfirsmiður var Halldór Arnason frá Hesti í Borg-
arfirði.
Þegar nýja timbrið dreif að brúarstæðinu fóru Steingrímur og Pálmi
Pálmason til yfirsmiðsins og fengu leyfi hans fyrir timbri í rúmstæði.
Sama kvöld ráku þeir saman rúmstæði íyrir fjóra tjaldfélaga en afsögðu
að hafa fleiri í tjaldinu. Einnig bjuggu þeir til borð og eins konar skáp
fyrir gasvélina.
Yfir Laxá var byggður steinbogi og landbrú var á steyptum súlum og
stöpli. Eftir að brúarbyggingunni lauk var unnið að lagningu brautarinn-
ar fram að Torfalæk. Aður en vinnu var hætt um hausdð var lokið við
6 metra brú yfir Torfalækinn.
Næsta sumar 1914 var haldið áfram með veginn og síðla sumars náði
hann að Stóru-Giljá. Þá var byggð brú yfir Giljána og síðasta verkið urn
haustið var að fylla að henni.
Steingrímur segir frá:
Sumarið 1915 lengdist brautin enn um það bil 5 km. Tæknin hafði
ekkert vaxið á þessum árum. Vélaöldin enn í óra fjarlægð. Vinnuflokk-
arnir voru að jafnaði þrír. Malarflokkurinn rak lestina og lagði síðustu
hönd á verkið. Slíkt er engum ædað nema þeim sem vel eru til kjörnir.
Við sem undirbyggðum braudna og vönduðum verk okkar, gerð skurða,
hleðslu kanta og byggingu ræsa og brúa, þóttumst nokkuð af því öllu og
ekki síst því að hafa forustuhlutverki að gegna. En miklast af slíku var of-
mat sem allir skyldu varast. A efdr okkur komu þeir sem höfðu meira til
brunns að bera. Foringi malarflokksins hét Agnar Þorláksson, duglegur
maður, en oft flaumósa. Menn Agnars höfðu marga embættistitla, til
dæmis kúskur, dppari, á nútímamáli hestameistari. Sjálfur var Agnar oft
nefndur gryfjustjóri eða bara Grúsi. Þá mátti og telja alla þessa námu-
menn og er það virðulegt heid. Þetta var meira en við hinir höfðum af að
grobba. Flestir gryfjumenn bjuggu um skeið í geysistóru tjaldi er fékk