Dagblaðið Vísir - DV - 12.10.2011, Blaðsíða 3

Fréttir | 3Miðvikudagur 12. október 2011
sér bréfum í félaginu. Kaupverðið
var rúmir sjö milljarðar króna og var
veðið meðal annars í bréfunum sem
keypt voru.
Staða Ólafs liggur fyrir
Með skuldauppgjöri Kjalars liggur
staða Ólafs Ólafssonar eftir efnahags-
hrunið 2008 nokkurn veginn fyrir:
Hann heldur yfirráðum yfir Samskip-
um, missir hlut sinn í HB Granda,
hann hefur selt rúmlega 70 prósenta
hlut í Iceland Seafood og tapaði auð-
vitað hlutabréfum sínum í Kaupþingi
árið 2008.
Þar fyrir utan á Ólafur meðal annars
fasteignafélagið Festingu ehf. Félagið á
meðal annars fasteignirnar sem hýsa
starfsemi Samskipa á Íslandi í Kjalar-
vogi, skrifstofuhúsnæði kennt við Olís
á Suðurlandsbraut 18 og höfuð stöðvar
bifreiðaumboðsins Öskju á Krókhálsi,
sem meðal annars sér um innflutning
og sölu á Mercedes Benz-bifreiðum.
Heildarverðmæti fasteigna Festing-
ar nemur 6,6 milljörðum króna sam-
kvæmt fasteignamati en í ársreikningi
félagsins fyrir árið 2010 kemur fram
að bókfært verð þeirra sé tæplega 11,4
milljarðar króna.
Þá á Ólafur hluti í ýmsum öðrum
fyrirtækjum og félögum, meðal ann-
ars rúmlega fjórðungshlut í rekstrar-
félagi Öskju. Ólafur á því ennþá um-
talsverðar eignir hér á landi þó svo að
hann hafi misst umtalsverðar eignir
eftir hrunið og geti ekki greitt til baka
alla þá fjármuni sem hann fékk að láni
í Kaupþingi.
Kaupþing tók við fjármögnun
Kjalars
En í hvað voru þeir peningar sem
Ólafur fékk að láni hjá Kaupþingi
í gegnum Kjalar notaðir? Í rann-
sóknarskýrslu Alþingis er fjallað um
hvernig Kaupþing tók við fjármögn-
un á Kaupþingsbréfum Ólafs Ólafs-
sonar á fyrstu mánuðum ársins 2008.
Bandaríski fjárfestingabankinn Citi-
bank hafði veitt félögum Ólafs lán
fyrir hlutabréfunum í Kaupþingi í
júní 2008 og voru skilmálar lánsins
strangir; tekið var fram að Citibank
gæti kallað eftir frekari tryggingum ef
hlutabréfaverð í Kaupþingi lækkaði.
Þetta hafði gerst í ársbyrjun 2008
og fékk Kjalar því 120 milljóna evra
lán, nærri 13 milljarða króna, sem
greiddar voru til Citibank. Tveimur
mánuðum síðar, í mars 2008, eftir
að hlutabréfaverð í Kaupþingi hafði
lækkað meira veitti Kaupþing frek-
ari lán til Kjalars til að greiða Citi-
bank upp lánið að fullu. Kaupþing
hafði því tekið alfarið við fjármögn-
un Kaupþingsbréfanna sem Ólafur
Ólafsson átti. Þannig fluttist áhættan
af lánveitingunni til Ólafs Ólafsson-
ar frá erlendum banka og yfir í ís-
lenskan banka á fyrri helmingi árs-
ins 2008.
Stofn þeirrar upphæðar sem
Ólafur sleppur við að greiða Arion
banka er þessi lán sem Kjalar tók
við árið 2008 svo félagið gæti haldið
Kaupþingsbréfunum, forðað þeim
frá veðkalli Citibank sem leitt hefði
af sér hrun á hlutabréfaverði Kaup-
þings þar sem 10 prósenta hlutur í
bankanum hefði lent á markaði á
erfiðum tímum. Slík hefði leitt af sér
verðfall á hlutabréfum í Kaupþingi
og hugsanlega hraðað íslenska efna-
hagshruninu. Þessir peningar runnu
út úr Kaupþingi og frá Íslandi og til
Citibank en eftir stóð bankinn með
kröfu á Kjalar sem nú liggur fyrir að
ekki fæst greidd.
Ólafur heldur arðinum
Þrátt fyrir þessar málalyktir heldur
Ólafur Ólafsson þeim arðgreiðslum
sem hann fékk út úr Kaupþingi vegna
þessarar hlutabréfaeignar í bankan-
um á árunum fyrir hrunið. Upphaflega
eignaðist Ólafur eignarhlut í bank-
anum eftir að Búnaðarbankinn var
einkavæddur árið 2003. Sama ár sam-
einuðust Búnaðarbankinn og Kaup-
þing og varð Ólafur annar stærsti hlut-
hafi hins sameinaða banka. Ólafur hélt
þessum eignarhluta allt þar til Kaup-
þing féll árið 2008.
Á árunum 2006 og 2007, þegar vel-
gengni Kaupþings var sem mest, fékk
Ólafur samtals um 2,5 milljarða í arð
út úr Kaupþingi vegna rekstraráranna
2006 og 2007. Arðgreiðslurnar runnu
til eignarhaldsfélaga Ólafs í Hollandi
sem héldu utan um eignarhlut hans í
Kaupþingi.
Þ
etta er einbeittur vilji til að
knésetja mig að mínu mati. Í
mínum villtustu draumum,
þá trúði ég þessu ekki,“ sagði
Siv Friðleifsdóttir alþingis-
kona þegar hún bar vitni í máli gegn
fyrrverandi sambýlismanni sínum,
Þorsteini Húnbogasyni, á þriðjudag.
Þorsteinn er sakaður um brot á fjar-
skiptalögum með því að hafa komið
fyrir ökurita í bifreið hennar og þann-
ig fylgst með ferðum hennar. „Það má
ekki elta manneskju án þess að hún
viti það. Hver trúir því að svona bún-
aður sé settur í bílinn hjá manni?“
sagði Siv og var augljóslega mjög mis-
boðið. Dómssalurinn var þéttsetinn
fjölmiðlafólki og laganemum enda er
málið eitt fyrsta sinnar tegundar á Ís-
landi.
Komið fyrir með launung
Siv furðaði sig um tveggja mánaða
skeið á því hversu mikið Þorsteinn
hafði fylgst með henni, vissi um ferð-
ir hennar og hversu oft hann birtist á
sömu stöðum og hún.
Þann 18. nóvember í fyrra taldi
hún að það væri ekki lengur tilviljun
og ákvað því að að fara með bílinn á
verkstæði, sem meðal annars sér um
að koma fyrir ökuritum í bíla. Þá kom í
ljós að haganlega og með mikilli laun-
ung hefði verið komið fyrir slíkum
ökurita í bifreið hennar. Ökuritar sem
þessi eru búnir GPS-búnaði svo að
hægt er að fylgjast með aksturslagi. Þá
er einnig hægt að fylgjast með ferðum
bílsins, með þriggja metra vikmörk-
um. Ákæruvaldið kýs að kalla búnað-
inn staðsetningarbúnað.
Í ákæru kemur fram að Þorsteinn
hafi komið búnaðinum fyrir í því skyni
að fylgjast sérstaklega með Siv. Hann
hafi verið með aðgang að gögnum sem
safnað var saman á netinu, undir læst-
um aðgangi.
Segist saklaus
Þorsteinn sagði sjálfur að Siv hefði
vitað að búnaðurinn yrði settur upp
í bílnum. Þau hefðu rætt það í febrú-
ar sama ár, en Siv þvertók fyrir það.
Þorsteinn sagðist hafa látið setja bún-
aðinn upp í september þegar hann
fékk „náðarsamlegast“ lykla að bílnum
og gat sett hann upp. Búnaðurinn var
upphaflega settur í annan bíl sem er
einnig í eigu Þorsteins. Hann sagðist
ekki hafa vitað til þess að hægt væri að
staðsetja fólk með búnaðinum fyrr en
eftir að Siv kærði málið til lögreglu.
Þá taldi hann lögreglu hafa gerst
seka um að fara fram með miklu of-
forsi þar sem Siv ætti í sambandi við
lögreglumann og framkoma lögreglu
bæri vott um það. Sem dæmi hefði
lögreglan sótt hann til skýrslutöku
klukkan níu á föstudagskvöldi og hót-
að honum víkingasveitinni yrði hann
ekki samstarfsfús.
Hann neitaði alfarið að hann hefði
verið að elta eða njósna um Siv og
sagði bílinn hafa verið í sinni eigu og
honum því verið heimilt að koma slík-
um búnaði fyrir.
Skellti upp úr
Kergjan á milli þeirra tveggja var
augljós í réttarsal á þriðjudag. Siv
var bersýnilega mjög reið Þorsteini
þegar hún bar vitni og sagði að hún
hefði ekki talið sig vera örugga. Þeg-
ar Siv sagði frá því að yngri sonur
þeirra vildi ekki að sér yrði blandað
í málið hló Þorsteinn og var það
ekki í eina skiptið sem slíkt gerðist
heldur skellti hann þó nokkuð oft
upp úr á meðan á vitnisburði stóð.
„Þessi búnaður var settur í bílinn
í september, eftir að ég var farin af
heimilinu,“ sagði Siv en Þorsteinn
sagði að við einhliða ákvörðun
Sivjar um sambúðarslit hefði hún
tekið til afnota bíl sem hann á, án
hans heimildar.
Siv sagðist reyndar hafa farið
á reiðhjóli í burtu en hún sagðist
samt hafa haft og hafa enn yfirráð
yfir umræddri bifreið og líta svo á
að þau væru bæði eigendur að bíln-
um. Eldri sonur þeirra er raunar
skráður eigandi. Það liggur þó fyrir
að hvorugur sona þeirra vissi af
ökuritanum.
Sagðist hafa séð dagskrá
„Mig grunar að minn fyrrum sam-
býlismaður hafi aukalykil að bílnum.
Ég passa mig á því að hafa ekkert í
honum,“ sagði Siv og sagðist hún al-
mennt vera mjög vör um sig. Í fyrstu
taldi hún að einhver elti hana, enda
vissi hún til þess að Þorsteinn hefði
beðið fólk um að fylgjast með henni.
„Hann virtist alltaf vita hvar ég
var. Fyrst hélt ég að þetta væri tilvilj-
un,“ sagði Siv. Sjálfur sagði Þorsteinn
í skýrslutöku: „Ég fylgist vel með kon-
unni minni, ekki veitir af,“ en sagðist
hafa átt við á vefsíðu hennar og í gegn-
um syni þeirra, ekki í gegnum ökurit-
ann.
Þann 11. október í fyrra sagðist Siv
hafa komið þangað sem þau bjuggu
saman, og er núverandi heimili Þor-
steins, þar sem hún var að heim-
sækja son sinn. Þar blasti við henni
blað með nákvæmri dagskrá Sivjar,
nánast upp á mínútu. „En það er ekki
nýtt fyrir mér að hann haldi nákvæm-
ar skrár,“ sagði Siv. „Þá áttaði ég mig á
því að það væri eitthvað meiriháttar í
gangi.“ Stuttu síðar fór hana einnig að
gruna að hann væri með tækjabúnað
sem sýndi ferðir hennar svo hún
slökkti á bluetooth-kerfi síma síns.
Siv sagði að sér hefði liðið líkt og
einhver fylgdist stöðugt með henni.
Þegar hún hefði tekið eftir honum
fylgjast með sér hefði hann stundum
verið glaðhlakkalegur. „Það er sjálf-
sagt skemmtilegt að geta fylgst með
manni svona auðveldlega,“ sagði hún.
Áfallið var engu að síður mjög mik-
ið þegar Siv áttaði sig á því að það væri
í raun og veru fylgst með henni. „Mér
brá mjög mikið við það, mér var allri
lokið,“ sagði Siv. Hún hefði hreinlega
ekki getað trúað því að slíkur búnaður
væri í bílnum. Siv sagði að hún hefði
lánað syni sínum bílinn og þá hefði
Þorsteinn líklega látið koma búnaðin-
um fyrir. Bróðir hennar hefði þá gant-
ast í henni og sagt að líklega yrði settur
búnaður til að fylgjast með henni í bíl-
inn en hún hefði bara hlegið að hon-
um. „Enda er þetta bara með ólíkind-
um,“ sagði Siv.
Ógeðfelld SMS-skilaboð
og tölvupóstar
En Siv lýsti einnig fyrir réttinum að
hún teldi að Þorsteinn hefði kom-
ist yfir aðgang að símayfirliti hennar
fyrir heilt ár og væri að kanna síma-
númer þar. Hann hefði haft samband
við systur hennar og látið hana vita af
því að hann hefði komist yfir bílnúm-
er og þannig komist að því við hvern
Siv átti fund eitt sinn.
Siv sagði einnig frá því að hún
hefði fengið ógeðfelld smáskilaboð
frá Þorsteini eitt sinn þegar bílnum
var lagt við Veðurstofuna, en Siv var
sjálf annars staðar. Það taldi hún vera
merki um að hann væri í miklu ójafn-
vægi. Þá áframsendi hún tölvupósta
til lögreglu sem hún sagði innihalda
hótanir sem vörðuðu öryggi henn-
ar. Póstarnir voru „ …þess eðlis að ég
varð mjög hrædd og vildi að lögregl-
an færi sérstaklega yfir það hvort ég
þyrfti að gera sérstakar ráðstafanir,“
sagði Siv.
Þá hefði annað atvik komið upp
eftir að hún var búin að fjarlægja
búnaðinn úr bílnum og leggja fram
kæru. Hún hefði verið mætt á fund
í Alþingishúsinu, en þá hefði Þor-
steinn verið mættur þangað, keyrt
lúshægt fram hjá þinghúsinu og
fylgst með bílastæði þingmanna.
„Ég tel að hann hafi verið mjög
órólegur þá vegna þess að það var
slökkt á búnaðinum.“
Krefst sýknu
Ákæruvaldið taldi útskýringar Þor-
steins vera ótrúverðugar og fór fram
á tveggja mánaða skilorðsbund-
ið fangelsi yfir honum enda hefði
hann brotið gróflega gegn friðhelgi
einkalífs Sivjar.
Verjandi hans, Brynjólfur Ey-
vindsson, sagði að búnaðurinn
hefði verið settur upp í bifreiðinni
með hennar vitneskju og samþykki
og til þess að fylgjast með akstri
sonar þeirra. Þá hefði ekkert kom-
ið fram í málinu um að Þorsteinn
hefði kunnáttu til þess að kalla fram
upplýsingar um ferðir Sivjar og að
búnaðurinn hefði verið sýnilegur.
Af þeim sökum bæri að sýkna Þor-
stein. Niðurstöðu í málinu er að
vænta á næstu vikum.
„Ég varð
mjög hrædd“
n Siv segist ekki hafa vitað af ökuritanum í bílnum n Leið eins og sér væri fylgt eftir
n „Ég fylgist vel með konunni minni, ekki veitir af“ n Vissi nákvæmlega um ferðir hennar„Þessi búnaður
var settur í bílinn í
september, eftir að ég var
farin af heimilinu.
Ásta Sigrún Magnúsdóttir
blaðamaður skrifar astasigrun@dv.is
Neitar sök
Þorsteinn
Húnbogason
mætti í réttinn.
Hló nokkrum sinnum Það kom fyrir að Þorsteinn hló við
í réttarsalnum á þriðjudag, meðal annars þegar Siv bar vitni.
Siv mætti sem vitni „Þetta er einbeittur vilji
til að knésetja mig að mínu mati,“ sagði Siv Frið-
leifsdóttir fyrir dómi á þriðjudag.