Húnavaka - 01.05.2003, Qupperneq 133

HUNAVAKA
131
Nautastallar en ofar er grasi gróin brekka upp að klettum er heitir
Nautastallahlíð. Utan við hana kemur hinn svokallaði Tröllahnjúkur sem
er mesd klettahnjúkurinn í Hlíðarfjalli. Sunnan við hann er djúpt skarð
er heitir Tröllaskarð. Ur Tröllaskarði liggur breið gata, rauðleit til að sjá,
og heitir Skeið. Með aðgæslu þarf þó að ganga hana því að hún hallast
mjög. Sérstaklega þarf að fara gætilega yfir gil sem þar er. Heyrt hefi ég
að hross hafi komist þessa Skeið út í svokallaða Tröllaskál sem tekur við
utan við hnjúkinn. Klettarnir í þessum hnjúk eru taldir ógangandi nema
ef vera kynni fyrir mestu klettamenn. Tvö klettagil eru í þessum hnjúk
með mjóum rana á milli.
Utan við svokallaðan Slakka gengur fram nes er heitir Steinslágarnes.
Upp af nesinu er mjög brött hlíð er heitir Skógarhlíð. Hefir þar sjálfsagt
verið mikill skógur til forna. Hlíð þessi er grasi gróin en efst í henni eru
klettabelti. Þar fyrir ofan er Tröllaskálin. Utan við Steinslágarnes kemur
hár melhryggur er heitir Klif. Framan í Klifinu er bílvegurinn ruddur
inn í brattan melhrygginn. Aður var hann uppi á Klifinu og þótti þá
hættulegur en þar sem bílvegurinn er nú var aðeins mjó kúagata. Yst í
klifinu ofan við veginn er djúp laut er heitir Krubba. Rétt utan við hana
neðan við götuna kom vatnsbuna út úr melnum. Var buna þessi kölluð
Gvendarbrunnur vegna þess að talið var að Guðmundur hinn góði hafí
vígt hann. Þegar bílvegurinn var lagður var svo miklu rutt í þessa brekku
að lækjarbunan hvarf og hefi ég ekki séð hana síðan. En undan
brekkunni sígur fram vatn og myndar þar dálítið síki. Gott þótti mér að
drekka úr Gvendarbrunni, er ég kom þar þyrstur í smalamennsku eða
öðrum gönguferðum á þessu svæði því að vatnið var svo svalandi, hreint
og hressandi. Utan við Klilið kemur svæði sem kallast Miðstekkir. Þar má
sjá votta fyrir túngarði neðan við veginn. Innan við hann er þýfi og dálít-
ill hóll sem grænkar snennna á vorin eins og þar hafi verið tún. Faðir
minn lét friða þennan blett á síðustu æviárum og sló hann á hverju
sumri. A miðjum hólnum sjást rústir eftir einhverja l)yggingu en eigi veit
ég hvers konar bygging það hefir verið. Ofan við veginn upp við fjallið
sést votta íj'rir stóru réttarstæði. Vestan við Miðstekki koma svokallaðir
Hólar, stundum kallaðir Hlíðarhólar. Upp af Miðstekkjum heitir Mið-
stekkjahlíð sem er grösug mjög og brött. Austan við hana er klettagil á
milli Skógarhlíðar og Miðstekkjahlíðar en efst vestan við gi 1 ið rís hár
klettahnjúkur. Frá honum liggur hár hryggur á milli Tröllaskálar og
Hólaskálar og nær hann alla leið upp á fjallsbrún. Ofan við Miðstekkja-
hlíð og Hlíðarhóla er Hólaskál. I Hólaskál er stór steinn sem er dlvalinn
ræðustóll. Upp undir fjallsbrún eru einkennilegir klettar sem líkjast
kirkju. Neðst á Miðstekkjum í gömlum árfarvegi er stór steinn er heitir
Einbúi. Jón EyJ^órsson tók mynd af þessum steini og gaf mér hana um
|)aö leyti er hann var að semja bók um Húnavatnssýslu. Sumir hafa hald-
ið að bær Ævars hins gamla hafi fyrst staðið á Miðstekkjum. Svartá hafi þá
runnið vestur við fjallið hinum megin og að undirlendið hafi þá verið