Húnavaka - 01.05.2003, Side 75

HUNAVAKA
73
Það gerist í tíma sem tengist við nótt
er tunglið í skýjunum veður,
að forynjur myrkursins finna sinn þrótt
og fast verður þá eftir bráðinni sótt,
svo ljósheima kjölfestan kveður.
Og hræðslan svo ofsaleg æðir um hug
að ekkert fær vísað þeim tryllingi á bug !
Um skriðurnar læðist sem vofubleik vá
hið vegkalda, langtíma myrkur.
A svipstundu hverfur þar sálinni frá
hver sólgeisli vonar sem lýsti um brá
og haldgóður liugarfarsstyrkur.
Því dagsbirtan jafnvel þeim drungaleg er
sem draugagang ala í brjóstinu á sér !
Ekki fátítt að draugar berji menn og kvelji
Á árinu 1651 kom út rit eftir roskinn danskan bóksala, Jens Lauridsen Wolf að nefni.
Það var um Norðurlönd og í ritinu langur kafli um Island sem heitir: Um Island og
ýmislegt undarlegt sem þar flnnst.
Meðal annars segir bóksali þessi að þar séu menn hugaðir, lundsdrðir og óbil-
gjarnir og hafa margir stórviðburðir af því hlotist - manndráp og brennur. Fyrr meir
versluðu þeir við Englendinga og Ira og frá þeim, segir hann, að þeir hafi fengið
sauðfé er sumir bændur eigi í hundraðatali. Þennan fénað reka þeir á afrétt á sumr-
in en sækja hann aftur um miðjan ágústmánuð því ella ferst hann eða limlestist. Mý-
bit leggst og á fénað á sumrin svo að blóðið lagar úr honum og stundum losna eyrun
af fénu við höfuðið.
Reimleikar eru ntiklir á Islandi og ekki fátítt að draugar berji menn og kvelji nótt
og dag, kasti í þá steinum og drepi jafnvel suma. Þeir birtast stundum í líki fugla,
apa, hunda og sela en líkjast þess á milli skógarskrípum, hafa mannsmynd að ofan en
hrossfætur og tagl að neðan. Af því að Islendingar eru skyggnir er algengt að þeir
sjái drauga í náttmyrkri, bæði eftir sólarlag og fyrir sólarupprás.
Álfar og dvergar eru þar einnig. Ferðamenn sem leið eiga yfir háfjöll heyra iðu-
lega hlátrasköll mikil og finna megnan ódaun leggja að vitum sér þótt engan sjái
þeir. Þessu \ eldur huldufólk og stafar fýian af því hve óþrifið það er. Bóndi einn á ís-
landi greip dl þess ráðs að hengja bjöllu um háls á syni sínum eins og kind væri því að
hann óttaðist huldufólkið myndi annars nema hann á brott.
Tröll voru fyrrum á íslandi en þau eru nú útdauð. Hellar eru margir og miklir
því sum fjöll eru hol að innan. Þar er bergmál mikið svo að virðast má að hundrað
menn skvaldri þar inni þótt ekki tali nema einn.
Taflmenn eru íslendingar miklir og sitja þeir stundum dag hvern í margar vikur
við sömu skákina. Skera þeir fagra taflmenn úr hvalbeini og tönnum. Þetta lita þeir
síðan og selja dýrum dómum.