Húnavaka - 01.05.2010, Side 53

H Ú N A V A K A 51
blaðið með þjöl og setti það svo aftur
í með mikilli smurolíu. Þarna lærði
ég - ekki spara smurolíu - sem hefur
verið eitt af mínum „prinsippum“
bæði á sjó og landi.
Þegar sláttuvélin var komin í lag
var rakstrarvélin dregin fram. Hún
var fyrir einn hest. Eitthvert stykki
vantaði sem panta varð hjá Sigga
Sölva eða kaupfélaginu og það lá á
því. Stebbi fór því út á Skagaströnd á
Grána sínum. Hann kom heim með
tvo poka af áburði sem hann ætlaði
að bera á túnin. Túnin spruttu hægt
og leit illa út með slægjur. Túnið
sunnan við bæinn og neðan við fjósið
spratt hvað best og ákvað Stebbi að
byrja slátt þar. Hann fór hvern
morgun út og leit á túnið, en nei, það
var alltof snemmt ennþá að byrja
slátt.
Svo var farið að huga að húsakosti.
Öll útihús voru úr torfi og engar
hlöður. Þess í stað voru tóftir til að geyma heyið í yfir veturinn. Var heyið sett
í tóftirnar og svo tyrft yfir. Fjárhúsin með áföstu hesthúsi voru talsvert norðan
við bæinn. Ég var settur í að moka út úr fjárhúsunum en gekk seint. Stebbi
kom af og til og stakk út og þá sást að stungið var út.
Séra Pétur Þ. Ingjaldsson
Presturinn, séra Pétur Þ. Ingjaldsson, bjó á miðhæðinni en hann var lítið
heima. Sagt var að hann væri mikið norður á Akureyri að kanna væntanlegt
konuefni. Við trúðum því mátulega en seinna kom í ljós að gárungarnir höfðu
rétt fyrir sér því árið eftir birtist Dómhildur prestsfrú á annarri hæðinni og tók
við hússtjórn þar. Stebbi og Bogga höfðu fyrstu hæðina, kjallarann og svo risið
en prestur hafði líka eitt herbergi í risinu.
Prestur átti rauðan hest sem Stebbi notaði. Rauður var hálffælinn og gat
stokkið út undan sér þegar minnst varði. Rauður var notaður bæði til reiðar
og dráttar. Stebbi átti mósóttan hest sem kallaður var Mósi. Mósi var stór og
sterkur og notaður til dráttar á vélum og öðru. Mósi hafði mikið jafnaðargeð
og kom það sér vel við hliðina á Rauð. Aðrir hestar voru Gráni, sem var
reiðhestur Stebba og aldrei notaður í annað og svo Skjóni, sem var eins konar
heimalningur. Skjóni fylgdi okkur oft eins og hundur og oft lágu þeir Vaskur
saman rétt hjá okkur þegar við vorum að vinna.
Sr. Pétur Þ. Ingjaldsson. Ljósm.: Unnar.