Húnavaka - 01.05.2010, Blaðsíða 42

H Ú N A V A K A 40
en fyrst ákvað ég að kíkja á æskuheimili mitt á Íslandi. Ég vissi að bæði börnin
mín voru þar og ég varð að sjá þau án þess að þau vissu af, áður en ég færi.
Ég sveif yfir Ísland og setti miðið á Blöndudalinn. Hann var fallegur eins og
alltaf. Gamla heimilið mitt var eins og paradís og ég sá að bæði börnin mín
voru í hengirúmum að drekka ávaxtasafa undir fallegum pálmatrjám sem
sonur minn hafði gróðursett við húsið. Þau voru dásamlega falleg og þeim
samdi vel. Sonur minn hafði sitt aðalaðsetur þarna heima en dóttir mín átti
svo mörg aðsetur að það var varla hægt að staðsetja hana. Hún kom þó oft til
bróður síns til að njóta dýranna og náttúrunnar sem var einstök á þessum
fagra stað. Ég var ákveðin í að fara heim þegar umbreytingunni væri lokið og
taka frí með börnunum. Þó að ég skryppi á fundi með alheimsráðinu, þá gat
ég tekið mér frí frá heilun og sköpun eða bara gert það í fjarvinnu. Sem betur
fer voru engar hömlur á slíku.
Ég veit ekki hvað ég sat lengi og horfði á sólargeisla lífs míns, þau alls
grunlaus um að móðir þeirra væri að fylgjast með, áður en ég breytti hnitunum
á Japan og lagði af stað að hitta hina fallegu og skynsömu dótturdóttur
mína.
Ég var með örlítinn hnút í maganum er ég gekk inn. Byggingin er kúlulaga
hvelfing með minni hvelfingum allt um kring. Ég vissi að um leið og ég stigi
inn myndu skynjarar senda boð á Lótus og hún vissi þá að ég væri komin. Það
var líka raunin. Andartaki eftir að ég var komin inn birtist Lótus með bros á
brá.
– Komdu amma.
Við fórum inn í einhvers konar lyftu sem bar okkur fjórtán hæðir niður í
jörðina. Umbreytingin fór fram í iðrum jarðar og ég ákvað að hugsa ekkert um
hvað væri gert.
– Þetta er frábært amma, ég elska þig. Ég veðjaði við ráðið um að ég kæmi
þér nægilega fljótt í umbreytingu. Ég fæ stöðuhækkun um leið og þínu
umbreytingarferli er lokið. Það er líka dálítið annað sem ég ætla ekki að segja
þér en ég er mjög spennt. Ráðið fylgist með og gefur Uppsprettunni upp lýs-
ingar jafnóðum.
Ég fékk hnút í magann en það óð á stúlkunni.
– Viltu sjá hylkið hans afa?
– Nei, ég hitti hann þegar ég kem aftur.
Hnúturinn í maganum stækkaði.
– Ég er búin að fá leyfi til að fara með þig í aðlögun til Íslands og þá getum
við öll verið saman „heima“ í hálft ár.
Mér hlýnaði um hjartað. Þessi stelpa hugsaði fyrir öllu. Mér fannst líka vænt
um hve allir afkomendur mínir litu á Ísland og æskuheimili mitt sem heimili
sitt hvar sem þeir voru í veröldinni. Það var einn af okkar sterku þáttum.
Við komum inn í bjarta hvelfingu og hún benti mér á glerhylki sem stóð
opið á gólfinu.
– Viltu vera vakandi á meðan ég tengi þig eða viltu sofna áður?
– Ég held að það sé best ég sofni bara og síðan geturðu gert það sem þú vilt.
– Allt í lagi.