Dagblaðið Vísir - DV - 07.01.2011, Side 24

GGleðilegt nýár, góða þjóð.Um leið og ég tilkynni ykkur að ég er orðinn hundleiður á
þessu bévítans svartagallsrausi sem
er í þann mund að draga úr þjóð-
inni bæði vígtennur og jaxla, vil ég
geta þess að ég náði að lifa allt árið
2010 án þess að snerta Moggann. Já,
ég ákvað í byrjun árs að þann snep-
il, sem ég kalla LÍÚ-tíðindi, ætlaði
ég ekki að snerta í heilt ár. Ekki las
ég eitt einasta orð í því blaði og hef
í hyggju að leyfa þessum vana að lifa
lengur.
Ég hef fylgst náið með glæpa-
mönnum Framsóknar og Sjálfstæð-
isflokka og ég hef séð hvernig náhirð
kreppuvalda hefur reynt að sverta þá
ríkisstjórn sem nú stundar uppbygg-
ingarstarf og þrif eftir óráðsíu helm-
ingaskipta. Ég hef fylgst með fyrir-
tækjum einsog Sörpræs Woterhás
Cúper, eða hvað það ágæta fyrirtæki
heitir, og ég hef lært þá lexíu að trúa
ekki þeim sannleika sem lygararnir
telja skástan.
Ég nenni ekki lengur að hlusta á
útvarpskvótaeigendur spila lög eft-
ir vini sína. Ég nenni ekki lengur að
heyra af því að Bubbi ætli að reyna
að eignast aftur þann rétt sem Jak-
ob Frímann vélaði af honum, þegar
sá síðarnefndi notaði klink útrásar-
víkinga til að ná völdum í íslenskum
poppskáldabransa. Ég nenni ekki
lengur að horfa á skjálfandi skraut-
fjaðrir á Alþingi. Ég nenni ekki lengur
að hlusta á rökleysu fólks sem virð-
ist algjörlega heiladofið. Ég nenni
ekki lengur að leyfa vatnshöfðum
íslenskrar stjórnsýslu að gutla í ná-
munda við mig og síst ætla ég að
hlusta á væl þeirra sem segja að
kvótakerfið sé bara nokkuð gott eins-
og það er. Ég ætla ekki að virða þá
sem stela auðlindum þjóðarinnar. Ég
ætla aldrei framar að leyfa fábjánum
að gefa mér rangar hugmyndir um
skiptingu auðvalds á Íslandi.
Ég lofa ykkur því, kæru lesend-
ur, að á árinu sem núna er að byrja,
ætla ég að sýna ykkur og sanna fyr-
ir ykkur að íslenski glæpurinn er al-
veg skelfilega einfalt plott. Ég ætla að
segja ykkur það, að útgerðarmenn,
peningamenn og braskarar hafa
í gegnum tíðina haft alla íslenska
stjórnmálamenn í vasanum. Ég ætla
að segja ykkur frá því hvernig stjórn-
málamenn vinna alltaf þá vinnu sem
er þeim sjálfum og eigendum þeirra
fyrir bestu, um leið og þeir gefa alla-
jafnan skít í það hvað er best fyrir
þjóðina. Ég ætla að sýna ykkur það
að fjórflokkurinn sér Besta flokkinn
sem hina einu sönnu kosningagrýlu.
Bráðum fer að birta til,
brosir þjóð af gleði,
lífsins blóm með ljós og yl
ljóma í hennar beði.
Fjölmiðlaframkoma þingmanna VG eftir maraþonfund þeirra á miðvikudag bar þess vitni að
leikritið sem þau höfðu sammælst
um að flytja frammi fyrir þjóðinni
var ansi illa æft. Sumir virtust þar
að auki fylgja öðru handriti en aðr-
ir. Hafi ætlunin verið að berja í aug-
ljósa bresti þingflokksins þá tókst
það ekki. Allavega ekki eftir að í ljós
kom að sömu þremenningar og neit-
uðu styðja fjárlagafrumvarpið höfðu
hafnað því á fundinum að standa að
yfirlýsingu um áframhaldandi stuðn-
ing við ríkisstjórnarsamstarfið. Samt
hélt formaður flokksins því fram við
fjölmiðla að fundi loknum að þing-
flokkur Vinstri grænna stæði nú sem
fyrr heils hugar á bak við ríkisstjórn-
ina. Það er bókstaflega rangt.
Samkvæmt frétt í DV neituðu þau
Atli Gíslason, Ásmundur Einar Daða-
son og Lilja Mósesdóttir að styðja
bókun sem stjórn þingflokksins bar
upp um áframhaldandi stuðning við
ríkisstjórnina og stefnu hennar en
áskildu sér þess í stað allan rétt til
þess að styðja sum mál ríkisstjórn-
arinnar og önnur ekki, eins og fram
kom í frétt á DV.is í gær. Ásmundur
Einar Daðason, einn órólegasti þing-
maður órólegu deildarinnar, stað-
festi einmitt þennan sama skilning í
sjónvarpsviðtali á miðvikudagskvöld
þegar hann sagðist svo sem vera til-
búinn til að verja ríkisstjórnina falli
en fékkst ekki til að lýsa yfir sérstöku
trausti á störf hennar.
Minnihlutastjórn
Þessi afstaða þremenninganna er eig-
inlega sjálf skilgreiningin á minni-
hlutastjórn eins og þær eru yfirleitt út-
færðar á Norðurlöndunum. Í Svíþjóð,
Danmörku og í Noregi er löng hefð
fyrir því að minnihlutastjórnir geri
samning við aðra þingflokka eða jafn-
vel einstaka þingmenn annarra flokka
um að verja stjórnina vantrausti. Sem
er keimlíkt þeirri stöðu sem nú virð-
ist vera komin upp hér á landi. Að
vísu hefur stjórnin áfram eins manns
meirihluta ef aðeins þremenningarnir
eru teknir frá og taldir til stjórnarand-
stöðunnar. En til viðbótar má telja allt
að því þrjá að auki til órólegu deildar-
innar, þau Guðfríði Lilju Grétarsdóttur
sem er í barneignarleyfi en snýr brátt
á þing á ný og ráðherrana Jón Bjarna-
son og Ögmund Jónasson. Skipi Guð-
fríður Lilja sér í hóp með þremenning-
unum órólegu er stjórnin fallin. Þó er
hugsanlegt að hún gæti starfað áfram
sem minnihlutastjórn með sérstökum
samningi við órólegu deildina um að
verja stjórnina falli.
Samið á víxl
Viðurkenni ríkisstjórnin stöðu sína
sem minnihlutastjórn gæti hún átt
fleiri kosti en nú, til að mynda með því
að semja á víxl við órólegu deild VG
og aðra stjórnarandstöðuflokka eftir
hentugleik í hverju máli fyrir sig. Þrír
þingmanna Framsóknarflokksins hafa
til að mynda staðið nær stefnu ríkis-
stjórnarinnar í mörgum málum held-
ur en sumir í órólegu deildinni, þau
Birkir Jón Jónsson, Guðmundur Stein-
grímsson og Siv Friðleifsdóttir. Sem
formlega viðurkennd minnihluta-
stjórn gæti ríkisstjórnin til að mynda
samið við þessa þingmenn Framsókn-
arflokks um framgang mála í andstöðu
við þremenningana í VG. Og svoleið-
is á víxl eftir því sem þurfa þykir. Með
þessu móti gæti ríkisstjórnin brotist út
úr þeirri herkví sem klofningsbrotið úr
VG heldur henni í, en þyrfti um leið að
brjótast út úr hefðbundnum vinnu-
brögðum íslenskra stjórnmála og taka
upp kerfisbundið samráð langt út fyrir
eigin raðir.
Samráðsstjórnmál
Þessi tegund stjórnmála krefst nefni-
lega stóraukins samráðs og mun ag-
aðri vinnubragða en hér eru vanalega
viðhöfð. Hingað til hafa íslensk stjórn-
mál verið of vanþroska fyrir minni-
hlutastjórnir sem fremur þurfa að
reiða sig á kerfisbundið samráð en á
meirihlutaafl atkvæða. Hér á landi er
lítil hefð fyrir því að stjórn og stjórn-
arandstaða vinni saman að úrlausn
flókinna mála, hvað þá með víðtækara
samráði við hagsmunaaðila og frjáls
félagasamtök eins og tíðkast víða á
Norðurlöndum og heitir einu nafni
samráðsstjórnmál (e. corporatism).
Einhverra undarlegra hluta vegna
hafa margir mektarmenn í íslensk-
um stjórnmálum uppnefnt slíka teg-
und stjórnmála „umræðustjórnmál“
og þykir vera fyrirlitlegt við hliðina á
kröftugum íslenskum athafnastjórn-
málum þar sem menn kýla á hlut-
ina og berja eigin stefnu í gegn í krafti
meirihlutaræðis. En kannski er akkúr-
at og einmitt núna kominn tími til að
endurskoða vinnubrögðin í íslenskum
stjórnmálum og læra svolítið af ná-
grannaríkjunum. Eða hvað?
24 | Umræða 7.–9. janúar 2011 Helgarblað
Stríðið um Tortóla
Fyrrverandi eigendur Kaup-þings og fleiri útrásarvík-ingar botna ekkert í því áliti
stórs hluta almennings að þeir séu
skúrkar og jafnvel illmenni. Þeir sjá
sig sjálfir sem fórnarlömb eineltis
af hendi grimmrar þjóðar. Útrásar-
víkingarnir hafa það til síns máls
að hafa ekki verið sakfelldir þótt frá
sjónarhóli almennings sé víst að
þeir hafi skaðað sitt eigið samfélag
með siðlausum athöfnum. Það sem
hins vegar stendur í vegi fyrir því að
þjóðin nái sátt við athafnamennina
er þeirra eigin afneitun og ósvífni.
Margir þeirra beita lagakrókum til
að tefja fyrir eða hamla rannsókn.
Yfirvöld sem starfa í umboði þjóð-
arinnar þurfa að slást í réttarsölum
til að nálgast upplýsingar. Viðskipta-
töframaðurinn Hannes Smárason
hótar að fara í mál við tvo saksókn-
ara til að þagga niður í þeim. Dýrin
í teinóttu fötunum eru víða á kreiki
og þeim vex fiskur um hrygg.
Hópur manna stendur í þeim
stórræðum fyrir dómstólum að
varna því að íslensk yfirvöld átti sig
á vafasömum viðskiptum og jafn-
vel á því hyldýpi aflandsviðskipta
sem áttu sér stað í Lúxemborg á út-
rásartímanum. Það er mikið í húfi.
Nítján skúrkar og banki reyna að
bregða fæti fyrir íslenska rannsókn
með því að láta dómstóla banna að
fjármálabrall þeirra verði gert opin-
bert. Þetta er öðrum þræði stríðið
um Tortóla og öll hin skattaskjólin.
Í einhverjum tilvikum þarf að lýsa
eftir mönnum svo þeim þóknist að
mæta til yfirheyrslu. Sigurður Ein-
arsson, fyrrverandi stjórnarformað-
ur Kaupþings, var eftirlýstur af Int-
erpol mánuðum saman áður en
hann drattaðist til landsins. Fjöldi
annnarra útrásarvíkinga beitir and-
ófi og stefnum og málaferlum á
hendur fjölmiðlum til að þagga nið-
ur umræðuna um sig.
Það er augljóst að íslensku út-
rásarvíkingarnir ætla ekki að leggja
spil sín á borðið. Þeir ætla þvert á
móti að verja dularfull og vafasöm
auðævi með kjafti og klóm og verj-
ast því að sannleikurinn komi fram
í dagsljósið. Þetta þýðir aðeins eitt.
Þessir menn mega aldrei aftur verða
velkomnir til Íslands. Þeir eiga í sið-
ferðilegum skilningi að vera útlæg-
ir um allan aldur. Þjóðin má aldrei
gleyma því fólki sem setti landið á
hausinn og hélt síðan áfram að fela,
svíkja og pretta. Fyrirgefningin get-
ur aldrei komið nema iðrunin sé
sönn og viljinn til að upplýsa und-
anbragðalaus.
Þöggun
útrásarvíkings
n Útrásarvíkingurinn Hannes Smára-
son, fyrrverandi forstjóri FL Group,
er hvergi af baki dottinn þrátt fyrir
fortíð sína í fjár-
málum. Hann
hefur nú lagt
upp í leiðangur
eins og fleiri til
að þagga niður
umræðu um
fjármálavafstur
sitt. Skref í þá átt
er að kæra Valtý
Sigurðsson ríkissaksóknara og Helga
Magnús Gunnarsson, saksóknara
efnahagsbrotadeildar ríkislögreglu-
stjóra, fyrir brot gegn þagnarskyldu
í opinberu starfi. Snýst málið um að
gögn varðandi Sterling-fléttuna sem
fengin voru í húsleit voru afhent
kröfuhafa FL Group. Hermt er að
fleiri víkingar hyggi nú á stórsókn
fyrir dómstólum gegn þeim sem
vilja varpa ljósi á þá ógnaratburði
sem enduðu með hruninu.
Strákarnir hans Jóns
Ásgeirs
n Einhverjir landsmenn bíða
spenntir eftir að heimsmeistara-
mótið í handbolta hefjist. Enn og
aftur beinast
augu manna
að „strákunum
okkar“ eins og
landsliðið er
gjarnan nefnt.
En nú er staðan
sú að Jón Ásgeir
Jóhannesson og
aðrir eigendur
Stöðvar 2 hafa tryggt sér einkarétt á
sýningum frá leikjum landsliðsins
sem verða flestir í læstri dagskrá og
því ekki aðgengilegir fyrir nema lít-
inn hluta þjóðarinnar. Nú kalla gár-
ungarnir landsliðið „strákana hans
Jóns Ásgeirs“
Finnur leitar að ró
n Auðmaðurinn Finnur Ingólfsson
kemur að sögn afskaplega vel und-
an hruninu. Rætur Finns eru í Vík
í Mýrdal og er hann af alþýðufólki
kominn. Síðar braust hann til hæstu
metorða í Framsóknarflokknum
og í Seðlabankanum þaðan sem
hann fór í einkageirann og auðg-
aðist gríðarlega. Hermt er að hann
og guðsmaðurinn Helgi S. Guð-
mundsson, einn af helstu fjármála-
mönnum Framsóknar, séu að fara
í skemmtisiglingu á farþegaskipi í
Karíbahafinu í þessum mánuði til
að slaka á frá önnum og álagi.
Horft til Friðriks
n Sjálfstæðismenn eru í rólegheit-
unum að velta fyrir sér formanns-
efni í stað Bjarna Benediktssonar sem
að margra mati ætti að víkja. Þor-
steinn Pálsson, fyrrverandi formað-
ur, hefur verið nefndur sem mögu-
legur arftaki. Það er þó talið ólíklegt
vegna ESB-afstöðu hans sem fælir
alla þjóðernissinnana að meðtaldri
náhirðinni frá. Hins vegar sé ásætt-
anlegt að fá annan eftirlaunamann,
Friðrik Sophusson fyrrverandi vara-
formann, sem margir telja að hafi
hætt of snemma í pólitík.
Sandkorn
TryGGvaGöTu 11, 101 reykjavík
Útgáfufélag: Dv ehf.
Stjórnarformaður:
Lilja Skaftadóttir
Ritstjórar:
jón Trausti reynisson, jontrausti@dv.is
og reynir Traustason, rt@dv.is
Fréttastjóri:
Ingi Freyr vilhjálmsson, ingi@dv.is
Ritstjórnarfulltrúi:
jóhann Hauksson, johannh@dv.is
Umsjón helgarblaðs:
Ingibjörg Dögg kjartansdóttir, ingibjorg@dv.is
Umsjón innblaðs:
Ásgeir jónsson, asgeir@dv.is
DV á netinu: dv.is
Aðalnúmer: 512 7000, Ritstjórn: 512 7010,
Áskriftarsími: 512 7080, Auglýsingar: 512 7050.
Smáauglýsingar: 512 7004.
Umbrot: Dv. Prentvinnsla: Landsprent. Dreifing: Árvakur.
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins
á stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
Öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.
Leiðari
Illa æft leikrit
Reynir Traustason ritstjóri skrifar„Dýrin í teinóttu
fötunum eru víða.
Bráðum fer að birta til
Skáldið skrifar
Kristján
Hreinsson
Kjallari
Eiríkur
Bergmann
„Ég ætla aldrei
framar að leyfa
fábjánum að gefa mér
rangar hugmyndir um
skiptingu auðvalds á Ís-
landi.