Húnavaka - 01.05.2003, Side 127

KLEMENZ GUÐMUNDSSON, Bólstaðarhlíð:
Bólstaðarhlíðarland, örnefni
og búskapur
Þegar haldið er frá Hlíðarbrú upp með Hlíðará að norðan, heitir þar
íyrst Brúarhvammur, þar næst Hrútahvammur. Suntir segja Kvalahvamm-
ur því að gömul saga segir að þar hafi tvær fjósakonur frá Bólstaðarhlíð
orðið úti í stórhríð að kvöldi til, er þær villtust á leiðinni í fjósið, er stóð
langt frá bænum uppi í túninu. Sjást merki þess fjóss enn spölkorn fyrir
sunnan efra íveruhúsið.
Næst með ánni er Kelduhvammur sem er votlendur allt til Hlíðarár.
Þaðan heitir landið Höfðabrekkur norðan við Hlíðará alla leið upp að
Þverárdal. Næst ofan við Kelduhvamm kemur Djúpihvammur og síðan
Réttarnes. A því nesi segir gamalt mál að aldrei verði jarðlaust. Tvö til
þrjú tryppi gengu þar af á mjög hörðum vetri þegar jarðlaust var annars
staðar í Hlíðarlandi, þó mun sennilega hafa verið jörð í Skógarhlíð. Hún
er svo brött að hross standa þar ekki framan af vetri og hafa oft hrapað
þar. A útmánuðum þegar sólin fer að lina snjó og svell er óhætt að hafa
hross í þeirri hlíð.
Ofan \'ið Réttarnes er svokölluð Prestslág í brekkunni, er talið að prest-
ur nokkur hafi orðið þar úd. Austan við Réttarnes með ánni er brött og
grasi gróin brekka er heitir Kinn. Ofan við hana eru klettabelti. Austasd
hvammurinn heitir Votihvammur. Af brúnum hans renna þrír lækir nið-
ur hvamminn í Hlíðará. Sá í miðið heitir Miðlækur og er hann merkja-
lækur á milli Bólstaðarhlíðar og Þverárdals. Frá upptökum Miðlækjar
eru merkin í beina stefnu í stóran stein vestan í Miðaftanshól sem merkt-
ur er L. M. A þeirri leið er rúst ofan við merkin sem heidr Háarúst. Ofan
við Höfðabrekkur heita Brúnir. Þar fyrir ofan er votur flói en vestast næst
Bæjarhnjúk eru melar. Fyrir löngu síðan hefír verið ruddur vegur upp
Höfðabrekkur alla leið upp á brúnir en þar kemur beygja á hann til vest-
urs upp á melana.
Austan við melana byggði faðir minn fjárhús fyrir 100 fjár sökum þess
að hann hugsaði að Jaar mundi ekki verða eins pestarhætt og heima í
fjallinu. Því að fé hans hrundi niður úr bráðapest og á einum vetri missd
hann 100 kindur úr pestinni. Honum varð þá eitt sinn að orði, er menn
töluðu við hann um þennan skaða: „Þetta gerir ekki svo mikið dl - þess-
ar kindur spretta upp aftur í Hlíðarfjalli." Enda fór það svo því að hann